Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ
Μπορούμε να πούμε, πολύ περιληπτικά, ότι σήμερα οι Δήμοι λειτουργούν ως εξής:
Η πλειοψηφία του Δ.Σ (Δημοτικού Συμβουλίου) παίρνει ΟΛΕΣ τις αποφάσεις για όλα τα θέματα. Οι Δημότες είναι πλήρως αμέτοχοι στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν άμεσα τη ζωή τους. Οι τοπικοί ολιγάργες δεν ρωτάνε ποτέ τι θέλει η πλειοψηφία των άμεσα ενδιαφερόμενων πολιτών.
Οι Δημότες είναι παντελώς ετεροδιοικούμενοι. Φυσικά σε ένα ταξικό οικονομικό σύστημα είναι νομοτέλεια να μην μπορεί να υπάρχει αυτοδιοίκηση - δημοκρατία αλλά μόνο ετεροδιοίκηση – ολιγαρχία. Οι επιλογές του Δημάρχου και του Δ.Σ δεν γίνονται στη βάση της θέλησης της πλειοψηφίας αλλά στη βάση των όποιων συμφερόντων της κλίκας. (πελατειακές και οικονομικές σχέσεις, πολιτικές ανάδειξης, αυτοπροβολής κλπ)
Τα έργα που κάνουν δεν έχουν την έγκριση των πολιτών ούτε στο τι πρέπει να γίνει, ούτε στις προδιαγραφές αυτού που πρέπει να γίνει και «φυσικά» ούτε στις οικονομικές προδιαγραφές τους.
Έτσι έχουμε έργα όπου η πλειοψηφία είτε τα θεωρεί εντελώς άχρηστα ή αντί αυτών, με τα ίδια χρήματα, θα προτιμούσε να γίνει κάτι άλλο πιο άμεσα αναγκαίο για αυτήν. Επί πλέον στα οικονομικά θέματα η κεντρική εξουσία έχει τα Δ.Σ θεσμικά και πρακτικά ανεξέλεγκτα (από κοινωνικό έλεγχο) για να μπορούν έτσι να κατασκευάζουν και να έχουν ομογάλακτους υποστηρικτές του κεντρικού τους ολιγαρχικού ταξικού οικονομικού και πολιτικού συστήματος στην περιφέρεια.
Όλοι ξέρουν την τεράστια διαφθορά των ΔΣ. Υπερκοστολογούν εξωφρενικά τα όποια έργα για να μπορούν να καταληστεύουν τους Δημότες όπως τους ληστεύουν οι κεντρικοί κυβερνώντες και η οικονομική ολιγαρχία. (Πχ ένα έργο που μετά βίας θα έφτανε 30.000 ευρώ το κοστολογούν 300.000 ευρώ.
Λέγεται ότι τα Δ.Σ και οι πολεοδομίες είναι οι πιο διεφθαρμένοι τομείς του καπιταλιστικού κράτους της χώρας μας). Ο κάθε Δημότης έχει πλήρη άγνοια του τι γίνεται στο Δήμο του.( Πχ κανείς δεν ξέρει τι χρήματα έχει το ταμείο του Δήμου του.)
Μετά την εκλογή του κάθε Δ.Σ ο απλός Δημότης σύρεται και φέρεται σαν φτερό στον άνεμο από μια φούχτα ολιγάρχες. Είναι πλέον ένα αντικείμενο της φορολόγησής τους . Του αρμέγουν το εισόδημα δια μέσου έργων που βασικά και κατά κανόνα συμφέρουν εταιρίες και εργολάβους.
Ο απλός πολίτης-δημότης είναι ένας ζωντανός οργανισμός του κλότσου και του μπάτσου με δυνατότητες παρέμβασης, στα τεκταινόμενα που αφορούν στη ζωή του, απείρως μικρότερη από αυτή που έχει ο όνος απέναντι στο αφεντικό του. Και αυτή την τοπική ολιγαρχική δικτατορία, για λόγους ταξικής προπαγάνδας την ονομάζουν αυτοδιοίκηση!!!
Η ουσιαστική θεσμική δομή των εξουσιών των Δ.Σ είναι απόλυτα ολιγαρχική. (Κατ΄ εικόνα και ομοίωση της κεντρικής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας). Μια πολύ μικρή ομαδούλα (μιας ή λίγων δεκάδων) ανθρώπων (του Δ.Σ) έχει στα χέρια της την νομοθετική – κανονιστική εξουσία και τις συντρέχουσες αυτήν, εκτελεστική, και την ελεγκτική.
Αυτή η ομαδούλα λοιπόν ορίζει νταηλίστικα – νταβατζηλίστικα από σημαντικές έως πάρα πολύ σημαντικές πτυχές της ζωής χιλιάδων έως εκατοντάδων χιλιάδων Δημοτών.
Η απάντηση στους ολιγαρχικούς Δήμους του καπιταλιστικού συστήματος μπορεί να είναι μόνο η διεκδίκηση δημοκρατικών Δήμων, δηλ. Δήμων με Εργατική Δημοκρατία.
Ολιγαρχικά διοικούμενος Δήμος είναι εκείνος ο Δήμος όπου η νομοθετική – κανονιστική, η εκτελεστική και η ελεγκτική - δικαστική εξουσία ανήκει σε μια μικρή μειοψηφία δημοτών (στο Δ.Σ )
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ
Αντίθετα ο αμεσοδημοκρατικά, διοικούμενος Δήμος θα είναι εκείνος όπου οι πιο πάνω εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, ελεγκτική) ανήκουν σε όλους τους δημότες και οι εκάστοτε επιλογές τους θα είναι συλλογικές επιλογές της (κάθε φορά) ισότιμα και ελεύθερα διαμορφωμένης πλειοψηφίας.
Πως όμως μπορούν να περάσουν, πρακτικά και ουσιαστικά, οι πιο πάνω εξουσίες στα χέρια των δημοτών; Έχοντας πάντα σαν μοναδικό σταθερό και αμετακίνητο στόχο αυτές οι εξουσίες να ανήκουν στους δημότες τότε τα όποια υλικά μέσα και θεσμοί που θα χρησιμοποιούνται κατά τις διάφορες ιστορικές, χρονικές περιόδους, για να επιτυγχάνεται αυτό, θα είναι αποτέλεσμα α) της κοινωνικής κατάστασης και ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ ταξικών-ολιγαρχικών δυνάμεων και αταξικών δημοκρατικών δυνάμεων β) της επιστημονικής εξέλιξης των υλικών μέσων και γ) του καλύτερου δυνατού συνδυασμού τους.
Η διεργασία, για την επιλογή του συνδυασμού των διαθέσιμων μέσων, θα είναι μια ζωντανή διαρκής διαδικασία την οποία θα την κάνει ο «συλλογικός νους» των δημοτών ο οποίος θα διδάσκεται ασταμάτητα απ την εμπειρία της όποιας πρακτικής εφαρμογής και προσπάθειας.
Έτσι οι πιο κάτω προτάσεις σκοπεύουν μόνο στο να λειτουργήσουν σαν ερεθίσματα και σαν βάση ευρύτερου προβληματισμού.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Πριν περάσουμε σε πιο ειδικές προτάσεις για την αμεσοδημοκρατική λειτουργία των Δήμων ίσως θα έπρεπε να πούμε ότι θα χρειαζόταν να είχε προηγηθεί μια κατάλληλη πληθυσμιακή και γεωγραφική ανακατανομή της σύνθεσής τους (που να ευνοούν σήμερα τις επιστημονικές και αδιάβλητες δημοσκοπήσεις, την Τοπική Δημοτική Οικονομία κλπ) και μια εσωτερική διαίρεση αυτών των Δήμων σε κοινότητες ή δημοτικά διαμερίσματα (που να ευνοούν τις γενικές συνελεύσεις κλπ).
Α) Η νομοθετική-κανονιστική εξουσία στους Δημότες.
Για να επιτευχθεί αυτό θα απαιτηθούν κάποιοι μηχανισμοί-θεσμοί.
1) Θεσμός (σύνολο κανόνων, μέσων και οργάνων) για την ισότιμη και ελεύθερη ατομική ή ομαδική έκφραση σκέψεων επί δημοτικών θεμάτων και προβλημάτων με σκοπό την ελεύθερη διαμόρφωση των απόψεων.
2) Θεσμός για εξασφάλιση της ισότιμης δυνατότητας –δικαιώματος για κατάθεση προτάσεων προς ψήφιση, ατομική ή ομαδική.
3) Θεσμός διαπίστωσης, εξακρίβωσης της θέλησης της πλειοψηφίας.
Για τον πρώτο θεσμό, τα μέσα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν είναι το Δημοτικό τηλεοπτικό κανάλι, το ραδιόφωνο, ιντιμέντια κλπ. ( Ένας επεξεργασμένος ειδικός κανονισμός λειτουργίας αυτού του θεσμού θα βοηθά την ισότιμη έκφραση όλων των δημοτών. Πχ χωρισμός των θεμάτων, χρόνος έκφρασης κλπ). Απ αυτά τα μέσα θα ανακοινώνονται επίσης τα διάφορα δεδομένα του Δήμου (οικονομικά κλπ) καθώς και τα πεπραγμένα των κεντρικών εκτελεστικών οργάνων κοκ.
Για τον δεύτερο θεσμό θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται τα ίδια προηγούμενα μέσα και να υπήρχε ένας κανονισμός που θα προέβλεπε (το ίδιο για όλους) τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μια πρόταση (ενός Δημότη ή ομάδας Δημοτών) θα μπορούσε να τεθεί στο σύνολο των Δημοτών για έγκριση. (πχ να συγκέντρωνε ένα σύνολο υπογραφών καθώς και τις προϋποθέσεις των αντιπροτάσεων που θα έμπαιναν μαζί με αυτή στην κρίση των δημοτών). Επίσης να προέβλεπε την «προεκλογική» περίοδο (χρονικό διάστημα) για την ζύμωση αυτών των προτάσεων κλπ. (οι δε τεχνικές και οικονομικές υπηρεσίες θα κοστολογούν προηγουμένως τις προτάσεις κοκ)
Για τον τρίτο θεσμό. Για τις κοινότητες ή τα δημοτικά διαμερίσματα ( με τα συμβούλιά τους) θα λέγαμε ότι την κυρίαρχη θέση θα πρέπει να έχουν οι γενικές συνελεύσεις. Για το σύνολο όμως του Δήμου ή των περιφερειών και για θέματα που αφορούν όλες τις κοινότητες ή τα διαμερίσματα (πολύς πληθυσμός) οι γενικές συνελεύσεις είναι ανέφικτες και οι αποφάσεις δεν μπορούν να παίρνονται με διαρκή δημοψηφίσματα.
Για το μηχανισμό λοιπόν διαπίστωσης της θέλησης της πλειοψηφίας, (μεγάλου πληθυσμού) σαν κυρίαρχο μέσον για σήμερα, προκρίνεται η θέσπιση της επιστημονικής και αδιάβλητης δημοσκόπησης για κάθε ένα ξεχωριστό θέμα. Εάν λοιπόν ο Δήμος έχει τις κατάλληλες πληθυσμιακές προδιαγραφές τότε η θέληση του επιστημονικού δείγματος της δημοσκόπησης θα εκφράζει ποσοστιαία τη θέληση των Δημοτών σαν να είχαμε δημοψήφισμα με κάλπη. (ελάχιστες οι πιθανές ποσοστιαίες αποκλίσεις).
Πρακτικά και απλά μπορούμε να πούμε (για να έχουμε πιο καθαρή εικόνα) ότι όταν τελειώσουν οι διαδικασίες που θα προβλέπονται από τους δύο προηγούμενους θεσμούς, οι επιστήμονες επί των δημοσκοπήσεων (οι οποίοι θα υπόκεινται και αυτοί σε λαϊκό έλεγχο όπως θα δούμε) θα περνάνε στον καθορισμό του επιστημονικού δείγματος.
Θα πρέπει δηλ. να βγάλουν βάση επιστημονικών προδιαγραφών (τυχαία-κλήρωση) πχ 100-150 δημότες οι οποίοι θα είναι αυτοί που θα επιλέξουν την μία από τις διαφορετικές προτάσεις. (Να υπάρχει και θέσπιση κινήτρων και αντικινήτρων για την συμμετοχή του κάθε δημότη και στο νομοθετικό-κανονιστικό και στο εκτελεστικό και στο ελεγκτικό έργο).
Οι Δημότες λοιπόν του τελικά καθορισμένου επιστημονικού δείγματος θα παραλαμβάνουν όλες τις τελικές προτάσεις που διαθέτουν τις απαιτούμενες προδιαγραφές μαζί με την επιχειρηματολογία τους και εντός ενός μικρού χρονικού διαστήματος θα αποφασίζουν (γιατί θα υπάρχει επαρκής χρόνος κατά την περίοδο της ζύμωσης των απόψεων).
Τελικά θα τίθεται σε εφαρμογή η θέληση της πλειοψηφίας. Όμως για ασφάλεια στην εξακρίβωση της πραγματικής θέλησης της πλειοψηφίας αν υπάρχει αμφισβήτηση του αποτελέσματος ή αν τα ποσοστά μεταξύ νικητήριας πρότασης και κάποιας αντίθετης είναι στα όρια του στατιστικού λάθους τότε δια μέσου της αυτόματης συλλογής κάποιου αριθμού υπογραφών μπορεί να έχουμε για ασφαλιστικές δικλείδες είτε την επανάληψη της δημοσκόπησης είτε την γενική ηλεκτρονική ψηφοφορία ή ακόμα την ψηφοφορία με κάλπη.
Οι δημότες του εκάστοτε δημοσκοπικού δείγματος θα αποφασίζουν μόνο για ένα θέμα. Ταυτόχρονα την ίδια χρονική περίοδο θα μπορούν να «τρέχουν» δημοσκοπικά περισσότερα του ενός θέματα, πράγμα που σημαίνει ότι κατ αυτό τον τρόπο θα μπορούν να νομοθετούνται πολλά περισσότερα αντικείμενα απ ότι μπορεί να νομοθετεί σήμερα το άκρως ολιγαρχικό Δημοτικό Συμβούλιο με το Δήμαρχο.
Επίσης η πλειοψηφία να μπορεί να ακυρώνει οποιαδήποτε στιγμή μια προηγούμενη απόφασή της ή να την τροποποιεί αν στην πορεία βλέπει ότι είχε κάνει λάθος. Έτσι κόβεται, αφαιρείτε η νομοθετική εξουσία από μια δράκα ανθρώπους (ΔΣ), οι οποίοι δια μέσου αυτής κάνουν ό,τι γουστάρουν πάνω στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και περνάει στα χέρια του κάθε Δημότη.
Η νομοθετική εξουσία στα χέρια των λίγων είναι η κεντρική αιτία της σημερινής ασύλληπτης διαφθοράς και του αντίθετου κοινωνικοοικονομικού προσανατολισμού που παίρνει η κάθε μικρή ή μεγάλη κοινωνία από εκείνον που θέλει η πλειοψηφία της.
Ένα άλλο από τα υπαρκτά μέσα (αντί δεκάδων δημοψηφισμάτων το χρόνο με κάλπη) είναι η δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Όμως η διάδοση των ηλεκτρονικών μέσων στη χώρα μας είναι ακόμα περιορισμένη. Βέβαια πολύ σύντομα αυτή η διάδοση θα γενικευτεί όπως και οι δυνατότητες αυτών των μέσων θα πολλαπλασιαστούν (τηλεδιασκέψεις, κλπ) αλλά προς το παρόν μόνο μερικώς ή σαν συμπληρωματικά άλλων μέσων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.
(κατά κοινότητα ή δημοτικό διαμέρισμα θα μπορούσαν από σήμερα να δημιουργηθούν δημοτικά κέντρα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και θα προσφεύγαμε σε ηλεκτρονική ψηφοφορία όταν θα είναι αναγκαίο όπως σε περιπτώσεις ισχυρής αμφισβήτησης κάποιου δημοσκοπικού αποτελέσματος.)
Β) Η κεντρική εκτελεστική εξουσία στους Δημότες.
Με την νομοθετική εξουσία στους δημότες, όπως είναι φυσικό και επόμενο, ο ρόλος της κεντρικής διοίκησης του Δήμου (Δημάρχου και Δ.Σ) αλλάζει εντελώς ριζικά. Αυτή η σημερινή δράκα ολιγαρχών δεν θα υφίσταται πλέον. Τα κεντρικά εκτελεστικά όργανα δεν θα μπορούν να αποφασίζουν πια στο τι θα κάνουν στους Δημότες, πως θα ορίζουν τη ζωή των Δημοτών, πως δυνητικά θα μπορούν να τα αρπάζουν από εταιρίες και εργολάβους αλλά στο πως θα εκτελούν καλύτερα μόνο ό,τι αποφάσισαν οι Δημότες.
Τώρα πια θα είναι υπηρέτες, όργανα, εργάτες του λαού και όχι οι ολιγάρχες επιβήτορές του. Θα εκτελούν συγκεκριμένες εντολές και δεν θα αποφασίζουν διαφορετικά από τις πολύ συγκεκριμένες εντολές και προδιαγραφές των Δημοτών. Θα είναι δηλ. εκπρόσωποί τους.
Ένα καταστατικό-κανονισμός λειτουργίας τους θα προβλέπει ακριβώς πως θα μπορούν να κινούνται και πως όχι. Ποια θα είναι τα δικαιώματα και οι "εξουσίες" - εξουσιοδοτήσεις τους τους κατά την εκτέλεση των εντολών των Δημοτών και ποιες οι υποχρεώσεις τους. Ο χρόνος της θητείας του κάθε κεντρικού εκτελεστικού οργάνου (Δημοτικού Συμβούλου και Δημάρχου) θα είναι αντιστρόφως ανάλογος των εκτελεστικών εξουσιών που θα έχει.
Η θητεία του κάθε ατομικού οργάνου θα είναι μόνο μία και αν διαπιστώνεται ότι δεν εκτελεί σωστά, θα είναι ανακλητό ανά πάσα στιγμή με τη θέληση - απόφαση της πλειοψηφίας των Δημοτών, χωρίς να περιμένουν την λήξη της θητείας του. Θα δίνει λογαριασμό απέναντι στα ελεγκτικά όργανα των Δημοτών και δια μέσου των τοπικών μέσων ενημέρωσης σε ολόκληρο το Δήμο.
Η διαφορετική χρονική διάρκεια της θητείας των διαφορετικών θεσμικών οργάνων βοηθά περισσότερο όχι μόνο τον Δημοτικό έλεγχο επί αυτών αλλά και τον έλεγχο μεταξύ των.
Όλες οι πράξεις του κάθε εκτελεστικού οργάνου θα καταγράφονται κατά τέτοιο απλό τρόπο ώστε να καθίσταται δυνατός ο έλεγχος από τον κάθε Δημότη, ανεξάρτητα από τις γραμματικές γνώσεις που έχει.
Τώρα όσον αφορά στην εκλογή των κεντρικών και όχι μόνο εκτελεστικών οργάνων θα πούμε ότι δεν είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης.
Μπορεί να είναι πλήρως αιρετοί όπως σήμερα με ατομικές ή παραταξιακές υποψηφιότητες. Θα μπορούσε επίσης σε ένα πρώτο στάδιο να είναι αιρετοί και σε ένα δεύτερο στάδιο να είναι κληρωτοί. (Πχ. Σε ένα Δήμο έχουμε ανάγκη από 100 άτομα που θα είναι εκτελεστικά όργανα. Οι υποψήφιοι ας πούμε ότι είναι 300. Σε ετούτη την περίπτωση θα μπορούσαν τα 150-200 άτομα να ήταν αιρετά και από αυτούς με κλήρωση να βγουν τα 100 απαιτούμενα.) Θα μπορούσαν να εκλέγονται με μονοσταυρία ή πολυσταυρία κοκ. Όμως σε κάθε περίπτωση τον κατάλληλο τρόπο θα τον έχει επιλέξει η πλειοψηφία του λαού.
Γ) Η ελεγκτική εξουσία στους Δημότες.
Είδαμε μέχρι αυτή τη στιγμή, το πώς η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία μπορεί να περάσει στους Δημότες. Όμως τα ελεγκτικά όργανα, που θα ελέγχουν τα εκτελεστικά όργανα των δύο πιο πάνω εξουσιών (νομοθετικής και κεντρικής εκτελεστικής) πρέπει να είναι και αυτά των Δημοτών και να είναι και πολύ αποτελεσματικά.
Επομένως έχουμε ανάγκη διαρκώς από διαφορετικές ομάδες απλών Δημοτών Ελεγκτών όπου η κάθε μια ομάδα και για μια φορά μόνο ή για μόνο ένα θέμα (πχ δεκαπενθήμερα ή μηνιαία) θα ελέγχει έναν από τους πιο πάνω θεσμούς της νομοθετικής εξουσίας και της κεντρικής εκτελεστικής ή κάθε άλλου πιθανά θεσπισμένου οργάνου.
Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό; Οι τρόποι πολλοί και διαφορετικοί. Θα μπορούσε πχ να ακολουθηθεί η διαδικασία της εξαγωγής του δημοσκοπικού δείγματος και από αυτό να βγαίνουν με κλήρωση 5-15 Δημότες οι οποίοι σαν ελεγκτικό όργανο θα ελέγχουν κάποιο από τα όργανα των άλλων παγιωμένων θεσμών. Κατόπιν το ατομικό και το συλλογικό πόρισμά τους θα το κοινοποιούν στο σύνολο των Δημοτών.
Άλλος τρόπος θα ήταν να υπάρχει πανελλαδικά ένα σώμα επιστημονικά ειδικευμένων ελεγκτών όπου με κλήρωση θα βγαίνει ένας ο οποίος θα πάει να ελέγξει τα πεπραγμένα και τη λειτουργία ενός θεσμού ενός Δήμου. Σε τέτοια περίπτωση ο ελεγκτής θα μπορούσε να πλαισιώνεται και από την ομάδα των δημοτών ελεγκτών κοκ.
ΥΓ. α) Θα μπορούσαμε σε αυτό το κείμενο να αναφέρουμε δεκάδες λεπτομέρειες όπως πχ ευκολότερους και δημοκρατικούς τρόπους κατάρτισης προϋπολογισμού (κοινοτικών, διαμερισματικών και γενικών), απ ευθείας εξαγωγή μιας πρότασης με απόλυτη πλειοψηφία όταν οι προτάσεις είναι περισσότερες από δύο κλπ όπου θα αναδείκνυαν το πρακτικά και αντικειμενικά εφικτότατο και το όχι δύσκολο της (άμεσης) Δημοκρατίας στους Δήμους και σε οποιαδήποτε άλλη μικρότερη ή μεγαλύτερη συλλογικότητα (και παν-κοινωνικά). Λόγο χώρου όμως το αφήνουμε προσωρινά για επόμενες φάσεις διαλόγου.
β) Σήμερα ένα μαζικό κίνημα με σκόπευση οι πιο πάνω εξουσίες να περνάνε στα χέρια των Δημοτών, θα μπορούσε να επιφέρει κάποιες (και ίσως αρκετές σχετικά) κατακτήσεις σε θεσμικά λειτουργικά ζητήματα και σε αποκόμιση εμπειρίας από τους εργαζόμενους, χρήσιμη για το αυριανό συνολικό κοινωνικό πρόταγμα-όραμα.
Όμως να μην αυταπατόμαστε. Όσο υπάρχει το ταξικό οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού (ολιγαρχικό) η υλοποίηση των ζητούμενων θα είναι πολύ περιορισμένη. Πλήρης πραγματική δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα στα πλαίσια μιας αταξικής κοινωνίας γιατί την γέννηση και συντήρηση των πολιτικών ολιγαρχικών θεσμών την κάνει μόνο ένα ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα. Και αντίστροφα, μια αταξική κοινωνία μπορεί να υπάρξει ΜΟΝΟ με πολιτικό σύστημα (άμεσης) δημοκρατίας.
γ) Αν ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ και η βασική κανονιστική εξουσία δεν ανήκει ΠΛΗΡΩΣ στο λαό δηλ. αν δεν είναι απόλυτα ΑΝΑΠΑΛΛΟΤΡΊΩΤΗ και ΑΠΑΡΑΧΩΡΗΤΗ (σε σφετεριστές εκλεγμένους ή σε αυτόκλητους στρατιωτικούς ή μη, σε μεσολαβητές αντιπροσώπους , αν δεν αφορά σε ΟΛΕΣ τις πτυχές της κοινωνικής ζωής δηλ. και κυρίως στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, στις σχέσεις παραγωγής) και αν οι άλλες εξουσίες (ΜΜΕ, εκτελεστική, ελεγκτική-δικαστική) δεν έχουν κύριο σκοπό ύπαρξης, την συνδρομή τους στην ισοκατανομή δύναμης μεταξύ των πολιτών, στην εγγύηση - εξασφάλιση της νομοθετικής στο λαό, δεν υπάρχει πραγματική (εργατική, άμεση) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δηλ. δεν υπάρχει εξουσία του λαού.
Πρέπει το όνειρο για το αύριο να το συνθέτουμε στο όλον του διαρκώς από εφικτά υλικά μέρη του σήμερα.
