* Η θυσία, η ληστεία και τα κλάματα του Μπούκουρα.
Οι κυβερνητικοί τρομοκράτες είναι απόλυτα αδίστακτοι. Παρακολουθώντας όμως τα λεγόμενά τους , καταλαβαίνεις ότι η επιστήμη δεν θα μπορέσει ποτέ να θεραπεύσει το βαριά άρρωστο μυαλό τους. Η μόνη λύση ήταν και παραμένει η παραδειγματική τιμωρία τους από το λαό και η απόλυτη συντριβή του κάθε ολιγαρχισμού από τα γεννοφάσκια του.
« Χάρη στις ΘΥΣΙΕΣ του λαού βγαίνουμε από το μνημόνιο και μπαίνουμε στην ανάπτυξη» μας λένε ακαταπαύστως. Πέντε ουσιαστικά, έχει αυτή η φράση και τα πέντε είναι απάτες, είναι ψέματα.
Δηλαδή αντί να έχουν ήδη κάνει χαρακίρι, συνεχίζουν την εγκληματική προπαγανδιστική παραπλάνηση.
Ξεκινάμε. Πότε όμως και για τι θυσιάστηκε ο λαός; Τι σημαίνει θυσία; Μήπως θυσία είναι τα άσπαρτα ψηλά βουνά ή μήπως εννοούν τον πισινό της κατσίκας ή το πέος του κόκορα; Μήπως εννοούν ότι θυσία είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας; Ποιος ξέρει; Πάντως με τη λέξη θυσία, που είναι μια θετική έννοια, θέλουν να επενδύσουν τα εγκλήματά τους ή να ζαχαρώσουν το δηλητηριώδες χάπι ή να κρύψουν την τεράστια ληστεία που έκαναν και κάνουν.
Ο ορισμός της θυσίας. Θυσία είναι η ηθελημένη απώλεια - απάρνηση σημαντικών προσωπικών αγαθών για χάρη της επίτευξης κάποιας ηθικής ή κοινωνικής αξίας.
Επεξήγηση: 1) Αν κάποιος θυσιάσει κάποια σημαντικά υλικά αγαθά του με βλέψεις όμως να τα πολλαπλασιάσει στο μέλλον τότε αυτό δεν είναι θυσία αλλά είναι επένδυση. Επομένως το στοιχείο της ύπαρξης ενός ηθικού ή κοινωνικού σκοπού είναι απόλυτα απαραίτητο στο περιεχόμενο της έννοιας της θυσίας. 2) Επίσης αν η απώλεια των αγαθών δεν είναι ηθελημένη αλλά είναι εκβιαστική, καταναγκαστική τότε ούτε αυτό είναι θυσία αλλά είναι ληστεία.
Το ερώτημα που πρέπει να βάλει ο καθένας μας είναι το εξής: Πότε η πλειοψηφία του λαού και με τι τρόπο εξέφρασε τη θέλησή του για να φάει στη μάπα όλα αυτά τα εξαθλιωτικά μέτρα (φόροι, χαράτσια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις, πείνα, ανεργία, αυτοκτονίες κλπ); Ποτέ. Άλλο δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις πάνω σε αυτό το θέμα. Επομένως:
Όλοι οι ολιγαρχικοί, όλοι οι πολιτικοί πριν περάσουν σε δολοφονίες ανθρώπων, δολοφονούν πρώτα κάποιες σημαντικές λέξεις βάζοντας θετικές έννοιες σαν περίβλημα για να κρύψουν κάποιο έγκλημά τους. Εδώ τη λέξη ληστεία την κρύβουν και βάζουν για περίβλημα της τη λέξη θυσία. Τη ληστεία που έκαναν στο λαό μας την πλασάρουν σαν ηρωική θυσία του λαού.
Είπαμε. . Πολιτικός είναι εκείνο το είδος του τρομοκράτη εγκληματία (του μεγαλύτερου μέσα στην κοινωνική ζωή) που στοχεύει στο να αφαιρέσει την ιδιότητα του πολίτη από τους ανθρώπους για να τους καταστήσει υπηκόους (δηλαδή να αφαιρεί δια της βίας όλη την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία από τους ανθρώπους)..
Οι κυβερνητικοί τρομοκράτες είναι απόλυτα αδίστακτοι. Παρακολουθώντας όμως τα λεγόμενά τους , καταλαβαίνεις ότι η επιστήμη δεν θα μπορέσει ποτέ να θεραπεύσει το βαριά άρρωστο μυαλό τους. Η μόνη λύση ήταν και παραμένει η παραδειγματική τιμωρία τους από το λαό και η απόλυτη συντριβή του κάθε ολιγαρχισμού από τα γεννοφάσκια του.
« Χάρη στις ΘΥΣΙΕΣ του λαού βγαίνουμε από το μνημόνιο και μπαίνουμε στην ανάπτυξη» μας λένε ακαταπαύστως. Πέντε ουσιαστικά, έχει αυτή η φράση και τα πέντε είναι απάτες, είναι ψέματα.
Δηλαδή αντί να έχουν ήδη κάνει χαρακίρι, συνεχίζουν την εγκληματική προπαγανδιστική παραπλάνηση.
Ξεκινάμε. Πότε όμως και για τι θυσιάστηκε ο λαός; Τι σημαίνει θυσία; Μήπως θυσία είναι τα άσπαρτα ψηλά βουνά ή μήπως εννοούν τον πισινό της κατσίκας ή το πέος του κόκορα; Μήπως εννοούν ότι θυσία είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας; Ποιος ξέρει; Πάντως με τη λέξη θυσία, που είναι μια θετική έννοια, θέλουν να επενδύσουν τα εγκλήματά τους ή να ζαχαρώσουν το δηλητηριώδες χάπι ή να κρύψουν την τεράστια ληστεία που έκαναν και κάνουν.
Ο ορισμός της θυσίας. Θυσία είναι η ηθελημένη απώλεια - απάρνηση σημαντικών προσωπικών αγαθών για χάρη της επίτευξης κάποιας ηθικής ή κοινωνικής αξίας.
Επεξήγηση: 1) Αν κάποιος θυσιάσει κάποια σημαντικά υλικά αγαθά του με βλέψεις όμως να τα πολλαπλασιάσει στο μέλλον τότε αυτό δεν είναι θυσία αλλά είναι επένδυση. Επομένως το στοιχείο της ύπαρξης ενός ηθικού ή κοινωνικού σκοπού είναι απόλυτα απαραίτητο στο περιεχόμενο της έννοιας της θυσίας. 2) Επίσης αν η απώλεια των αγαθών δεν είναι ηθελημένη αλλά είναι εκβιαστική, καταναγκαστική τότε ούτε αυτό είναι θυσία αλλά είναι ληστεία.
Το ερώτημα που πρέπει να βάλει ο καθένας μας είναι το εξής: Πότε η πλειοψηφία του λαού και με τι τρόπο εξέφρασε τη θέλησή του για να φάει στη μάπα όλα αυτά τα εξαθλιωτικά μέτρα (φόροι, χαράτσια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις, πείνα, ανεργία, αυτοκτονίες κλπ); Ποτέ. Άλλο δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις πάνω σε αυτό το θέμα. Επομένως:
Όλοι οι ολιγαρχικοί, όλοι οι πολιτικοί πριν περάσουν σε δολοφονίες ανθρώπων, δολοφονούν πρώτα κάποιες σημαντικές λέξεις βάζοντας θετικές έννοιες σαν περίβλημα για να κρύψουν κάποιο έγκλημά τους. Εδώ τη λέξη ληστεία την κρύβουν και βάζουν για περίβλημα της τη λέξη θυσία. Τη ληστεία που έκαναν στο λαό μας την πλασάρουν σαν ηρωική θυσία του λαού.
Είπαμε. . Πολιτικός είναι εκείνο το είδος του τρομοκράτη εγκληματία (του μεγαλύτερου μέσα στην κοινωνική ζωή) που στοχεύει στο να αφαιρέσει την ιδιότητα του πολίτη από τους ανθρώπους για να τους καταστήσει υπηκόους (δηλαδή να αφαιρεί δια της βίας όλη την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία από τους ανθρώπους)..
Από τη φράση τους « Χάρη στις ΘΥΣΙΕΣ του λαού βγαίνουμε από
το μνημόνιο και μπαίνουμε στην ανάπτυξη» .
Είδαμε μέχρι τώρα ότι η λέξη θυσία που χρησιμοποιούν είναι απάτη. Επομένως απάτη είναι και όλη η φρασούλα «χάρη στις θυσίες του λαού». (Τρία ψέματα μέχρι εδώ)
Το βγαίνουμε από τα μνημόνια εκτός του ότι είναι άλλη μια προεκλογική απάτη, στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι τα μνημόνια για να ληστεύεις κάποιο λαό. Πχ η Γαλλία που δεν είναι σε μνημόνιο αλλά παίρνει διαρκώς μέτρα λιτότητας. Τελευταία, κόβει 50 δις από τον προϋπολογισμό της ενώ πριν καιρό πήγε το όριο για συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια κοκ. Τόσες δεκάδες Χώρες δεν είναι σε μνημόνια όμως οι πολιτικοοικονομικοί εξουσιαστές παίρνουν διαρκώς μέτρα που οδηγούν τους λαούς τους σε εξαθλίωση.
Για την ερχόμενη ανάπτυξη; Εδώ ολόκληρη ΗΠΑ, εδώ η μεγαλύτερη εγκληματική ολιγαρχία της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αναπτυχθεί (ήδη 50 εκατομμύρια υπηκόων της ζει με συσσίτιο) και τη λύση της ανάπτυξης θα την βρει ο Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ή Τσίπρας;
Η καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης ( εξ αιτίας της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους) είναι πια αξεπέραστη. Θα διαρκέσει πολλές δεκαετίας. Θα διαρκέσει όσο διαρκεί το ολιγαρχικό πολιτικοοικονομικό σύστημα.
Απλά δίνουν παρηγοριές στους υπηκόους για να τους αποτρέψουν από την εξέγερση.
Όταν
όμως οι συνθήκες ωριμάσουν και οι λαοί επαναστατήσουν τότε είναι απόλυτα βέβαιο
ότι οι περισσότεροι τρομοκράτες των λαών θα κλαίνε και θα εκλιπαρούν σαν τον Μπούκουρα.Είδαμε μέχρι τώρα ότι η λέξη θυσία που χρησιμοποιούν είναι απάτη. Επομένως απάτη είναι και όλη η φρασούλα «χάρη στις θυσίες του λαού». (Τρία ψέματα μέχρι εδώ)
Το βγαίνουμε από τα μνημόνια εκτός του ότι είναι άλλη μια προεκλογική απάτη, στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι τα μνημόνια για να ληστεύεις κάποιο λαό. Πχ η Γαλλία που δεν είναι σε μνημόνιο αλλά παίρνει διαρκώς μέτρα λιτότητας. Τελευταία, κόβει 50 δις από τον προϋπολογισμό της ενώ πριν καιρό πήγε το όριο για συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια κοκ. Τόσες δεκάδες Χώρες δεν είναι σε μνημόνια όμως οι πολιτικοοικονομικοί εξουσιαστές παίρνουν διαρκώς μέτρα που οδηγούν τους λαούς τους σε εξαθλίωση.
Για την ερχόμενη ανάπτυξη; Εδώ ολόκληρη ΗΠΑ, εδώ η μεγαλύτερη εγκληματική ολιγαρχία της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αναπτυχθεί (ήδη 50 εκατομμύρια υπηκόων της ζει με συσσίτιο) και τη λύση της ανάπτυξης θα την βρει ο Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ή Τσίπρας;
Η καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης ( εξ αιτίας της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους) είναι πια αξεπέραστη. Θα διαρκέσει πολλές δεκαετίας. Θα διαρκέσει όσο διαρκεί το ολιγαρχικό πολιτικοοικονομικό σύστημα.
Απλά δίνουν παρηγοριές στους υπηκόους για να τους αποτρέψουν από την εξέγερση.
* Οι δολοφόνοι των μελισσών. Οι δολοφόνοι κάθε είδους ζωής.
Η οικονομικοπολιτική ολιγαρχία ξερνάει παντού δισεκατομμύρια τόνους μίσους για τη ζωή. Ανακαλύφθηκαν 17 άκρως επικίνδυνα φυτοφάρμακα στη γύρι των φυτών της Ευρώπης τα οποία σκοτώνουν τις μέλισσες. Η μείωση ή και η εξαφάνιση των μελισσών θα προκαλέσει το θάνατο σε χιλιάδες είδη φυτών αφού για την γονιμοποίησή τους οι μέλισσες είναι απαραίτητες. Και η μείωση των φυτών θα επιφέρει το θάνατο σε δεκάδες είδη ζώων. Όλα αυτά θα έχουν τεράστιες επιπτώσεις στη ζωή του ανθρώπου (θάνατοι, πείνα κλπ).
Και γιατί όλα αυτά; Γιατί μερικά ανθρωποειδή, μερικοί ιδιώτες (ηλίθιοι) θέλουν να αποκομίσουν κέρδος δια μέσου της παραγωγής φυτοφαρμάκων τα οποία επί πλέον καρκινιάζουν τους ανθρώπους. Χρειάζονται τα φυτοφάρμακα; Μόνο κάποιοι ιδιώτες εγκληματίες θα πουν ναι. Όσοι ασχολούμαστε με τη βιοκαλλιέργεια ξέρουμε έμπρακτα ότι όχι μόνο δεν χρειάζονται αλλά και ότι είναι άκρως επιβλαβή για την αγροτική παραγωγή. Όμως ποιος αποφασίζει για την παραγωγή ή την μη παραγωγή φυτοφαρμάκων; Αποφασίζει ο κάθε λαός ή αποφασίζουν ελάχιστα ολιγαρχικά καθίκια; Την νομοθετική εξουσία την έχει ο λαός ή του την έχουν αφαιρέσει οι χειρότεροι κοινωνικοί εγκληματίες;
Ή όλη η εξουσία θα περάσει στο λαό (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική) ή θα επικρατήσει η βαρβαρότητα και η καταστροφή του ανθρώπινου είδους.
* Το αντίδωρο.
Σήμερα δίνουν στους πιο εξαθλιωμένους υπηκόους το αντίδωρο τους .
Υλοποιείται η διαχρονική τακτική του «σου κλέβω τα καρβέλια, σου δίνω ένα αντίδωρο». Τα τελευταία χρόνια έκλεψαν από το λαό, με τα χαράτσια , τους φόρους κλπ, 70 δισεκατομμύρια περίπου και μας δίνουν πίσω μόνο 500 εκατομμύρια. Πώς να τους ευχαριστήσουμε, πώς να τους το ανταποδώσουμε αυτό το καλό που μας κάνουν αφού δεν μας έχει μείνει τίποτα; Μάλλον μας έχουν μείνει τα χέρια μας και έτσι προς το παρόν μπορούμε να τους δώσουμε μερικά φάσκελα.
* Τι να κάνουμε; Πώς να αντιμετωπίσουμε τους επαγγελματίες τρομοκράτες;
Στην αρχή και σε γενικές γραμμές δύο πράγματα.
1ον Προσπαθούμε, όσο μπορούμε, ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ αυτό που μας καλούν, αυτό που μας προτρέπουν οι ολιγαρχικοί να κάνουμε. Πχ να πάμε να ψηφίσουμε στις ολιγαρχικές εκλογές. Αν κάνουμε ό,τι μας ζητάνε να κάνουμε τότε θα δούμε χαϊρι όταν «όταν ο ήλιος θα ανατέλλει από τη δύση και ο κόρακας θα ασπρίσει»
2ον Να κατανοήσουμε ότι οι εκλογές (και γενικά οι διακυβερνήσεις) είναι δύο κατηγοριών. Στη μια όχθη εκλέγουμε εκείνους που αμέσως μετά θα έχουν την εξουσία να αποφασίζουν, να μας διατάζουν και να καθορίζουν τη ζωή μας όπως γουστάρουν (ολιγαρχικές εκλογές) και στην άλλη είναι οι εκλογές εκείνων των προσώπων τα οποία θα διατάζουμε (δίνουμε εντολές) να πραγματοποιήσουν ότι αποφασίζουμε πλειοψηφικά για τη ζωή μας (δημοκρατικές εκλογές).
Όταν γίνουν κατανοητά αυτά και πάμε στην δεύτερη όχθη τότε ανοίγουν μπροστά μας αλυσιδωτά οι ενέργειες που θα πρέπει να ακολουθηθούν.
ΡΔ
