Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

Η δικαστική εξουσία έχει μεν μια σχετική μικρή αυτονομία αλλά βασικά είναι ετερόφωτη από δύο πλευρές κυρίως. Από τη μία, δεν έχει καμιά δική της δύναμη – εξουσία ούτε για να οδηγήσει σε δίκη παραβάτες και ούτε για να υλοποιήσει κάποια ποινή εναντίον τους. Την εξουσία για να πραγματοποιηθεί η προσαγωγή σε δίκη κατηγορουμένων και για την υλοποίηση της ποινής την «δανείζεται» από την εκτελεστική εξουσία (Ζητά τη συνδρομή της αστυνομίας). Από την άλλη, δεν έχει την εξουσία, δεν μπορεί από μόνη της να φτιάχνει δικούς της κανόνες – νόμους με βάση τους οποίους θα κρίνει τις ανθρώπινες παραβατικές συμπεριφορές  και την επιβολή της κατάλληλης ποινής στους ενόχους. Τους νόμους τους φτιάχνει η νομοθετική εξουσία.(που και αυτή χωρίς την ένοπλη εκτελεστική δεν μπορεί να υπάρχει)

Η δικαστική εξουσία λοιπόν κρίνει στη βάση των νόμων που φτιάχνει η νομοθετική εξουσία. Αν τώρα τη νομοθετική την κατέχει μια ολιγαρχία που φτιάχνει τους «νόμους» - διαταγές για την κοινωνία και οι «νόμοι» αυτοί  είναι άδικοι (όπως είναι κατά κανόνα) γιατί ευνοούν τους λίγους και ζημιώνουν τους πολλούς, τότε η δικαστική θα πρέπει να κρίνει με βάση αυτό τον άδικο νόμο. Και σε αυτή την περίπτωση μπορεί μια δίκαιη συμπεριφορά ενός απλού ανθρώπου να κρίνεται σαν άδικη από τη δικαστική εξουσία και να τιμωρείται αφού ο ολιγαρχικός νόμος είναι στην ουσία του άδικος.
Πχ η ολιγαρχική νομοθετική εξουσία φτιάχνει ένα νόμο για να αυξήσει τα πλούτη των τραπεζιτών (για να μεγαλώσουν τη χλιδή τους). Με αυτό το νόμο θα πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους και όποιος δεν πληρώνει θα έχει σαν ποινή είτε την κατάσχεση του σπιτιού του είτε την φυλακή. Με αυτόν λοιπόν «το νόμο» η δικαστική θα δικάσει τον κάθε εργαζόμενο παραβάτη. Εδώ μπορεί το 99% των ανθρώπων να θεωρεί τον νόμο άδικο. Όμως για την δικαστική εξουσία δεν έχει καμιά σημασία. Θα πρέπει να εφαρμόσει το νόμο της ολιγαρχικής νομοθετικής και για να μπορεί να τον εφαρμόσει, θα ζητήσει τη συνδρομή της ένοπλης ολιγαρχικής εκτελεστικής (αστυνομίας ή στρατού ανάλογα με την σημαντικότητα του παραβιαζόμενου νόμου).  Έτσι στην περίπτωση που κάποιος παραβεί το νόμο θα πρέπει να ζητήσει να του επιβληθεί η ποινή ή της κατάσχεσης ή της φυλάκιση του κατηγορούμενου.

Από αυτό το παράδειγμα φαίνεται η απύθμενη ανοησία ή η πανέξυπνη προπαγανδιστική παγίδα κάποιων ολιγαρχικών που μας λένε «να έχετε εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Ο βαθμός όμως της ανεξαρτησίας της φαίνεται και πρέπει να συμπεραίνεται και από το γεγονός ότι τα  ανώτερα όργανα της ολιγαρχικής δικαιοσύνης διορίζονται από την ολιγαρχική κυβέρνηση. Η ολιγαρχική δικαστική εξουσία εξαρτάται από την ολιγαρχική νομοθετική εξουσία («νόμους» της ολιγαρχίας).

Επομένως για την απόδοση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης δικαιοσύνης μέσα στα ανθρώπινα δυνατά πλαίσια, θα πρέπει πριν από όλα να περάσει όλη η νομοθετική εξουσία στο λαό για να αποφασίζει ο λαός τι θεωρεί σωστό και δίκαιο και όχι να το αποφασίζει μια δράκα ολιγαρχών.  Όμως για να φτάσει ο λαός να κατακτήσει όλη τη νομοθετική εξουσία, θα πρέπει προηγουμένως να κατακτήσει την ένοπλη εκτελεστική αφαιρώντας την από τους ολιγαρχικούς.

Αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο σημαντικότατο βήμα για το στόχο της απόδοσης μεγαλύτερης δικαιοσύνης στην κοινωνία.

Στόχος όμως της αυριανής δημοκρατικής κοινωνίας θα είναι η απόδοση της δικαιοσύνης σύμφωνα με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Και αυτό το κοινό περί δικαίου αίσθημα θα εκφράζεται (α) με την επιλογή των νόμων (νομοθετική εξουσία) και (β) με την κρίση σχετικά με τη συμπεριφορά ανθρώπων σε σχέση με την υπαγόρευση των νόμων. Δηλαδή ουσιαστικά θα δικάζει κατηγορίες για αντίθετη συμπεριφορά από αυτή που θα επιτάσσει ο νόμος.

Στα αυριανά δικαστήρια (πάντα μετά από απόφαση της πλειοψηφίας του λαού) την ετυμηγορία θα μπορούν να την βγάζουν οι κληρωτοί ορκωτοί πολίτες. Με κλήρωση λοιπόν θα βγαίνουν οι λαϊκοί δικαστές για να δικάσουν τις διάφορες υποθέσεις οι οποίες δεν θα αφορούν πολίτες που ανήκουν σε άλλο (διπλανό) Δήμο. Για διάφορες όμως πολύ σημαντικές περιπτώσεις ( και ειδικά για εκδικάσεις αυτών των υποθέσεων σε τρίτο βαθμό)  ο λαός ίσως να επιλέξει, η σύνθεση του δικαστηρίου να αποτελείται αριθμητικά και κοινωνικά από άτομα που στη βάση των  επιστημονικών δημοσκοπήσεων θα εκπροσωπούσαν την πλειοψηφία του λαού. Δηλαδή να υιοθετήσει να έχει για σύνθεση δικαστηρίου ένα σύνολο ανθρώπων που θα βγαίνουν με κλήρωση στη βάση των προδιαγραφών μιας επιστημονικής δημοσκόπησης.  Έτσι η απόφαση αυτού του δικαστηρίου θα εκπροσωπεί με πιο ακρίβεια το πραγματικό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Οι τακτικοί δικαστές θα είναι χρήσιμοι σε όλους τους βαθμούς εκδικάσεων. Θα είναι χρήσιμοι για να τηρούνται οι διαδικασίες της κάθε εκδίκασης (από την ανάκριση έως την απόδοση της ετυμηγορίας), για επεξήγηση των προβλέψεων του νόμου κλπ.
Τελικά για να περάσει η δικαστική εξουσία στο λαό και να λειτουργήσει σωστά στην απόδοση της δικαιοσύνης μέσα στα μέγιστα ανθρωπίνως δυνατά πλαίσια είναι στόχος εφικτός. Οι λεπτομέρειες αυτών των διαδικασιών και των κατάλληλων ειδικών ανά κατηγορία θεμάτων μπορούν να τακτοποιηθούν την κατάλληλη κοινωνική στιγμή.

Εκείνο όμως που χρειάζεται πρώτιστα είναι η κατάκτηση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας από το λαό. Εδώ, προς αυτό το σκοπό πρέπει να δώσουμε τώρα όλο τον κοινωνικό μας αγώνα.

( ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ)