ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΡΝΑΙΑΣ ΥΔΡΑΣ
Ζήτω οι εξεγερμένοι λαοί των Αραβικών Χωρών. Τιμή στα θύματα και σε όλους τους αγωνιστές. Τώρα εξεγέρσεις σε όλο τον πλανήτη.
Όμως που μπορούν να οδηγηθούν δυνητικά αυτές οι εξεγέρσεις;
Επί αιώνες και μέχρι σήμερα μετράμε δισεκατομμύρια θύματα.. Δισεκατομμύρια οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια. Η προϊστορία του ανθρώπου συνεχίζει μέχρι σήμερα την πορεία της με τα εγκλήματα των εξουσιαστών και τον πόνο των εξουσιαζομένων. Χιλιάδες οι εξεγέρσεις, χιλιάδες τα όνειρα, άπειρες οι θυσίες για την προοπτική μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Νικητής όμως μέχρι σήμερα πάντα ο ίδιος σατανάς.
Η ολιγαρχία.
Αφέντες-δούλοι, πατρίκιοι-πληβείοι, καπιταλιστές-προλετάριοι, σοσιαλιστές (του κώλου) -εργαζόμενοι, το ίδιο αναμάσημα της απάνθρωπης εγκληματικής σχέσης ολιγαρχών-λαών δηλ εξουσιαστών-εξουσιαζομένων.
Μετά από κάθε καταπίεση στο αποκορύφωμά της είχαμε εξέγερση. Ακόμα και μετά από μια προσωρινά επιτυχημένη εξέγερση, να σου πάλι η μεγάλη απογοήτευση. Οι λαοί επροδίδοντο πάντα από τους αρχηγούς της εξέγερσης (εξουσιομανείς) οι οποίοι μετατρέπονταν με τη σειρά τους σε ολιγάρχες.
Πάλι λοιπόν απογοήτευση αλλά μετά από ένα διάστημα η μόνιμα γκαστρωμένη ζωή γεννούσε νέα ελπίδα σε νέα εξέγερση. Νέοι πύρινοι επαναστατικοί λόγοι συνέπαιρναν τα πλήθη. Ξανά μπροστά στο θάνατο ατρόμητοι χιλιάδες λαού, δεκάδες λαοί. Το τέλος όμως έφερνε πάντα στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Ο φαύλος κύκλος ή ο μύθος της Λερναίας Ύδρας. Οι «νικητές» λαοί πάλι κάτω από ένα νέο ζυγό, κάτω από τον ζυγό της νέας ολιγαρχίας.
Ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ συνοδευόταν από μεγάλη αγανάκτηση. Η πιο εύκολη αλλά απόλυτα λαθεμένη άποψη ήταν ότι έτσι είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων, αυτή είναι η φυσική μοίρα των λαών.
Λάθος γιατί η αποτυχία όλων των κοινωνικών εξεγέρσεων έχει την αιτία της στο γεγονός ότι ποτέ και πουθενά μετά την ανατροπή μιας εξουσίας δεν πέρασε η κυριαρχία στα χέρια κανενός λαού (και για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για επαναστάσεις). Eκτός από την παρισινή κομμούνα που έζησε 72 μέρες.
Μετά από κάθε επιτυχημένη εξέγερση λοιπόν δεν πέρασε πλήρως-ουσιαστικά ποτέ και πουθενά Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ σε κανένα λαό αλλά πέρναγε στους πρωτοπόρους των εξεγέρσεων (λίγους). Και δεν πέρασε στα χέρια κανενός λαού γιατί δεν μπήκε εξ αρχής σαν κεντρικός σκοπός-σύνθημα της όποιας εξέγερσης.
Το κεφάλι λοιπόν της Λερναίας Ύδρας (ολιγαρχίας) ξανά φύτρωνε γιατί το επέτρεπε ένα αιώνιο λάθος των εξεγερμένων λαών. Λάθος τεράστιο η μη σκόπευση και διεκδίκηση (εξ αρχής) της ένοπλης και της νομοθετικής εξουσίας για το λαό.
Αυτό όμως το λάθος βασίστηκε σε ένα άλλο μεγάλο λάθος. Στην (εμφυτευμένη) πίστη των καταπιεσμένων ότι μπορούν να υπάρξουν και καλοί ολιγάρχες. Πράγμα ουτοπικό.
Έτσι τώρα και με τις σημερινές εξεγέρσεις στις Αραβικές Χώρες. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν την ΕΝΟΠΛΗ και τη ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ εξουσία, αν δεν βάλουν κεντρικό σκοπό-σύνθημα "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ τότε απλά θα αλλάξουν τους νταβατζήδες τους. Αν ο κάθε λαός δεν κατακτήσει την ένοπλη εκτελεστική δηλαδή αν ο στρατός, αστυνομία κλπ συνεχίσει να υπακούει - ανήκει σε μια ολιγαρχία τότε το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας θα φυτρώσει πάλι και o ο κάθε λαός θα βρίσκεται εκ νέου μέσα στα σκατά μιας ολιγαρχίας, με ίσως νέα μορφή.)
Οι εξεγέρσεις δείχνουν το μεγαλείο των λαών. Δείχνουν ότι παρότι η ολιγαρχική προπαγάνδα στοχεύει να τους τυφλώσει και να τους εξοντώσει πλήρως τη συνείδηση, αυτή παραμένει ζωντανή. Υπάρχει ακόμα. Όμως ο διψασμένος δεν θα πιεί ΠΟΤΕ νερό αν προσπαθεί να τραβήξει με το σουρωτήρι νερό από το πηγάδι. Αν πριν των εξεγέρσεων και κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων, οργανωμένες συλλογικότητες δεν εισαγάγουν στο πλήθος (μαζί με το συγκεκριμένο αίτημα) και το ΠΡΟΤΑΓΜΑ για τον πλειοψηφιαρχικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, οι εξεγερμένοι δεν θα κοινοποιήσουν ΠΟΤΕ το σκοπό τους. Ο καθένας θα εξεγείρεται για διαφορετικό σκοπό (Πύργος Βαβέλ) και το αποτέλεσμα θα είναι ο εκφυλισμός των εξεγέρσεων και η συνέχιση της απόλυτης κυριαρχίας της ολιγαρχίας. Όσο δεν "δουλεύεται" μέσα στο λαό ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ πριν και κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων από οργανωμένες συλλογικότητες πρωτεργατών, το ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ - ΠΡΟΤΑΓΜΑ (Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ συν το ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ") τότε το τελικό αρνητικό αποτέλεσμα των εξεγέρσεων είναι απόλυτα προδιαγεγραμμένο, παρότι κάποιοι θέλουν να αυταπατώνται ή να καλλιεργούν στο λαό φρούδες ελπίδες.
Ο επαναστατικός ΣΚΟΠΟΣ για να υιοθετηθεί από μεγάλο μέρος ή την πλειονότητα των εξεγερμένων θα πρέπει το ΣΧΕΔΙΟ για την υλοποίησή του να εκλαμβάνεται από το λαό ως ΕΦΙΚΤΟ και ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ συγκριτικά με τα ολιγαρχικά προτάγματα. Η γενική αναφορά του προτάγματος θα πρέπει να συνοδεύεται και από το ΕΦΙΚΤΟ σχέδιο - πρόγραμμα για την υλοποίησή του. Οι εξεγέρσεις για να μετατραπούν σε επαναστάσεις απαιτούν υπομονή και επίμονη επαναστατική δουλειά πριν την εκδήλωση τους. Οι υπόλοιπες αντιλήψεις για αυτές και την πορεία τους είναι σουρεαλιστικές. Ο άνθρωπος θα πρέπει να διδάσκεται από την ιστορία τους νόμους της κοινωνικής κίνησης.
Όμως χαιρετίζουμε το ξέσπασμα αυτής της εξέγερσης και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε εξέγερση.
Οι λαοί αργά ή γρήγορα θα πρέπει να διδαχτούν από την εμπειρία τους και τότε θα βάλουν το δαυλό στο κομμένο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας και αυτό δεν θα ξανά φυτρώσει.
Ο δαυλός είναι η ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ.
Όμως που μπορούν να οδηγηθούν δυνητικά αυτές οι εξεγέρσεις;
Επί αιώνες και μέχρι σήμερα μετράμε δισεκατομμύρια θύματα.. Δισεκατομμύρια οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια. Η προϊστορία του ανθρώπου συνεχίζει μέχρι σήμερα την πορεία της με τα εγκλήματα των εξουσιαστών και τον πόνο των εξουσιαζομένων. Χιλιάδες οι εξεγέρσεις, χιλιάδες τα όνειρα, άπειρες οι θυσίες για την προοπτική μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Νικητής όμως μέχρι σήμερα πάντα ο ίδιος σατανάς.
Η ολιγαρχία.
Αφέντες-δούλοι, πατρίκιοι-πληβείοι, καπιταλιστές-προλετάριοι, σοσιαλιστές (του κώλου) -εργαζόμενοι, το ίδιο αναμάσημα της απάνθρωπης εγκληματικής σχέσης ολιγαρχών-λαών δηλ εξουσιαστών-εξουσιαζομένων.
Μετά από κάθε καταπίεση στο αποκορύφωμά της είχαμε εξέγερση. Ακόμα και μετά από μια προσωρινά επιτυχημένη εξέγερση, να σου πάλι η μεγάλη απογοήτευση. Οι λαοί επροδίδοντο πάντα από τους αρχηγούς της εξέγερσης (εξουσιομανείς) οι οποίοι μετατρέπονταν με τη σειρά τους σε ολιγάρχες.
Πάλι λοιπόν απογοήτευση αλλά μετά από ένα διάστημα η μόνιμα γκαστρωμένη ζωή γεννούσε νέα ελπίδα σε νέα εξέγερση. Νέοι πύρινοι επαναστατικοί λόγοι συνέπαιρναν τα πλήθη. Ξανά μπροστά στο θάνατο ατρόμητοι χιλιάδες λαού, δεκάδες λαοί. Το τέλος όμως έφερνε πάντα στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Ο φαύλος κύκλος ή ο μύθος της Λερναίας Ύδρας. Οι «νικητές» λαοί πάλι κάτω από ένα νέο ζυγό, κάτω από τον ζυγό της νέας ολιγαρχίας.
Ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ συνοδευόταν από μεγάλη αγανάκτηση. Η πιο εύκολη αλλά απόλυτα λαθεμένη άποψη ήταν ότι έτσι είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων, αυτή είναι η φυσική μοίρα των λαών.
Λάθος γιατί η αποτυχία όλων των κοινωνικών εξεγέρσεων έχει την αιτία της στο γεγονός ότι ποτέ και πουθενά μετά την ανατροπή μιας εξουσίας δεν πέρασε η κυριαρχία στα χέρια κανενός λαού (και για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για επαναστάσεις). Eκτός από την παρισινή κομμούνα που έζησε 72 μέρες.
Μετά από κάθε επιτυχημένη εξέγερση λοιπόν δεν πέρασε πλήρως-ουσιαστικά ποτέ και πουθενά Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ σε κανένα λαό αλλά πέρναγε στους πρωτοπόρους των εξεγέρσεων (λίγους). Και δεν πέρασε στα χέρια κανενός λαού γιατί δεν μπήκε εξ αρχής σαν κεντρικός σκοπός-σύνθημα της όποιας εξέγερσης.
Το κεφάλι λοιπόν της Λερναίας Ύδρας (ολιγαρχίας) ξανά φύτρωνε γιατί το επέτρεπε ένα αιώνιο λάθος των εξεγερμένων λαών. Λάθος τεράστιο η μη σκόπευση και διεκδίκηση (εξ αρχής) της ένοπλης και της νομοθετικής εξουσίας για το λαό.
Αυτό όμως το λάθος βασίστηκε σε ένα άλλο μεγάλο λάθος. Στην (εμφυτευμένη) πίστη των καταπιεσμένων ότι μπορούν να υπάρξουν και καλοί ολιγάρχες. Πράγμα ουτοπικό.
Έτσι τώρα και με τις σημερινές εξεγέρσεις στις Αραβικές Χώρες. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν την ΕΝΟΠΛΗ και τη ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ εξουσία, αν δεν βάλουν κεντρικό σκοπό-σύνθημα "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ τότε απλά θα αλλάξουν τους νταβατζήδες τους. Αν ο κάθε λαός δεν κατακτήσει την ένοπλη εκτελεστική δηλαδή αν ο στρατός, αστυνομία κλπ συνεχίσει να υπακούει - ανήκει σε μια ολιγαρχία τότε το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας θα φυτρώσει πάλι και o ο κάθε λαός θα βρίσκεται εκ νέου μέσα στα σκατά μιας ολιγαρχίας, με ίσως νέα μορφή.)
Οι εξεγέρσεις δείχνουν το μεγαλείο των λαών. Δείχνουν ότι παρότι η ολιγαρχική προπαγάνδα στοχεύει να τους τυφλώσει και να τους εξοντώσει πλήρως τη συνείδηση, αυτή παραμένει ζωντανή. Υπάρχει ακόμα. Όμως ο διψασμένος δεν θα πιεί ΠΟΤΕ νερό αν προσπαθεί να τραβήξει με το σουρωτήρι νερό από το πηγάδι. Αν πριν των εξεγέρσεων και κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων, οργανωμένες συλλογικότητες δεν εισαγάγουν στο πλήθος (μαζί με το συγκεκριμένο αίτημα) και το ΠΡΟΤΑΓΜΑ για τον πλειοψηφιαρχικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, οι εξεγερμένοι δεν θα κοινοποιήσουν ΠΟΤΕ το σκοπό τους. Ο καθένας θα εξεγείρεται για διαφορετικό σκοπό (Πύργος Βαβέλ) και το αποτέλεσμα θα είναι ο εκφυλισμός των εξεγέρσεων και η συνέχιση της απόλυτης κυριαρχίας της ολιγαρχίας. Όσο δεν "δουλεύεται" μέσα στο λαό ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ πριν και κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων από οργανωμένες συλλογικότητες πρωτεργατών, το ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ - ΠΡΟΤΑΓΜΑ (Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ συν το ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ") τότε το τελικό αρνητικό αποτέλεσμα των εξεγέρσεων είναι απόλυτα προδιαγεγραμμένο, παρότι κάποιοι θέλουν να αυταπατώνται ή να καλλιεργούν στο λαό φρούδες ελπίδες.
Ο επαναστατικός ΣΚΟΠΟΣ για να υιοθετηθεί από μεγάλο μέρος ή την πλειονότητα των εξεγερμένων θα πρέπει το ΣΧΕΔΙΟ για την υλοποίησή του να εκλαμβάνεται από το λαό ως ΕΦΙΚΤΟ και ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ συγκριτικά με τα ολιγαρχικά προτάγματα. Η γενική αναφορά του προτάγματος θα πρέπει να συνοδεύεται και από το ΕΦΙΚΤΟ σχέδιο - πρόγραμμα για την υλοποίησή του. Οι εξεγέρσεις για να μετατραπούν σε επαναστάσεις απαιτούν υπομονή και επίμονη επαναστατική δουλειά πριν την εκδήλωση τους. Οι υπόλοιπες αντιλήψεις για αυτές και την πορεία τους είναι σουρεαλιστικές. Ο άνθρωπος θα πρέπει να διδάσκεται από την ιστορία τους νόμους της κοινωνικής κίνησης.
Όμως χαιρετίζουμε το ξέσπασμα αυτής της εξέγερσης και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε εξέγερση.
Οι λαοί αργά ή γρήγορα θα πρέπει να διδαχτούν από την εμπειρία τους και τότε θα βάλουν το δαυλό στο κομμένο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας και αυτό δεν θα ξανά φυτρώσει.
Ο δαυλός είναι η ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ.
