Η μεγάλη πλειονότητα
των καλοπροαίρετων αγωνιστών (και η μεγάλη πλειονότητα των απλών υπηκόων) όταν
συνομιλούν με τον εαυτό τους και θέτουν μπροστά τους την επιλογή μεταξύ των ΠΙΟ
ΚΑΤΩ δύο εντελώς διαφορετικών ΒΑΣΙΚΩΝ θεσμικών μορφών οργάνωσης της κοινωνίας,
ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΤΟ Α
ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ; (με την
υπόθεση ότι θα ήταν εφικτό;)
Α. Θα ήθελα ένα
σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου ΤΕΛΙΚΑ ο κάθε νόμος που θα τίθεται σε ισχύ
να είναι επιλογή της πλειοψηφίας των μελών της κοινωνίας;
Β. Θα ήθελα τον κάθε
νόμο που θα τίθεται σε ισχύ να τον αποφασίζει και να τον επιβάλλει μια
μειοψηφία πάνω στην πλειοψηφία του λαού;
Λοιπόν, η
συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων και των καλοπροαίρετων αγωνιστών θα ήθελε ο
κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας, μεταξύ διαφορετικών ή και
αντίθετων προτάσεων. Δηλαδή στον ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ τομέα της κοινωνικής οργάνωσης
η ορθή άποψη υπερισχύει κατά τρόπο συντριπτικό.
Όμως τι διαμεσολαβεί και οι περισσότεροι υπήκοοι δεν συντάσσονται στο να υλοποιήσουν τη θέλησή τους αλλά συντάσσονται ενάντια σε αυτή, με το να ακολουθούν ολιγαρχικές συλλογικότητες;
Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι η δεξιά και η ¨αριστερή" ολιγαρχική προπαγάνδα (μαζί με κάποιους συναισθηματισμούς) και με την έλλειψη σημαντικών οργανωμένων δυνάμεων που να επιδιώκουν αυτό που θέλει, προκαλούν μεγάλες "διαθλάσεις" στη συμπεριφορά του. Και οι περισσότεροι υπήκοοι, ανεξάρτητα αν ακολουθούν ένα δεξιό ή "αριστερό" ολιγαρχικό κόμμα, τίθενται μεταξύ τους σε σφοδρή αντιπαράθεση προς όφελος του ολιγαρχικού συστήματος. (ύβρεις, προσβολές κλπ) ενώ κατά βάθος θα ήθελαν το ίδιο πράγμα.
Ετούτη η βαθύτερη θέληση βρίσκεται, στους περισσότερους, σε λανθάνουσα κατάσταση, σε χειμερία νάρκη. Όμως αυτό είναι εκατομμύρια τόνοι δυναμίτιδας στα οπίσθια του συστήματος. Λείπει ο αναπτήρας που θα ανάψει το φυτίλι.
(Το γνωρίζουν αυτό οι ολιγαρχικοί και γι αυτό όλοι τους λένε ακατάπαυστα ότι θέλουν το καλό του λαού, γι αυτό χρησιμοποιούν έναν ακατάσχετο φιλολαϊκό βερμπαλισμό. Ξέρουν ότι η απαξίωσή τους από το λαό, σε συνδυασμό με οργανωμένες δυνάμεις που θα στοχεύουν στην αυτονομία του λαού, αργά ή γρήγορα θα τους κάνει θρύψαλα.)
Όμως τι διαμεσολαβεί και οι περισσότεροι υπήκοοι δεν συντάσσονται στο να υλοποιήσουν τη θέλησή τους αλλά συντάσσονται ενάντια σε αυτή, με το να ακολουθούν ολιγαρχικές συλλογικότητες;
Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι η δεξιά και η ¨αριστερή" ολιγαρχική προπαγάνδα (μαζί με κάποιους συναισθηματισμούς) και με την έλλειψη σημαντικών οργανωμένων δυνάμεων που να επιδιώκουν αυτό που θέλει, προκαλούν μεγάλες "διαθλάσεις" στη συμπεριφορά του. Και οι περισσότεροι υπήκοοι, ανεξάρτητα αν ακολουθούν ένα δεξιό ή "αριστερό" ολιγαρχικό κόμμα, τίθενται μεταξύ τους σε σφοδρή αντιπαράθεση προς όφελος του ολιγαρχικού συστήματος. (ύβρεις, προσβολές κλπ) ενώ κατά βάθος θα ήθελαν το ίδιο πράγμα.
Ετούτη η βαθύτερη θέληση βρίσκεται, στους περισσότερους, σε λανθάνουσα κατάσταση, σε χειμερία νάρκη. Όμως αυτό είναι εκατομμύρια τόνοι δυναμίτιδας στα οπίσθια του συστήματος. Λείπει ο αναπτήρας που θα ανάψει το φυτίλι.
(Το γνωρίζουν αυτό οι ολιγαρχικοί και γι αυτό όλοι τους λένε ακατάπαυστα ότι θέλουν το καλό του λαού, γι αυτό χρησιμοποιούν έναν ακατάσχετο φιλολαϊκό βερμπαλισμό. Ξέρουν ότι η απαξίωσή τους από το λαό, σε συνδυασμό με οργανωμένες δυνάμεις που θα στοχεύουν στην αυτονομία του λαού, αργά ή γρήγορα θα τους κάνει θρύψαλα.)
