Ένα κομμάτι από μια εργασία ενός μαθητή γυμνασίου του
2035
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Ήταν ένα αρκετά μεγάλο χωριό.
Σε κάποια περίοδο της ιστορίας του, οι κάτοικοί του άρχισαν να αρρωσταίνουν από τις ίδιες περίπου γαστρεντερικές ασθένειες. Οι περισσότεροι και οι πιο βαριά ασθενείς, πολύ καλά κάνοντας, έτρεχαν άμεσα για θεραπεία στο νοσοκομείο τους το οποίο όμως δεν είχε επαρκείς κλίνες και επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό. Μερικοί θεραπευόντουσαν πλήρως και άλλοι όχι. Ο καιρός όμως περνούσε και οι περισσότεροι ξανά αρρώσταιναν από τις ίδιες ή παραπλήσιες ασθένειες.
Η αιτία αυτού του γεγονότος, σε πρώτη φάση αποδόθηκε από κάποιους «ιθύνοντες» στις ανεπάρκειες του νοσοκομείου και στην καθυστερημένη διακομιδή των ασθενών σε αυτό. Άποψη που την υιοθέτησαν πολλοί . Μετά λοιπόν από συζητήσεις, διαπληκτισμούς και συγκρούσεις, σχετικά με τα απαραίτητα ουσιαστικά στοιχεία που θα έπρεπε να είχε το νοσοκομείο και τα νοσοκομειακά οχήματα και μετά από αγώνες των κατοίκων έγιναν κάποια πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Τελικά όμως οι ελπίδες ήταν ψεύτικες. Παρά τις όποιες προσωρινές βελτιώσεις ο αριθμός των κατοίκων που αρρώσταινε και ξανά αρρώσταινε και που ουσιαστικά ζούσε μέσα σε όλο και μεγαλύτερη δυστυχία αυξανόταν.
Σε δεύτερη φάση η αιτία των μαζικών ασθενειών αποδόθηκε στην ακαταλληλότητα των φαρμάκων που ελάμβαναν οι ασθενείς. Έγινε τότε πιστευτό ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούσαν δεν επέφεραν την πλήρη ίαση των ασθενών και γι αυτό ξανά αρρώσταιναν. Ήταν μια λογική εξήγηση. Η ελπίδα αναπτέρωσε το ηθικό των κατοίκων και την υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και ζητωκραυγές. Μετά ξεκίνησαν όλες οι διαδικασίες. Βρήκαν και χρησιμοποίησαν τα πιο τέλεια φάρμακα που υπήρχαν. Όμως τελικά πάλι το πρόβλημα δεν λύθηκε. Τα στοιχεία έδειχναν μια ακόμα ελαφρά χειροτέρευση.
Παρ όλα αυτά οι κάτοικοι δεν το έβαζαν κάτω. Μέσα στη δυστυχία τους, συνέχιζαν να αγωνίζονται και να ελπίζουν για κάτι καλύτερο για πάρα πολλά χρόνια. Προς αυτή την κατεύθυνση υιοθετούσαν σαν αιτίες του προβλήματός τους διάφορες λογικοφανείς ή ακόμα και παράλογες εξηγήσεις (όπως πχ το κακό μάτι) αλλά όλες είχαν τελικά την ίδια κατάληξη. Χειροτέρευση, στασιμότητα, χειροτέρευση….
Δεν μπορούσαν να πάνε νοητικά πίσω. Πίσω στη ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ βασική καθοριστική αιτία που προκαλούσε την επανάληψη της ουσίας του ίδιου γεγονότος έστω και με άλλες μορφές.
Κάποιοι τους έκρυβαν επιμελώς την βασική καθοριστική αιτία του προβλήματός τους. Τους έκρυβαν τη ρίψη τοξικών και μολυσμένων απόβλητων στο υδραγωγείο τους.
Ήταν ένα αρκετά μεγάλο χωριό. Οι περισσότεροι κάτοικοί του ζούσαν μέσα στη φτώχεια και μια μειοψηφία ζούσε μέσα στη χλιδή. Παρ ότι η επιστήμη εξελισσόταν ραγδαία και η παραγωγή αγαθών θα μπορούσε να καλύψει άνετα τις περισσότερες ανάγκες όλων των κατοίκων, οι τελευταίοι, αντίθετα βυθίζονταν όλο και περισσότερο στην ανέχεια και την εξαθλίωση. Αντιστέκονταν όμως (και πολύ σωστά) σε κάθε απόφαση των κυβερνώντων η οποία τους προκαλούσε ένα νέο χειρότερο πρόβλημα. Αντιστέκονταν και ήλπιζαν στην απόσυρση του κάθε δυσάρεστου μέτρου. Πολλές φορές έκαναν και πολύ σκληρούς αγώνες πάνω σε μεμονωμένα και άμεσα αιτήματα. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν και πολλά θύματα από την πλευρά των αγωνιστών. Οι κυβερνώντες όμως, για λόγους τακτικής, υποχωρούσαν ελάχιστες φορές απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις και αυτές τις φορές φυσικά οι κάτοικοι είχαν κάποια μικρά οφέλη. Όμως μετά από λίγο όταν οι κυβερνώντες έκριναν ότι πρέπει να πάρουν πίσω όσα «έδωσαν» με τις υποχωρήσεις τους, τα έπαιρναν και με το πάρα πάνω -είτε από τον ίδιο τομέα στον οποίο είχαν υποχωρήσει είτε από ένα άλλο τομέα.- Πχ αν αρχικά στόχευαν να πάρουν χρήματα του λαού δια μέσου της φορολόγησης των καταθέσεων του που όμως λόγω κινητοποιήσεων υποχώρησαν, μετά από κάποιο διάστημα έπαιρναν αυτά τα χρήματα που ήθελαν αρχικά από την φορολόγηση των ακινήτων.
Ζούσαν στην πράξη τη μοίρα του Σίσυφου. Πολλές φορές προσπαθούσαν να πάνε πιο πίσω από τα άμεσα γεγονότα της ζωής τους για να βρουν τη βασική καθοριστική αιτία όλων σχεδόν των κοινωνικής φύσεως προβλημάτων. Πήγαιναν μεν πιο βαθειά αλλά όχι τόσο βαθειά όσο έπρεπε και εκεί ακριβώς που βρισκόταν αυτή η αιτία. Οι λόγοι αυτής της αδυναμίας τους ήταν πολλές. Μία από αυτές ήταν η απειλή για χρήση βίας από την εξουσία. Η άλλη ήταν η ισχυρή και αδιάκοπη προπαγανδιστική διαστρέβλωση των αιτιών, των γεγονότων και του περιεχομένου των λέξεων. Οι εξουσιαστές και οι υποψήφιοι εξουσιαστές του μεγάλου χωριού παρουσίαζαν για αιτίες της κρίσης και της εξαθλίωσης διάφορες ανύπαρκτες καταστάσεις πλασαρισμένες όμως με δόσεις αληθοφάνειας. Πχ μιλούσαν για κρίση αξιών, για μνημόνια, για χρηματισμούς πολιτικών, για φαγοπότια από κάποιους, για μεταναστεύσεις, για κακή επιλογή από το λαό (ψήφο) μεταξύ των υποψήφιων εξουσιαστών του, για (την ανύπαρκτη) δύναμη της ψήφου του, για εθνοπροδότες, για χρέος, για δάνεια, για εθνικό νόμισμα, για Σιωνιστές, για ράτσες…. μέχρι και για το λουρί της μάνας.. Ποια όμως ήταν η αιτία που βρισκόταν πιο πίσω από αυτές τις εν μέρει σωστές ή εντελώς λαθεμένες προτάσεις; Ήταν πολύ δύσκολο στην κοινωνική συνείδηση να πάει πιο πίσω από τις όποιες ενδιάμεσες, πραγματικές ή ψεύτικες, αιτίες. Η εξουσιοπάθεια των εξουσιαστών και των υποψήφιων «δεξιοαριστερών» εξουσιαστών την εμπόδιζε να φθάσει στο στόχο της είτε με την προπαγανδιστική πειθώ –πλύση.. είτε με την απειλή της ράβδου.
Πώς να έφθανε η συνείδηση, μετά από τόσους δαιδάλους , στη διαπίστωση ότι η πηγή (η τελευταία καθοριστική αιτία) σχεδόν όλων των κοινωνικής φύσεως προβλημάτων βρίσκεται στο γεγονός ότι μια μικρή μειοψηφία κατέχει τη δύναμη-εξουσία-όπλα (εκτελεστική) για να μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της (νομοθετική) πάνω στην πλειοψηφία; Πώς να έφθανε στη συμπυκνωμένη διαπίστωση πως για τη λύση των προβλημάτων του, μέσα στα ανθρώπινα δυνατά πλαίσια, θα γινόταν εφικτή μόνο με το πέρασμα όλης της ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ και της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ στα χέρια του;
Κατανοητή η δυσκολία αυτή.
Άλλωστε αν η συνείδηση της πλειοψηφίας των κατοίκων είχε φθάσει νωρίτερα στη βασική καθοριστική αιτία των κοινωνικών προβλημάτων θα είχε συνδέσει άμεσα και αδιαχώριστα το κάθε ιδιαίτερο καθημερινό αίτημα για την ανακούφισή του με το αίτημα για τη δική του εξουσία. Για παράδειγμα το αίτημα-σύνθημα «όχι στους πλειστηριασμούς κατοικιών» (για χρέη προς την εφορία της εξουσίας) θα το συνόδευε απαραίτητα και αδιαχώριστα με το αίτημα - σύνθημα «Όλη η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία στο λαό».
Τότε όμως δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο γιατί βασικά το εμπόδιζαν τα άτομα των εξουσιαστικών κομμάτων που δρούσαν μέσα στα κινήματα και αυτό φρενάριζε και καθυστερούσε την απελευθέρωση……
Ε. ΛΕΥΤΕΡΗΣ 1ο Γυμνάσιο Αθηνών 9-12-2035
Σε κάποια περίοδο της ιστορίας του, οι κάτοικοί του άρχισαν να αρρωσταίνουν από τις ίδιες περίπου γαστρεντερικές ασθένειες. Οι περισσότεροι και οι πιο βαριά ασθενείς, πολύ καλά κάνοντας, έτρεχαν άμεσα για θεραπεία στο νοσοκομείο τους το οποίο όμως δεν είχε επαρκείς κλίνες και επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό. Μερικοί θεραπευόντουσαν πλήρως και άλλοι όχι. Ο καιρός όμως περνούσε και οι περισσότεροι ξανά αρρώσταιναν από τις ίδιες ή παραπλήσιες ασθένειες.
Η αιτία αυτού του γεγονότος, σε πρώτη φάση αποδόθηκε από κάποιους «ιθύνοντες» στις ανεπάρκειες του νοσοκομείου και στην καθυστερημένη διακομιδή των ασθενών σε αυτό. Άποψη που την υιοθέτησαν πολλοί . Μετά λοιπόν από συζητήσεις, διαπληκτισμούς και συγκρούσεις, σχετικά με τα απαραίτητα ουσιαστικά στοιχεία που θα έπρεπε να είχε το νοσοκομείο και τα νοσοκομειακά οχήματα και μετά από αγώνες των κατοίκων έγιναν κάποια πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Τελικά όμως οι ελπίδες ήταν ψεύτικες. Παρά τις όποιες προσωρινές βελτιώσεις ο αριθμός των κατοίκων που αρρώσταινε και ξανά αρρώσταινε και που ουσιαστικά ζούσε μέσα σε όλο και μεγαλύτερη δυστυχία αυξανόταν.
Σε δεύτερη φάση η αιτία των μαζικών ασθενειών αποδόθηκε στην ακαταλληλότητα των φαρμάκων που ελάμβαναν οι ασθενείς. Έγινε τότε πιστευτό ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούσαν δεν επέφεραν την πλήρη ίαση των ασθενών και γι αυτό ξανά αρρώσταιναν. Ήταν μια λογική εξήγηση. Η ελπίδα αναπτέρωσε το ηθικό των κατοίκων και την υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και ζητωκραυγές. Μετά ξεκίνησαν όλες οι διαδικασίες. Βρήκαν και χρησιμοποίησαν τα πιο τέλεια φάρμακα που υπήρχαν. Όμως τελικά πάλι το πρόβλημα δεν λύθηκε. Τα στοιχεία έδειχναν μια ακόμα ελαφρά χειροτέρευση.
Παρ όλα αυτά οι κάτοικοι δεν το έβαζαν κάτω. Μέσα στη δυστυχία τους, συνέχιζαν να αγωνίζονται και να ελπίζουν για κάτι καλύτερο για πάρα πολλά χρόνια. Προς αυτή την κατεύθυνση υιοθετούσαν σαν αιτίες του προβλήματός τους διάφορες λογικοφανείς ή ακόμα και παράλογες εξηγήσεις (όπως πχ το κακό μάτι) αλλά όλες είχαν τελικά την ίδια κατάληξη. Χειροτέρευση, στασιμότητα, χειροτέρευση….
Δεν μπορούσαν να πάνε νοητικά πίσω. Πίσω στη ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ βασική καθοριστική αιτία που προκαλούσε την επανάληψη της ουσίας του ίδιου γεγονότος έστω και με άλλες μορφές.
Κάποιοι τους έκρυβαν επιμελώς την βασική καθοριστική αιτία του προβλήματός τους. Τους έκρυβαν τη ρίψη τοξικών και μολυσμένων απόβλητων στο υδραγωγείο τους.
Ήταν ένα αρκετά μεγάλο χωριό. Οι περισσότεροι κάτοικοί του ζούσαν μέσα στη φτώχεια και μια μειοψηφία ζούσε μέσα στη χλιδή. Παρ ότι η επιστήμη εξελισσόταν ραγδαία και η παραγωγή αγαθών θα μπορούσε να καλύψει άνετα τις περισσότερες ανάγκες όλων των κατοίκων, οι τελευταίοι, αντίθετα βυθίζονταν όλο και περισσότερο στην ανέχεια και την εξαθλίωση. Αντιστέκονταν όμως (και πολύ σωστά) σε κάθε απόφαση των κυβερνώντων η οποία τους προκαλούσε ένα νέο χειρότερο πρόβλημα. Αντιστέκονταν και ήλπιζαν στην απόσυρση του κάθε δυσάρεστου μέτρου. Πολλές φορές έκαναν και πολύ σκληρούς αγώνες πάνω σε μεμονωμένα και άμεσα αιτήματα. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν και πολλά θύματα από την πλευρά των αγωνιστών. Οι κυβερνώντες όμως, για λόγους τακτικής, υποχωρούσαν ελάχιστες φορές απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις και αυτές τις φορές φυσικά οι κάτοικοι είχαν κάποια μικρά οφέλη. Όμως μετά από λίγο όταν οι κυβερνώντες έκριναν ότι πρέπει να πάρουν πίσω όσα «έδωσαν» με τις υποχωρήσεις τους, τα έπαιρναν και με το πάρα πάνω -είτε από τον ίδιο τομέα στον οποίο είχαν υποχωρήσει είτε από ένα άλλο τομέα.- Πχ αν αρχικά στόχευαν να πάρουν χρήματα του λαού δια μέσου της φορολόγησης των καταθέσεων του που όμως λόγω κινητοποιήσεων υποχώρησαν, μετά από κάποιο διάστημα έπαιρναν αυτά τα χρήματα που ήθελαν αρχικά από την φορολόγηση των ακινήτων.
Ζούσαν στην πράξη τη μοίρα του Σίσυφου. Πολλές φορές προσπαθούσαν να πάνε πιο πίσω από τα άμεσα γεγονότα της ζωής τους για να βρουν τη βασική καθοριστική αιτία όλων σχεδόν των κοινωνικής φύσεως προβλημάτων. Πήγαιναν μεν πιο βαθειά αλλά όχι τόσο βαθειά όσο έπρεπε και εκεί ακριβώς που βρισκόταν αυτή η αιτία. Οι λόγοι αυτής της αδυναμίας τους ήταν πολλές. Μία από αυτές ήταν η απειλή για χρήση βίας από την εξουσία. Η άλλη ήταν η ισχυρή και αδιάκοπη προπαγανδιστική διαστρέβλωση των αιτιών, των γεγονότων και του περιεχομένου των λέξεων. Οι εξουσιαστές και οι υποψήφιοι εξουσιαστές του μεγάλου χωριού παρουσίαζαν για αιτίες της κρίσης και της εξαθλίωσης διάφορες ανύπαρκτες καταστάσεις πλασαρισμένες όμως με δόσεις αληθοφάνειας. Πχ μιλούσαν για κρίση αξιών, για μνημόνια, για χρηματισμούς πολιτικών, για φαγοπότια από κάποιους, για μεταναστεύσεις, για κακή επιλογή από το λαό (ψήφο) μεταξύ των υποψήφιων εξουσιαστών του, για (την ανύπαρκτη) δύναμη της ψήφου του, για εθνοπροδότες, για χρέος, για δάνεια, για εθνικό νόμισμα, για Σιωνιστές, για ράτσες…. μέχρι και για το λουρί της μάνας.. Ποια όμως ήταν η αιτία που βρισκόταν πιο πίσω από αυτές τις εν μέρει σωστές ή εντελώς λαθεμένες προτάσεις; Ήταν πολύ δύσκολο στην κοινωνική συνείδηση να πάει πιο πίσω από τις όποιες ενδιάμεσες, πραγματικές ή ψεύτικες, αιτίες. Η εξουσιοπάθεια των εξουσιαστών και των υποψήφιων «δεξιοαριστερών» εξουσιαστών την εμπόδιζε να φθάσει στο στόχο της είτε με την προπαγανδιστική πειθώ –πλύση.. είτε με την απειλή της ράβδου.
Πώς να έφθανε η συνείδηση, μετά από τόσους δαιδάλους , στη διαπίστωση ότι η πηγή (η τελευταία καθοριστική αιτία) σχεδόν όλων των κοινωνικής φύσεως προβλημάτων βρίσκεται στο γεγονός ότι μια μικρή μειοψηφία κατέχει τη δύναμη-εξουσία-όπλα (εκτελεστική) για να μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της (νομοθετική) πάνω στην πλειοψηφία; Πώς να έφθανε στη συμπυκνωμένη διαπίστωση πως για τη λύση των προβλημάτων του, μέσα στα ανθρώπινα δυνατά πλαίσια, θα γινόταν εφικτή μόνο με το πέρασμα όλης της ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ και της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ στα χέρια του;
Κατανοητή η δυσκολία αυτή.
Άλλωστε αν η συνείδηση της πλειοψηφίας των κατοίκων είχε φθάσει νωρίτερα στη βασική καθοριστική αιτία των κοινωνικών προβλημάτων θα είχε συνδέσει άμεσα και αδιαχώριστα το κάθε ιδιαίτερο καθημερινό αίτημα για την ανακούφισή του με το αίτημα για τη δική του εξουσία. Για παράδειγμα το αίτημα-σύνθημα «όχι στους πλειστηριασμούς κατοικιών» (για χρέη προς την εφορία της εξουσίας) θα το συνόδευε απαραίτητα και αδιαχώριστα με το αίτημα - σύνθημα «Όλη η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία στο λαό».
Τότε όμως δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο γιατί βασικά το εμπόδιζαν τα άτομα των εξουσιαστικών κομμάτων που δρούσαν μέσα στα κινήματα και αυτό φρενάριζε και καθυστερούσε την απελευθέρωση……
Ε. ΛΕΥΤΕΡΗΣ 1ο Γυμνάσιο Αθηνών 9-12-2035
Σ.Κ
