16/6/14 ΟΥΤΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ.

* Πριν λίγες μέρες τα κανάλια μας έδειχναν τη φωτογραφία μιας Γεωργιανής οικιακής βοηθού που κατηγορείτο για κλοπή χρυσαφικών  από το σπίτι  στο οποίο εργαζόταν.

* Τρίτη μέρα τώρα, και οι φωτογραφίες και τα ονόματα των βαρόνων  της  ηρωίνης αποκρύπτονται επιμελώς.
Ένας από τους κατηγορούμενους λέγεται ότι είναι εφοπλιστής. Η Πρώην γυναίκα του λέγεται ότι είναι κόρη μεγαλέμπορου διαμαντιών.
 Όλη η «καλή»  μποχακοινωνία με τεράστιο πλούτο που έμενε σε βιλάρες κλπ. Όλη η κοινωνία του «θάνατός σου η ζωή μου».
Όταν όμως συλλαμβάνουν κάποιον αγωνιστή διαδηλωτή τότε όχι μόνο δημοσιοποιούν το όνομά του αλλά ακόμα και τον αριθμό του τηλεφώνου του και μπορεί να τον κρατήσουν προφυλακισμένο για μήνες.

* Οι άλλοι; Αυτοί με τα δομημένα ομόλογα που κατέκλεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία;
Τα ονόματά τους ακούγονταν σπάνια. Και παρότι καταδικάστηκαν με βαριές ποινές φυλάκισης αφέθηκαν  στην απέξω. Ολιγαρχική «δικαιοσύνη» γαρ.

*  Το άλλο; Ποιοι ληστές είναι στις διάφορες λίστες με τις μίζες; Σιγά να μη διαπομπεύσουν τους ιδιώτες. Όλο το ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα βασίζεται στην πρωτοβουλία των ηλιθίων  εγκληματιών (ιδιωτική πρωτοβουλία). Όλοι τους είναι μέλη μιας μαφιόζικης συμμορίας. Οικονομικοπολιτικοί ολιγάρχες-τρομοκράτες, καναλάρχες κοκ.

* Και εκείνοι οι πεογλύφτες του συστήματος (δημοσιογράφοι)  μας λένε καθημερινά ότι οι φασίστες του Κιέβου κάνουν αντιτρομοκρατικό αγώνα!!!  Αυτό τους υποβάλει να λένε το γραφείο προπαγάνδας του ΝΑΤΟ. Και η Χώρα μας θα είναι στο ΝΑΤΟ όπως υπόσχεται στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία ο «λαοσώστης» Τσίπρας.

* Τι πεογλύφτες, τι ρεμάλια της ζωής, τι ξεφτιλισμένες συνειδήσεις είναι ετούτοι οι δημοσιογράφοι; Τι μέγκα  ντερμπεντέρηδες, ρουφιάνοι, κρανιόκενοι;   Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Είναι ικανοί να εκδώσουν ακόμα και τη μάνα τους για να είναι τσίμα – τσίμα (κοντά-κοντά) στην ολιγαρχική εξουσία.

* Και όλα ετούτα όταν το 75% της ανθρωπότητας υποσιτίζεται. Όταν το 90% της ανθρωπότητας δεν έχει τα βασικά στοιχειώδη φάρμακα. Και όταν το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της τεχνολογίας θα μπορούσε να θρέψει επαρκώς πολλαπλάσιο αριθμό ανθρώπων.

* Και όμως. Όλο το έγκλημα και η εξαθλίωση μπορεί να περάσει στην προϊστορία της ανθρωπότητας.  Οι λαοί μπορούν να πάρουν ΟΛΗ την εξουσία στα χέρια τους και να επιλέγουν τον κάθε νόμο που θα θέλουν να ισχύει στις κοινωνικές τους σχέσεις. Οι ολιγαρχικοί κάθε μορφής προσπαθούν να πείσουν τους λαούς ότι αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο.  Μας λένε ότι « Είναι τόσα πολλά τα θέματα και οι νόμοι όπου ο λαός δεν μπορεί να έχει το χρόνο για να ασχοληθεί με αυτά και έτσι ο κάθε νόμος να εκφράζει τη θέληση της πλειοψηφίας».

*Ψέματα φυσικά. Η χρήση των επιτευγμάτων της επιστήμης καθιστά σήμερα πολύ πιο εύκολα τα πράγματα σε σχέση με την αρχαία δημοκρατική Αθήνα. Σήμερα μπορεί πολύ πιο εύκολα να είναι πολύ πιο λειτουργική η νομοθετική εξουσία στα χέρια του λαού και σε σχέση με την αρχαία Αθήνα και σε σχέση με τη σημερινή  κοινοβουλευτική ολιγαρχική.
Χρειάζεται μελέτη, προβληματισμός και διάδοση του σχεδίου…

*ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ (ΕΠΙΛΕΓΕΙ) ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ;

ΜΕ ΚΛΗΡΩΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΝΟΜΩΝ

( Η ΚΛΗΡΩΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ)

                                                                Α

Η πρότασή μας για τους πρακτικούς θεσμούς με τους οποίους ο λαός θα μπορεί να έχει τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία στα χέρια του, είναι περιληπτικά η πιο κάτω:

Τα ΚΛΗΡΩΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΝΟΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΝΟΜΟΥ  –  η κλήρωση να γίνεται ΜΕ προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης – και τα οποία σαν θεσμός θα είναι εντελώς διαφορετικός από τις

 ανυπόληπτες δημοσκοπήσεις.

ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ,

ΚΛΗΡΩΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ.

ΜΕ  ΘΗΤΕΙΑ ΤΗΝ  ΨΗΦΙΣΗ  ΕΝΟΣ  ΜΟΝΟ (ΕΚΑΣΤΟΤΕ)  ΝΟΜΟΥ.

1) ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ.

Αν ακολουθηθούν οι προδιαγραφές και οι κανόνες μιας επιστημονικής δημοσκόπησης όπως μέγεθος δείγματος (1200-2000 πολίτες), γεωγραφικής κατανομής, ηλικιακής ή επαγγελματικής κατανομής κλπ και εάν ΟΛΕΣ οι απόψεις εκφραστούν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ισηγορικά (ίδιο μέσον, χρόνος ή χώρος) από όλα τα ΜΜΕ, ΤΟΤΕ με ό,τι ποσοστό αποφασίσει η πλειοψηφία των 1200-2000 πολιτών αυτό θα είναι το ίδιο ποσοστό με εκείνο που θα έβγαινε αν γινόταν δημοψήφισμα με κάλπη (και θα ψήφιζαν όλα τα εκατομμύρια των πολιτών της χώρας). Άρα κατ’ αυτό τον τρόπο μπορούμε να έχουμε εξακριβωμένη ( ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ) την βούληση της πλειοψηφίας όλων των πολιτών της χώρας και με την προηγηθείσα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ισηγορία να έχουμε την ισότιμη (ελεύθερα) διαμορφωμένη θέληση της.
Ένα ζητούμενό μας λοιπόν είναι να ξέρουμε ακριβώς τη θέληση της πλειοψηφίας και όχι το μέσον με το οποίο θα την εξακριβώνουμε - και κατόπιν να προωθείται η πραγματοποίησή της - . Και με το κληρωτό νομοθετικό σώμα με προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης μπορούμε να την γνωρίζουμε ακριβώς.

2) ΚΛΗΡΩΤΟ νομοθετικό σώμα. Δηλαδή αυτοί που θα ψηφίζουν ένα νόμο να βγαίνουν με κλήρωση. Ο λόγος είναι ότι το κληρωτό, το τυχαίο – εντός επιστημονικών προδιαγραφών - μαζί με την περιορισμένη διάρκεια της θητείας και του μεγέθους του σώματος, καθιστά πολύ δύσκολες έως και αδύνατες τις περιπτώσεις χρηματισμών ή εκβιασμών ή άλλων εξωγενών παρεμβάσεων. (Επίσης οι πιθανές βαριές ποινές σε εκείνους που θα αποπειρώνται να απειλήσουν ή να χρηματίσουν ή σε εκείνους που δέχονται το χρηματισμό θα μπορούσε να καταστήσει σχεδόν απόλυτα αδιάβλητη την πραγματική θέληση του κληρωτού σώματος και κατ΄ επέκταση ολόκληρου του λαού.  Ακόμα θα μπορούσε να γίνεται  τακτική δειγματοληπτική δοκιμασία των μελών του σώματος από την πολιτεία για το κατά πόσο μπορεί να είναι κάποιοι πολίτες επιρρεπείς σε χρηματισμό ή σε απειλές.)

3) ΜΕ ΘΗΤΕΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΝΟΜΟΥ. Το σώμα πρέπει να είναι σε διαρκή ανανέωση και για να μην αποκτούν τα μέλη του κάποια εξουσία (με την μεγάλη παραμονή στο ίδιο πόστο). Επίσης όλος ο λαός και τα μέλη του σώματος  θα είναι πιο ξεκούραστα σε σχέση με τα δήθεν διαρκή ολιγαρχικά δημοψηφίσματα που πονηρά «προτείνουν» κάποιοι ιδιώτες (τεράστιος ο όγκος των κοινωνικών θεμάτων που καθιστά αδύνατη τη γνώση αυτών και την επιλογή του σημαντικότερου ή του σωστότερου εξ αυτών κλπ). Επί πλέον θα έχουμε τη δυνατότητα, απείρως μεγαλύτερη της σημερινής ολιγαρχικής βουλής, να επιλέγουμε γρήγορα μεγάλο αριθμό νόμων ή τροποποιήσεις άρθρων παλαιότερων νόμων (πόσα νομοθετικά σώματα μπορούμε έτσι να έχουμε την ίδια χρονική στιγμή;) και όλοι οι πολίτες θα μπορούν να αισθάνονται ότι έχουν πολλές πιθανότητες στη ζωή τους να εκλεγούν σε αυτό το μεγάλο αξίωμα κλπ.

Επίσης η ενασχόληση του κληρωτού σώματος με ένα μόνο θέμα, μπορεί να το εμβαθύνει γνωστικά στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και ταυτόχρονα θα αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο στους πολίτες για να ασχοληθούν είτε σε εκτελεστικά είτε σε άλλα ελεγκτικά ή δικαστικά καθήκοντα είτε για να ασχοληθούν αρκετά με την προσωπική τους ζωή.
Πχ αν σε μια κοινωνία απαιτείται να ψηφιστούν 500 νόμοι ή τροποποιήσεις νόμων το χρόνο και αν για τον καθένα από αυτούς χρειάζεται ένα κληρωτό νομοθετικό σώμα των 1200 πολιτών τότε συνολικά θα χρειάζονται 600.000 πολίτες.
Αν τώρα το σύνολο των πολιτών είναι 8.400.000 τότε οι πιθανότητες για να εκλεγεί κάποιος στο νομοθετικό σώμα είναι μία φορά κάθε 14 χρόνια!!!

Ακόμα, η θητεία ενός μόνο νόμου καθιστά υποκειμενικά ΔΥΝΑΤΟ το δικαίωμα της συμμετοχής σε αυτό το σώμα σε όλους (σχεδόν) τους πολίτες.
Για να γίνει αυτό κατανοητό χρειάζεται να σκεφτούμε το εξής: Αν θέταμε υποθετικά μια θητεία ενός πχ χρόνου ή και περισσότερο τότε οι περισσότεροι πολίτες δεν θα μπορούσαν υποκειμενικά να συμμετέχουν γιατί δεν θα ήθελαν να αφήσουν τις εργασίες τους για τόσο μακρύ χρονικό διάστημα κλπ.
Έτσι θα ακυρωνόταν εκ των πραγμάτων (ντε φάκτο) το δικαίωμα για ίση δυνατότητα συμμετοχής όλων των πολιτών στο νομοθετικό έργο.
 

Σημείωση: Τα θέματα για τα οποία θα πρέπει να αποφασίζει ο λαός κάθε χρόνο σε κεντρικό επίπεδο,  θα είναι πιθανότατα εκατοντάδες (Νέοι νόμοι, κατάργηση παλαιών, τροποποιήσεις διατάξεων παλαιότερων νόμων, περιφερειακά, δημοτικά κλπ). Με τόσα όμως θέματα πως θα μπορεί ο λαός να έχει λεπτομερή ενημέρωση για να μπορεί να πάρει σωστότερες αποφάσεις;
Πως ο λαός μπορεί να έχει πλήρη ενημέρωση για ΟΛΑ τα θέματα;
Πολύ απλό. Για όλα τα σχέδια νόμου που θα βγαίνουν από κάθε υπουργείο θα ενημερώνεται ο λαός ΙΣΗΓΟΡΙΚΑ από τα ΜΜΕ για τους σκοπούς και τις γενικές προδιαγραφές τους. Όμως εδώ όντως θα λείπουν οι λεπτομέρειές τους και οι αντίλογοι σε βάθος αν πέσουν πολλά νομοσχέδια. Πως αντιμετωπίζεται αυτό;  Κατ΄αρχή  να πούμε ότι όποιος θα θέλει σε βάθος ενημέρωση για κάποιο θέμα που τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα,  θα μπορεί να την έχει από το διαδίκτυο, από τον τύπο κλπ.
 ΟΜΩΣ οι κληρωτοί του κάθε  νομοθετικού σώματος, από τη στιγμή που θα κληρώνονται -
λίγες μέρες μετά την κατάθεση του κάθε σχεδίου νόμου -  θα παίρνουν στα χέρια τους όλα τα προτεινόμενα σχέδια  νόμου μαζί με τους αντίλογους του καθένα για να τα μελετήσουν για κάποιες μέρες.  Μετά από αυτό το μικρό διάστημα θα πρέπει να συγκεντρωθούν όλοι μαζί (σώμα) για να ενημερωθούν πιο διεξοδικά από τους προτείνοντες τα σχέδια νόμου.  Όταν λοιπόν θα συνεδριάζουν για 3-5-7 κλπ  μέρες πριν να πάρουν την τελική απόφαση, θα ακούσουν όλες τις προτάσεις και τους αντίλογους, θα μπορούν να κάνουν ερωτήσεις κοκ για να ενημερωθούν απόλυτα σε βάθος για το θέμα.
Στατιστικά, αυτό το βάθος της ενημέρωσης και το βάρος που θα έχει στις αποφάσεις θα είναι το ίδιο αν ενημερωνόταν όλος ο λαός στο ίδιο δυνατό ή επιθυμητό βάθος. Επομένως η ενημέρωση του λαού μπορεί να είναι πλήρης ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΘΕΜΑΤΑ της κοινωνίας με αυτό τον «έμμεσο» τρόπο.

Τώρα  λεπτομέρειες  όπως πχ σχετικά με το ύψος της χρηματικής αποζημίωσης των κληρωτών για τις κοινωνικές τους υπηρεσίες ( ακόμα και πάνω από το μέσο ημερομίσθιο και να είναι, επί δεκάδες κληρωτά σώματα ετήσια πάλι δεν θα υπερβαίνουν τον ετήσιο προϋπολογισμό του σημερινού ολιγαρχικού κοινοβουλίου) ή για τις περιπτώσεις άρνησης κληρωτών να συμμετέχουν στην επιλογή νόμων (κλήρωση και αναπληρωματικών) είναι λεπτομέρειες που πολύ εύκολα μπορούν να διευθετηθούν.
Η μεγάλη συμμετοχή του λαού εξασφαλίζεται εδώ με κατάλληλα θεσπισμένα κίνητρα και αντικίνητρα. 

(Η συνεδρίαση του κληρωτού νομοθετικού σώματος,  η σε βάθος ισηγορική ενημέρωση και το αδιάβλητο των αποφάσεων είναι τα κύρια και σημαντικότατα στοιχεία τα οποία διαφοροποιούν πλήρως επί της ουσίας, το κληρωτό νομοθετικό σώμα – με προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης- από τις σημερινές  διαβλητές δημοσκοπήσεις που γίνονται σε υπηκόους εντελώς ανενημέρωτους  ή εντελώς ανισηγορικά ενημερωμένους.)
 
                                                                                       Β
Όμως ποιος θα  δίνει στο κληρωτό νομοθετικό σώμα τα σχέδια νόμων από τα οποία θα πρέπει τα μέλη του να επιλέξουν κατά πλειοψηφία και ποιος θα προωθεί την υλοποίηση των επιλεγμένων νόμων;

 
Μια ριζική – επαναστατική αλλαγή στο νομοθετικό θεσμό θα πρέπει να επιφέρει ριζικές-επαναστατικές αλλαγές και στους εκτελεστικούς θεσμούς οι οποίοι θα πρέπει να ανήκουν και αυτοί στο λαό.

Πως θα προχωρήσουμε όμως προς αυτό το σκοπό;

Ο κάθε λαός μαζί με τις αντιολιγαρχικές δυνάμεις (κόμματα, οργανωμένες ομάδες σε αντιολιγαρχικό μέτωπο ) θα παλέψει για την εξουδετέρωση – συντριβή του υπάρχοντος ολιγαρχικού κρατικού μηχανισμού χτυπώντας θανάσιμα τον σκληρό κεντρικό κατασταλτικό πυρήνα του.

Μετά την ανατροπή αυτού του συστήματος, οι οργανωμένες αντιολιγαρχικές δυνάμεις (που σκοπεύουν στο – όλη η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία στο λαό-) σχηματίζουν μια προσωρινή μεταβατική κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρεις βασικές επαναστατικές αλλαγές σε κεντρικό επίπεδο:
                  
                          ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ:  ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Ο  λαός θα πρέπει να καταργήσει το σημερινό ολιγαρχικό Σύνταγμα (όλα τα άρθρα του) και στη θέση του να βάλει ένα ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ όπου στο πρώτο άρθρο του θα πρέπει να αναφέρεται ότι όλη η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία ανήκει στο λαό. Από αυτό το πρώτο καθοριστικό άρθρο θα πηγάζουν όλα τα υπόλοιπα άρθρα του συντάγματος τα οποία κατά κανόνα θα επιδιώκουν την πρακτική υλοποίηση του πρώτου ή των πρώτων καθοριστικών άρθρων. (δες κείμενο για την κατάργηση του Συντάγματος)

                                        ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ:  ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

ΟΙ ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ
 ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ (Κυβέρνηση)

Θα κάνει τις εξής πρώτες βασικές αλλαγές στη σύνθεση και λειτουργία των ΥΠΟΥΡΓΕΊΩΝ:

α)  Τα υπουργεία θα έχουν σχετικά μεγάλο αριθμό υφυπουργών- συμβούλων (όπως τα μεγάλα Δημοτικά Συμβούλια) οι οποίοι  θα εκλέγονται με απλή αναλογική δια μέσου γενικών δημοκρατικών εκλογών, (κυβερνητικών εκλογών δημοκρατικού τύπου και όχι φυσικά κοινοβουλευτικών ολιγαρχικών εκλογών) στις οποίες θα μπορούν να συμμετέχουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα.
 Σημείωση:
Βασικές αρχές και στοιχεία για πραγματικά δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων ή και των άλλων εκτελεστικών θεσμών, αναφέρουμε στο κείμενο « ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ «ΑΜΕΣΟ»ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ»

β) Η λειτουργία του κάθε υπουργείου θα είναι επίσης διπλή. (αλλά εντελώς διαφορετική από αυτή των σημερινών ολιγαρχικών).

Πρώτον θα πρέπει να επιβλέπουν και να προωθούν προς εφαρμογή τους νόμους-θέληση του λαού . Θα είναι  δηλαδή εκτελεστικά όργανα των αποφάσεων του λαού και όχι ασύδοτοι νταβατζήδες του όπως είναι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός θα αποφασίζει τι συγκεκριμένο νόμο ή μέτρο θέλει και αυτοί θα εκτελούν (και όχι αυτοί να αποφασίζουν και ο λαός να σκύβει το κεφάλι, όπως γίνεται σήμερα).
Ο δε έλεγχος των εκτελεστικών πράξεών τους θα γίνεται με τους λαϊκούς κληρωτούς ελεγκτικούς μηχανισμούς παρόμοιους  με εκείνους που αναφέρουμε στο  
« προσχέδιο «αμεσο»δημοκρατικού καταστατικού ».

Δεύτερον   Θα πρέπει να προτείνουν (σαν κόμματα με τους εκλεγμένους συμβούλους τους μέσα στο κάθε υπουργείο) σχέδια νόμων τα οποία (όλα τα διαφορετικά σχέδια) θα αποστέλλουν στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗΣ της ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, (ΥΔΘΛ) -για το οποίο αναφερόμαστε πιο κάτω- και αυτό θα ξεκινά  όλες τις διαδικασίες μέχρι να επιλέξει ο λαός πια πρόταση νόμου θέλει.
(Εδώ να πούμε ότι τα μέλη εντός των δημοκρατικών κομμάτων, με τις ουσιαστικές λειτουργίες τους όπως περιγράφονται στα κείμενα 1. ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ «ΑΜΕΣΟ»ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ και 2. ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ, θα έχουν κάνει μεγάλο διάλογο, διαβούλευση και θα έχουν προκαθορίσει τις βασικές προδιαγραφές του προγράμματος και των νόμων τους οποίους θα πρέπει να προτείνουν οι ηγεσίες των κομμάτων τους στα διάφορα υπουργεία. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει προηγηθεί τεράστιος διάλογος και διαβούλευση σε μεγάλο βάθος εντός της κοινωνίας. Αυτός ο διάλογος και η επικοινωνία θα μπορεί να συνεχιστεί μετά την κατάθεση των σχεδίων νόμων,  εντός της κοινωνίας - εκτός από την ισηγορική έκφραση όλων των προτάσεων από τα κοινωνικοποιημένα ΜΜΕ- με συγκεντρώσεις ή γενικές συνελεύσεις που θα μπορούν να συγκαλούν κόμματα ή άλλες συλλογικότητες για να ενημερώνουν περισσότερο το λαό. Και τέτοιες δυνατότητες για σε βάθος ενημέρωση εντός της κοινωνίας δεν τις προσφέρει φυσικά κανένα υπαρκτό ολιγαρχικό σύστημα και δεν φαίνεται να μπορεί να τις προσφέρει και καμιά άλλη μέχρι τώρα  πρόταση για αυτοθέσμιση όπως πχ γενικές συνελεύσεις ή δημοψηφίσματα. )
Σημείωση:
Για την κατάθεση σχεδίων νόμων εκτός από τα κόμματα τα οποία (μαζί με όλο το λαό)  θα είναι και εγγυητές των δημοκρατικών θεσμών θα μπορεί ο κάθε εργαζόμενος αν θέλει, να καταθέτει την δική του πρόταση νόμου, έχοντας προηγουμένως συλλέξει ένα συγκεκριμένο αριθμό υπογραφών κοκ.

 
 ΤΡΙΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: ΣΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΘΕΣΜΟ

Θα ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ την ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΒΟΥΛΗ (και το ολιγαρχικό Σύνταγμα) και με κέντρο το νέο υπουργείο, το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗΣ της ΘΕΛΗΣΗΣ του ΛΑΟΥ (ή υπουργείο  ελεύθερης έκφρασης και διαπίστωσης της θέλησης του λαού)  με διακομματική σύνθεση (και κληρωτούς πολίτες-ελεγκτές με θητεία  την επίβλεψη της επιλογής ενός μόνο νόμου), θα φτιαχτεί ένας μηχανισμός όπου θα ασχολείται με  τις διαδικασίες  επιλογής του ΚΑΘΕ διαφορετικού νόμου από το λαό. Πχ θα κοιτάζει να  προηγείται η ισότιμη έκφραση όλων των προτάσεων, κατόπιν να πραγματοποιεί  τις κληρώσεις των νομοθετικών σωμάτων, να είναι υπεύθυνο για τις συνεδριάσεις αυτών , την ανακήρυξη των αποτελεσμάτων κλπ.

 

(Για το αδιάβλητο των αυριανών δημοκρατικών  κληρώσεων και των αποφάσεων των νομοθετικών σωμάτων θα μπορούν να υπάρχουν κατάλληλοι  μηχανισμοί όπως για παράδειγμα: α) Την διενέργεια των κληρώσεων  θα την πραγματοποιούν συλλογικά εκπρόσωποι όλων των δημοκρατικών κομμάτων του  αρμόδιου υπουργείου ΥΔΘΛ β) Την επίβλεψη και τον έλεγχο αυτών θα την κάνει κληρωτό σώμα από ένορκους πολίτες γ)  Για τον έλεγχο του αδιάβλητου των διαδικασιών 1) θα γίνεται κατά τέτοιο τρόπο η ψήφιση του κάθε νόμου όπου θα μπορεί να ερωτάται εκ των υστέρων ο κάθε πολίτης που συμμετέχει στο κληρωτό νομοθετικό σώμα και να αποδεικνύει  ποιο   ακριβώς σχέδιο νόμου έχει ψηφίσει. – επώνυμη ψήφος και πρόσβαση σε αυτήν θα έχουν μόνο οι κληρωτοί ελεγκτές-δικαστές.  2) Να τρέχει παράλληλα και κάποια συγκριτική ηλεκτρονική δημοσκόπηση κλπ. 3) Να μπορεί ο λαός, με συλλογή ενός αριθμού υπογραφών από εκείνους που αμφισβητούν την εγκυρότητα μιας απόφασης του κληρωτού νομοθετικού σώματος, να ζητά ακύρωσή της και να γίνεται επανάληψη αυτής ή δημοψήφισμα. Πχ σε περίπτωση που το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του κληρωτού νομοθετικού σώματος κυμαίνεται μέσα στα όρια του στατιστικού λάθους τότε να γίνεται δημοψήφισμα. Δηλαδή  το δημοψήφισμα να γίνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις.  4) ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ)

Κατόπιν αυτών των αλλαγών στο κεντρικό επίπεδο, όποια μέτρα θα πρέπει να παρθούν (για την οικονομία,  τις επαναστατικές αλλαγές στις παραγωγικές σχέσεις, την παιδεία, το περιβάλλον κλπ) θα πρέπει να παίρνονται μέσα από το πιο πάνω νέο επαναστατικό δημοκρατικό θεσμικό μηχανισμό (πλαίσιο).

Φυσικά και το κάθε αντιολιγαρχικό κόμμα θα πρέπει να έχει ένα δικό του συνολικό πρόγραμμα για την κοινωνία και να το προτείνει στο λαό κομμάτι-κομμάτι (νόμο προς νόμο) και ο λαός να κρίνει.
 Δηλαδή να μην το προτείνει  ολόκληρο που είναι γενικό, αόριστο και αφηρημένο όπως γίνεται σήμερα.

Όμως το κάθε κομμάτι του συνολικού αυτού προγράμματος θα πρέπει να το προτείνει στο λαό ( μέσω προτάσεων νόμων και κανόνων) και τελικός κριτής να είναι ο λαός.
Η διευθέτηση των λεπτομερειών της λειτουργίας του πιο πάνω θεσμικού μηχανισμού είναι μια πάρα πολύ εύκολη υπόθεση. Φυσικά ένα από τα πρώτα πράγματα που θα πρέπει να γίνουν επίσης είναι η θεσμοθέτηση της Δημοκρατικής λειτουργίας και ΟΛΩΝ των μικρότερων συλλογικοτήτων της κοινωνίας όπως είναι τα κόμματα, οι Δήμοι - το κανονιστικό έργο των οποίων θα μπορεί να γίνεται κατά τρόπο ανάλογο με αυτό που θα γίνεται για το κεντρικό νομοθετικό έργο -, τα ένοπλα σώματα της εκτελεστικής εξουσίας (ελεγχόμενα και εξαρτώμενα από τις συλλογικότητες της ένοπλης παλλαϊκής αντιβίας), οι Συνεταιρισμοί, τα Σωματεία, οι διάφοροι Σύλλογοι κλπ.

Και Δημοκρατική λειτουργία σημαίνει ότι η εξουσία των ουσιαστικών αποφάσεων ανήκει μόνο στο σύνολο των μελών της συλλογικότητας ενώ στην εκτελεστική και την ελεγκτική εξουσία που μπορεί να έχει μεν λίγα μέλη (μέρος-κομματάκι αυτής της συλλογικότητας)  όμως θα είναι εκλεγμένα, καθοδηγούμενα, «διατασσόμενα»,  ελεγχόμενα και ανακαλούμενα ανά πάσα στιγμή από αποφάσεις του όλου της συλλογικότητας. Οι δε αποφάσεις αυτών των εκτελεστικών οργάνων, στα πλαίσια των εντολών του λαού, θα είναι μόνο εκτελεστικού τύπου αποφάσεις.

 Μας απομένει λοιπόν στο σήμερα σαν ο μόνος βασικός στόχος μας ο αγώνας, η προετοιμασία για την τελική και οριστική συντριβή, από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, της υπάρχουσας ολιγαρχικής κρατικής κατασταλτικής μηχανής των εγκληματιών  και αντικατάστασή της από τους λαϊκούς εκτελεστικούς θεσμούς της αντιβίας – η λειτουργία των οποίων θα γίνεται στη βάση των αντιολιγαρχικών προδιαγραφών όπως αυτές εκφράζονται από το «προσχέδιο «αμεσο»δημοκρατικού καταστατικού».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Οι μέχρι τώρα καλοπροαίρετες ή και οι κακοπροαίρετες προτάσεις σχετικά με τον κεντρικό μηχανισμό της αυτοθέσμισης της κοινωνίας είναι οι πιο κάτω:

1. Τα δημοψηφίσματα

2. Οι γενικές συνελεύσεις των πολιτών  ή των εργατικών συμβουλίων

3. Οι δημοσκοπήσεις

4. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

α. Τα δημοψηφίσματα:

Η  ΠΟΛΥΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ των κοινωνιών μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου και σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την πρόοδο της επιστήμης. Σε παλαιότερες εποχές οι ανάγκες για νομοθετική ρύθμιση των  κοινών αντικειμένων αναφοράς των κατοίκων  μιας Χώρας  ήταν μικρή και επομένως αρκούσαν λίγοι νόμοι οι οποίοι θα μπορούσαν να επικυρωθούν από μια εκκλησία του Δήμου ή από συνελεύσεις κατοίκων. Σήμερα όμως με την ιλιγγιώδη ανάπτυξη της επιστήμης  γεννιέται η ανάγκη για νομική ρύθμιση σχεδόν του κάθε επιτεύγματος και η προσαρμογή παλαιότερων ρυθμίσεων στις απαιτήσεις της εξέλιξης. Πχ η επιστήμη μπορεί να κάνει αμβλώσεις; Ε! Τότε χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση. Η επιστήμη μπορεί να κάνει κλωνοποίηση; Πάλι χρειάζεται το ίδιο κοκ.

Αν πχ σε μια κοινωνία απαιτούνται κάθε χρόνο 150 νέοι νόμοι, αν απαιτούνται καμιά 300αριά τροποποιήσεις παλαιότερων νόμων, αν απαιτούνται δεκάδες προτάσεις για περιφερειακά θέματα και για δημοτικά τότε διαπιστώνουμε ότι τα θέματα που αφορούν τον κάθε πολίτη είναι εκατοντάδες κάθε χρόνο. Επίσης αν για το κάθε πρόβλημα υπάρχουν 4-5 αντίλογοι τότε η ύλη των προβλημάτων γίνεται  ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ασύλληπτη. Τα θέματα γίνονται χιλιάδες.

Η πολυθεματικότητα και  η πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνιών γεννά το τεράστιο πρόβλημα που αφορά την σε βάθος ενημέρωση του πολίτη για το κάθε θέμα.

Και αν δεν υπάρχει επαρκή ενημέρωση τότε και να μπορούσε ολόκληρος ο λαός να αποφάσιζε για κάθε θέμα, πχ με δημοψηφίσματα ή με συνελεύσεις, οι αποφάσεις του θα ήταν αποφάσεις του «άρπα κόλλα», αποφάσεις επιπόλαιες, επιφανειακές και άρα αναποτελεσματικές.

Οι ανεπάρκειες του μέσου των δημοψηφισμάτων για συνολική αυτοθέσμιση της κοινωνίας είναι πολλές. Να αναφέρουμε όμως εδώ την πιο κεντρική.

Με τα (λίγα) δημοψηφίσματα που θα μπορούσαν να γίνουν, σε σχέση με τα εκατοντάδες ή και χιλιάδες θέματα δεν μπορεί ο λαός να επιλέξει ποια θέματα είναι σημαντικότερα ή σωστότερα γιατί δεν μπορεί να γνωρίσει σε βάθος όλα τα θέματα και να τα συγκρίνει.
Το μέσον αυτό σαν κεντρικό μέσον για την  αυτοθέσμιση-εξουσία του λαού είναι ανεπαρκέστατο και προωθούμενο από ολιγαρχικούς κύκλους μετατρέπεται σε μέσον-όργανο της ολιγαρχίας.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τα δημοψηφίσματα αναφέρουμε στο κείμενο « Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ»

Ο θεσμός αυτός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις και επικουρικά ενός άλλου κεντρικού θεσμού όπως πχ των κληρωτών νομοθετικών σωμάτων.

Παρένθεση:
Να αναφέρουμε και το παράδειγμα  της ολιγαρχικής βουλής της Χώρας μας.
Εδώ οι βολευτές έχουν σαν μοναδική ασχολία την ψήφιση διαταγών (νόμων) που θα επιβάλουν στο λαό. Όμως υπάρχουν δεκάδες διαταγές οι οποίες ψηφίζονται από αυτούς χωρίς όμως να έχουν την χρονική δυνατότητα να ρίξουν μια ματιά στο τι ψηφίζουν. Παράδειγμα με το πολυνομοσχέδιο. Ήταν ένα κείμενο  πεντακοσίων σελίδων το οποίο δόθηκε την τελευταία στιγμή στους βολευτές και αυτοί το ψήφισαν χωρίς να προφθάσουν να διαβάσουν ούτε καν την πρώτη σελίδα. (πόσο μάλλον αν θα έπρεπε να διαβάσουν και ολοκληρωμένες αντιπροτάσεις των άλλων κομμάτων)
Εδώ λοιπόν δεν προφθάνουν να μελετήσουν σε βάθος ούτε μια πρόταση εκείνοι που ασχολούνται αποκλειστικά με τους παγκοινωνικούς «νόμους», εδώ δεν προφθάνουν να ψηφίσουν «νόμους» που επείγουν και τους μεταθέτουν για τον επόμενο χρόνο και θα μπορεί ο λαός να μελετήσει ΟΛΕΣ προτάσεις και αντιπροτάσεις όχι μόνο για τα παγκοινωνικά ζητήματα αλλά και για περιφερειακά, δημοτικά  κλπ και μετά να αποφασίσει ποια είναι πιο σημαντικά ή και ποια είναι πιο σωστά για να τα θέσει σε δημοψήφισμα;  ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Και όμως αυτό μας  προτείνουν μερικοί ολιγαρχικοί οι οποίοι βαπτίζουν το ολιγαρχικό μοντέλο της Ελβετίας σε δημοκρατία και πάνε να το πλασάρουν και σε άλλες χώρες τώρα με την πολιτικοοικονομική κρίση του συστήματος για να κερδίσουν χρόνο.  
 
 β.Γενικές συνελεύσεις:Το ίδιο προβληματική από άποψη δυνατότητας για αποτελεσματική άσκηση της νομοθετικής εξουσίας από το λαό, είναι και η πρόταση, κάποιων πραγματικών αγωνιστών,  για ανάληψη  όλης της νομοθετικής εξουσίας από το λαό διά μέσου των γενικών τοπικών συνελεύσεων.  Δηλαδή αν αποδοθεί  στις μικρές τοπικές γενικές συνελεύσεις αρμοδιότητες νομοθετικής, πάλι ο όγκος των αναγκαίων πληροφοριών παραμένει τεράστιος και επομένως η δυνατότητα για επαρκή ενημέρωση του λαού – και άρα αποτελεσματική ρύθμιση των κοινών -  για όλα τα θέματα που τον αφορούν καθίσταται ΑΔΥΝΑΤΗ.
Το είδαμε με το πραγματικά  ελπιδοφόρο κίνημα των πλατειών.  Με την πάροδο των ημερών και παρ ότι οι συνελεύσεις δεν μπορούσαν αντικειμενικά να πιάσουν το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων  όταν άρχισαν να βάζουν στο τραπέζι σχετικά αρκετά προβλήματα έστω και με επιφανειακή παρουσίαση, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.  Εδώ ήρθε η μεγάλη κόπωση για τους περισσότερους συμμετέχοντες οι οποίοι άρχισαν σιγά – σιγά να εγκαταλείπουν το πείραμα της αυτοθέσμισης  γιατί απαιτούσε πιο πάνω από συνεχές 24ωρες παρουσίες για την κάλυψη κάποιων λίγων προβλημάτων.
Όμως αυτός ο θεσμός ο προερχόμενος από το παρελθόν δεν είναι για πέταμα. Και αυτός ο θεσμός ή μέρος αυτού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί συμπληρωματικά, επικουρικά ενός άλλου κεντρικού μέσου ανάδειξης της πραγματικής θέλησης του λαού. ( Πχ  συμπληρωματικό των κληρωτών νομοθετικών σωμάτων).
Θα μπορούσε δηλαδή να χρησιμοποιηθεί για ενημέρωση ή για την λήψη εκτελεστικού τύπου αποφάσεων στη βάση της κοινωνίας αλλά δεν μπορεί με τίποτα να έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί για να ασκηθεί αποτελεσματικά συνολικά η νομοθετική εξουσία από το λαό.

Οι όποιες σύγχρονες προτάσεις για ολιγομελείς συνελεύσεις των 20-25 ατόμων μπορεί να απαντά στο πρόβλημα της δυσλειτουργίας αυτών εξ αιτίας του μεγάλου αριθμού πολιτών αλλά δεν μπορεί να απαντήσει με τίποτα στο κεντρικό πρόβλημα της πολυθεματικότητας που προκαλεί το αξεπέραστο εμπόδιο για την σε βάθος ενημέρωση του λαού πάνω σε κάθε θέμα που τον αφορά.

γ. Δημοσκοπήσεις:

Επίσης  αδύνατη είναι η  επαρκής ενημέρωση του λαού για κάθε θέμα και για όλα τα θέματα  και στην περίπτωση των προτεινόμενων δημοσκοπήσεων σαν μέσον για το πέρασμα της νομοθετικής εξουσίας στο λαό. Η υιοθέτηση ενός τέτοιου μέσου θα έβγαζε επιφανειακές και επιπόλαιες αποφάσεις.
Και αυτό όμως το μέσον δεν μπορεί να είναι άχρηστο για το πέρασμα της νομοθετικής εξουσίας στο λαό. (Προτείνεται πχ Τα κληρωτά νομοθετικά σώματα να βγαίνουν με προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης για να είναι στο μέγιστο βαθμό αντιπροσωπευτικά της  σύνθεσης και  θέλησης του  λαού ή και για επαλήθευση των αποτελεσμάτων των αποφάσεων των κληρωτών νομοθετικών σωμάτων κλπ)

δ. Ηλεκτρονική ψηφοφορία:

Το ίδιο θα συμβεί και αν χρησιμοποιήσουμε το μέσον  το οποίο υπάρχει και που θα έρχεται όλο και περισσότερο από το μέλλον. Την  ηλεκτρονική δηλαδή ψηφοφορία σαν μέσον ανάδειξης και διαπίστωσης της άποψης της πλειοψηφίας του λαού. Με τα σημερινά  όμως δεδομένα και εδώ θα λείπει η δυνατότητα για επαρκή  ενημέρωση των πολιτών για το κάθε θέμα από τον συνολικά τεράστιο αριθμό θεμάτων.
Και αυτό το μέσον θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σίγουρα στο μέλλον όπως πχ για περιπτώσεις ανάγκης λήψης πολύ γρήγορων αποφάσεων ή επαλήθευσης των αποτελεσμάτων των κληρωτών Νομοθετικών Σωμάτων ή για τη συλλογή υπογραφών που θα αμφισβητούν το αποτέλεσμά τους κλπ.
Εν κατακλείδι. Κοινό στοιχείο και των τεσσάρων πιο πάνω προτάσεων είναι η ΠΛΗΡΗΣ
αδυναμία τους για να καλύψουν το τεράστιο πρόβλημα της πλήρους ή της επαρκούς ενημέρωσης του λαού για το κάθε θέμα από τα χιλιάδες θέματα-προβλήματα που θα αντιμετωπίζει κάθε χρόνο.

Απάντηση όμως στο θέμα της πολυθεματικότητας και του προβλήματος της μη επαρκούς ενημέρωσης μπορούν να δώσουν πλήρως ΜΟΝΟ τα κληρωτά νομοθετικά σώματα.
Σημείωση:
Κάποιοι ολιγαρχικοί (δεξιοί και αριστεροί) μπαίνουν μέσα στις γραμμές του κινήματος για την αυτοθέσμιση για να μπορέσουν να  υπομονεύσουν το κίνημα εκ των έσω.
Με τέτοιες προτάσεις που προσπαθούν να περάσουν σκοπεύουν να αφαιρέσουν τα  συντριπτικά επιχειρήματα που μπορεί να έχει το πρόταγμα της αυτοθέσμισης των κοινωνιών ρίχνοντας πρακτικά αναποτελεσματικές προτάσεις «στο τραπέζι» για να μπορέσουν κατόπιν, αφ ενός μεν να χαρακτηρίσουν αιθεροβάμονες τους αγωνιστές που θα ακολουθήσουν τις παραπλανητικές προτάσεις τους και αφ εταίρου όταν οι αγωνιστές οδηγηθούν σε πρακτικά αδιέξοδα (που θα οδηγηθούν) να τους προτείνουν πάλι σαν τον από μηχανή Θεό κάποια ολιγαρχία που θα αποφασίζει για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους.
 ΥΓ1) Η πιο πάνω προτεινόμενη μορφή των επαναστατικών αλλαγών δεν είναι θέσφατο, δεν είναι κάποιο αναλλοίωτο δόγμα. Αναλλοίωτος είναι μόνο ο σκοπός δηλ το να περάσει ΟΛΗ η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία στο λαό με ισότιμη δυνατότητα συμμετοχής του κάθε πολίτη σε αυτές. (Για την ισότιμη σχέση -δυνατότητα των πολιτών περιγράφονται κανόνες στο κείμενο «ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΤΙΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ»).

Όλα τα υπόλοιπα θα τα επεξεργάζεται ο συλλογικός νους και η πλειοψηφία του λαού θα αποφασίζει.

Σημείωση: Το κληρωτό νομοθετικό σώμα με προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης σαν μέσον διαπίστωσης της θέλησης του λαού σε κεντρικό ή και σε Δημοτικό επίπεδο (για μεγάλους Δήμους) προκρίνεται προς το παρόν σαν το καταλληλότερο. Αύριο ίσως με την εξασφάλιση  ασφαλών λογισμικών και τη λύση του μεγάλου προβλήματος της πολυθεματικότητας που εμποδίζει «θανάσιμα» τη σε βάθος ενημέρωση του λαού για όλα τα θέματα, να προκρίνεται η ψήφος ηλεκτρονικά από το σπίτι ή ένας συνδυασμός αυτών. Ανάλογα λοιπόν με τις υλικές συνθήκες ο λαός θα μπορεί να επιλέγει πιο μέσον θα είναι καταλληλότερο για να διαπιστώνεται η βούλησή του.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΦΙΚΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.   

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ:

ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ  Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ  ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ
ΥΓ2. Α. Για το εγκληματικό και ανόητο επιχείρημα των δεξιών ολιγαρχών που λέει ότι «ο λαός δεν έχει γνώση για να ψηφίζει τον κάθε νόμο αλλά οι ειδικοί γνώστες» ή εκείνο το παρόμοιο των ¨αριστερών¨ ολιγαρχών που λέει ότι « ο λαός ή η εργατική τάξη δεν έχει ταξική συνείδηση και επομένως δεν θα πρέπει να επιλέγει ο λαός τους νόμους του αλλά η πρωτοπορία η οποία έχει την ταξική συνείδηση, απαντάμε με τα κείμενα α) «ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΧΟΥΝ – ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ- ΜΗΔΑΜΙΝΗ ΓΝΩΣΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ» και β) Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΗ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ». Ο λαός έχει και την εύκολη θεσμική δυνατότητα να ψηφίζει – επιλέγει – τον κάθε νόμο και τις πιο κατάλληλες γνώσεις. Έτσι δεν έχει ανάγκη ούτε τους ολιγαρχικούς κοινοβουλευτικούς νταβατζήδες και ούτε τους ολιγαρχικούς ψυχασθενικούς ναζιστές νταβατζήδες.
 ΥΓ3. Σχετικά με το άλλο ανυπόστατο και γελοίο ολιγαρχικό επιχείρημα που λέει ότι στη δημοκρατία υπάρχει το μεγάλο μειονέκτημα της μη δυνατότητας για γρήγορη λήψη αποφάσεων σε σημαντικά έκτακτα γεγονότα (δεν έχι το χρόνο να συνεδριάζει ο λαός για να παίρνει αποφάσεις), απαντάμε με το κείμενο «ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».