.
Η φασολάδα μπορεί να έχει πολλά στοιχεία. Το απόλυτα αναντικατάστατο στοιχείο της όμως, είναι τα φασόλια. Το αναντικατάστατο στοιχείο της δημοκρατίας είναι η επιλογή του κάθε νόμου από την πλειοψηφία των μελών της κάθε οργανωμένης κοινωνίας.
Όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα - κατασκευάσματα έχουν έναν ορισμό. Βασικό στοιχείο του ορισμού τους (είτε αναφέρεται άμεσα είτε εννοείται) είναι ο αναντικατάστατος ΣΚΟΠΟΣ του ιδιαίτερου δημιουργήματος. Και μεταξύ δημιουργημάτων που έχουν τον ίδιο σκοπό, η ειδοποιός διαφορά τους μπορεί να είναι είτε τα δομικά στοιχεία είτε ο τρόπος χρήσης τους κλπ. ΑΡΑ. Να μιλάμε για δημοκρατία χωρίς να μιλάμε για τον θεσμικό σκοπό της, είναι σαν να μιλάμε για σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δηλαδή να αερολογούμε. Στον 21ο αιώνα, το δίλλημα τίθεται και θα τίθεται διαρκώς προς όλες τις ιδεολογίες ή "ιδεολογίες". "ΣΚΟΠΕΥΕΤΕ ΣΤΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ Ή ΣΚΟΠΕΥΕΤΕ ΣΤΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ". Λίγον έγκυος δεν υπάρχει. Οι ολιγαρχικοί και οι ΔΗΘΕΝ δημοκράτες ή φιλολαϊκοί, θα απαντούν με γενικολογίες ή αερολογίες για να αποφύγουν τη συγκεκριμένη απάντηση. (Και όποια απάντηση δίνουν θα καλούνται να την βάλλουν ΠΡΩΤΗ στο ιδεολογικό πρόταγμά τους, διαφορετικά θα είναι υποκριτές. Βρισκόμαστε στην ηλεκτρονική εποχή. Τα πάντα ξεσκεπάζονται και διαδίδονται με πολλαπλάσια ταχύτητα από ότι τον προηγούμενο αιώνα. Αν νομίζουν ότι θα μπορούν να κρύβονται για πολύ, ΑΥΤΑΠΑΤΩΝΤΑΙ.) Πολλοί, επειδή οι "ιδεολογικοί γκουρού τους" δεν είχαν "πιάσει" την ουσία του θέματος, για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους και να συνεχίσουν τη θεοποίησή τους, θα αποφεύγουν "σαν το διάολο το λιβάνι", να βάλουν για πρόταγμά τους το ΣΚΟΠΟ της δημοκρατίας. Τους χαλάει τη "σούπα" πολλών δεκαετιών.
