ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα ολιγαρχικό επιχείρημα λέει:

« Στη ζωή θα χρειάζεται να παίρνονται πολύ γρήγορες αποφάσεις για πολύ σημαντικά έκτακτα θέματα και ως εκ τούτου  χρειάζεται η ολιγαρχία γιατι δεν μπορείς να καλείς όλο το λαό να αποφασίζει σε αυτές τις περιπτώσεις.»


Πρώτο σχόλιο: Μα αν ίσχυε αυτό έστω και στο ελάχιστο τότε η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία (μερική) δεν θα μπορούσε να σταθεί και να επιβιώσει ούτε για ένα μήνα. Αυτή όμως επιβίωσε και μεγαλούργησε για 140 χρόνια.

Και εδώ όπως και παντού, οι ολιγαρχικοί κάνουν χρήση απύθμενου ψεύδους και ανύπαρκτων στοιχείων στο συλλογισμό τους για να πετύχουν να παραπλανήσουν το λαό.

Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα και σε ποιο σημείο βρίσκεται το στοιχείο της ολιγαρχικής παραπλάνησης;

Ισχυριζόμενοι τα πιο πάνω θέλουν να προκαλέσουν σύγχυση στα εξής πράγματα.

α. Τα έκτακτα σημαντικά γεγονότα απαιτούν ενεργοποίηση κάποιου εκτελεστικού οργάνου; ή
 β. απαιτούν μια απόφαση του λαού που για τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν την έχει προβλέψει;

Αν απαιτείται το πρώτο σημαίνει ότι όπως σε όλες τις οργανωμένες κοινωνίες έτσι και στην εξουσία του λαού, θα υπάρχουν σχέδια,αποφασισμένα εκ των προτέρων που θα προβλέπουν τι θα πρέπει να κάνει το εκτελεστικό όργανο. Πχ σχέδια για έκτακτα καταστροφικά καιρικά φαινόμενα. Έτσι αφού θα υπάρχει ο εκ των προτέρων ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ λαϊκός σχεδιασμός (καθορισμός πλαισίων), δεν θα χρειάζεται καμιά έκτακτη συνεδρίαση κανενός νομοθετικού σώματος αλλά μόνο η γρήγορη ενεργοποίηση των αρμόδιων εκτελεστικών οργάνων εντός των προδιαγεγραμμένων πλαισίων. 

β. Και αν σε περίπτωση κενού στο σχεδιασμό ή έλλειψη σχεδιασμού (που το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και στα ολιγαρχικά συστήματα) και αν η σύγκλιση του έκτακτου νομοθετικού σώματος είναι πάλι χρονοβόρα, το εκτελεστικό όργανο θα πρέπει ενεργήσει γρήγορα στη βάση του «πνεύματος» των απώτερων σκοπών των υπαρκτών προκαθορισμένων σχεδίων ή των απώτερων κοινωνικών σκοπών. (που αφορούν παραπλήσια γεγονότα ως προς την ουσία τους).

γ. Στην περίπτωση ενός έκτακτου γεγονότος που υπάρχει κενό σχεδιασμού και που υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος χρόνος για αντίδραση τότε μαζί με την όποια τακτική κλήρωση του λαϊκού νομοθετικού σώματος θα γίνεται και μια ενός έκτακτου σώματος το οποία θα ενεργοποιείται άμεσα μόνο στην περίπτωση έκτακτου γεγονότος. Αυτό το σώμα μπορεί να πάρει γρήγορες αποφάσεις και ενίοτε πιο γρήγορες και από τη σύγκλιση οποιουδήποτε ολιγαρχικού οργάνου.



Συνολικά με την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία στα χέρια του λαού, η ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων (για έκτακτα ή μη έκτακτα γεγονότα) μπορεί να φτιαχτεί να είναι εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη για το λαό από ότι μπορεί να είναι και στον πιο γρήγορο ολιγαρχικό μηχανισμό. 

Η πραγματικότητα λέει ότι ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ανθρώπινο υποκείμενο όταν βρίσκεται σε μια έκτακτη και πολύ δύσκολη περίπτωση δρα ΠΑΝΤΑ στη βάση ενός βαθύτερου προκαθορισμένου σκοπού.  Η αντίδρασή του θα αφορά ΠΑΝΤΑ είτε α) στην πλήρη υλοποίηση αυτού του προκαθορισμένου σκοπού είτε β) στη διάσωση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του ίδιου σκοπού.

Δεν υπάρχει ΠΟΤΕ ανθρώπινη δράση ή αντίδραση χωρίς βαθύτερο σκοπό!!! ΠΟΤΕ ο άνθρωπος δεν δρα σπασμωδικά και χαοτικά αλλά δρα στη βάση ενός σκοπού.

Τώρα αν πάρουμε για παράδειγμα δύο ανθρώπους. Ο ένας είναι εντολοδόχος – υπάλληλος της ολιγαρχίας και ο δεύτερος εντολοδόχος-υπάλληλος της δημοκρατίας.

Όταν λοιπόν ο πρώτος βρεθεί σε μια έκτακτη κατάσταση, θα πρέπει να δράσει γρήγορα για να υλοποιήσει ή να περισώσει τις προϋπάρχουσεςπροδιαγραφές-εντολές του ολιγάρχη αφεντικού του.

Το ίδιο εν μέρει θα συμβεί και με τον εντολοδόχο του λαού. Σε μια έκτακτη περίπτωση θα κοιτάξει να δράση γρήγορα για να υλοποιήσει τις προδιαγραφές των εντολών του λαού που έχει λάβει ή να περισώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος αυτών.

Οι ομοιότητες μεταξύ των δύο είναι οι γρήγορες αποφάσεις για την υλοποίηση όσο το δυνατόν καλύτερα κάποιων προκαθορισμένων εντολών και η διαφορά τους είναι στο ποιος δίνει αυτές τις προϋπάρχουσες εντολές.

Τις δίνει μια μειοψηφία ή η πλειοψηφία;

Δεν νοείται λοιπόν οργανωμένη πολιτεία – δημοκρατική ή ολιγαρχική - χωρίς ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ σχέδια για έκτακτες περιπτώσεις και ανάγκες. Σε όλα τα σχέδια περιγράφονται οι πιθανές ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του πιθανού έκτακτου γεγονότος και οι αντίστοιχες προδιαγραφές της αντιμετώπισής του.  Πχ για τη Χώρα μας  για τα έκτακτα πιθανά  καιρικά φαινόμενα υπάρχει το σχέδιο «Ξενοκράτης».

Φυσικά  στη δημοκρατία, κατά κανόνα, δεν θα χρειάζεται να καλεστεί ο λαός, μετά την εμφάνιση ενός έκτακτου γεγονότος για να αποφασίσει και να δώσει εντολές στους εντολοδόχους του.

Οι εντολές – σκοπός και βασικές προδιαγραφές του - θα είναι προκαθορισμένες όπως προκαθορισμένες είναι και στο ολιγαρχικό επίπεδο. )

Η απεύθυνση αυτού του επιχειρήματος  των ολιγαρχικών  γίνεται προς εκείνους οι οποίοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι στη ζωή και στις πιο δύσκολες και έκτακτες περιπτώσεις ακόμα, ο άνθρωπος δρα στη βάση ενός προκαθορισμένου σκοπού. Θέλουν να μας περάσουν την αντίληψη ότι ο άνθρωπος σε αυτές τις περιπτώσεις δρα στη βάση του «τρεις λαλούν και δυό χορεύουν». Αν λοιπόν κάποιος τους αφαιρέσει αυτή τη βάση και θέσει την πραγματική βάση ότι δηλαδή ο άνθρωπος δρα στη βάση προκαθορισμένου σκοπού τότε χάνουν το μπούσουλα γιατί θα πρέπει να απαντήσουν στο ποιος θα πρέπει να προκαθορίζει τους σκοπούς και στις έκτακτες περιπτώσεις.

Σημείωση:
 Για καλύτερο ξεκαθάρισμα αυτου του θέματος ίσως χρειαστεί και oκαλύτερος διαχωρισμός μεταξύ
α) αποφάσεων καθοριστικού τύπου
 και β) αποφάσεων εκτελεστικού τύπου. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος Α δίνει εντολή σε κάποιον Β να εκτελέσει τα εξής:
Ο Β θα πρέπει εντός τριών ημερών να πάει σε μια άλλη πόλη, να βρει ένα πρόσωπο Γ και να του παραδώσει ένα φάκελο.
Οι πιο πάνω εντολές είναι αποφάσεις του Α. Περικλείουν το σκοπό (παράδοση φακέλου σε κάποιον Γ) . Επίσης περικλείουν την προδιαγραφή (εντός τριών ημερών) και την γενική προδιαγραφή του χώρου στον οποίο πιστεύει ότι βρίσκεται ο Γ (άλλη πόλη) και αυτές οι προδιαγραφές ανήκουν στην ουσία του στόχου.
Ετούτες είναι οι αποφάσεις , οι εντολές ουσίας ή αλλιώς οι κυρίαρχες κατευθυντήριες αποφάσεις.
Τώρα ο Β θα πρέπει να υλοποιήσει  τις πιο πάνω εντολές. Στην πρακτική του προσπάθεια θα πρέπει να βρει τον Γ, να αποφασίσει πότε είναι καλύτερα να του δώσει ραντεβού, να αποφασίσει πιο είναι το κατάλληλο μέσο μεταφοράς του στον τόπο συνάντησης κλπ.
Αποφασίζει λοιπόν και ο Β αλλά οι αποφάσεις του δεν είναι οι κυρίαρχες. Είναι αποφάσεις εξαρτώμενες από τις αποφάσεις του Α. Είναι αποφάσεις πρακτικής για την καλύτερη υλοποίηση του σκοπού του Α. Είναι αποφάσεις εκτελεστικού οργάνου.

Στην εξουσία του λαού τις καθοριστικές αποφάσεις τις παίρνει ο λαός και τις εκτελεστικές αποφάσεις τις παίρνει το κάθε εκτελεστικό όργανό του, ο κάθε αντιπρόσωπός του και στη βάση αυτών κρίνεται η ικανότητά του ή ανικανότητά του που θα μπορεί να εγείρει τις διαδικασίες της ανάκλησής του κλπ 

ΥΓ.  

Ένα από τα τελευταία «ιδεολογικά» μετερίζια του ολιγαρχισμού  είναι αυτό της δήθεν αδυναμίας μιας δημοκρατικής συλλογικότητας να παίρνει γρήγορες αποφάσεις. Αυτό το επιχείρημα το χρησιμοποιούν και οι διάφοροι «κομμουνιστές» ολιγαρχικοί. Σου λένε ότι για να ρίξεις τον καπιταλισμό απαιτείται μια οργάνωση πυραμιδική, ιεραρχική, συγκεντρωτική, στρατιωτικού τύπου κλπ, όπου θα είναι εφικτή η λήψη γρήγορων αποφάσεων.

Ο συγκεντρωτισμός όμως μπορεί να είναι δύο ειδών. Είτε ολιγαρχικός είτε δημοκρατικός. Αυτό το διαχωρισμό  τον κρύβουν για να φτιάξουν έναν ιδεολογικό «αχταρμά».

Κρύβουν το ποιος θα πρέπει να έχει την εξουσία να καθορίζει τα πλαίσια, τις αποφάσεις του καθοριστικού τύπου. Κρύβουν ότι αυτό ΠΡΕΠΕΙ και ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει το ΟΛΟΝ της συλλογικότητας.

Αποκρύπτουν από τα μέλη τους ότι (όπου χρειάζεται για μια συλλογική πράξη)  μπορεί να υπάρχει είτε ολιγαρχική ιεραρχία είτε δημοκρατική ιεραρχία.

 Στη δεύτερη περίπτωση, το ΟΛΟΝ είναι αυτό που τη θεσμοθετεί,  το ΟΛΟΝ ορίζει τους σκοπούς και τους κανόνες της λειτουργίας της και το ΟΛΟΝ έχει τη δύναμη να ελέγχει ανά πάσα στιγμή και να επιβάλλεται στην κορυφή της, ΤΟ  ΟΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ.

Ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί να λειτουργεί στην πράξη η ένοπλη εκτελεστική στο λαό,  μετά τη συντριβή του ολιγαρχικού συστήματος, δίνουμε στο κείμενο: «ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ»…

ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Είναι καιρός να δομηθεί το πραγματικό αντίπαλο δέος του καπιταλισμού.