* Δεν υπάρχει κοινωνικός τομέας που να μην έχει απεργήσει τα τελευταία 4 χρόνια. Δεν υπάρχει σχεδόν άνθρωπος που να μην έχει κατέβει έστω και σε μια διαδήλωση. Όμως δεν υπάρχει και εργαζόμενος που να μην «έχει φάει πόρτα» από την κυβέρνηση.
* Οι εδώ και ανά τον κόσμο ολιγαρχικές εξουσίες κάνουν τον κινέζο και δεν υποχωρούν ΣΧΕΔΟΝ σε κανένα λαϊκό αίτημα.
* Ο λόγος είναι απλός. Υποθέτουν ότι με το να μην υποχωρούν σε κανένα αίτημα ο λαός θα αγανακτήσει και μετά από λίγα χρόνια θα τους πετάξει με τις κλωτσιές από την κυβέρνηση.
Ε και; Χέστηκε η φοράδα στ αλώνι. Το ολιγαρχικό σύστημα να είναι καλά. Θα έρθουν οι άλλοι δεξιοί, αριστεροί, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί ή φασίστες στην κυβέρνηση και τους ίδιους θα τους έχει βολέψει η οικονομική ολιγαρχία μέχρι γενεάς δεκατέσσερις.
Και οι άλλοι ολιγαρχικοί θα συνεχίζουν να υπηρετούν και αυτοί την ουσία του συστήματος. Ποιος ο λόγος ανησυχίας;
* Και αν όμως ο κόσμος ακολουθήσει τους «κομμουνιστές» και τα «κομμουνιστικά» κόμματά τους; Δεν θα έπρεπε να ανησυχούν;
Όχι βέβαια. Η απόδειξη είναι μπροστά τους . Είναι το «Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας». Παλαιότερα εξ αιτίας λαθών τους, τους φοβόντουσαν. Τώρα όχι.
* Τώρα ξέρουν ότι το πρόταγμα αυτών των κομμάτων δεν είναι κοινοτιστικό δεν είναι δημοκρατικό.
Ξέρουν ότι και στην εξουσία να έρθουν οι «κομμουνιστές» θα προσπαθήσουν να φτιάξουν ένα σύστημα (το σύστημα των «εργατικών συμβουλίων») το οποίο είναι ολιγαρχικό και ως εκ τούτου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον μονοπωλιακό καπιταλισμό, στον κομματικό καπιταλισμό. - Όσο και να λένε ότι είναι κομμουνιστές, ότι είναι αντικαπιταλιστές και όσα "αντικαπιταλιστικά αριστερές συνεργασίες" και να φτιάχνουν, αυτά θα είναι αερολόγοι βερμπαλισμοί. Σαν επιθυμία μπορεί οι περισότεροι από αυτούς τους αγωνιστές να θέλουν τον κοινοτισμό όμως το πρακτικό σχέδιό τους είναι στην ουσία του φιλοκαπιταλιστικό (κρατικοκαπιταλιστικό)-.
Και επειδή ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δεν μπορεί να σταθεί ιστορικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ίδιοι θα το γυρίσουν γρήγορα στον ιδιωτικό, στον ανταγωνιστικό καπιταλισμό. Τρανή απόδειξη η Κίνα και οι άλλες ανατολικές Χώρες του ανύπαρκτου σοσιαλισμού.
* Ήρθε ο αρχηγός του «ΚΚΚ». Ο αρχηγός μιας Χώρας με τεράστια «ανάπτυξη» του πλούτου για λίγους. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των εργαζομένων ζει στην απόλυτη εξαθλίωση.
Ο Μάο ήταν Λενινιστής και Σταλινικός. Έφτιαξε τα «εργατικά συμβούλια» γιατί νόμιζε ότι θα φτιάξει έτσι την εξουσία του λαού. Επέλεξε ένα πολιτικοιοικονομικό σύστημα που βρισκόταν στην αντίθετη πλευρά από αυτήν που πρότεινε ο Μαρξ. Ιδού τα αποτελέσματα.
* Σήμερα το παγκόσμιο ολιγαρχικό οικονομικοπολιτικό σύστημα, εξ αιτίας της ανάπτυξης της τεχνολογίας και μαζί με τον ανταγωνισμό, επιφέρουν την πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους των κεφαλαίων. Και για να αυξηθεί ξανά και προσωρινά η κερδοφορία θα πρέπει όλοι οι μισθοί να κινεζοποιηθούν.
* Η Σιέρα Λεόνε είναι πρώτη χώρα του κόσμου στην παραγωγή πολύτιμων λίθων.
Όμως ο μ.ο ζωής των ανθρώπων της είναι γύρω στα 30 χρόνια.
Και εδώ πολλές εταιρείες από το εξωτερικό έχουν επενδύσει αλλά η εξαθλίωση μεγαλώνει.
* Και η εξαθλίωση θα μεγαλώνει και οι ολιγαρχικοί θα εξακολουθούν να μην υποχωρούν σε λαϊκά αιτήματα γιατί δεν φοβούνται τίποτα. Και δεν φοβούνται γιατί ακόμα είμαστε στην μεταβατική φάση όπου δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος στο κατάλληλο μέγεθος. Το αντίπαλο εφικτό σχέδιο για μια άλλη κοινωνία το οποίο θα ακολουθήσει για να υλοποιήσει μεγάλο μέρος των κοινωνιών.
* Το αντίπαλο δέος φυσικά υπάρχει. Είναι το «ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» και χρειάζεται μόνο να γιγαντωθεί.
ΡΔ
