ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ.

Η ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ

«Δεν είναι σωστό να επιλέγει η πλειοψηφία τον κάθε νόμο γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί να κοιτάζει μόνο το προσωπικό του συμφέρον και όχι το κοινωνικό. Έτσι δεν θα μπορεί να επιλέγει τους σωστούς νόμους για το κοινό καλό - σε μια αυριανή κοινωνία στην οποία θα υπάρχει  πραγματική δημοκρατία - γιατί θα υπερισχύει η επιλογή του ατομικού του συμφέροντος επί του κοινωνικού. Επομένως θα πρέπει οι κοινωνίες να περάσουν πρώτα από ένα τέτοιο επίπεδο ανάπτυξης-πλούτου όπου να αφήνει στους ανθρώπους αρκετό χρόνο διαθέσιμο για τέτοια μόρφωση που να οδηγήσει τον άνθρωπο να κοιτάζει το κοινωνικό καλό και ταυτόχρονα να ανέβει πολύ το επίπεδο της παιδείας του.».

Αληθοφανές επιχείρημα. Η πραγματικότητα όμως είναι και θα είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την πιο πάνω ολιγαρχική αντίληψη.

Ας υποθέσουμε ότι στη Δημοκρατία θα υπάρχουν ομάδες ανθρώπων (α,β,γ) με πάνω κάτω τον ίδιο αριθμό μελών.
Η κάθε μια ομάδα κάνει μια εγωπαθή-αντικοινωνική επιλογή.
Η (α) ομάδα θα θέλει να εκτρέφει κοτόπουλα με διοξίνες και ορμόνες για να μειώνει το κόστος παραγωγής και έτσι να βγάζει περισσότερο κέρδος.
Η (β) ομάδα, επειδή είναι κοντά σε μια πηγή νερού,  θα θέλει να αποκλείσει την πηγή από τους άλλους για να το εκμεταλλεύεται η ίδια.
Η (γ) ομάδα θα θέλει να περιφράξει τις παραλίες για να εισπράττει χρήματα  από εκείνους που θα θέλουν να πάνε να κάνουν μπάνιο.

Από αυτό το παράδειγμα συνάγεται ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι στο βάθος κοιτάνε το ατομικό τους συμφέρον και όχι το κοινωνικό.
Όμως τα μέλη της κάθε ομάδας κοιτάνε το προσωπικό όφελος από δύο πλευρές. Η μια πλευρά είναι ότι επιδιώκουν την ΑΠΟΚΟΜΙΣΗ ΚΕΡΔΟΥΣ με πράξεις που θα έχει αρνητικές συνέπειες στους υπόλοιπους και απ την άλλη πλευρά επιδιώκουν όφελος από την ΑΠΟΦΥΓΗ ΖΗΜΙΑΣ που θα τους προκαλέσουν άλλοι με τις πράξεις τους.

Έτσι εδώ στο παράδειγμά μας, στην περίπτωση αποφυγής ζημιάς, θα έχουμε τις εξής σχέσεις:

1) Η ζημιά που θα προκληθεί απ την ομάδα (α) θα έχει αντιπάλους τις ομάδες (β) κ΄(γ) – που τα μέλη τους θα κοιτάνε και αυτά το προσωπικό τους συμφέρον.

2)  Η ομάδα (β) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (γ).

3) Η ομάδα (γ) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (β)

Από ετούτο φαίνεται ότι εκείνοι που θα είναι αντίπαλοι σε αντικοινωνικές πράξεις – παρ ότι οι ίδιοι αντικοινωνικοί με τον τρόπο τους- θα είναι η πλειοψηφία των πολιτών.

Επομένως στην πραγματική Δημοκρατία- όπου όλοι οι νόμοι θα είναι εγκεκριμένοι απ την πλειοψηφία- θα έχουμε το φαινόμενο τις ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗΣ των αντικοινωνικών πράξεων.
Αυτό καθίσταται δυνατό επειδή ο κάθε άνθρωπος δεν κοιτά μόνο το συμφέρον του όταν πράττει και οι πράξεις του έχουν επιπτώσεις στους άλλους αλλά το κοιτά και όταν οι πράξεις των άλλων μπορεί να του προκαλέσουν ζημία.

Θέλουμε λοιπόν ο κάθε άνθρωπος να κάνει επιλογές ΠΑΝΤΑ με βάση το πραγματικό ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του συμφέρον και να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!

Αν στην πραγματική Δημοκρατία ο καθένας κοιτάει το πραγματικό  προσωπικό συμφέρον του (και ιδίως στις πράξεις των άλλων που τον ζημιώνουν) τότε πάνω σε κάθε θέμα θα βγαίνει ένα σύνολο ανθρώπων που θα έχει το ίδιο προσωπικό όφελος και τούτο το σύνολο θα είναι η πλειοψηφία. Ε! Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κοινωνία.
Στα πρώτα στάδια, στην πραγματική Δημοκρατία, οι επιλογές θα γίνονται με γνώμονα κυρίως την αποφυγή ζημίας από πράξεις άλλων. Σε μετέπειτα όμως στάδια – μετά από κατάλληλη μόρφωση- οι επιλογές θα γίνονται όλο και περισσότερο στη βάση της αποκόμισης  ωφελιμότητας από την πρόκληση ωφελιμότητας στους άλλους. Πχ θα έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο ότι αν θέλει να χαρεί, να διασκεδάσει θα πρέπει να πάει σε γιορτή, σε πανηγύρι όπου και οι άλλοι είναι χαρούμενοι και όχι να πάει σε κηδεία.
(Σε τούτο το κειμενάκι εγείρεται και θέμα θέσπισης ορίων στη δυνατότητα της εκάστοτε πλειοψηφίας να επιβάλει την θέλησή της στην μειοψηφία. Όρια που θα κάνουν σεβαστά δικαιώματα ατομικά, δικαιώματα μειοψηφιών. Σε κάθε περίπτωση τα όρια θα τα θέτει πάντα η πλειοψηφία σε προγενέστερους χρόνους και σε καταστάσεις που δεν θα είναι εν βρασμό.. Ιδιαίτερα στοιχεία γι αυτό το θέμα  αναφέρουμε στο  κείμενο "ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ")


ΥΓ α.) Οι ολιγαρχικοί κάνουν ένα μεγάλο διαρκή πόλεμο και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα. Στόχος τους η διαρκή παράταση της καθοριστικής σύγκρουσής τους με το λαό και αν είναι δυνατόν αυτή η παράταση να φθάσει μέχρι τη 10^η παρουσία.
Στον πόλεμο αυτό της προπαγάνδας μεταμορφώνουν διαρκώς τις θέσεις της άμυνάς τους ή της επίθεσής τους.

Για παράδειγμα, στην αρχή ενώ είναι αναγκαίο για κάποιον να μεταφέρει κάτι, θα του πουν ότι δεν χρειάζεται ούτε άλογο ούτε κάρο. Αν όμως δουν ότι δεν πείθουν τα παράλογα επιχειρήματά τους θα αλλάξουν τη θέση άμυνάς τους. Θα παραδεχτούν ότι ναι μεν χρειάζεται άλογο αλλά δεν χρειάζεται κάρο. Στη συνέχεια και όταν θα δουν ότι αρχίζουν να χάνουν την πειθώ τους θα παραδεχτούν ότι χρειάζεται και το άλογο και το κάρο. Όμως την γραμμή άμυνάς τους θα την πάνε πιο πέρα. Για να μπερδέψουν το λαό θα ισχυρίζονται ότι σωστό είναι να μπαίνει το κάρο μπροστά και πίσω το άλογο κοκ.

Έτσι και στην περίπτωσή μας. Όταν βλέπουν ότι τα παράλογα επιχειρήματά τους καταρρέουν, τραβάνε να κλειστούν προς τις τελευταίες γραμμές της άμυνάς τους. Μία από αυτές είναι το «για να φτιάξουμε δημοκρατία – εξουσία του λαού- χρειάζεται ο λαός να αποκτήσει ανώτερη παιδεία, να αποκτήσει κοινωνικές αξίες κλπ». ( Αν όμως τους ρωτήσει κανείς τι εννοούν συγκεκριμένα δεν ξέρουν τι να απαντήσουν και καταφεύγουν σε αερολογίες, γενικολογίες.)
Αυτή την τελευταία γραμμή άμυνας θέλουν να την προσφέρουν σαν «φιλοσοφημένη»  ή  «επιστημονική» ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ σε εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που το έχουν καταστήσει προηγουμένως, λάτρη του καναπέ και της απάθειας και από εκεί και πέρα θα είναι καλό για αυτούς να «τσιμπήσουν» και άλλοι καλοπροαίρετοι.

Εδώ λοιπόν δεν μας λένε τι παιδεία χρειάζεται και σε ποιο σκοπό θα μας χρησιμεύσει.

1) Αν μας πουν ότι χρειάζεται παιδεία για να γίνει κοινωνική επανάσταση τότε αυτό είναι εκτός πραγματικότητας. Το 1821 όταν επαναστάτησαν οι Έλληνες δεν είχαν κάποια μεγάλη και συγκεκριμένη παιδεία. (και τα ποσοστά του αναλφαβητισμού άγγιζαν το 100%. Το ίδιο και με όλες τις μεγάλες επαναστάσεις όπως η Γαλλική του 1789 κλπ.)
Για να γίνει μια επανάσταση απαιτούνται άλλες προϋποθέσεις  όπως κρίση του κάθε υπάρχοντος συστήματος, εναλλακτικό πρόγραμμα, ύπαρξη οργανωμένης πρωτοπορίας και άλλες.

2) Μας λένε: “Χρειάζεται παιδεία και εσωτερική πνευματικότητα ή ηθικές αξίες για να γίνει η αλλαγή και για να λειτουργήσει η εξουσία του λαού (δημοκρατία)».

Εδώ πάλι είναι η τοποθέτηση του κάρου μπροστά από το άλογο.
Ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία και ας πάμε στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατική πολιτεία. ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ, παρότι αυτή ήταν μια μερική δημοκρατία και αρκετά ελλιπής σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, με τις σημερινές απαιτήσεις.
Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα  με τόσο μικρό αριθμό πληθυσμού, να βγήκαν τόσες πολλές πνευματικές προσωπικότητες, να αναπτύχθηκαν τόσο πολύ οι επιστήμες, οι τέχνες και ο πολιτισμός. Φαίνεται σαν θαύμα.
Όμως πριν το 462 πχ δηλαδή πριν την επανάσταση του Εφιάλτη και του Αρχέστρατου  η Αθήνα δεν είχε να επιδείξει – συγκριτικά – κάτι το πάρα πολύ σπουδαίο αλλά ούτε και μετά την πτώση της δημοκρατικής πολιτείας της.
Η εγκαθίδρυση της (μερικής) δημοκρατικής πολιτείας λοιπόν ήταν η αιτία της ανάπτυξης όλων αυτών, όλης αυτής της παιδείας και όχι το αντίστροφο. (Τα άλλα ολιγαρχικά κράτη της εποχής δεν άφησαν ούτε ένα μνημείο ισάξιου πολιτισμού.)

3) Και η «παιδεία» που θα απαιτηθεί για την επανάσταση δεν θα είναι καθολική παιδεία αλλά παιδεία που θα αφορά ΜΟΝΟ (α) στην αναγκαιότητά της και (β) στην αποτελεσματικότητά της, (με τα κατάλληλα μέσα που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν.)
Δηλαδή παιδεία για τους συγκεκριμένους βασικούς υλικούς όρους βίωσης του ανθρώπου (ανάγκες και εφικτά μέσα).

ΥΓ β. Τέτοια ανόητα επιχειρήματα η ολιγαρχία διασπείρει διαρκώς. Δυστυχώς αρκετά καλοπροαίρετα άτομα πιάνονται στα αγκίστριά της.
Τέτοιου είδους ανοησίες είναι ότι ο λαός δεν έχει ειδικές γνώσεις για να κρίνει , δεν έχει ηθικές αξίες κλπ (απαντάμε με  κείμενα –  "και οι πιο άριστοι ειδικοί έχουν μηδαμινές γνώσεις", "Σωκράτους εσκεμμένες ανοησίες"  και "ο λαός έχει υπέρ αρκετή γνώση για να ψηφίζει τον κάθε νόμο").
Άλλη τέτοια παγίδα είναι ας πούμε το «ο λαός δεν μπορεί να παίρνει γρήγορες αποφάσεις» και στο οποίο απαντάμε και στο κείμενο « μερικά από τα ανόητα επιχειρήματα του κοινοβουλευτισμού»  και στο κείμενο «πως ο λαός μπορεί να ψηφίζει τον κάθε νόμο» καθώς και στο κείμενο 

"ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

.

γ. Μερικοί, λέγοντας ότι ο λαός θα πρέπει να αποκτήσει παιδεία εννοούν ότι θα πρέπει να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις. Αυτό όμως στην σημερινή πραγματικότητα και στην μελλοντική δεν θα μπορεί να ευσταθεί.
Η επιστήμη κατακτά καθημερινά νέες γνώσεις με τρομερή ταχύτητα. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι συνεχείς εξειδικεύσεις. Πχ δείτε την ιατρική.
Έτσι ενώ συνολικά η ανθρωπότητα θα κατακτά τεράστειες γνώσεις, το κάθε μεμονωμένο άτομο δεν θα μπορεί να τις κατακτήσει όλες αυτές, αλλά θα μπορεί να αυξάνει μόνο τις γνώσεις της ειδικότητάς του.

Έτσι αν εννοούν ότι πρώτα θα πρέπει τα άτομα να αυξήσουν τις γνώσεις τους και μετά να γίνει η επανάσταση τότε ισχύει το "ζήσε μαύρε μου 10.000.000 χρόνια για να φας τριφύλλι".
Με το πέρασμα του χρόνου το κάθε άτομο θα μπορεί να κατέχει όλο και μικρότερο ποσοστό από τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ γνώση που θα κατακτά η ανθρωπότητα με τρομερή ταχύτητα.

  Η ανθρωπότητα όμως και τα μεμονωμένα άτομα θα γεύονται τη συνολική ανθρώπινη γνώση διά μέσου της ανταλλαγής στην πράξη, των γνώσεων των ειδικευμένων... 

Εν κατακλείδι. Ο κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής θα πρέπει πριν ακόμα υιοθετήσει και αρχίζει να διαδίδει ένα επιχείρημα να σκέπτεται τα εξής: Το συγκεκριμένο επιχείρημα ποιόν συμφέρει; Συμφέρει το λαό ή τους ολιγάρχες; Και αν βλέπει ότι συμφέρει τους ολιγάρχες θα πρέπει να βάλει τη λογική του για να το αποδομήσει. 

Η φυσική λοιπόν σειρά των πραγμάτων είναι ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ για να περάσει ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ και μετά αυτή η νέα κοινωνική οργάνωση θα αναπτύξει ΣΤΑΔΙΑΚΆ την παιδεία σε πρωτόγνωρα ύψη και θα δημιουργήσει ταυτόχρονα νέες ηθικές αξίες.

ΡΔ