*Πόλεμος στην Ουκρανία. Το αίμα των λαών ρέει. Οι λαοί δεν
έχουν καμιά εξουσία αυτοκαθορισμού, δεν υπάρχει εξουσία των λαών. Είναι πιόνια στα χέρια των ισχυρών ολιγαρχών.
Τώρα με τη μεγάλη κρίση του ολιγαρχικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος η
παγκόσμια πίτα μικραίνει. Και όπου υπάρχει πείνα υπάρχει και γκρίνια. Τα
παγκόσμια ολιγαρχικά κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία Κίνα, Ένωση Ευρωπαίων Ολιγαρχών – ΕΕΟ-) βρίσκονται σε
σύγκρουση για αναδιανομή της πίτας. Προς
το παρόν κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει αυτή η σύγκρουση. Το βέβαιο είναι ότι θα χύνεται πολύ αίμα από
το σώμα των εξουσιαζόμενων υπηκόων όσο οι λαοί δεν κατακτήσουν την εξουσία
τους.
Στρατιωτικά, η Ρωσία φαίνεται να είναι πολύ ισχυρή. ΗΠΑ και ΕΕΟ την απειλούν με οικονομικές κυρώσεις. Αυτές όμως οι απειλές μοιάζουν με το ανέκδοτο του λαγού με το λιοντάρι όπου στο τέλος ο λαγός απαντάει στο λιοντάρι με το «λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα».
* Οι κινητοποιήσεις των πωλητών των λαϊκών αγορών.
Ένας ακόμα αγώνας για επιβίωση. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, οι πωλητές μοίρασαν δωρεάν δεκάδες τόνους με τρόφιμα, σε χιλιάδες πεινασμένους υπηκόους των ολιγαρχών.
Οι υπήκοοι είναι απαραίτητο να κάνουν μεγάλους αγώνες, μεγάλες κινητοποιήσεις για να επιβιώσουν. Οι αγώνες αυτοί είναι απαραίτητοι όπως είναι απαραίτητο το υδρογόνο για να σχηματιστεί το ζητούμενο νερό. Όμως για να φτιάξουμε νερό χρειαζόμαστε ταυτόχρονα και το οξυγόνο. Έτσι και με τις κινητοποιήσεις. Η κάθε κινητοποίηση θα πρέπει να έχει ταυτόχρονα δύο είδη αιτημάτων. Πρώτα να μπαίνουν τα άμεσα συγκεκριμένα αιτήματα του κλάδου και ταυτόχρονα να μπαίνει η διεκδίκηση « ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ». Τα πρώτα αιτήματα θα είναι το υδρογόνο και το δεύτερο αίτημα το οξυγόνο.
Οι αγωνιστές όσο και μεγάλες κινητοποιήσεις και να κάνουν όσο δίκαια αιτήματα και να έχουν, πολύ λίγα πράγματα θα πετύχουν αν δεν προβάλουν και το δεύτερο αίτημα. Η παγκόσμια ολιγαρχία έχει διδαχτεί από την εμπειρία της. Δεν φοβάται πια καμιά άμεση διεκδίκηση όταν αυτή διεκδίκηση δεν φτάνει να απειλεί την ύπαρξή της, το σύστημά της. Έτσι όπως γίνονται οι αγώνες δεν φοβάται πια τίποτα και δεν υποχωρεί ουσιαστικά σε τίποτα. Έτσι όπως γίνονται οι διεκδικήσεις καταλήγουν σχεδόν όλες σε ήττα για τους υπηκόους.
Οι αγώνες θα πρέπει να περιέχουν το πραγματικό ιδεολογικό αντίπαλο δέος για το σύστημα. Και για να γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι άμεσοι αγώνες θα πρέπει οι αγωνιστές να μπορούν να τρομοκρατούν τους τρομοκράτες της ολιγαρχίας με την προοπτική όπου η εξέλιξη των αγώνων (αν δεν πραγματοποιηθούν τα άμεσα αιτήματα) θα μπορεί να οδηγήσει στην αφαίρεση της νομοθετικής, της ένοπλης εκτελεστικής και της δικαστικής από τα χέρια τους δηλαδή στην εξαφάνιση της ύπαρξής τους.
Όσο τα καθημερινά αιτήματα των εργαζόμενων δεν μπολιάζονται, δεν συνδυάζονται με το πολιτικό αίτημα του « ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» , η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των αγώνων θα οδηγείται με απόλυτη ακρίβεια στην ήττα.
ΡΔ
Στρατιωτικά, η Ρωσία φαίνεται να είναι πολύ ισχυρή. ΗΠΑ και ΕΕΟ την απειλούν με οικονομικές κυρώσεις. Αυτές όμως οι απειλές μοιάζουν με το ανέκδοτο του λαγού με το λιοντάρι όπου στο τέλος ο λαγός απαντάει στο λιοντάρι με το «λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα».
* Οι κινητοποιήσεις των πωλητών των λαϊκών αγορών.
Ένας ακόμα αγώνας για επιβίωση. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, οι πωλητές μοίρασαν δωρεάν δεκάδες τόνους με τρόφιμα, σε χιλιάδες πεινασμένους υπηκόους των ολιγαρχών.
Οι υπήκοοι είναι απαραίτητο να κάνουν μεγάλους αγώνες, μεγάλες κινητοποιήσεις για να επιβιώσουν. Οι αγώνες αυτοί είναι απαραίτητοι όπως είναι απαραίτητο το υδρογόνο για να σχηματιστεί το ζητούμενο νερό. Όμως για να φτιάξουμε νερό χρειαζόμαστε ταυτόχρονα και το οξυγόνο. Έτσι και με τις κινητοποιήσεις. Η κάθε κινητοποίηση θα πρέπει να έχει ταυτόχρονα δύο είδη αιτημάτων. Πρώτα να μπαίνουν τα άμεσα συγκεκριμένα αιτήματα του κλάδου και ταυτόχρονα να μπαίνει η διεκδίκηση « ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ». Τα πρώτα αιτήματα θα είναι το υδρογόνο και το δεύτερο αίτημα το οξυγόνο.
Οι αγωνιστές όσο και μεγάλες κινητοποιήσεις και να κάνουν όσο δίκαια αιτήματα και να έχουν, πολύ λίγα πράγματα θα πετύχουν αν δεν προβάλουν και το δεύτερο αίτημα. Η παγκόσμια ολιγαρχία έχει διδαχτεί από την εμπειρία της. Δεν φοβάται πια καμιά άμεση διεκδίκηση όταν αυτή διεκδίκηση δεν φτάνει να απειλεί την ύπαρξή της, το σύστημά της. Έτσι όπως γίνονται οι αγώνες δεν φοβάται πια τίποτα και δεν υποχωρεί ουσιαστικά σε τίποτα. Έτσι όπως γίνονται οι διεκδικήσεις καταλήγουν σχεδόν όλες σε ήττα για τους υπηκόους.
Οι αγώνες θα πρέπει να περιέχουν το πραγματικό ιδεολογικό αντίπαλο δέος για το σύστημα. Και για να γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι άμεσοι αγώνες θα πρέπει οι αγωνιστές να μπορούν να τρομοκρατούν τους τρομοκράτες της ολιγαρχίας με την προοπτική όπου η εξέλιξη των αγώνων (αν δεν πραγματοποιηθούν τα άμεσα αιτήματα) θα μπορεί να οδηγήσει στην αφαίρεση της νομοθετικής, της ένοπλης εκτελεστικής και της δικαστικής από τα χέρια τους δηλαδή στην εξαφάνιση της ύπαρξής τους.
Όσο τα καθημερινά αιτήματα των εργαζόμενων δεν μπολιάζονται, δεν συνδυάζονται με το πολιτικό αίτημα του « ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» , η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των αγώνων θα οδηγείται με απόλυτη ακρίβεια στην ήττα.
ΡΔ
