Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΩΡΑ

(Πως είναι πρακτικά εφικτό ο λαός να επιλέγει τον κάθε νόμο αντί της Βουλής).

Ο κοινοβουλευτισμός είναι μασκαρεμένος φασισμός και όχι δημοκρατία.

Κάθε 4 χρόνια ή και λιγότερο συμβαίνουν πάντα τα γνωστά. Τα ολιγαρχικά πολιτικά κόμματα αρχίζουν τις υποσχέσεις και τα ψέματα, ο λαός τα ψηφίζει και πάντα εξαπατάται. Τελικά από τους νόμους που ψηφίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, ελάχιστοι ή και κανένας δεν θα περνούσε αν τους επέλεγε ο λαός. Αν για παράδειγμα κοιτάξουμε τους τελευταίους 50 νόμους που πέρασε από την βουλή το ολιγαρχικό ΠΑΣΟΚ θα δούμε ότι κανέναν από αυτούς δεν ήθελε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. (όχι στο μνημόνιο 80%, όχι στο συνταξιοδοτικό 85% κλπ)

Και αυτή την μέγιστη απάτη την βαπτίζουν εξουσία του λαού δηλ λαϊκή κυριαρχία δηλαδή δημοκρατία,  για να μην εξεγείρονται οι λαοί. Δηλαδή όταν εφαρμόζεται στη ζωή μας η θέληση μιας μικρής μειοψηφίας οι εγκληματίες μας το λένε δημοκρατία.

Όμως δημοκρατία είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό:

   

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Δημοκρατία είναι εκείνο το πολιτικο σύστημα κατά το οποίο  όλη η νομοθετική εξουσία ανήκει ουσιαστικά (πραγματικά) στο λαό  και οι άλλες εξουσίες (Εκτελεστική. Ελεγκτική- δικαστική, ΜΜΕ) συντρέχουν  στη  λειτουργία,  εγγύηση και εφαρμογή των αποφάσεων της νομοθετικής.
Ή διαφορετικά, Δημοκρατία είναι εκείνο το πολιτικό σύστημα κατά το οποίο όλες οι εξουσίες (νομοθετική, ένοπλη εκτελεστική και δικαστική) ανήκουν στο λαό.

    

Αντί λοιπόν η κοινωνία να αποφασίζει μόνη και μόνη να βρίσκει τις ισορροπίες της, πληρώνουμε αδρά τους «υπηρέτες», που αφού μας φλομώσουν στο ψέμα για να μπουν στη βουλή, στη συνέχεια αποφασίζουν για μας –χωρίς εμάς- και με βάση τα δικά τους συμφέροντα ή και των χορηγών τους.

Η ουσία όμως του κοινοβουλευτισμού είναι ακριβώς  ίδια με αυτή του εξής παραδείγματος.

Κάποιος ιδιοκτήτης αυτοκινήτου επιλέγει έναν οδηγό (μεταξύ διαφορετικών υποψηφίων) για να τον εξυπηρετεί στις μετακινήσεις του. Όμως από τη στιγμή που τον επιλέξει, ο οδηγός δεν δέχεται να εκτελεί καμιά εντολή του ιδιοκτήτη. Έτσι ενώ ο ιδιοκτήτης του ζητά πχ να τον πάει στο νοσοκομείο ο οδηγός τον πηγαίνει σε διαφορετικό μέρος. Στις διαμαρτυρίες του ιδιοκτήτη ο κρυφασίστας οδηγός απαντά: «Εσύ δεν με ψήφισες;»

Πως όμως λειτουργεί  στην ουσία του το σημερινό ανώτερο εγκληματικό ολιγαρχικό κεντρικό θεσμικό  επίπεδο; Πως γίνεται θεσμικά η εξαπάτηση και η εξόντωση του λαού;

ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ (κυβέρνηση)

α) Το κάθε υπουργείο (ο υπουργός με την γραφειοκρατία του) φτιάχνει σχέδια νόμων (για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων) και τα στέλνει στην ολιγαρχική  βουλή για να ψηφιστούν από μια δράκα ανθρώπων.

β) Το κάθε υπουργείο κοιτά να εφαρμόσει τους ολιγαρχικούς νόμους της αρμοδιότητάς του που τελικά ψήφισε η βουλή (η δράκα). Άρα ο ρόλος του κάθε υπουργείου σήμερα είναι διπλός:
Από τη μια θα πρέπει να εργάζεται για την εφαρμογή των ψηφισθέντων νόμων και από την άλλη να προτείνει νόμους στο κοινοβούλιο.

Η ΒΟΥΛΗ

Για το νομοθετικό έργο υπάρχει η βουλή μέσα στην οποία περίπου ελάχιστα άτομα (το 51% των βουλευτών) ψηφίζουν τον κάθε νόμο (και το 99% αυτών των νόμων που ψηφίζουν δεν τους θέλει η πλειοψηφία του λαού). Οι προτάσεις νόμων φθάνουν στη Βουλή για ψήφιση από το κάθε υπουργείο.

Ε! Αυτό τον εγκληματικό ολιγαρχικό μηχανισμό οι λαοί θα πρέπει να τον συντρίψουν και στη ΄θεση του να βάλουν θεσμούς όπου όλους τους νόμους και τους κανόνες που θα ισχύουν στην κοινωνία να τους έχει επιλέξει η πλειοψηφία της κοινωνίας και όχι 151-300 απατεώνες. Και κάτι τέτοιο πρακτικά δεν είναι καθόλου δύσκολο να γίνει.

               

ΟΙ ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ

ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ (Κυβέρνηση)

Ο λαός και οι οργανωμένες αντιολιγαρχικές δυνάμεις πρέπει να αγωνιστούν για την ανατροπή αυτού του συστήματος, και αφού τα καταφέρουν θα σχηματίσουν μια προσωρινή μεταβατική κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρεις βασικές επαναστατικές αλλαγές σε κεντρικό επίπεδο.

Πρώτη επαναστατική αλλαγή:  

    

Ο  λαός θα πρέπει να καταργήσει το σημερινό ολιγαρχικό Σύνταγμα (όλα τα άρθρα του) και στη θέση του να βάλει ένα ΣΥΝΤΑΓΜΑ «άμεσο-εργατικής»-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Δεύτερη επαναστατική αλλαγή:  ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

Θα κάνει τις εξής πρώτες βασικές αλλαγές στη σύνθεση και λειτουργία των ΥΠΟΥΡΓΕΊΩΝ:

α)  Τα υπουργεία θα έχουν σχετικά μεγάλο αριθμό υφυπουργών συμβούλων (όπως τα μεγάλα Δημοτικά Συμβούλια) οι οποίοι  θα εκλέγονται με απλή αναλογική δια μέσου γενικών εκλογών στις οποίες θα συμμετάσχουν δημοκρατικές παρατάξεις και κόμματα και όχι ολιγαρχικά όπως σήμερα.

β) Η λειτουργία του κάθε υπουργείου θα είναι επίσης διπλή. (αλλά εντελώς διαφορετική από αυτή των σημερινών ολιγαρχικών).

Πρώτον θα πρέπει να επιβλέπουν και να προωθούν προς εφαρμογή τους νόμους-θέληση του λαού . Θα είναι  δηλαδή εκτελεστικά όργανα των αποφάσεων του λαού και όχι νταβατζήδες του όπως είναι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός θα αποφασίζει τι συγκεκριμένο νόμο ή μέτρο θέλει και αυτοί θα εκτελούν (και όχι αυτοί να αποφασίζουν και ο λαός να σκύβει το κεφάλι, όπως γίνεται σήμερα).

Δεύτερον   Θα πρέπει να προτείνουν και να αντιπροτείνουν (σαν κόμματα με τους εκλεγμένους συμβούλους τους μέσα στο κάθε υπουργείο) σχέδια νόμων τα οποία (όλα τα διαφορετικά σχέδια) θα αποστέλλουν στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗΣ της ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, (ΥΔΘΛ) για το οποίο αναφερόμαστε πιο κάτω και αυτό θα ξεκινά  όλες τις διαδικασίες μέχρι να επιλέξει ο λαός πια πρόταση νόμου θέλει. (σχέδιο νόμου θα μπορεί να καταθέτει και ο κάθε πολίτης αν κάτω από αυτό θα έχει συλλέξει ένα καθορισμένο αριθμό υπογραφών).

Τρίτη επαναστατική αλλαγή: ΣΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΘΕΣΜΟ

Θα ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ την ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΒΟΥΛΗ (και το ολιγαρχικό Σύνταγμα) και στη θέση της θα φτιάξει ένα νέο μηχανισμό με κέντρο ένα νέο υπουργείο, το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗΣ της ΘΕΛΗΣΗΣ του ΛΑΟΥ (ή υπουργείο  ελεύθερης έκφρασης και διαπίστωσης της θέλησης του λαού)  με διακομματική σύνθεση (και κληρωτούς πολίτες με θητεία  την επίβλεψη της επιλογής ΕΝΟΣ μόνο νόμου) το οποίο θα ασχολείται με  τις διαδικασίες  επιλογής του ΚΑΘΕ νόμου από το λαό δηλαδή θα προηγείται η ισότιμη έκφραση όλων των προτάσεων και κατόπιν θα πραγματοποιεί  αδιάβλητες επιστημονικές δημοσκοπήσεις, δια μέσου των οποίων θα διαπιστώνεται η βούληση της πλειοψηφίας.

Σημείωση:

ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ,

ΚΛΗΡΩΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ. ΜΕ ΘΗΤΕΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ (ΕΚΑΣΤΟΤΕ) ΝΟΜΟΥ.

.

1) ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ.

Αν ακολουθηθούν οι προδιαγραφές και οι κανόνες μιας επιστημονικής δημοσκόπησης όπως μέγεθος δείγματος (1000-2000 πολίτες), γεωγραφικής κατανομής, ηλικιακής κατανομής κλπ και εάν ΟΛΕΣ οι απόψεις εκφραστούν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ισηγορικά (ίδιο μέσον, χρόνος ή χώρος) από όλα τα ΜΜΕ , ΤΟΤΕ με ό,τι ποσοστό αποφασίσει η πλειοψηφία των 1000-2000 πολιτών, αυτό θα είναι το ίδιο ποσοστό με εκείνο που θα έβγαινε αν γινόταν δημοψήφισμα με κάλπη (και θα ψήφιζαν όλα τα εκατομμύρια των πολιτών της χώρας). Άρα κατ’ αυτό τον τρόπο μπορούμε να έχουμε εξακριβωμένη ( ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ) την βούληση της πλειοψηφίας όλων των πολιτών της χώρας και με την προηγηθείσα  ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ισηγορία να έχουμε την ισότιμη (ελεύθερα) διαμορφωμένη θέληση της.

2) ΚΛΗΡΩΤΟ νομοθετικό σώμα. Δηλαδή αυτοί που θα ψηφίζουν ένα νόμο να βγαίνουν με κλήρωση. Ο λόγος είναι ότι το κληρωτό, το τυχαίο μαζί με την περιορισμένη διάρκεια της θητείας και του μεγέθους του σώματος, καθιστά πολύ δύσκολες έως και αδύνατες τις περιπτώσεις χρηματισμών, εκβιασμών ή άλλων εξωγενών παρεμβάσεων.

3)ΜΕ ΘΗΤΕΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΝΟΜΟΥ. Το σώμα πρέπει να είναι σε διαρκή ανανέωση και για να μην αποκτούν τα μέλη του κάποια εξουσία, (με την μεγάλη παραμονή στο ίδιο πόστο) και πιο ξεκούραστα θα είναι σε σχέση με τα δήθεν διαρκή δημοψηφίσματα που πονηρά «προτείνουν» κάποιοι ιδιώτες και για να έχουμε τη δυνατότητα, απείρως μεγαλύτερη της σημερινής ολιγαρχικής βουλής, να επιλέγουμε μεγάλο αριθμό νόμων (πόσα νομοθετικά σώματα μπορούμε έτσι να έχουμε την ίδια χρονική στιγμή;) και για άλλους λόγους που προς  το παρόν δεν θα αναφέρουμε.

ΥΓ) Η πιο πάνω προτεινόμενη μορφή των επαναστατικών αλλαγών ΔΕΝ είναι θέσφατο, ούτε κάποιο αναλλοίωτο δόγμα. Αναλλοίωτος είναι μόνο ο σκοπός δηλ το να περάσει η νομοθετική στο λαό με ισότιμη συμμετοχή του κάθε πολίτη σε αυτή. Όλα τα υπόλοιπα θα τα επεξεργάζεται ο συλλογικός νους και η πλειοψηφία του λαού θα αποφασίζει.

Υ.Γ 2  

1)Για να γίνει κατανοητό στο πόσο είναι απλό ο λαός να επιλέγει τον κάθε νόμο θα μπορούσαμε να πούμε το εξής:

Πχ  για το χρέος της Χώρας μας, θα μπορούσαν να κατέθεταν την άποψή τους όλα τα σημερινά ολιγαρχικά κόμματα. Το ένα ας έλεγε να ξεζουμίσουμε τους εργαζόμενους, το άλλο ίσως να πρότεινα να πληρώσουν τη «νύφη» οι έχοντες, ένα άλλος θα μπορούσε να πρότεινε να μην αναγνωρίσουμε το χρέος και να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους τοκογλύφους και ίσως κάποιο άλλο να πρότεινε να ζητήσουμε τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Μετά όλες αυτές οι διαφορετικές οι απόψεις να εκφράζονταν ισότιμα (ισηγορικά) για ένα χρονικό διάστημα από όλα τα ΜΜΕ και κατόπιν να γινόταν επιστημονική αδιάβλητη δημοσκόπηση και ό,τι ήθελε η πλειοψηφία να γινόταν νόμος.

(Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα το δεχτούν οι ολιγάρχες. Δεν θα δεχτούν για να μην μάθει ο λαός να ζητά να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του αλλά και αν ήταν αναγκασμένοι να το δεχτούν θα ήταν μια προσωρινή υποχώρηση και θα έκαναν τα πάντα για να βάλουν τρικλοποδιές στην υλοποίηση του νόμου. Απ την άλλη σε κάποια φάση του κινήματος για πραγματική εξουσία του λαού θα μπορούσε το πιο πάνω να μπει και σαν μεταβατικό-προσωρινό αίτημα για να λειτουργήσει απελευθερωτικά στην κοινωνική συνείδηση.

Η πραγματική εξουσία του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο με τη απόλυτη συντριβή κάθε ολιγαρχικού μηχανισμού και στοιχείου μέσα στην κοινωνία και κάτι τέτοιο είναι δυνατόν μόνο με λαϊκή επανάσταση.

2) Η αδιάβλητη επιστημονική δημοσκόπηση σαν μέσον διαπίστωσης της θέλησης του λαού σε κεντρικό ή και σε Δημοτικό επίπεδο (για μεγάλους Δήμους) προκρίνεται προς το παρόν σαν το καταλληλότερο. Αύριο ίσως με την εξασφάλιση  ασφαλών λογισμικών να προκρίνεται η ψήφος ηλεκτρονικά από το σπίτι ή ένας συνδυασμός αυτών. Ανάλογα λοιπόν με τις υλικές συνθήκες ο λαός θα μπορεί να επιλέγει πιο μέσον θα είναι καταλληλότερο για να διαπιστώνετε η βούλησή του.

ΚΑΤΩ Η  ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ