*
Πολιτικά σποτ. Λύσσα κακιά έχει πιάσει το ολιγαρχικό σύστημα, λίγο πριν τις
εκλογές.
Το ολιγαρχικό υπουργείο εσωτερικών πετά λεφτά του λαού για να πυροβολήσει τη νόηση των υπηκόων δια μέσου των τηλεοπτικών σποτ και όχι μόνο.
Κοινό στοιχείο όλων αυτών των σποτ είναι η αγωνία του συστήματος να πείσει το λαό, δια μέσου του αναποδογυρίσματος της πραγματικότητας, να πάει στις ολιγαρχικές εκλογές τους και ας ψηφίσει και τον Πάπα, που λέει ο λόγος. Φυσικά κανένα σποτ δεν κάνει και ούτε πρόκειται να κάνει το διαχωρισμό των εκλογών σε εκλογές ολιγαρχικής ουσίας και στις εκλογές δημοκρατικής ουσίας. Μιλάνε για εκλογές λες και οι εκλογές είναι κάτι το ερμαφρόδιτο. Λες και δεν υπάρχουν πχ δηλητηριώδη και θρεπτικά μανιτάρια και υπάρχουν μόνο μανιτάρια γενικά αόριστα που φύονται στο ουδέτερο έδαφος του επέκεινα.
Σε κάθε ενέργειά τους υπάρχει η απάτη και το έγκλημα.
Στις ολιγαρχικές εκλογές ο λαός ψηφίζει κάποιους λίγους που κατόπιν, αυτοί οι εκλεγμένοι, θα αποφασίζουν ό,τι γουστάρουν και θα διατάζουν το λαό σε όλα τα θέματα που αφορούν τη ζωή του.
Στις δημοκρατικές εκλογές ο λαός εκλέγει κάποιου υπαλλήλους του, αποφασίζει για όλα τα θέματα (νομοθετική εξουσία) που τον αφορούν και κατόπιν δίνει εντολές στους υπαλλήλους του να υλοποιήσουν ό,τι αυτός αποφάσισε.
Είναι δύο διαμετρικά αντίθετες κατηγορίες εκλογών που αντιστοιχούν σε δύο διαμετρικά αντίθετα πολιτικοοικονομικά συστήματα. Οι πρώτες αντιστοιχούν σε ολιγαρχικά συστήματα όπως είναι ο κοινοβουλευτισμός ενώ οι δεύτερες αντιστοιχούν μόνο σε συστήματα πραγματικής δημοκρατίας.
Για παράδειγμα: Πότε αποφάσισε ο λαός αν θέλει το καθένα από όλα αυτά τα εξαθλιωτικά μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις στον κυνοβουλευτισμό; Πότε και για ποιο θέμα αποφάσισε η πλειοψηφία του λαού; Πότε αποφάσισαν οι ευρωπαϊκοί λαοί για τα εξοντωτικά μέτρα που παίρνουν εναντίον τους οι Ευρωπαίοι ολιγαρχικοί; Σε ποιο θέμα αποφάσισε η πλειοψηφία των δημοτών σε κάποιο Δήμο;
Οι ελάχιστοι, οι ολιγαρχικοί αποφασίζουν για μας, για όλα τα κοινωνικά θέματα και κατόπιν μας διατάζουν για να τα εκτελέσουμε δηλαδή να μας εκτελέσουνε.
ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΜΕΤΕΙΧΑΜΕ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΆ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΑΝ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ.
* Το τελευταίο σποτ – απάτη.
Τις τελευταίες μέρες παίζει ασταμάτητα το σπότ των ολιγαρχικών που λέει:
“Η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.”
(Και οι ολιγαρχικοί που μας παρουσιάζονται εδώ σαν φιλεύσπλαχνοι λαοσωτήρες - και μας τα λένε αυτά γιατί κόβονται για το καλό του λαού - ποτέ δεν έβγαλαν αυτό το σποτ για να πουν στο λαό ότι «η αποχή από τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις δεν είναι λύση. Με αυτή την αποχή αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα»)
Τι απάτη με αυτό το σποτ!!! Τι ψέμα γουιδ δε σέσουλα!!! Τι πανικός!!!!
(Και με αυτό το σύνθημα συνηγορούν ΟΛΑ τα ολιγαρχικά κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές)
Το σποτ όμως που θα ταυτιζόταν απόλυτα με την αλήθεια είναι:
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ (ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΊΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ (ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ).
Που βρίσκεται όμως η παγίδα του ολιγαρχικού σποτ; Βρίσκεται στη λέξη «άλλους».
Βάζοντας αυτή τη λέξη οι ολιγαρχικοί εγκληματίες, θέλουν να προσανατολίσουν τη σκέψη του καθένα μας (δίκην μεγίστων απατεώνων) στους «άλλους» υπηκόους και όχι στους άλλους ολιγαρχικούς. Όμως οι «άλλοι» υπήκοοι που ψηφίζουν, δεν αποφασίζουν ΠΟΤΕ και ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ παρά μόνο εκλέγουν ολιγαρχικά πρόσωπα. Στην πραγματικότητα, οι «άλλοι» που αποφασίζουν, είναι μόνο ορισμένα ελάχιστα ολιγαρχικά καθίκια. Έτσι αν ο υπήκοος συμμετέχει στις εκλογές, αφήνει αυτούς τους ολιγαρχικούς εγκληματίες να αποφασίζουν και να τον διατάζουν .
* Με την αποχή – άκυρο – λευκό ωφελείται σε τίποτα ο λαός; Η αποχή είναι λύση;
(Το τι μπορεί να κερδίσει ο λαός με την αποχή και τι μπορεί να χάσει προοπτικά η ολιγαρχία, το ξέρουν καλύτερα από όλους οι ολιγαρχικοί. Και γι αυτό με λύσσα, με απύθμενα ψεύδη και διλήμματα- απειλές κάνουν τα πάντα για να τον σπρώξουν στην κάλπη - μαντρί)
Πριν όμως απαντήσω στα δύο πιο πάνω ερωτήματα θα κάνω ένα ρητορικό ερώτημα:
«Με τη συμμετοχή των υπηκόων στις ολιγαρχικές εκλογές, ωφελούνται σε τίποτα οι υπήκοοι; Έχουν ποτέ ωφεληθεί οι υπήκοοι από αυτές τις εκλογές;»
Κατηγορηματικά, ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ. Να γυρίσουμε πίσω όσες δεκαετίες και να θέλει κάποιος. Να πάμε σε οποιαδήποτε Χώρα του κόσμου θέλει. Να δούμε πόσες χιλιάδες διαφορετικά ολιγαρχικά κόμματα ψηφίστηκαν από τους λαούς και αναδείχθηκαν στην κυβέρνηση. Να δούμε πόσα δεξιά, κεντρώα και «αριστερά» κόμματα έκαναν εναλλαγή στις κυβερνήσεις.
Τζάμπα η προσπάθεια. Θα καταλήξουμε στη σημερινή παγκόσμια εξαθλίωση του 90% της ανθρωπότητας και στην οικολογική καταστροφή.
Οι όποιες μικρές κατακτήσεις των λαών έγιναν όλες όχι δια μέσου των ολιγαρχικών εκλογών αλλά δια μέσου της χρήσης της αντιβίας από τους λαούς ή υπό την απειλή του χειρότερου κακού για την ολιγαρχία.
Άρα η συμμετοχή των λαών στις εκλογές της ολιγαρχίας δεν είναι λύση και ούτε βήμα προς κάποια λύση. Είναι όμως αιτία ή οπισθοδρόμησης ή στασιμότητας.
Η αποχή όμως είναι λύση;
Φυσικά και δεν είναι λύση. Είναι όμως ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της λύσης.
Για την ριζική αλλαγή ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος απαιτούνται γενικά τρείς αλυσιδωτές προϋποθέσεις.
1. Πλήρης και πλειοψηφική ιδεολογική αμφισβήτηση ενός υπάρχοντος συστήματος.
2. Ιδεολογική και προγραμματική υιοθέτηση (πλειοψηφική) ενός προτάγματος που θα αντικαθιστά το υπάρχον αμφισβητούμενο. ( ΠΧ « ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ»)
3. Συλλογική οργάνωση και αγώνας για τη συντριβή του παλιού.
(Η συλλογική οργάνωση και ο αγώνας των αρχικά λίγων πρωτοπόρων βοηθά για την επιτυχία και των τριών προϋποθέσεων).
Εδώ λοιπόν βρίσκεται η αποχή. Είναι ένα σημαντικό βήμα από τα σημαντικά βήματα που απαιτούνται για την ωρίμανση της πρώτης προϋπόθεσης. Είναι ένα βήμα προς τη λύση και γι αυτό την πολεμούν με μανία όλοι οι ολιγαρχικοί. Φοβούνται, ΤΡΕΜΟΥΝ ότι μπορούν να ακολουθήσουν και τα επόμενα βήματα και οι επόμενες προϋποθέσεις.
Είναι ένα σημαντικό βήμα προς τη λύση αλλά δεν είναι η λύση. Χωρίς τις επόμενες προϋποθέσεις θα παραμείνει ένα βήμα που δεν θα φέρει ποτέ τη λύση.
Η αποχή περιέχει πολύ σημαντικό μέγεθος αμφισβήτησης του συστήματος.
Τελικά, το σύστημα μετρά στα ΚΡΥΦΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ετούτο το αποτέλεσμα. Το μέγεθος της αποχής – άκυρων – λευκών μαζί με τα ποιοτικά συνειδησιακά στοιχεία που αυτό περικλείει. Το μέγεθος της αποχής σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση του ολιγαρχισμού είναι εκείνο το αποτέλεσμα που μπορεί να τρομοκρατήσει τους ολιγαρχικούς τρομοκράτες.
Και η αποχή από μόνη της είναι σημαντικό γεγονός για τους τρομοκράτες.
Και αυτό γιατί η αποχή είναι η πιο κοινωνική και η πιο επαναστατική (σχετικά) ψήφος. Η πιο κοινωνική και πιο συνειδητή σε σχέση πάντα με τη συνείδηση εκείνων των υπηκόων που δεν θα απόσχουν και θα πάνε να ψηφίσουν κάποιο ολιγαρχικό κόμμα. Και αυτό γιατί (α) δεν είναι εύκολο να ξεφύγει μεγάλος αριθμός υπηκόων από τις σειρήνες και τη μέγγενη του συστήματος. Όμως με την αποχή, τόσες απειλές - διλήμματα, τόσες υποσχέσεις για ρουσφέτια, τόσα παραπλανητικά ψέματα και ψεύτικες ελπίδες από τον ολιγαρχικό μηχανισμό ή συναισθηματικά δεσίματα (φιλικά, συγγενικά ) με υποψήφιους ολιγαρχικούς κλπ πάνε περίπατο. Ο απέχων τους έχει κατανικήσει σε τούτες τις περιπτώσεις. (β) Ένας που απόσχει συνειδητά (και όχι λόγω ανωτέρας βίας) δεν απόσχει ποτέ από αδιαφορία (όπως ψευδώς διαδίδουν όλοι οι ολιγαρχικοί). Μπορεί να μην έχει την πλήρη συνείδηση που απαιτείται για την αλλαγή του συστήματος αλλά έχει τσαγανό και κάνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Τους ολιγαρχικούς τους έχει νικήσει ήδη σε μία πρώτη μάχη με το να μην πιστεύει στις σερβιρισμένες από το σύστημα ελπίδες-παγίδες. Τους έχει νικήσει γιατί στο βάθος δεν βλέπει λύση από το σύστημα ενώ το σύστημα θέλει να τον κάνει να βλέπει ολιγαρχική λύση. Τους έχει νικήσει μέχρι εδώ γιατί πιστεύει σωστά ότι ΟΛΟΙ είναι ίδιοι (παρότι σωστότερο θα ήταν να πίστευε ότι «όλοι οι ολιγαρχικοί είναι ίδιοι».) Και γι αυτό δεν πάει στην κάλπη. Οι ολιγαρχικοί γι αυτό μισούν τη λαϊκή αντίληψη του «όλοι είναι ίδιοι».
Αντίθετα η συνείδηση και η ψυχολογία του δήθεν προβληματισμένου ψηφοφόρου είναι, συγκριτικά, πολύ κατώτερη των κοινωνικών απαιτήσεων και περιστάσεων. Μερικούς τους έχει κερδίσει η ιδιοτέλεια του ρουσφετιού ενώ άλλους τους νικούν με σχετική ευκολία οι ψεύτικες ελπίδες που προσφέρουν τα διάφορα ολιγαρχικά προτάγματα και κάποιους άλλους τους νικά ο φόβος του κόπου και η αδιαφορία για να ψάξουν τις βαθύτερες αιτίες για την κοινωνική σκλαβιά στον ολιγαρχισμό. Και έτσι ενώ επί δεκαετίες το σύστημα τους κοροϊδεύει συστηματικά και αδιάκοπα, είναι πολύ ευάλωτοι στην ολιγαρχική προπαγάνδα και συνεχίζουν να ελπίζουν σε κάτι άλλο ολιγαρχικό. Δεν έχουν ακόμα το ψυχικό σθένος να κόψουν «τον ομφάλιο λώρο».
Όμως ένα μεγάλος μέρος αυτών (που δεν είναι άρρωστοι, ιδιοτελείς) πρέπει να το δικαιολογήσουμε. Δεν έχει φτάσει ακόμα στα αυτιά του και τη σκέψη του το πρακτικά εφικτό και σωστό πρόταγμα της πραγματικής εξουσίας του λαού.
* Η αποχή είναι ψήφος (επιλογή). Σο μεγαλύτερο μέγεθός της είναι άρνηση του υπάρχοντος συστήματος και στη λιγότερο συνειδητή μορφή της είναι ψήφος σε ένα άλλο απροσδιόριστο σύστημα πολύ διαφορετικό από το υπάρχον. Και στην πιο συνειδητή μορφή της είναι ψήφος για την προώθηση του αντίθετου επαναστατικού προτάγματος για την εξουσία του λαού (ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ)
Θα κάνουμε και αυτό το βήμα και τα υπόλοιπα. Η ολιγαρχία στο τέλος θα συντριβεί.
Το πιο συνειδητό επαναστατικό κομμάτι της κοινωνίας ψηφίζει ΑΠΟΧΗ – ΑΚΥΡΟ – ΛΕΥΚΟ.
(Οι ολιγαρχικοί προσπαθούσαν από πάντα να περάσουν την ανυπόστατη αντίληψη στον κόσμο ότι η αποχή εκφράζει αδιαφορία για τα κοινά. Ο τρόμος τους γαρ για το πρώτο έμπρακτο σημαντικό βήμα της αμφισβήτησης… )
* Επίκαιρο και πληρέστερο κείμενο του μπλόγκ : «ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ»
* Μια σημαντική νίκη.Στις προσεχείς εκλογές και το υψηλό ποσοστό αποχής - άκυρων - λευκών σε συδυασμό με το αυξανόμενο ποιοτικό στοιχείο του αντιολιγαρχισμού που τώρα είναι εμφανέστερο, θα είναι μια πολύ σημαντική νίκη στην πορεία για την αυτοθέσμιση των λαών.
ΡΔ
Το ολιγαρχικό υπουργείο εσωτερικών πετά λεφτά του λαού για να πυροβολήσει τη νόηση των υπηκόων δια μέσου των τηλεοπτικών σποτ και όχι μόνο.
Κοινό στοιχείο όλων αυτών των σποτ είναι η αγωνία του συστήματος να πείσει το λαό, δια μέσου του αναποδογυρίσματος της πραγματικότητας, να πάει στις ολιγαρχικές εκλογές τους και ας ψηφίσει και τον Πάπα, που λέει ο λόγος. Φυσικά κανένα σποτ δεν κάνει και ούτε πρόκειται να κάνει το διαχωρισμό των εκλογών σε εκλογές ολιγαρχικής ουσίας και στις εκλογές δημοκρατικής ουσίας. Μιλάνε για εκλογές λες και οι εκλογές είναι κάτι το ερμαφρόδιτο. Λες και δεν υπάρχουν πχ δηλητηριώδη και θρεπτικά μανιτάρια και υπάρχουν μόνο μανιτάρια γενικά αόριστα που φύονται στο ουδέτερο έδαφος του επέκεινα.
Σε κάθε ενέργειά τους υπάρχει η απάτη και το έγκλημα.
Στις ολιγαρχικές εκλογές ο λαός ψηφίζει κάποιους λίγους που κατόπιν, αυτοί οι εκλεγμένοι, θα αποφασίζουν ό,τι γουστάρουν και θα διατάζουν το λαό σε όλα τα θέματα που αφορούν τη ζωή του.
Στις δημοκρατικές εκλογές ο λαός εκλέγει κάποιου υπαλλήλους του, αποφασίζει για όλα τα θέματα (νομοθετική εξουσία) που τον αφορούν και κατόπιν δίνει εντολές στους υπαλλήλους του να υλοποιήσουν ό,τι αυτός αποφάσισε.
Είναι δύο διαμετρικά αντίθετες κατηγορίες εκλογών που αντιστοιχούν σε δύο διαμετρικά αντίθετα πολιτικοοικονομικά συστήματα. Οι πρώτες αντιστοιχούν σε ολιγαρχικά συστήματα όπως είναι ο κοινοβουλευτισμός ενώ οι δεύτερες αντιστοιχούν μόνο σε συστήματα πραγματικής δημοκρατίας.
Για παράδειγμα: Πότε αποφάσισε ο λαός αν θέλει το καθένα από όλα αυτά τα εξαθλιωτικά μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις στον κυνοβουλευτισμό; Πότε και για ποιο θέμα αποφάσισε η πλειοψηφία του λαού; Πότε αποφάσισαν οι ευρωπαϊκοί λαοί για τα εξοντωτικά μέτρα που παίρνουν εναντίον τους οι Ευρωπαίοι ολιγαρχικοί; Σε ποιο θέμα αποφάσισε η πλειοψηφία των δημοτών σε κάποιο Δήμο;
Οι ελάχιστοι, οι ολιγαρχικοί αποφασίζουν για μας, για όλα τα κοινωνικά θέματα και κατόπιν μας διατάζουν για να τα εκτελέσουμε δηλαδή να μας εκτελέσουνε.
ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΜΕΤΕΙΧΑΜΕ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΆ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΑΝ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ.
* Το τελευταίο σποτ – απάτη.
Τις τελευταίες μέρες παίζει ασταμάτητα το σπότ των ολιγαρχικών που λέει:
“Η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.”
(Και οι ολιγαρχικοί που μας παρουσιάζονται εδώ σαν φιλεύσπλαχνοι λαοσωτήρες - και μας τα λένε αυτά γιατί κόβονται για το καλό του λαού - ποτέ δεν έβγαλαν αυτό το σποτ για να πουν στο λαό ότι «η αποχή από τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις δεν είναι λύση. Με αυτή την αποχή αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα»)
Τι απάτη με αυτό το σποτ!!! Τι ψέμα γουιδ δε σέσουλα!!! Τι πανικός!!!!
(Και με αυτό το σύνθημα συνηγορούν ΟΛΑ τα ολιγαρχικά κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές)
Το σποτ όμως που θα ταυτιζόταν απόλυτα με την αλήθεια είναι:
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ (ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΊΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ (ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ).
Που βρίσκεται όμως η παγίδα του ολιγαρχικού σποτ; Βρίσκεται στη λέξη «άλλους».
Βάζοντας αυτή τη λέξη οι ολιγαρχικοί εγκληματίες, θέλουν να προσανατολίσουν τη σκέψη του καθένα μας (δίκην μεγίστων απατεώνων) στους «άλλους» υπηκόους και όχι στους άλλους ολιγαρχικούς. Όμως οι «άλλοι» υπήκοοι που ψηφίζουν, δεν αποφασίζουν ΠΟΤΕ και ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ παρά μόνο εκλέγουν ολιγαρχικά πρόσωπα. Στην πραγματικότητα, οι «άλλοι» που αποφασίζουν, είναι μόνο ορισμένα ελάχιστα ολιγαρχικά καθίκια. Έτσι αν ο υπήκοος συμμετέχει στις εκλογές, αφήνει αυτούς τους ολιγαρχικούς εγκληματίες να αποφασίζουν και να τον διατάζουν .
* Με την αποχή – άκυρο – λευκό ωφελείται σε τίποτα ο λαός; Η αποχή είναι λύση;
(Το τι μπορεί να κερδίσει ο λαός με την αποχή και τι μπορεί να χάσει προοπτικά η ολιγαρχία, το ξέρουν καλύτερα από όλους οι ολιγαρχικοί. Και γι αυτό με λύσσα, με απύθμενα ψεύδη και διλήμματα- απειλές κάνουν τα πάντα για να τον σπρώξουν στην κάλπη - μαντρί)
Πριν όμως απαντήσω στα δύο πιο πάνω ερωτήματα θα κάνω ένα ρητορικό ερώτημα:
«Με τη συμμετοχή των υπηκόων στις ολιγαρχικές εκλογές, ωφελούνται σε τίποτα οι υπήκοοι; Έχουν ποτέ ωφεληθεί οι υπήκοοι από αυτές τις εκλογές;»
Κατηγορηματικά, ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ. Να γυρίσουμε πίσω όσες δεκαετίες και να θέλει κάποιος. Να πάμε σε οποιαδήποτε Χώρα του κόσμου θέλει. Να δούμε πόσες χιλιάδες διαφορετικά ολιγαρχικά κόμματα ψηφίστηκαν από τους λαούς και αναδείχθηκαν στην κυβέρνηση. Να δούμε πόσα δεξιά, κεντρώα και «αριστερά» κόμματα έκαναν εναλλαγή στις κυβερνήσεις.
Τζάμπα η προσπάθεια. Θα καταλήξουμε στη σημερινή παγκόσμια εξαθλίωση του 90% της ανθρωπότητας και στην οικολογική καταστροφή.
Οι όποιες μικρές κατακτήσεις των λαών έγιναν όλες όχι δια μέσου των ολιγαρχικών εκλογών αλλά δια μέσου της χρήσης της αντιβίας από τους λαούς ή υπό την απειλή του χειρότερου κακού για την ολιγαρχία.
Άρα η συμμετοχή των λαών στις εκλογές της ολιγαρχίας δεν είναι λύση και ούτε βήμα προς κάποια λύση. Είναι όμως αιτία ή οπισθοδρόμησης ή στασιμότητας.
Η αποχή όμως είναι λύση;
Φυσικά και δεν είναι λύση. Είναι όμως ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της λύσης.
Για την ριζική αλλαγή ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος απαιτούνται γενικά τρείς αλυσιδωτές προϋποθέσεις.
1. Πλήρης και πλειοψηφική ιδεολογική αμφισβήτηση ενός υπάρχοντος συστήματος.
2. Ιδεολογική και προγραμματική υιοθέτηση (πλειοψηφική) ενός προτάγματος που θα αντικαθιστά το υπάρχον αμφισβητούμενο. ( ΠΧ « ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ»)
3. Συλλογική οργάνωση και αγώνας για τη συντριβή του παλιού.
(Η συλλογική οργάνωση και ο αγώνας των αρχικά λίγων πρωτοπόρων βοηθά για την επιτυχία και των τριών προϋποθέσεων).
Εδώ λοιπόν βρίσκεται η αποχή. Είναι ένα σημαντικό βήμα από τα σημαντικά βήματα που απαιτούνται για την ωρίμανση της πρώτης προϋπόθεσης. Είναι ένα βήμα προς τη λύση και γι αυτό την πολεμούν με μανία όλοι οι ολιγαρχικοί. Φοβούνται, ΤΡΕΜΟΥΝ ότι μπορούν να ακολουθήσουν και τα επόμενα βήματα και οι επόμενες προϋποθέσεις.
Είναι ένα σημαντικό βήμα προς τη λύση αλλά δεν είναι η λύση. Χωρίς τις επόμενες προϋποθέσεις θα παραμείνει ένα βήμα που δεν θα φέρει ποτέ τη λύση.
Η αποχή περιέχει πολύ σημαντικό μέγεθος αμφισβήτησης του συστήματος.
Τελικά, το σύστημα μετρά στα ΚΡΥΦΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ετούτο το αποτέλεσμα. Το μέγεθος της αποχής – άκυρων – λευκών μαζί με τα ποιοτικά συνειδησιακά στοιχεία που αυτό περικλείει. Το μέγεθος της αποχής σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση του ολιγαρχισμού είναι εκείνο το αποτέλεσμα που μπορεί να τρομοκρατήσει τους ολιγαρχικούς τρομοκράτες.
Και η αποχή από μόνη της είναι σημαντικό γεγονός για τους τρομοκράτες.
Και αυτό γιατί η αποχή είναι η πιο κοινωνική και η πιο επαναστατική (σχετικά) ψήφος. Η πιο κοινωνική και πιο συνειδητή σε σχέση πάντα με τη συνείδηση εκείνων των υπηκόων που δεν θα απόσχουν και θα πάνε να ψηφίσουν κάποιο ολιγαρχικό κόμμα. Και αυτό γιατί (α) δεν είναι εύκολο να ξεφύγει μεγάλος αριθμός υπηκόων από τις σειρήνες και τη μέγγενη του συστήματος. Όμως με την αποχή, τόσες απειλές - διλήμματα, τόσες υποσχέσεις για ρουσφέτια, τόσα παραπλανητικά ψέματα και ψεύτικες ελπίδες από τον ολιγαρχικό μηχανισμό ή συναισθηματικά δεσίματα (φιλικά, συγγενικά ) με υποψήφιους ολιγαρχικούς κλπ πάνε περίπατο. Ο απέχων τους έχει κατανικήσει σε τούτες τις περιπτώσεις. (β) Ένας που απόσχει συνειδητά (και όχι λόγω ανωτέρας βίας) δεν απόσχει ποτέ από αδιαφορία (όπως ψευδώς διαδίδουν όλοι οι ολιγαρχικοί). Μπορεί να μην έχει την πλήρη συνείδηση που απαιτείται για την αλλαγή του συστήματος αλλά έχει τσαγανό και κάνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Τους ολιγαρχικούς τους έχει νικήσει ήδη σε μία πρώτη μάχη με το να μην πιστεύει στις σερβιρισμένες από το σύστημα ελπίδες-παγίδες. Τους έχει νικήσει γιατί στο βάθος δεν βλέπει λύση από το σύστημα ενώ το σύστημα θέλει να τον κάνει να βλέπει ολιγαρχική λύση. Τους έχει νικήσει μέχρι εδώ γιατί πιστεύει σωστά ότι ΟΛΟΙ είναι ίδιοι (παρότι σωστότερο θα ήταν να πίστευε ότι «όλοι οι ολιγαρχικοί είναι ίδιοι».) Και γι αυτό δεν πάει στην κάλπη. Οι ολιγαρχικοί γι αυτό μισούν τη λαϊκή αντίληψη του «όλοι είναι ίδιοι».
Αντίθετα η συνείδηση και η ψυχολογία του δήθεν προβληματισμένου ψηφοφόρου είναι, συγκριτικά, πολύ κατώτερη των κοινωνικών απαιτήσεων και περιστάσεων. Μερικούς τους έχει κερδίσει η ιδιοτέλεια του ρουσφετιού ενώ άλλους τους νικούν με σχετική ευκολία οι ψεύτικες ελπίδες που προσφέρουν τα διάφορα ολιγαρχικά προτάγματα και κάποιους άλλους τους νικά ο φόβος του κόπου και η αδιαφορία για να ψάξουν τις βαθύτερες αιτίες για την κοινωνική σκλαβιά στον ολιγαρχισμό. Και έτσι ενώ επί δεκαετίες το σύστημα τους κοροϊδεύει συστηματικά και αδιάκοπα, είναι πολύ ευάλωτοι στην ολιγαρχική προπαγάνδα και συνεχίζουν να ελπίζουν σε κάτι άλλο ολιγαρχικό. Δεν έχουν ακόμα το ψυχικό σθένος να κόψουν «τον ομφάλιο λώρο».
Όμως ένα μεγάλος μέρος αυτών (που δεν είναι άρρωστοι, ιδιοτελείς) πρέπει να το δικαιολογήσουμε. Δεν έχει φτάσει ακόμα στα αυτιά του και τη σκέψη του το πρακτικά εφικτό και σωστό πρόταγμα της πραγματικής εξουσίας του λαού.
* Η αποχή είναι ψήφος (επιλογή). Σο μεγαλύτερο μέγεθός της είναι άρνηση του υπάρχοντος συστήματος και στη λιγότερο συνειδητή μορφή της είναι ψήφος σε ένα άλλο απροσδιόριστο σύστημα πολύ διαφορετικό από το υπάρχον. Και στην πιο συνειδητή μορφή της είναι ψήφος για την προώθηση του αντίθετου επαναστατικού προτάγματος για την εξουσία του λαού (ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ)
Θα κάνουμε και αυτό το βήμα και τα υπόλοιπα. Η ολιγαρχία στο τέλος θα συντριβεί.
Το πιο συνειδητό επαναστατικό κομμάτι της κοινωνίας ψηφίζει ΑΠΟΧΗ – ΑΚΥΡΟ – ΛΕΥΚΟ.
(Οι ολιγαρχικοί προσπαθούσαν από πάντα να περάσουν την ανυπόστατη αντίληψη στον κόσμο ότι η αποχή εκφράζει αδιαφορία για τα κοινά. Ο τρόμος τους γαρ για το πρώτο έμπρακτο σημαντικό βήμα της αμφισβήτησης… )
* Επίκαιρο και πληρέστερο κείμενο του μπλόγκ : «ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ»
* Μια σημαντική νίκη.Στις προσεχείς εκλογές και το υψηλό ποσοστό αποχής - άκυρων - λευκών σε συδυασμό με το αυξανόμενο ποιοτικό στοιχείο του αντιολιγαρχισμού που τώρα είναι εμφανέστερο, θα είναι μια πολύ σημαντική νίκη στην πορεία για την αυτοθέσμιση των λαών.
ΡΔ
