Η ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ-ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΔΗΜΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Το ολιγαρχικό οικονομικό-πολιτικό σύστημα βρισκόμενο στο τέλος του ιστορικού του κύκλου και για να κάνει μια σχετικά μικρή αναβολή του οριστικού τέλους του, προσπαθεί να μας ρίξει σε μία όλο και πιο τρομακτική, σε μια όλο και πιο παρατεταμένη και επιδεινούμενη κόλαση.
Για να το πετύχει τούτο κάνει τα πάντα. Μία από τις βασικές ενέργειές του είναι να ελέγξει πολλαπλά το νου των ανθρώπων και κυρίως να υποβάλλει στους ανθρώπους την ιδέα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Την μόνη εφικτή «λύση» που μας προβάλουν είναι η διαρκής αυξανόμενη και ατέλειωτη οικονομική εξαθλίωση.
Το κεντρικό ολιγαρχικό σύστημα θέλει τους Δήμους απλούς διαμεσολαβητές στην άσκηση της κεντρικής εξουσίας τους πάνω στους Δημότες. Το κεντρικό σύστημα θέλει από τη μια να δίνει «αντίδωρο» στους Δημότες-εργαζόμενους πολίτες για να μπορεί μετά να τους κλέβει καρβέλια. Ένας από τους μεσάζοντες του σε αυτή τη διαδικασία θα πρέπει, κατ αυτούς, να είναι οι Δήμοι.
Γι αυτό οι Δήμοι θα πρέπει να ασχολούνται αφ ενός μεν ΜΟΝΟ με διάφορες μικρό υπηρεσίες προς τους Δημότες και απ την άλλη να μπορούν να μαζεύουν τα καρβέλια από τους Δημότες για να πάνε στα χέρια τις κεντρικής εξουσίας (πχ χρήματα από τις άδειες οικοδομής που θα δίνει η πολεοδομία κλπ).
Όμως για την οικονομία, για την εργασία που είναι ένας από τους πιο βασικούς τομείς της ζωής του κάθε ανθρώπου και που θα έπρεπε να είναι κεντρική αρμοδιότητα των Δήμων, δεν θέλουν να ακούν ούτε κουβέντα. (Τους πιάνει αλλεργία και ρίγος τρόμου). Αλλά ας τους πιάνει…
Τι πρακτική απάντηση μπορούμε να δώσουμε;
(Δημοτική οικονομία)
Ας πάρουμε τον Δήμο μας (απ τον οποίο κατάγονται οι περισσότεροι απ την ομάδα «ΑΜΕΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» για να δώσουμε ένα παράδειγμα.
Δεδομένα: 1) Η περιοχή μας έχει πολύ μεγάλη έκταση με ελαιόδενδρα.
2) Γνωρίζουμε επίσης ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος τους είναι εντελώς παρατημένα.
Τι θα μπορούσε να κάνει ένας Δημοκρατικός Δήμος;
α) Δημοτική βιομηχανία βιολογικής καλλιέργειας και τυποποίησης ελαιολάδου.
Οι παραγωγοί θα μπορούν να πουλούν την πλεονάζουσα παραγωγή τους στην Δημοτική επιχείρηση τυποποίησης ή η Δημοτική επιχείρηση να προβαίνει και σε αγορά ελαιολάδου από άλλες περιοχές της χώρας με βιολογική καλλιέργεια.
Έτσι ένα μέρος από τον εργασιακά ενεργό πληθυσμό θα βρίσκει εργασία στην επιχείρηση.
Το ολιγαρχικό οικονομικό-πολιτικό σύστημα βρισκόμενο στο τέλος του ιστορικού του κύκλου και για να κάνει μια σχετικά μικρή αναβολή του οριστικού τέλους του, προσπαθεί να μας ρίξει σε μία όλο και πιο τρομακτική, σε μια όλο και πιο παρατεταμένη και επιδεινούμενη κόλαση.
Για να το πετύχει τούτο κάνει τα πάντα. Μία από τις βασικές ενέργειές του είναι να ελέγξει πολλαπλά το νου των ανθρώπων και κυρίως να υποβάλλει στους ανθρώπους την ιδέα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Την μόνη εφικτή «λύση» που μας προβάλουν είναι η διαρκής αυξανόμενη και ατέλειωτη οικονομική εξαθλίωση.
Το κεντρικό ολιγαρχικό σύστημα θέλει τους Δήμους απλούς διαμεσολαβητές στην άσκηση της κεντρικής εξουσίας τους πάνω στους Δημότες. Το κεντρικό σύστημα θέλει από τη μια να δίνει «αντίδωρο» στους Δημότες-εργαζόμενους πολίτες για να μπορεί μετά να τους κλέβει καρβέλια. Ένας από τους μεσάζοντες του σε αυτή τη διαδικασία θα πρέπει, κατ αυτούς, να είναι οι Δήμοι.
Γι αυτό οι Δήμοι θα πρέπει να ασχολούνται αφ ενός μεν ΜΟΝΟ με διάφορες μικρό υπηρεσίες προς τους Δημότες και απ την άλλη να μπορούν να μαζεύουν τα καρβέλια από τους Δημότες για να πάνε στα χέρια τις κεντρικής εξουσίας (πχ χρήματα από τις άδειες οικοδομής που θα δίνει η πολεοδομία κλπ).
Όμως για την οικονομία, για την εργασία που είναι ένας από τους πιο βασικούς τομείς της ζωής του κάθε ανθρώπου και που θα έπρεπε να είναι κεντρική αρμοδιότητα των Δήμων, δεν θέλουν να ακούν ούτε κουβέντα. (Τους πιάνει αλλεργία και ρίγος τρόμου). Αλλά ας τους πιάνει…
Τι πρακτική απάντηση μπορούμε να δώσουμε;
(Δημοτική οικονομία)
Ας πάρουμε τον Δήμο μας (απ τον οποίο κατάγονται οι περισσότεροι απ την ομάδα «ΑΜΕΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» για να δώσουμε ένα παράδειγμα.
Δεδομένα: 1) Η περιοχή μας έχει πολύ μεγάλη έκταση με ελαιόδενδρα.
2) Γνωρίζουμε επίσης ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος τους είναι εντελώς παρατημένα.
Τι θα μπορούσε να κάνει ένας Δημοκρατικός Δήμος;
α) Δημοτική βιομηχανία βιολογικής καλλιέργειας και τυποποίησης ελαιολάδου.
Οι παραγωγοί θα μπορούν να πουλούν την πλεονάζουσα παραγωγή τους στην Δημοτική επιχείρηση τυποποίησης ή η Δημοτική επιχείρηση να προβαίνει και σε αγορά ελαιολάδου από άλλες περιοχές της χώρας με βιολογική καλλιέργεια.
Έτσι ένα μέρος από τον εργασιακά ενεργό πληθυσμό θα βρίσκει εργασία στην επιχείρηση.
β) Όλοι εκείνοι οι παραγωγοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καλλιεργήσουν τις ελιές τους θα μπορούσαν να τις νοικιάσουν στην δημοτική επιχείρηση για κάποια χρόνια (πχ πενταετία ή δεκαετία) και η Δημοτική επιχείρηση θα τις καλλιεργεί. (κλάδεμα, βιολογική λίπανση, όργωμα, μάζεμα κλπ).
Εδώ με πρόχειρους υπολογισμούς θα μπορούν να εργαστούν κάποιες εκατοντάδες Δημοτών.
Εδώ με πρόχειρους υπολογισμούς θα μπορούν να εργαστούν κάποιες εκατοντάδες Δημοτών.
Πρώτο συμπέρασμα: Από μια και μόνο τέτοια τοπική Δημοτική επιχείρηση θα δημιουργηθεί ένας σχετικός πλούτος ο οποίος δεν θα αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην Δημοτική επιχείρηση αλλά θα ανακυκλωθεί και θα έχει αντίκτυπο στο τοπικό εμπόριο, στην οικοδομή και σε πολλά άλλα επαγγέλματα.
Δεύτερο συμπέρασμα: Με τη δημιουργία ακόμα 2-3 τέτοιου ή μεγαλύτερου μεγέθους Δημοτικών επιχειρήσεων με διαφορετικό αντικείμενο παραγωγής, θα μπορούμε να φθάσουμε να έχουμε σχεδόν πλήρη εργασιακή κάλυψη για τους Δημότες μας και οι νέοι θα μένουν στον τόπο τους.
Σημείωση: Σε όποιο Δήμο κλείνουν μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις (παραγωγής ή υπηρεσιών) να απαλλοτριώνονται από τους Δημότες και να επαναλειτουργούν κάτω από Δημοτική διαχείριση και Δημοτικό έλεγχο που σημαίνει ότι οι κυρίαρχες αποφάσεις θα παίρνονται από όλους τους Δημότες και οι εκτελεστικές αποφάσεις από τους εργαζόμενους της κάθε επιχείρησης με ταυτόχρονη δυνατότητα ελέγχου των επιχειρήσεων αυτών από τον κάθε Δημότη.
Γιατί ΜΟΝΟ ένας «Άμεσο-εργατικός» Δημοκρατικός Δήμος μπορεί;
Γιατί σε ένα εγχείρημα Δημοτικής οικονομίας είναι απόλυτα απαραίτητος (εκ των ων ουκ άνευ) ένας «Άμεσο» Δημοκρατικά λειτουργών Δήμος και γιατί αντίθετα ένας ολιγαρχικά λειτουργών Δήμος είναι εγγύηση της πλήρους αποτυχίας;
Η ιστορική παγκόσμια εμπειρία σε αυτό το επίπεδο και σε άλλες μικρότερες συλλογικότητες είναι συντριπτική. Αλλά εδώ δεν μπορούμε να γράψουμε τις χιλιάδες σελίδες από την παγκόσμια εμπειρία για να εξηγήσουμε το σύνολο των αιτιών όπου οι ολιγαρχικά λειτουργούσες συλλογικότητες οδηγούν τελικά με απόλυτη μαθηματική ακρίβεια στο να επωφελούνται πάντα λίγοι και να χάνουν πάντα οι πολλοί .
Θα αναφέρουμε όμως κάποια παραδείγματα κοντινά σε εμάς:
Ας πούμε για τους πολυδιαφημισμένους γεωργικούς «συνετερισμούς» των προηγούμενων ετών. Γράφουμε «συνετερισμοί» και όχι συνεταιρισμοί γιατί μετά από λίγο καιρό η συντριπτική πλειοψηφία αυτών και εξ αιτίας της ολιγαρχικής λειτουργίας τους (όπως προβλεπόταν από τα καταστατικά τους) κατέληξαν να γίνουν «συνεταιρισμοί» νταβατζήδων των γεωργών, και εκτροφεία αδιαφάνειας και πολύ μεγάλης διαφθοράς
Τα ΔΣ αυτών των «συνετερισμών» δεν εκτελούσαν εντολές της πλειοψηφίας των εγγεγραμμένων μελών τους. Το κάθε Δ.Σ (οι λίγοι) έκαναν ό,τι ήθελαν. Όπως σε κάθε ολιγαρχική συλλογικότητα είχαν τις κυρίαρχες και τις εκτελεστικές αποφάσεις στα χέρια τους και δεν υπόκειντο σε κανενός είδους έλεγχο. Αποτέλεσμα αυτών ήταν εικονικές αγορές και έξοδα, εικονικά έσοδα και κέρδος μόνο για τους ελάχιστους. Τελικά όλοι οι συνεταιρισμοί κατέληξαν καταχρεωμένοι…
Το ίδιο έχει γίνει παντού όπου οι «οδηγοί κάνουν ό,τι θέλουν στους ιδιοκτήτες του αυτοκινήτου».
Αν πάρουμε τις διοικήσεις των νοσοκομείων θα δούμε ότι εκεί τα διορισμένα από τις ολιγαρχικές κυβερνήσεις λαμόγια ενώ αγόραζαν πχ ένα ιατρικό υλικό που κόστιζε 30 ευρώ έπαιρναν τιμολόγια των 3000 ευρώ και χρέωναν τα νοσοκομεία για 3000 ευρώ.
Στον ΟΣΕ οι διοικήσεις αγόραζαν άχρηστα βαγόνια για να πάρουν τεράστιες μίζες δισεκατομμυρίων ευρώ κοκ. (και μετά το φταίξιμο το ρίχνουν στους εργαζόμενους)
Επομένως για να μην έχουμε τις ίδιες καταστάσεις σε Δημοτικές επιχειρήσεις όπου τα ολιγαρχικά λαμόγια είναι ανεξέλεγκτα από ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ, είναι άκρως απαραίτητο να έχουμε ένα Δημοκρατικό Δήμο. (Οι κρατικές υπηρεσίες ελέγχου είναι διεφθαρμένες και αυτές και ελεγχόμενες από τους ολιγάρχες)
ΑΛΛΕΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Α) 1) Αν παραμείνουμε στον ολιγαρχικό τρόπο παραγωγής αγαθών θα είμαστε καταδικασμένοι στην διαρκώς αυξανόμενη εξαθλίωση.
Το μεγάλο κεφάλαιο θα μας απειλεί συνέχεια ότι θα φύγει και θα πάει σε άλλες χώρες με φτηνότερα (μεροκάματα 1-2 ευρώ την ημέρα) αν δεν μειώνουμε διαρκώς τα μεροκάματα μας μέχρι να φτάσουμε τα πιο φτηνά του κόσμου (1-2 την ημέρα) αν δεν καταργήσουν εργασιακά δικαιώματα αν δεν μας καταργήσουν 13ο και 14ο μισθό κοκ. Έτσι αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υποκύπτουν και να οδηγούνται σε όλο και μεγαλύτερη φτώχια.
Αλλά και όλα αυτά να τους κάνουμε , υποκύπτοντας στους εκβιασμούς τους, αυτοί από τη φύση τους σαν αχόρταγα γουρούνια που είναι, θα βρίσκουν πάντα λαούς ακόμα πιο εξαθλιωμένους και θα πηγαίνουν εκεί δίχως φορολογία και με μεροκάματα λίγων λεπτών.
Σήμερα λοιπόν μας έχουν βάλει όλους μέσα σε αυτό το φαύλο κύκλο της αβύσσου, στο φαύλο κύκλο της διαρκούς απειλής για να μας οδηγήσουν σε καταστάσεις που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να συλλάβει ούτε ο πιο απαισιόδοξος νους.
Έτσι θα πρέπει να δεχόμαστε συνεχώς τους εκβιασμούς τους μέχρι να φτάσουμε και να παραμείνουμε (αν δεν αλλάξουμε) στον απόλυτο πάτο.
Αν η παραγωγή συνεχίσει να είναι ολιγαρχική αν συνεχίζει να στηρίζεται σε αυτά τα ολιγαρχικά λαμόγια αν οι λαοί περιμένουν από αυτούς πότε θα επενδύσουν αν οι λαοί βασίζονται όχι στον εαυτό τους αλλά στις ορέξεις , στις ανάγκες κάποιων ιδιωτών για μεγάλο κέρδος, τότε θα πρέπει να περιμένουμε μόνο «την Δευτέρα παρουσία» μήπως δούμε άσπρη μέρα.
Αν για παράδειγμα περιμένουμε να επενδύσουν σε έρευνα φαρμάκων για την θεραπεία ανίατων ασθενειών (πράγμα που τους είναι ασύμφορο) τότε θα περιμένουμε χιλιετίες και βάλε για την θεραπεία τους.
Αν επίσης για παράδειγμα περιμένουμε εταιρίες σαν την Μοσάντο να επενδύσουν σε βιοκαλλιέργειες για να προστατέψουμε την υγεία μας τότε ζήτω που καήκαμε.
Εν κατακλείδι, αν τελικά η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν πάρει στα χέρια της, ΑΜΕΣΑ, τις κυρίαρχες επιλογές-αποφάσεις στο ΤΙ και στο ΠΩΣ θα ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ τότε οι λαοί θα πηγαίνουν ολοταχώς προς ασύλληπτα αρνητικές καταστάσεις. (επιλογές-αποφάσεις μεταξύ διάφορων επιστημονικών προτάσεων και προτάσεων απλών Δημοτών).
Όμως με τις Δημοκρατικές Δημοτικές επιχειρήσεις, με τον Δημοκρατικό Δημοτικό τρόπο παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών δηλαδή με την Δημοτική οικονομία, ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ η όποια απειλή για διαφυγή επιχειρήσεων στο εξωτερικό και επί πλέον ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ η επαιτεία και η παράκληση ξένων λαμογιών-«επενδυτών» για να έρθουν στην Χώρα μας να κάνουν επενδύσεις (να ρίξουν το μάνα εξ ουρανού) και να μείνει και σε εμάς κανένα ψίχΟΥΛΑ. Μόνο λοιπόν με την Δημοτική οικονομία μπορούμε να έχουμε τη ζωή στα χέρια μας και τη βεβαιότητα για ένα πολύ θετικό οικονομικό παρόν και μέλλον.
Ο Συνολικός (και σχεδιασμένος)
Δημοτικός Τρόπος Παραγωγής (κοινοτισμός)
Όταν λέμε Συνολικός και Σχεδιασμένος Δημοτικός Τρόπος Παραγωγής εννοούμε ότι όλη η παραγωγή της Χώρας θα βασίζεται στην Δημοκρατική Δημοτική παραγωγή του κάθε Δήμου και όλων των Δήμων της Χώρας συνολικά κάτω από ένα Κεντρικό Δημοκρατικό Σχεδιασμό. (Κ.Δ.Σ)
Αυτό σημαίνει ότι α) σε κάθε Δήμο γίνεται (η κατά προσέγγιση) καταγραφή των αναγκών των Δημοτών για αγαθά (βασικών και μη βασικών) που θα χρειάζονται για την επόμενη ή τις επόμενες χρονιές β) σε κάθε Δήμο θα γίνεται καταγραφή των δυνατοτήτων που έχει ο ιδιαίτερος Δήμος για παραγωγή αγαθών (δηλ. τι και πόσο μπορεί να παράγει ο κάθε Δήμος, τι Δημοτικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να γίνουν σε κάθε Δήμο).
Η συλλογή λοιπόν αυτών των στοιχείων είναι απαραίτητη για να φθάσουμε σε ένα Κεντρικό Δημοκρατικό Σχεδιασμό διαμοίρασης
της ποιότητας και της ποσότητας παραγωγής αγαθών σε κάθε ξεχωριστό Δήμο.
Τελικά ο κάθε Δήμος επειδή από μόνος του δεν μπορεί να παράγει το σύνολο των αναγκαίων και μη αγαθών (και στη βάση της πλήρους εργασίας για όλους) θα παράγει ετήσια τριών ειδών ποσότητες και ποιότητες αγαθών.
1) Ένα μέρος αγαθών που θα καλύπτει μέρος των αναγκών των ντόπιων Δημοτών
2) Ένα μέρος αγαθών που θα πηγαίνει για ανταλλαγή αγαθών μεταξύ των Δήμων (που παράγουν διαφορετικά αγαθά)
2) Ένα μέρος αγαθών, που θα έχει καθοριστεί, θα πηγαίνει για εξαγωγές σε άλλες Χώρες (με αντάλλαγμα προϊόντα που δεν μπορεί να παράγει η χώρα μας)
Λέμε Δημοκρατικά Σχεδιασμένο τρόπο παραγωγής για να τον διαχωρίσουμε απ τον κεντρικό συγκεντρωτικό, ολιγαρχικό σχεδιασμό του τρόπου παραγωγής που ιστορικά εφαρμόστηκε, απέτυχε παταγωδώς και κατέρρευσε.
Έτσι σε ένα Δημοκρατικό Σχεδιασμό α) τις βασικές-κυρίαρχες αποφάσεις του σχεδίου τις παίρνει η πλειοψηφία όλων των εργαζομένων της Χώρας. β) Τις κυρίαρχες αποφάσεις υλοποίησης του κεντρικού σχεδιασμού σε τοπικό επίπεδο τις παίρνει η πλειοψηφία των Δημοτών και γ) τις άμεσα εκτελεστικές αποφάσεις τις παίρνουν οι εργαζόμενοι σε κάθε Δημοτική επιχείρηση. (Συμπεραίνεται έτσι ότι οι εργαζόμενοι σε κάθε Δημοτική επιχείρηση, σαν εργαζόμενοι και πολίτες της Χώρας θα συμμετέχουν 1) στις αποφάσεις για τον Κεντρικό Δημοκρατικό Σχεδιασμό 2) Σαν Δημότες θα συμμετέχουν στις αποφάσεις για τον Δημοτικό σχεδιασμό και 3) Σαν εργαζόμενοι συγκεκριμένης επιχείρησης θα συμμετέχουν στο σχεδιασμό των εκτελεστικών αποφάσεων).
Με τους καθημερινούς συντονισμένους αγώνες οι Δημότες-εργαζόμενοι μπορούν να πετύχουν την υλοποίηση κάποιων κομματιών από το «Άμεσο» Δημοκρατικό ζητούμενο όλον.
Όμως για την επίτευξη του όλου ζητούμενου απαιτείται η ριζική ανατροπή-αλλαγή του σημερινού κεντρικού ολιγαρχικού συστήματος και αντικατάστασή του με ένα σύστημα πραγματικής πολιτικής και οικονομικής Δημοκρατίας.Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα για την πρακτική -λειτουργική μορφή που θα έχει το νέο κεντρικό πολιτικό σύστημα της πραγματικής-εργατικής Δημοκρατίας.
Η ανάλυσή του δεν είναι του παρόντος. (Δείτε περιληπτικά video στο you tube με τίτλο Η ΒΟΥΛΗ ΝΑ ΚΑΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ κανάλι bezedakos). Πάντως να αναφέρουμε ότι η μόνη δυσκολία είναι το ξεπέρασμα του εμποδίου της ολιγαρχίας, η κατανίκηση των δυνάμεων των ολιγαρχών. Μετά από αυτό είναι αρκετά εύκολη η πρακτικά λειτουργική θεσμοθέτηση της πραγματικής Δημοκρατίας και πολύ ευκολότερη ακόμα και από τη Δημοκρατική λειτουργία ενός Δήμου.
…………………………………………………….
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
1) Σήμερα το υπάρχον παγκόσμιο ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα, λόγω των αξεπέραστων αντιφάσεών του, έχει φτάσει προς το τέλος του ιστορικού κύκλου του. Δεν μπορεί πια να παράγει (και ούτε θα μπορέσει ποτέ) στο μέγεθος των αναγκών των ανθρώπων. Θα μπορεί πια να παράγει όλο και σε χαμηλότερα επίπεδα που θα εξασφαλίζουν απ τη μία μόνο τα πλούτη όλο και λιγότερων «ανθρώπων» και απ την άλλη θα «εξασφαλίζουν» την διαρκώς και για πάντα επιδεινούμενη εξαθλίωση των πολλών. (Νόμος πτωτικής τάσης ποσοστού κέρδους, νόμος υποκατανάλωσης ..κλπ).
Σήμερα το υπάρχον σύστημα έχει οδηγήσει το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει με 0-3 δολάρια την ημέρα και η εξαθλίωση αυτή θα δυναμώνει κάθε μέρα σε όλες τις Χώρες του κόσμου. Από 2007 μέχρι σήμερα απολύθηκαν σε όλο τον κόσμο και έμειναν άνεργοι 30.000.000 εργαζόμενοι και τα επόμενα χρόνια όπως λένε οι εκπρόσωποι του ολιγαρχικού αυτού συστήματος θα απολυθούν άλλα 400.000.000 εργαζόμενοι. Κόλαση!!!!!
Η μοναδική πλέον λύση είναι η ΑΜΕΣΗ ριζική αλλαγή της σημερινής ολιγαρχικής οικονομίας και αντικατάστασή της με την Κοινοτική- Δημοτική οικονομία (κοινοτισμός) σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι απόλυτα επείγον οι κοινωνίες να περάσουν ΑΜΕΣΑ σε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ τρόπο-σχεδιασμό παραγωγής αγαθών.
2) Αυτό δεν είναι ένα πρόγραμμα που εμείς σαν παράταξη θα εφαρμόσουμε αν βγούμε στη Δημοτική αρχή. Αν κάναμε κάτι τέτοιο θα ήμασταν εκτός των ιδεολογικών μας αρχών. Αυτά και πολλά άλλα θα μπουν και θα μπαίνουν σαν προτάσεις, σε ισότιμη βάση με τις προτάσεις του καθένα Δημότη και η πλειοψηφία θα αποφασίζει τελικά τι θέλει. Δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑ πρόγραμμα – (αερολογιών, παραπλανητικών υποσχέσεων κλπ) για να εφαρμόσουμε στους Δημότες. Έχουμε όμως προτάσεις όπου η
κάθε συγκεκριμένη πρόταση θα τίθεται προς έγκριση, για επιλογή από την πλειοψηφία των Δημοτών.
Όμως για την επίτευξη του όλου ζητούμενου απαιτείται η ριζική ανατροπή-αλλαγή του σημερινού κεντρικού ολιγαρχικού συστήματος και αντικατάστασή του με ένα σύστημα πραγματικής πολιτικής και οικονομικής Δημοκρατίας.Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα για την πρακτική -λειτουργική μορφή που θα έχει το νέο κεντρικό πολιτικό σύστημα της πραγματικής-εργατικής Δημοκρατίας.
Η ανάλυσή του δεν είναι του παρόντος. (Δείτε περιληπτικά video στο you tube με τίτλο Η ΒΟΥΛΗ ΝΑ ΚΑΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ κανάλι bezedakos). Πάντως να αναφέρουμε ότι η μόνη δυσκολία είναι το ξεπέρασμα του εμποδίου της ολιγαρχίας, η κατανίκηση των δυνάμεων των ολιγαρχών. Μετά από αυτό είναι αρκετά εύκολη η πρακτικά λειτουργική θεσμοθέτηση της πραγματικής Δημοκρατίας και πολύ ευκολότερη ακόμα και από τη Δημοκρατική λειτουργία ενός Δήμου.
…………………………………………………….
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
1) Σήμερα το υπάρχον παγκόσμιο ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα, λόγω των αξεπέραστων αντιφάσεών του, έχει φτάσει προς το τέλος του ιστορικού κύκλου του. Δεν μπορεί πια να παράγει (και ούτε θα μπορέσει ποτέ) στο μέγεθος των αναγκών των ανθρώπων. Θα μπορεί πια να παράγει όλο και σε χαμηλότερα επίπεδα που θα εξασφαλίζουν απ τη μία μόνο τα πλούτη όλο και λιγότερων «ανθρώπων» και απ την άλλη θα «εξασφαλίζουν» την διαρκώς και για πάντα επιδεινούμενη εξαθλίωση των πολλών. (Νόμος πτωτικής τάσης ποσοστού κέρδους, νόμος υποκατανάλωσης ..κλπ).
Σήμερα το υπάρχον σύστημα έχει οδηγήσει το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει με 0-3 δολάρια την ημέρα και η εξαθλίωση αυτή θα δυναμώνει κάθε μέρα σε όλες τις Χώρες του κόσμου. Από 2007 μέχρι σήμερα απολύθηκαν σε όλο τον κόσμο και έμειναν άνεργοι 30.000.000 εργαζόμενοι και τα επόμενα χρόνια όπως λένε οι εκπρόσωποι του ολιγαρχικού αυτού συστήματος θα απολυθούν άλλα 400.000.000 εργαζόμενοι. Κόλαση!!!!!
Η μοναδική πλέον λύση είναι η ΑΜΕΣΗ ριζική αλλαγή της σημερινής ολιγαρχικής οικονομίας και αντικατάστασή της με την Κοινοτική- Δημοτική οικονομία (κοινοτισμός) σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι απόλυτα επείγον οι κοινωνίες να περάσουν ΑΜΕΣΑ σε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ τρόπο-σχεδιασμό παραγωγής αγαθών.
2) Αυτό δεν είναι ένα πρόγραμμα που εμείς σαν παράταξη θα εφαρμόσουμε αν βγούμε στη Δημοτική αρχή. Αν κάναμε κάτι τέτοιο θα ήμασταν εκτός των ιδεολογικών μας αρχών. Αυτά και πολλά άλλα θα μπουν και θα μπαίνουν σαν προτάσεις, σε ισότιμη βάση με τις προτάσεις του καθένα Δημότη και η πλειοψηφία θα αποφασίζει τελικά τι θέλει. Δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑ πρόγραμμα – (αερολογιών, παραπλανητικών υποσχέσεων κλπ) για να εφαρμόσουμε στους Δημότες. Έχουμε όμως προτάσεις όπου η
κάθε συγκεκριμένη πρόταση θα τίθεται προς έγκριση, για επιλογή από την πλειοψηφία των Δημοτών.
Είμαστε λοιπόν σαν τοπική παράταξη ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΛΛΑ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΘΕΜΑ ΑΠ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. (Και οι Δημότες θα αποφασίζουν τελικά για το κάθε κομματάκι έργων)
