28/5/14 Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΕΠΙΣΕΙΕΙ ΤΟ ΦΟΒΗΤΡΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΥΠΟΤΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

* Η κρίση υπερσυσσώρευσης του ολιγαρχικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος
θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες. Στο τέλος, αν οι λαοί δεν το έχουν συντρίψει, θα έχει συντρίψει αυτό τους λαούς. Η ανάπτυξή του θα σημάνει μισθούς και εργασιακές σχέσεις απόλυτης δουλείας .

* κρίση του πολιτικού ολιγαρχικού συστήματος είναι αντανάκλαση της οικονομικής του κρίσης.

*Στις εκλογές των ευρωπαίων ολιγαρχών, σε όλες τις Χώρες τις Ευρώπης ήταν τρομερά υψηλή.
Η αποχή κυμάνθηκε από 40 – 87%. (ΜΟ 58%). Οι λαοί έχουν σιχαθεί το σύστημα. Το ολιγαρχικό σύστημα έχει σαπίσει στην κοινωνική συνείδηση. Δεν πάνε να ψηφίσουν  γιατί δεν περιμένουν τίποτα από αυτό.

*Πως αντιδρά το σύστημα σε αυτή τη γενικευμένη απαξίωσή του;
Θέλει, αφενός μεν να στρέψει τους λαούς προς φασιστικές επιλογές και αφετέρου να συγκρατήσει τις όποιες ριζοσπαστικές φωνές εντός των πλαισίων του και επισείοντας τον φόβο του φασισμού  προτείνει συμμαχίες μαζί τους (συνταγματικά τόξα) για να αντιμετωπιστεί ο φασισμός (τον οποίο με ελεγχόμενο τρόπο προωθεί).
Ο κυνοβουλευτικός ολιγαρχισμός νιώθει ότι έχει σαπίσει και θέλει να σπρώξει τους λαούς, εναλλακτικά, στην αγκαλιά του αδελφού της, του φασισμού. (συγκοινωνούντα δοχεία).
Δείτε τις ειδήσεις. Δεν προβάλει το τεράστια μέγεθος της αποχής που σημαίνει τεράστια μείωση της δύναμης των ολιγαρχικών συγκοινωνούντων δοχείων αλλά προβάλουν (δήθεν) την αγανάκτησή τους και το φόβο τους για την «τεράστια» άνοδο της ακροδεξιάς. Όμως η άνοδος της ακροδεξιάς είναι μεν υπαρκτή αλλά συνολικά το μέγεθός της σε πραγματικές ψήφους είναι μικρή. Έχει απλά μεγαλώσει τα ποσοστά της λόγω της τεράστιας αποχής που σημαίνει και συνολικά τεράστια απαξίωση και του φασισμού και του αδελφού της του κυνοβουλευτισμού.
Έτσι άλλοτε με την θετική και άλλοτε με την αρνητική διαφήμιση στοχεύουν στην προώθηση και άνοδο του φασισμού. Στην συγκεκριμένη φάση προτιμούν η αρνητική διαφήμιση του φασισμού να υπερισχύει και να τον ανεβάζει ελεγχόμενα.

* Η αποχή, η απαξίωση του ολιγαρχικού κοινοβουλευτισμού είναι γεγονός μεγάλης σημασίας και προς το παρόν  μια θετική εξέλιξη για τους λαούς. Είναι ένα τεράστιο συναισθηματικό ρήγμα και συναισθηματική απελευθέρωση από την μέγγενη των εκπροσώπων του ολιγαρχικού κυνοβουλευτισμού. Είναι μια τσεκουριά στο ολιγαρχικό δένδρο.
Όμως (όπως επαναλαμβάνουμε διαρκώς) αν αυτή η αποχή, η άρνηση, η αμφισβήτηση δεν μπολιαστεί με το μοναδικό απελευθερωτικό πρόταγμα του «ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ» και αν στην πορεία ( από σήμερα) δεν εξελιχθεί σε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ επαναστατικό κίνημα (οργανωμένο στη βάση των αξιώσεων του αγώνα για συντριβή του ολιγαρχισμού) το οποίο θα δώσει μάχες για την ανατροπή του ολιγαρχισμού τότε η αποχή θα είναι άνευ αποτελέσματος. Θα είναι ένα απλά ένα μετέωρο βήμα.

* Κάνουμε έκκληση. Καλούμε όλους τους αγωνιστές για την αυτοθέσμιση των λαών, όλους τους αγωνιστές για την πραγματική δημοκρατία, καλούμε όλους τους αγωνιστές σε Ευρώπη, Αμερική, Ρωσία και σε όλο τον κόσμο, να προχωρήσουν στη δημιουργία ΑΝΤΙΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ : (Σύμπραξη διαφορετικών ομάδων που στοχεύουν στην αυτοθέσμιση) στη βάση ενός ελάχιστου κοινού προγράμματος  (σαν αρχή) το οποίο θα μπορεί να περικλείει:
1. Το πρόταγμα για την αυριανή κοινωνία (ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ)
2.  Κάποιους κοινούς τρόπους επέμβασης στις καθημερινές διεκδικήσεις του λαού. (Πχ μαζί με το κάθε συγκεκριμένο αίτημα να συνυπάρχει και το αίτημα του προτάγματος. Δηλαδή για παράδειγμα « όχι στα χαράτσια – όλη η εκτελεστική η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό.»)
3. Προώθηση της πρότασης για αποχή – άκυρο –λευκό σε ΟΛΕΣ τις θεσμοθετημένες ολιγαρχικές  εκλογές, (συνδικαλιστικές, δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές, κρατικές κλπ) Πχ σε κάθε θεσμοθετημένη εκλογή ολιγαρχών θα μπορούμε να κάνουμε «προεκλογικές» συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις κατά αυτών των εκλογών.

* Απέναντί μας θα βρούμε φυσικά την λυσσασμένη αντίδραση και από τις τρείς μορφές ολιγαρχισμού (φασισμού, κυνοβουλευτισμού  και τον Λενινικού αντικομμουνιστικού εργατοσυμβουλιασμού).
Οι δύο όμως τελευταίες μορφές θέλουν τη συμμετοχή του κόσμου στις ολιγαρχικές εκλογές και για έναν κοινό λόγο. Θέλουν να εκπαιδεύουν την κοινωνική συνείδηση στην εκλογή κάποιων, οι οποίοι κάποιοι θα αποφασίζουν και θα διατάζουν το λαό. Θέλουν να εκπαιδεύουν το λαό στις εκλογές των νταβατζήδων του και αυτοί σε κάποια στιγμή να είναι οι νταβατζήδες του.
Ενώ η αποχή είναι ένα τεράστιο (αλλά ανεκπλήρωτο βήμα), ενώ είναι μια τσεκουριά στο σύστημα, οι ολιγαρχικοί Λενινιστές, αυτοί οι δήθεν επαναστάτες, νιώθουν την τσεκουριά στα οπίσθιά τους. Τη νιώθουν γιατί βλέπουν ότι οι λαοί δεν υποτάσσονται και δεν εκπαιδεύονται στα κατά το πώς θέλουν. Έτσι αύριο δεν θα δεχτούν το ανώτατο εργατικό συμβούλιο να έχει στα χέρια του όλες τις εξουσίες όπως ίδιοι σκοπεύουν. Φοβούνται ότι οι λαοί δεν θα είναι εκπαιδευμένοι για να δεχτούν να παραχωρήσουν τις εξουσίες τους σε αυτούς. Και γι αυτό ένα κομμάτι Λενινιστών λοιδορεί τη στάση της αποχής, του άκυρου και του λευκού και γι αυτό οι κομματικοί μηχανισμοί τους συμμετέχουν σε όλες τις ολιγαρχικές εκλογές του συστήματος. Συμμετέχουν σε αυτές και ΠΟΤΕ στην ιστορία τους δεν διαχωρίζουν τις εκλογές, σε εκλογές ολιγαρχικού και δημοκρατικού τύπου.

* Ποιο είναι το πρόταγμα των Λενινιστών του ΚΚΕ για την αυριανή κοινωνία.
(Από τα ντοκουμέντα του 19^ου συνεδρίου του)

«Η δομή των οργάνων εξουσίας περιλαμβάνει:

Το Εργατικό Συμβούλιο, το Περιφερειακό Συμβούλιο και το Ανώτατο Οργανο της Εργατικής Εξουσίας.

Το Ανώτατο Οργανο της Εργατικής Εξουσίας έχει την ευθύνη του Κεντρικού Σχεδιασμού, του δημιουργικού έργου στην οικονομία και σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, της περιφρούρησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, των διακρατικών σχέσεων. Εχει πλήρεις εξουσίες, νομοθετικές, εκτελεστικές, δικαστικές, τις οποίες οργανώνει αντίστοιχα με επιτελικές δομές.»

Μας λένε λοιπόν ότι το ανώτατο  αυτό όργανο θα έχει ΠΛΗΡΕΙΣ νομοθετικές, εκτελεστικές και δικαστικές ΕΞΟΥΣΙΕΣ και όχι ο λαός. Αυτή είναι η ουσία του αντικομμουνιστικού προτάγματός τους.
Αυτό το σκοπό έχουν και άλλοι Λενινιστές της εξωκυνοβουλευτικής αριστεράς (σταλινικοί, μαοϊκοί, και τροτσκιστές). Για αυτό λοιπόν είναι όλοι τους μέρος της κρίσης της ιδεολογίας-πρότασης του ολιγαρχισμού. Γι αυτό τρέχουν και συμμετέχουν στις ολιγαρχικές εκλογές του αστικού συστήματος (χωρίς να μας λένε φυσικά τι πέτυχαν με αυτή τη στάση  εδώ και έναν αιώνα) και γι αυτό λοιδορούν την αποχή δηλαδή όσους ξεφεύγουν από την κουλτούρα της εκλογής ολιγαρχών….

*Να μπούμε από σήμερα στην οργάνωση και το σωστό επαναστατικό προσανατολισμό της τεράστιας απαξίωσης από τους λαούς του ολιγαρχισμού.

ΡΔ