ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ - ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ. ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΨΥΧΑΣΘΕΝΗΣ
Υποθέτουμε ότι στο τώρα που βρισκόμαστε (και που το ονομάζουμε α), κάνουμε τη σκέψη ότι αύριο (το ονομάζουμε β ) πιθανόν να συμβεί κάτι που θα είναι αντίθετο σε σχέση με μια μεγάλη επιθυμία μας. Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε ότι αυτό που θα συμβεί στο αύριο (β) θα είναι η έμπρακτη απόρριψή μας από κάποιο πρόσωπο που δεν θα θέλαμε να απορριφθούμε. Αν κάτι τέτοιο υποθετικά έχει μεγάλες πιθανότητες να συμβεί, τότε είμαστε ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι μετά θα αισθανθούμε πολύ δυνατά δυσάρεστα συναισθήματα (τα οποία ονομάζουμε γ). Δηλ. αν «ω μη γένοιτο» τα πράγματα φθάσουν στο β (απορριφθούμε)τότε πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να μην νοιώσουμε το γ και ακόμα χειρότερα μετά δεν έχουμε όπλα να το αντιμετωπίσουμε (το γ)σύντομα και αποτελεσματικά.
Αν όντως μεταξύ β-γ ή και μετά το γ δεν μπορούμε να παραθέσουμε κάτι που να μπορεί να εμποδίσει τον ερχομό του( γ) ή το γρήγορο ξεπέρασμά του αν αναπότρεπτα μας έλθει, τότε είμαστε αναγκασμένοι να ανατρέξουμε στο μεσοδιάστημα α-β.
Εδώ θα πρέπει να βρούμε διάφορα υλικά μέσα και συμπεριφορές , να τα παρεμβάλουμε για να εμποδίσουμε την εμφάνιση του συγκεκριμένου β ή του κάθε πιθανού β στη ζωή μας.
Γιατί αν εμφανισθεί αυτό καήκαμε αφού πλέον η στενοχώρια ή άλλα αρνητικά συναισθήματα θα είναι αναπότρεπτα και κατόπιν η αντιμετώπισή τους θα είναι δύσκολη έως φοβερά δύσκολη.
Ποια μπορούν να είναι αυτά τα μέσα;
Από χρήμα, δόξα, όπλα, ΕΞΟΥΣΙΑ ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να εμποδίζει τέτοιες προοπτικές.
Τι είναι φόβος;
Φόβος είναι το κάθε αρνητικό συναίσθημα που νοιώθουμε και το οποίο προκαλείται από την αντίληψη της αδυναμίας μας να αποτρέψουμε τη βίωση ή την αντιμετώπιση δυνατών αρνητικών συναισθημάτων (γ)σε περίπτωση που πιθανόν να πραγματοποιηθεί κάτι (β) το οποίο είναι αρκετά μη επιθυμητό για μας.
Συνδυάζοντας τις τελευταίες παραγράφους μπορούμε να πούμε ότι τις περισσότερες φορές ο φόβος είναι αυτός που σπρώχνει τον άνθρωπο στο μεσοδιάστημα α-β και όσο πιο φοβισμένη ,δειλή ύπαρξη είναι, άρα και ανασφαλή, τόσο πιο πολλά μέσα και εξουσία (εντός α-β) επιθυμεί να κατέχει.
Και το αντίστροφο. Όσο πιο πολλά κάποιος αποκτά (πάνω από τα απαραίτητα) τόσο πιο πολύ φοβάται και επομένως τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται.
(Πχ άνθρωποι της «καλής» οικονομικά υψηλής κοινωνίας, πολιτικοί, εξουσιαστές κάθε είδους, κάποιο άνθρωποι του θεάματος, κλπ οι οποίοι κατά βάθος είναι οι πιο δειλές και άρα οι πιο δυστυχισμένες υπάρξεις της κάθε κοινωνίας (αν τους δούμε επιστημονικά κάτω από τη πολύ καλή μάσκα τους).
Όμως ο υπέρμετρος ενδόμυχος και καμουφλαρισμένος φόβος είναι αυτός που οδηγεί τον άνθρωπο σε αντικοινωνική εγκληματική συμπεριφορά και τέτοιο φόβο (υπέρμετρο)έχουν μόνο οι εξουσιαστές κάθε μορφής.
Η φοβερή ανικανότητά τους να αντιπαρατεθούν, στην προσωπική τους ζωή, στο μεσοδιάστημα βγ τρέχουν στο μεσοδιάστημα αβ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα ελέγξουν το φόβο στη ζωή τους.
Αν όντως μεταξύ β-γ ή και μετά το γ δεν μπορούμε να παραθέσουμε κάτι που να μπορεί να εμποδίσει τον ερχομό του( γ) ή το γρήγορο ξεπέρασμά του αν αναπότρεπτα μας έλθει, τότε είμαστε αναγκασμένοι να ανατρέξουμε στο μεσοδιάστημα α-β.
Εδώ θα πρέπει να βρούμε διάφορα υλικά μέσα και συμπεριφορές , να τα παρεμβάλουμε για να εμποδίσουμε την εμφάνιση του συγκεκριμένου β ή του κάθε πιθανού β στη ζωή μας.
Γιατί αν εμφανισθεί αυτό καήκαμε αφού πλέον η στενοχώρια ή άλλα αρνητικά συναισθήματα θα είναι αναπότρεπτα και κατόπιν η αντιμετώπισή τους θα είναι δύσκολη έως φοβερά δύσκολη.
Ποια μπορούν να είναι αυτά τα μέσα;
Από χρήμα, δόξα, όπλα, ΕΞΟΥΣΙΑ ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να εμποδίζει τέτοιες προοπτικές.
Τι είναι φόβος;
Φόβος είναι το κάθε αρνητικό συναίσθημα που νοιώθουμε και το οποίο προκαλείται από την αντίληψη της αδυναμίας μας να αποτρέψουμε τη βίωση ή την αντιμετώπιση δυνατών αρνητικών συναισθημάτων (γ)σε περίπτωση που πιθανόν να πραγματοποιηθεί κάτι (β) το οποίο είναι αρκετά μη επιθυμητό για μας.
Συνδυάζοντας τις τελευταίες παραγράφους μπορούμε να πούμε ότι τις περισσότερες φορές ο φόβος είναι αυτός που σπρώχνει τον άνθρωπο στο μεσοδιάστημα α-β και όσο πιο φοβισμένη ,δειλή ύπαρξη είναι, άρα και ανασφαλή, τόσο πιο πολλά μέσα και εξουσία (εντός α-β) επιθυμεί να κατέχει.
Και το αντίστροφο. Όσο πιο πολλά κάποιος αποκτά (πάνω από τα απαραίτητα) τόσο πιο πολύ φοβάται και επομένως τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται.
(Πχ άνθρωποι της «καλής» οικονομικά υψηλής κοινωνίας, πολιτικοί, εξουσιαστές κάθε είδους, κάποιο άνθρωποι του θεάματος, κλπ οι οποίοι κατά βάθος είναι οι πιο δειλές και άρα οι πιο δυστυχισμένες υπάρξεις της κάθε κοινωνίας (αν τους δούμε επιστημονικά κάτω από τη πολύ καλή μάσκα τους).
Όμως ο υπέρμετρος ενδόμυχος και καμουφλαρισμένος φόβος είναι αυτός που οδηγεί τον άνθρωπο σε αντικοινωνική εγκληματική συμπεριφορά και τέτοιο φόβο (υπέρμετρο)έχουν μόνο οι εξουσιαστές κάθε μορφής.
Η φοβερή ανικανότητά τους να αντιπαρατεθούν, στην προσωπική τους ζωή, στο μεσοδιάστημα βγ τρέχουν στο μεσοδιάστημα αβ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα ελέγξουν το φόβο στη ζωή τους.
Η ΨΥΧΑΝΩΜΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
Η ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ
Τι είναι πολιτικός; (Όν που ανήκει στη γενικότερη κατηγορία των εξουσιαστών)
Πολιτικός (ή και στρατιωτικός δικτάτορας, οικονομικός δικτάτορας κλπ) είναι εκείνο το είδος εγκληματία (του ύψιστου) ή εκείνο το είδος του ψυχικά αρκετά διαταραγμένου ανθρώπου όπου για λόγους ικανοποίησης, της όποιου βαθμού ψυχικής του διαταραχής (φανερής ή συγκαλυμμένης κυρίως), επιζητεί την αποκόμιση ηδονής με το να παίρνει αυτός τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων και έτσι να είναι κυρίαρχος της ζωής των άλλων.
(άρα αφαιρεί από τους πολίτες τη δυνατότητα να παίρνουν οι ίδιοι τις αποφάσεις για τη ζωή τους μέσα στις κοινωνικές τους σχέσεις. Δηλ. πολιτικός είναι ο σφετεριστής της εξουσίας του λαού).
Ο κάθε είδους εξουσιαστής (οικονομικός, πολιτικός, των ΜΜΕ, στρατιωτικός, θρησκευτικός – κεντρικός, περιφερειακός ή δημοτικός κλπ) οδηγείται στην πιο πάνω πρακτική επειδή ο βαθμός της ψυχικής του ανασφάλειας είναι πολύ μεγάλος. (και κατά κανόνα είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι ο βαθμός της ανασφάλειας του μέσου ανθρώπου).
Και όμως αυτούς τους χειρότερους της κάθε κοινωνίας, οι διάφοροι εγκληματικοί μηχανισμοί πλαισιωμένοι και αυτή από τελευταίους, μας τους παρουσιάζουν σαν κάποιους που έχουν ιδιαίτερες ικανότητες και προσόντα για να μπορέσουμε έτσι να αποδεχτούμε να αποφασίζουν αυτοί για εμάς, να ορίζουν αυτοί τη δική μας ζωή .
Ο εξουσιαστής μπροστά στην κάθε διαφαινόμενη προοπτική της απώλειας ή της έλλειψης μιας επιθυμητής για αυτόν κατάστασης, την οποία έχει αξιολογήσει σε κάποιο μέτριο ή σημαντικό βαθμό, αντιδρά (μέσα του) σε τέτοιο αρνητικό βαθμό όπου αυτή η συναισθηματική του αντίδραση σχεδόν τον συνθλίβει.
Έχει τεράστιο καθημερινό συγκαλυμμένο άγχος. Δεν μπορεί να αντέξει την απώλεια ή την όποια προοπτική απώλειας στη ζωή του, μέσα σε ανεκτά όρια. δηλ. χωρίς να χάνει μεγάλο μέρος από το νόημα της ζωής του, χωρίς να γίνεται υπέρ δυστυχισμένος.
Χάνει τον έλεγχο της ψυχολογίας του. Μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις είναι τόσο αδύνατο ανθρωπάκι, τόσο δειλή, χεσμένη ύπαρξη και για να επιβιώσει μέσα στα πλαίσια, τα απαιτούμενα απ’ τη φύση, της βίωσης με την ελάχιστη επάρκεια ηδονής, οδηγείται υποσυνείδητα ή ασυνείδητα στο δρόμο της απόκτησης μέσων για έλεγχο και καθοδήγηση ενός μέρους της εχθρικής, κατ’ αυτόν, εξωτερικής πραγματικότητας.
( Για παράδειγμα της γενικότερης δειλίας τους αναφέρουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που απέφυγαν να πολεμήσουν τον Τούρκο κατακτητή το 1821 (κοτσαμπάσηδες) πήραν κατόπιν τις κυβερνητικές θέσεις.
Το ίδιο έγινε και με τη Γερμανική κατοχή. Όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα (Πρωθυπουργοί) μετά την απελευθέρωση και μέχρι το 1990, κατά τη διάρκεια της κατοχής «την είχαν κάνει πεπόνι», είτε κρυμμένοι εντός της χώρας είτε είχαν λακίσει στο εξωτερικό για σπουδές είτε οι δικοί τους είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς αλλά κατόπιν τα ΜΜΕ άλλους τους αποκαλούσαν Ηγέτες, άλλους Εθνάρχες κοκ) .
Η απόλυτη λοιπόν ανικανότητα του πολιτικού ή άλλου εξουσιαστή να αντιμετωπίσει με νοητικά όπλα την κάθε απώλεια ή έλλειψη στην προσωπική του ζωή του, τον οδηγεί στη ΜΑΝΙΑ απόκτησης εξωτερικών όπλων.
Έχει την λαθεμένη αντίληψη ότι αν αποκτήσει κάποια μέσα, αυτά τα μέσα θα είναι ικανά να τον βοηθούν να αντιμετωπίζει προληπτικά την όποια πιθανή απώλεια ή να του καλύπτουν εκ των υστέρων την όποια έλλειψη.
Αποζητά λοιπόν κάποιες από τις πιο κάτω «δυνάμεις» (χρήμα, κοινωνική αναγνώριση-προβολή της «δύναμης» του, μηχανισμούς βίας όπως αστυνομίες, στρατό κλπ) όπου με την χρήση αυτών θα περνά και θα εφαρμόζεται καλύτερα η σκέψη του, η βούλησή του, η όποια επιθυμία του (στις κοινωνικές του σχέσεις) και έτσι θα απαλύνεται το βαθύτερο υπαρξιακό άγχος και αγωνία που τον διακατέχει. (και πολλοί από αυτούς δεν έχουν συνείδηση ή πλήρη συνείδηση αυτής της διαταραχής τους).
Το καλό της κοινωνίας που επικαλούνται φυσικά είναι στα αρχίδια τους. Στο βάθος βρίσκεται η κάλυψη της προσωπικής τους ψυχανωμαλίας. Προσπαθούν οι ίδιοι να γίνουν γιατροί-ψυχοθεραπευτές του εαυτού τους και να νικήσουν το τεράστιο συγκαλυμμένο ψυχικό πρόβλημά τους αλλά η διάγνωση και η θεραπεία που αυτοπροτείνουν είναι απόλυτα λαθεμένη.
(Αυτή η αρρώστια χτυπά όχι μόνο τους συστημικούς εξουσιαστές αλλά χτυπά εξ ίσου και «αριστερούς» «ηγέτες» οι οποίοι καμουφλάρονται πίσω από επαναστατικούς βερμπαλισμούς).
Από τα άλλα χαρακτηριστικά στοιχεία της ύπαρξής του είναι η εξυπνάδα. Ο κάθε πολιτικός (κατά κανόνα) έχει κάποιο υψηλό βαθμό εξυπνάδας. Όμως ο συνδυασμός της όποιας του εξυπνάδας με τη βαθύτερη αδυναμία του να αντιμετωπίζει νοητικά τις ατομικές αντιλήψεις του της απώλειας και της έλλειψης, φτιάχνει το χειρότερο μείγμα, το μείγμα που κατασκευάζει την χειρότερη εγκληματική συνείδηση.
Αν μελετήσουμε την ιστορία μέχρι και σήμερα, θα δούμε απίστευτα εγκλήματα, συνωμοσίες, δολοπλοκίες, πολέμους, αδιανόητα βασανιστήρια, ακρωτηριασμοί, εκτελέσεις και ότι πιο διεστραμμένη συμπεριφορά μπορεί να υπάρξει. Σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, μετά το πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα, θα δούμε χωρίς καμιά εξαίρεση ότι η εξουσία των λίγων πάνω στις κοινωνίες είναι συνώνυμο των πιο απεχθέστερων εγκλημάτων.
Λένε ότι η εξουσία είναι ηδονή. Πράγματι έτσι είναι. Είναι η ηδονή των διεστραμμένων συνειδήσεων (αντίστοιχη του παιδεραστή).. Είναι η ηδονή των πιο δειλών υπάρξεων. Καυλώνουν όχι από την ομορφιά της ζωής αλλά από το να επιβάλλουν τη σκέψη τους, τις αποφάσεις τους, τη θέλησή τους στους άλλους. ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
Είναι η ηδονή που αποκομίζουν από τον έλεγχο και τον ουσιαστικό καθορισμό της ζωής των άλλων, αδιαφορώντας πλήρως αν καταστρέφουν τη ζωή (των άλλων) ή αν τους κάνουν δυστυχισμένους.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει πάρα πολύ, γιατί τους τρομάζει αφάνταστα, είναι να αποφύγουν την επανάσταση των όποιων υπηκόων τους , φοβούνται μήπως ποτέ περάσει ουσιαστικά ΟΛΗ η νομοθετική εξουσία στα χέρια του συνόλου της κοινωνίας. (Το ουσιαστικά σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα και η εκτελεστική να περάσει στα χέρια του και να περιλαμβάνει την νομοθέτηση όλων των τομέων της κοινωνικής του ζωής και κυρίως στην οικονομία)
Τι διεστραμμένες υπάρξεις!!! Τι άρρωστα μυαλά!!! ( Πχ Η Ειρήνη η Αθηναία τύφλωσε το γιό της επειδή φοβόταν μήπως της πάρει την εξουσία). Χωρίς την παραμικρή συστολή θα ρίξουν πυρηνικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι με δεκάδες χιλιάδες θύματα, θα εξοντώσουν αμάχους σε Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη κλπ, θα καταστρέφουν οικολογικά τον πλανήτη και θα καταδικάζουν σήμερα το 90% της ανθρωπότητας στην πείνα και την εξαθλίωση. (Μπροστά τους ο Πάσαρης ή ο Ματέϊ και ο οποιοσδήποτε εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου είναι σχεδόν αγγελούδια). Και αυτά είναι ικανοί να τα κάνουν όχι κάποιοι άλλοι αλλά οι εκάστοτε συγκεκριμένοι που μας κυβερνούν.
Η ιστορία της εξουσίας είναι η ιστορία της ΥΨΙΣΤΗΣ εγκληματικότητας.
Και όλα αυτά για να εξασφαλίζουν τη δόση τους σε ηδονή από την πραγματοποίηση της διαστροφής τους, για έλεγχο και καθορισμό της ζωής των άλλων. Αυτοί οι εγκληματίες, τα πιο δυστυχισμένα ανθρωπάκια είναι οι εξουσιαστές κάθε είδους (οι οποίοι συνεργάζονται ή αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, με κέντρο τους οικονομικούς εξουσιαστές). Αυτοί είναι που κυβερνούν τη ζωή μας. Αυτοί κυβερνούν σήμερα όλο τον κόσμο.
Άλλο σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα του εξουσιαστή είναι ο φοβερός θεατρινισμός. Και με προσωπικό «ταλέντο» αλλά και με τη βοήθεια επιστημόνων και ΜΜΕ-ν παίζουν ένα τρομερό θέατρο παρουσιάζοντας πάντα το μαύρο άσπρο παραπλανώντας το λαό περισσότερο και από τους ταχυδακτυλουργούς.
Οι διαβολικές ψυχικά ανώμαλες αυτές υπάρξεις παρουσιάζονται σαν άγγελοι σωτήρες ή ηγέτες του κάθε λαού. Παίζουν πάντα το ρόλο του καλού για να κολλάνε καλύτερα τη στάχτη στα μάτια των σύγχρονων σκλάβων με στόχο να τους κάνουν να μην βλέπουν καλά και έτσι να μην επαναστατήσουν.
Τρομερή και θανάσιμη παγίδα για τους υπηκόους αυτός ο επιστημονικός θεατρινισμός δια μέσου του οποίου γίνεται ο έλεγχος της σκέψης τους. Έτσι οι εξουσιαστές κατορθώνουν το εξής απλό.
Πολλοί υπήκοοι – δούλοι βλέποντάς τις φάτσες τους ή ακούγοντας αυτά τα απόλυτα παραπλανητικά που τους λένε από τα ΜΜΕ-ν, δεν μπορούν να πιστέψουν ή τους φαίνεται αδιανόητο ότι αυτοί που είναι μπροστά τους, αυτούς που ενδεχομένως ψηφίζουν ή στηρίζουν ή θα μπορούσαν να ψηφίσουν, είναι οι χειρότερες, οι μέγιστες εγκληματικές, οι πιο διεστραμμένες υπάρξεις της κοινωνίας (και οι οποίοι συνεργάζονται με τις άλλες μεγαλύτερες ψυχικά άρρωστες συνειδήσεις άλλων χωρών και φτιάχνουν έτσι μια παγκόσμια αλυσίδα, ένα επίσημο μαφιόζικο μηχανισμό που δολοφονεί τους λαούς με επιστημονικό τρόπο). Δεν μπορούν να πιστέψουν την πραγματικότητα και πιστεύουν την εικονική πραγματικότητα.
Αν τελικά ο εξουσιαστής κατορθώσει να προκαλέσει είτε το φόβο είτε το θαυμασμό ή τον σεβασμό είτε την ελπίδα στον υπήκοο τότε ουσιαστικά τον έχει κατανικήσει πλήρως.
Για αυτό πολλοί υπήκοοι δεν μπορούν να πάρουν την απόφαση να τους εναντιωθούν.
Αν όμως έβλεπαν την πραγματικότητα που είναι κρυμμένη στο βάθος τότε θα είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την ύπαρξη της διακυβέρνησης των ανθρώπων από τη μέγιστη διαστροφή.
Αν ο κάθε υπήκοος βλέποντας την φάτσα του κάθε και όποιου πολιτικού δεν τον βλέπει σαν μέγιστο εγκληματία και δεν νοιώθει ταυτόχρονα τεράστια οργή τότε έχει χάσει από τη ζωή του ένα σημαντικότατο κομμάτι της.
Η συστημική επιστήμη της ψυχολογίας δεν τους κατατάσσει στην κατηγορία των μέγιστων εγκληματικών συνειδήσεων γιατί οι επιστήμονες-ψυχολόγοι είτε είναι χεσμένοι από φόβο είτε γιατί τους πετάνε κανένα κόκαλο.
Η ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ
Τι είναι πολιτικός; (Όν που ανήκει στη γενικότερη κατηγορία των εξουσιαστών)
Πολιτικός (ή και στρατιωτικός δικτάτορας, οικονομικός δικτάτορας κλπ) είναι εκείνο το είδος εγκληματία (του ύψιστου) ή εκείνο το είδος του ψυχικά αρκετά διαταραγμένου ανθρώπου όπου για λόγους ικανοποίησης, της όποιου βαθμού ψυχικής του διαταραχής (φανερής ή συγκαλυμμένης κυρίως), επιζητεί την αποκόμιση ηδονής με το να παίρνει αυτός τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων και έτσι να είναι κυρίαρχος της ζωής των άλλων.
(άρα αφαιρεί από τους πολίτες τη δυνατότητα να παίρνουν οι ίδιοι τις αποφάσεις για τη ζωή τους μέσα στις κοινωνικές τους σχέσεις. Δηλ. πολιτικός είναι ο σφετεριστής της εξουσίας του λαού).
Ο κάθε είδους εξουσιαστής (οικονομικός, πολιτικός, των ΜΜΕ, στρατιωτικός, θρησκευτικός – κεντρικός, περιφερειακός ή δημοτικός κλπ) οδηγείται στην πιο πάνω πρακτική επειδή ο βαθμός της ψυχικής του ανασφάλειας είναι πολύ μεγάλος. (και κατά κανόνα είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι ο βαθμός της ανασφάλειας του μέσου ανθρώπου).
Και όμως αυτούς τους χειρότερους της κάθε κοινωνίας, οι διάφοροι εγκληματικοί μηχανισμοί πλαισιωμένοι και αυτή από τελευταίους, μας τους παρουσιάζουν σαν κάποιους που έχουν ιδιαίτερες ικανότητες και προσόντα για να μπορέσουμε έτσι να αποδεχτούμε να αποφασίζουν αυτοί για εμάς, να ορίζουν αυτοί τη δική μας ζωή .
Ο εξουσιαστής μπροστά στην κάθε διαφαινόμενη προοπτική της απώλειας ή της έλλειψης μιας επιθυμητής για αυτόν κατάστασης, την οποία έχει αξιολογήσει σε κάποιο μέτριο ή σημαντικό βαθμό, αντιδρά (μέσα του) σε τέτοιο αρνητικό βαθμό όπου αυτή η συναισθηματική του αντίδραση σχεδόν τον συνθλίβει.
Έχει τεράστιο καθημερινό συγκαλυμμένο άγχος. Δεν μπορεί να αντέξει την απώλεια ή την όποια προοπτική απώλειας στη ζωή του, μέσα σε ανεκτά όρια. δηλ. χωρίς να χάνει μεγάλο μέρος από το νόημα της ζωής του, χωρίς να γίνεται υπέρ δυστυχισμένος.
Χάνει τον έλεγχο της ψυχολογίας του. Μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις είναι τόσο αδύνατο ανθρωπάκι, τόσο δειλή, χεσμένη ύπαρξη και για να επιβιώσει μέσα στα πλαίσια, τα απαιτούμενα απ’ τη φύση, της βίωσης με την ελάχιστη επάρκεια ηδονής, οδηγείται υποσυνείδητα ή ασυνείδητα στο δρόμο της απόκτησης μέσων για έλεγχο και καθοδήγηση ενός μέρους της εχθρικής, κατ’ αυτόν, εξωτερικής πραγματικότητας.
( Για παράδειγμα της γενικότερης δειλίας τους αναφέρουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που απέφυγαν να πολεμήσουν τον Τούρκο κατακτητή το 1821 (κοτσαμπάσηδες) πήραν κατόπιν τις κυβερνητικές θέσεις.
Το ίδιο έγινε και με τη Γερμανική κατοχή. Όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα (Πρωθυπουργοί) μετά την απελευθέρωση και μέχρι το 1990, κατά τη διάρκεια της κατοχής «την είχαν κάνει πεπόνι», είτε κρυμμένοι εντός της χώρας είτε είχαν λακίσει στο εξωτερικό για σπουδές είτε οι δικοί τους είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς αλλά κατόπιν τα ΜΜΕ άλλους τους αποκαλούσαν Ηγέτες, άλλους Εθνάρχες κοκ) .
Η απόλυτη λοιπόν ανικανότητα του πολιτικού ή άλλου εξουσιαστή να αντιμετωπίσει με νοητικά όπλα την κάθε απώλεια ή έλλειψη στην προσωπική του ζωή του, τον οδηγεί στη ΜΑΝΙΑ απόκτησης εξωτερικών όπλων.
Έχει την λαθεμένη αντίληψη ότι αν αποκτήσει κάποια μέσα, αυτά τα μέσα θα είναι ικανά να τον βοηθούν να αντιμετωπίζει προληπτικά την όποια πιθανή απώλεια ή να του καλύπτουν εκ των υστέρων την όποια έλλειψη.
Αποζητά λοιπόν κάποιες από τις πιο κάτω «δυνάμεις» (χρήμα, κοινωνική αναγνώριση-προβολή της «δύναμης» του, μηχανισμούς βίας όπως αστυνομίες, στρατό κλπ) όπου με την χρήση αυτών θα περνά και θα εφαρμόζεται καλύτερα η σκέψη του, η βούλησή του, η όποια επιθυμία του (στις κοινωνικές του σχέσεις) και έτσι θα απαλύνεται το βαθύτερο υπαρξιακό άγχος και αγωνία που τον διακατέχει. (και πολλοί από αυτούς δεν έχουν συνείδηση ή πλήρη συνείδηση αυτής της διαταραχής τους).
Το καλό της κοινωνίας που επικαλούνται φυσικά είναι στα αρχίδια τους. Στο βάθος βρίσκεται η κάλυψη της προσωπικής τους ψυχανωμαλίας. Προσπαθούν οι ίδιοι να γίνουν γιατροί-ψυχοθεραπευτές του εαυτού τους και να νικήσουν το τεράστιο συγκαλυμμένο ψυχικό πρόβλημά τους αλλά η διάγνωση και η θεραπεία που αυτοπροτείνουν είναι απόλυτα λαθεμένη.
(Αυτή η αρρώστια χτυπά όχι μόνο τους συστημικούς εξουσιαστές αλλά χτυπά εξ ίσου και «αριστερούς» «ηγέτες» οι οποίοι καμουφλάρονται πίσω από επαναστατικούς βερμπαλισμούς).
Από τα άλλα χαρακτηριστικά στοιχεία της ύπαρξής του είναι η εξυπνάδα. Ο κάθε πολιτικός (κατά κανόνα) έχει κάποιο υψηλό βαθμό εξυπνάδας. Όμως ο συνδυασμός της όποιας του εξυπνάδας με τη βαθύτερη αδυναμία του να αντιμετωπίζει νοητικά τις ατομικές αντιλήψεις του της απώλειας και της έλλειψης, φτιάχνει το χειρότερο μείγμα, το μείγμα που κατασκευάζει την χειρότερη εγκληματική συνείδηση.
Αν μελετήσουμε την ιστορία μέχρι και σήμερα, θα δούμε απίστευτα εγκλήματα, συνωμοσίες, δολοπλοκίες, πολέμους, αδιανόητα βασανιστήρια, ακρωτηριασμοί, εκτελέσεις και ότι πιο διεστραμμένη συμπεριφορά μπορεί να υπάρξει. Σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, μετά το πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα, θα δούμε χωρίς καμιά εξαίρεση ότι η εξουσία των λίγων πάνω στις κοινωνίες είναι συνώνυμο των πιο απεχθέστερων εγκλημάτων.
Λένε ότι η εξουσία είναι ηδονή. Πράγματι έτσι είναι. Είναι η ηδονή των διεστραμμένων συνειδήσεων (αντίστοιχη του παιδεραστή).. Είναι η ηδονή των πιο δειλών υπάρξεων. Καυλώνουν όχι από την ομορφιά της ζωής αλλά από το να επιβάλλουν τη σκέψη τους, τις αποφάσεις τους, τη θέλησή τους στους άλλους. ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
Είναι η ηδονή που αποκομίζουν από τον έλεγχο και τον ουσιαστικό καθορισμό της ζωής των άλλων, αδιαφορώντας πλήρως αν καταστρέφουν τη ζωή (των άλλων) ή αν τους κάνουν δυστυχισμένους.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει πάρα πολύ, γιατί τους τρομάζει αφάνταστα, είναι να αποφύγουν την επανάσταση των όποιων υπηκόων τους , φοβούνται μήπως ποτέ περάσει ουσιαστικά ΟΛΗ η νομοθετική εξουσία στα χέρια του συνόλου της κοινωνίας. (Το ουσιαστικά σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα και η εκτελεστική να περάσει στα χέρια του και να περιλαμβάνει την νομοθέτηση όλων των τομέων της κοινωνικής του ζωής και κυρίως στην οικονομία)
Τι διεστραμμένες υπάρξεις!!! Τι άρρωστα μυαλά!!! ( Πχ Η Ειρήνη η Αθηναία τύφλωσε το γιό της επειδή φοβόταν μήπως της πάρει την εξουσία). Χωρίς την παραμικρή συστολή θα ρίξουν πυρηνικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι με δεκάδες χιλιάδες θύματα, θα εξοντώσουν αμάχους σε Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη κλπ, θα καταστρέφουν οικολογικά τον πλανήτη και θα καταδικάζουν σήμερα το 90% της ανθρωπότητας στην πείνα και την εξαθλίωση. (Μπροστά τους ο Πάσαρης ή ο Ματέϊ και ο οποιοσδήποτε εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου είναι σχεδόν αγγελούδια). Και αυτά είναι ικανοί να τα κάνουν όχι κάποιοι άλλοι αλλά οι εκάστοτε συγκεκριμένοι που μας κυβερνούν.
Η ιστορία της εξουσίας είναι η ιστορία της ΥΨΙΣΤΗΣ εγκληματικότητας.
Και όλα αυτά για να εξασφαλίζουν τη δόση τους σε ηδονή από την πραγματοποίηση της διαστροφής τους, για έλεγχο και καθορισμό της ζωής των άλλων. Αυτοί οι εγκληματίες, τα πιο δυστυχισμένα ανθρωπάκια είναι οι εξουσιαστές κάθε είδους (οι οποίοι συνεργάζονται ή αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, με κέντρο τους οικονομικούς εξουσιαστές). Αυτοί είναι που κυβερνούν τη ζωή μας. Αυτοί κυβερνούν σήμερα όλο τον κόσμο.
Άλλο σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα του εξουσιαστή είναι ο φοβερός θεατρινισμός. Και με προσωπικό «ταλέντο» αλλά και με τη βοήθεια επιστημόνων και ΜΜΕ-ν παίζουν ένα τρομερό θέατρο παρουσιάζοντας πάντα το μαύρο άσπρο παραπλανώντας το λαό περισσότερο και από τους ταχυδακτυλουργούς.
Οι διαβολικές ψυχικά ανώμαλες αυτές υπάρξεις παρουσιάζονται σαν άγγελοι σωτήρες ή ηγέτες του κάθε λαού. Παίζουν πάντα το ρόλο του καλού για να κολλάνε καλύτερα τη στάχτη στα μάτια των σύγχρονων σκλάβων με στόχο να τους κάνουν να μην βλέπουν καλά και έτσι να μην επαναστατήσουν.
Τρομερή και θανάσιμη παγίδα για τους υπηκόους αυτός ο επιστημονικός θεατρινισμός δια μέσου του οποίου γίνεται ο έλεγχος της σκέψης τους. Έτσι οι εξουσιαστές κατορθώνουν το εξής απλό.
Πολλοί υπήκοοι – δούλοι βλέποντάς τις φάτσες τους ή ακούγοντας αυτά τα απόλυτα παραπλανητικά που τους λένε από τα ΜΜΕ-ν, δεν μπορούν να πιστέψουν ή τους φαίνεται αδιανόητο ότι αυτοί που είναι μπροστά τους, αυτούς που ενδεχομένως ψηφίζουν ή στηρίζουν ή θα μπορούσαν να ψηφίσουν, είναι οι χειρότερες, οι μέγιστες εγκληματικές, οι πιο διεστραμμένες υπάρξεις της κοινωνίας (και οι οποίοι συνεργάζονται με τις άλλες μεγαλύτερες ψυχικά άρρωστες συνειδήσεις άλλων χωρών και φτιάχνουν έτσι μια παγκόσμια αλυσίδα, ένα επίσημο μαφιόζικο μηχανισμό που δολοφονεί τους λαούς με επιστημονικό τρόπο). Δεν μπορούν να πιστέψουν την πραγματικότητα και πιστεύουν την εικονική πραγματικότητα.
Αν τελικά ο εξουσιαστής κατορθώσει να προκαλέσει είτε το φόβο είτε το θαυμασμό ή τον σεβασμό είτε την ελπίδα στον υπήκοο τότε ουσιαστικά τον έχει κατανικήσει πλήρως.
Για αυτό πολλοί υπήκοοι δεν μπορούν να πάρουν την απόφαση να τους εναντιωθούν.
Αν όμως έβλεπαν την πραγματικότητα που είναι κρυμμένη στο βάθος τότε θα είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την ύπαρξη της διακυβέρνησης των ανθρώπων από τη μέγιστη διαστροφή.
Αν ο κάθε υπήκοος βλέποντας την φάτσα του κάθε και όποιου πολιτικού δεν τον βλέπει σαν μέγιστο εγκληματία και δεν νοιώθει ταυτόχρονα τεράστια οργή τότε έχει χάσει από τη ζωή του ένα σημαντικότατο κομμάτι της.
Η συστημική επιστήμη της ψυχολογίας δεν τους κατατάσσει στην κατηγορία των μέγιστων εγκληματικών συνειδήσεων γιατί οι επιστήμονες-ψυχολόγοι είτε είναι χεσμένοι από φόβο είτε γιατί τους πετάνε κανένα κόκαλο.
ΥΓ
1)Οι απλοί άνθρωποι που ακολουθούν με πολύ φανατισμό στρατιωτικούς ή πολιτικούς δικτάτορες (υπαρκτούς ή υποψήφιους) από ψυχολογική άποψη είναι τα πιο δυστυχισμένα άτομα και άρα τα πιο αξιολύπητα. (και ιδιαίτερα αυτοί που ακολουθούν ακροδεξιές ή θρησκευτικές εξτρεμιστικές ιδεολογίες).
Αυτά τα άτομα κινούνται-σύρονται από ένα σχεδόν απόλυτα κακά διαμορφωμένο υποσυνείδητο. Στην προσωπική ζωή τους, στο διάστημα βγ, δεν μπορούν να αντιτάξουν απολύτως τίποτα. Είναι τα απόλυτα έρμαια των πιο αντιζωικών δυνάμεων. Υποσυνείδητα ψάχνουν κάποιον Φύρερ (με τους μηχανισμούς βίας όπως αστυνομία, στρατό) στον οποίον θέλουν να προσδίδουν σχεδόν υπερφυσικά προσόντα (ενώ στην ουσία του αυτός ο Φύρερ, είναι απόλυτα βέβαιο, ότι θα είναι κάποιο τιποτένιο, διεστραμμένο, παρανοϊκό και αδίστακτο ανθρωπάκι), για να του υποταχθούν, με αντάλλαγμα αυτός να τους δώσει τη μαγική δύναμη που νομίζουν ότι έχει και υποσυνείδητα ψάχνουν (στο βγ). Σε αυτή τη φάση φαίνεται ο κρυφός μαζοχιστικός τους χαρακτήρας. Όμως ταυτόχρονα είναι και σαδιστές και για αυτό ψάχνουν αδύνατες κοινωνικές ομάδες τις οποίες θέλουν να υποτάξουν ή να εξοντώσουν για να ισορροπήσουν την χαμένη τιμή τους από την δική τους υποταγή. (Σαδομαχιστικός ή ολοκληρωτικός χαρακτήρας, δες ανάλυση Έριχ Φρόμ). Στο βάθος μισούν το εαυτό τους. Κατά βάθος τον μισούν για την ανικανότητά του να ζήσει με την απαιτούμενη από τη ζωή επάρκεια ηδονής. Δεν θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να παίρνει αυτός ο ίδιος τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους και για αυτό θέλουν να παραχωρήσουν αυτό το δικαίωμα-εξουσία σε κάποιον Φύρερ, σε κάποιον που να τους διατάζει κλπ. Είναι δυστυχώς οι πιο χαμένες ψυχές.
2 )Μακάρι να μπορούσαμε μέσα σε 1500 λέξεις να αναφέρουμε όλα τα ψυχολογικά δεδομένα των πιο ανώμαλων υπάρξεων των κοινωνιών. Μακάρι να μπορούσαμε να αναφέρουμε και τις βιολογικές συναιτίες αυτής της αρρώστιας (κακή επικοινωνία αμυγδαλής και μετωπιαίων λοβώνκλπ). Το μέσον όμως μας περιορίζει.
1)Οι απλοί άνθρωποι που ακολουθούν με πολύ φανατισμό στρατιωτικούς ή πολιτικούς δικτάτορες (υπαρκτούς ή υποψήφιους) από ψυχολογική άποψη είναι τα πιο δυστυχισμένα άτομα και άρα τα πιο αξιολύπητα. (και ιδιαίτερα αυτοί που ακολουθούν ακροδεξιές ή θρησκευτικές εξτρεμιστικές ιδεολογίες).
Αυτά τα άτομα κινούνται-σύρονται από ένα σχεδόν απόλυτα κακά διαμορφωμένο υποσυνείδητο. Στην προσωπική ζωή τους, στο διάστημα βγ, δεν μπορούν να αντιτάξουν απολύτως τίποτα. Είναι τα απόλυτα έρμαια των πιο αντιζωικών δυνάμεων. Υποσυνείδητα ψάχνουν κάποιον Φύρερ (με τους μηχανισμούς βίας όπως αστυνομία, στρατό) στον οποίον θέλουν να προσδίδουν σχεδόν υπερφυσικά προσόντα (ενώ στην ουσία του αυτός ο Φύρερ, είναι απόλυτα βέβαιο, ότι θα είναι κάποιο τιποτένιο, διεστραμμένο, παρανοϊκό και αδίστακτο ανθρωπάκι), για να του υποταχθούν, με αντάλλαγμα αυτός να τους δώσει τη μαγική δύναμη που νομίζουν ότι έχει και υποσυνείδητα ψάχνουν (στο βγ). Σε αυτή τη φάση φαίνεται ο κρυφός μαζοχιστικός τους χαρακτήρας. Όμως ταυτόχρονα είναι και σαδιστές και για αυτό ψάχνουν αδύνατες κοινωνικές ομάδες τις οποίες θέλουν να υποτάξουν ή να εξοντώσουν για να ισορροπήσουν την χαμένη τιμή τους από την δική τους υποταγή. (Σαδομαχιστικός ή ολοκληρωτικός χαρακτήρας, δες ανάλυση Έριχ Φρόμ). Στο βάθος μισούν το εαυτό τους. Κατά βάθος τον μισούν για την ανικανότητά του να ζήσει με την απαιτούμενη από τη ζωή επάρκεια ηδονής. Δεν θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να παίρνει αυτός ο ίδιος τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους και για αυτό θέλουν να παραχωρήσουν αυτό το δικαίωμα-εξουσία σε κάποιον Φύρερ, σε κάποιον που να τους διατάζει κλπ. Είναι δυστυχώς οι πιο χαμένες ψυχές.
2 )Μακάρι να μπορούσαμε μέσα σε 1500 λέξεις να αναφέρουμε όλα τα ψυχολογικά δεδομένα των πιο ανώμαλων υπάρξεων των κοινωνιών. Μακάρι να μπορούσαμε να αναφέρουμε και τις βιολογικές συναιτίες αυτής της αρρώστιας (κακή επικοινωνία αμυγδαλής και μετωπιαίων λοβώνκλπ). Το μέσον όμως μας περιορίζει.
ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ
ΑΜΕΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
