bezedakos

bezedakos

14 Ιουνίου 2019

ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ (ηγέτες). Ο ΛΥΚΟΣ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΠΡΟΒΙΑ.




*Και οι εναπομείναντες λενινιστές – αντικομμουνιστές εξουσιολιγούρηδες ζητούν την ψήφο των υπηκόων για να δυναμώσουν και μετά να επιβάλλουν τη δικτατορία μιας εντελώς ασυνείδητης μειοψηφίας (δεν έχουν συνείδηση ότι η εξουσιολαγνεία που έχει φωλιάσει μέσα τους,   τους σπρώχνει στο να θέλουν να επιβάλλουν στο λαό μια δικτατορία μιας ισχνής μειοψηφίας. Τη δικτατορία των αυτόκλητων "πρωτοπόρων".) Αυτοί οι πρωτοπόροι στην ακατάσχετη εξουσιοληγουριά θέλουν να φτιάχνουν τον κάθε "νόμο" και να τον επιβάλλουν στην πλειοψηφία. Γι αυτό δεν ονομάζουν ολιγαρχία τον κοινοβουλευτισμό αλλά τον ονομάζουν δημοκρατία, γι αυτό δεν έκαναν ΠΟΤΕ κριτική στον κοινοβουλευτισμό ως ένα σύστημα όπου οι λίγοι αποφασίζουν για τον κάθε νόμο και διατάζουν την πλειοψηφία( στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σχοινί)  γι αυτό συμμετέχουν σε ολιγαρχικές εκλογές. Θέλουν να εκπαιδεύουν την κοινωνική συνείδηση στην αναζήτηση και επιλογή μιας μειοψηφίας που θα την εξουσιάζει.



*Δικτατορία του κόμματος λοιπόν, δικτατορία μιας μικρής (συνειδητής) «πρωτοπορίας» λαοσωτήρων. Αυτή η αντιδημοκρατική και συνολικά αντικομμουνιστική άποψη του Στάλιν, είναι ίδια με αυτή του Λένιν, του Τρότσκι, του Μάο και άλλων. Απόλυτα διαστρεβλωμένη η έννοια της δικτατορίας - κυριαρχίας του προλεταριάτου του Μαρξ. Ο Μαρξ ήθελε ο κάθε νόμος που θα έμπαινε σε ισχύ στην κοινωνία να ήταν επιλογή της πλειοψηφίας.

Πρότεινε τη δημοκρατία της παρισινής κομμούνας για το θεσμικό σύστημα που θα πρέπει να αντικαταστήσει το αστικό.  Πρότεινε, στις αναφορές του για την κομμούνα, τη δημοκρατία - δημοκρατική ρεπούμπλικα, περιεχόμενο της οποίας είναι το "ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ". Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα αντικομμουνιστικά των Λένιν, Στάλιν κοκ με τη δημοκρατία και συνολικά με τον κομμουνισμό του Μαρξ; Όση σχέση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο ή ο Πάπας με το χριστιανισμό. Ο Λένιν και οι διάδοχοί του έκαναν το ΑΠΟΛΥΤΟ αναποδογύρισμα του προτάγματος του Μαρξ και έχουν οδηγήσει σήμερα το παγκόσμιο εργατικό κίνημα στον πάτο.

Τα πιο πάνω λεγόμενα του Στάλιν, είναι τα ίδια και συνέχεια των λεγομένων και των αντιλήψεων του Λένιν. Πχ, ενδεικτικά μια από τις πολλές δεκάδες αντιδημοκρατικές - αντικομμουνιστικές απόψεις του Λένιν:

Ο Λένιν σε ομιλία του στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1918  λέει

" Όταν κατηγορούμαστε για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας ενός κόμματος και ,όπως έχετε ακούσει, προτείνεται ένα ενωμένο σοσιαλιστικό μέτωπο, εμείς λέμε, «Ναι, αυτό είναι η δικτατορία ενός κόμματος! Αυτό είναι που εμείς υποστηρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή μας τη θέση γιατί το κόμμα έχει κερδίσει, με τη διαδρομή δεκαετιών, τη θέση της πρωτοπορίας σε όλο το εργοστασιακό και βιομηχανικό προλεταριάτο...."

Αυτή ήταν η θεωρητική άποψη του Λένιν. Μερικοί όμως σημερινοί εξουσιολάγνοι λενινιστές - αντικομμουνιστές προσπαθούν να υπερασπιστούν το Λένιν προβάλλοντας την παιδαριώδη δικαιολογία των δυσκολιών που συνάντησε η επανάσταση του 17. Μεγάλο ψέμα αυτό. Ο Λένιν το (ντε φάκτο) πρόταγμά του το είχε διαμορφώσει πολλά χρόνια πριν. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ τον καταγγέλει, στο βιβλίο της "οργανωτικά προβλήματα της Ρώσικης σοσιαλδημοκρατίας" που εκδόθηκε το 1905. Εκεί, μέσα στα τόσα πολλά, μας λέει ότι ο Λένιν θέλει ουσιαστικά σαν το μόνο σκεπτόμενο κομμάτι του κόμματος την κεντρική επιτροπή η οποία θα έχει την απόλυτη εξουσία επί των πάντων.

Οι σύγχρονοι Λενινιστές ή "Σταλινολενινιστές" κοκ, προσπαθούν με λεκτικές ακροβασίες και παραποιήσεις εννοιών (σαν κοινοί λωποδύτες)  να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Μας λένε πχ ότι η δικτατορία του κόμματος είναι η δικτατορία του προλεταριάτου αφού το κόμμα είναι ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ του προλεταριάτου. Φυσικά αυτό είναι ένας ακόμα αντικομμουνιστικό βιασμός της πραγματικότητας. Ο αντιπρόσωπος για να είναι αντιπρόσωπος δεν θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη εξουσία από τον αντιπροσωπευόμενο, Ο αντιπροσωπευόμενος θα πρέπει να έχει τη μέγιστη εξουσία για να μπορεί να εξουσιοδοτεί τον αντιπρόσωπο να εκτελεί ότι θέλει ο αντιπροσωπευόμενος. Ο αντιπροσωπευόμενος θα πρέπει να αποφασίζει και να δίνει εντολές στον αντιπρόσωπο και όχι το αντίστροφο. Αν ισχύει το αντίστροφο, δηλαδή αν ο αντιπρόσωπος έχει την εξουσία να αποφασίζει και να διατάζει τον αντιπροσωπευόμενο, τότε ο λεγόμενος αντιπρόσωπος δεν είναι αντιπρόσωπος αλλά ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ και ο θεωρητικά αντιπροσωπευόμενος δεν είναι αντιπροσωπευόμενος αλλά ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ του νταβατζή. Πρακτικά, η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι (λαός) θα πρέπει να έχουν αυτοί τη μέγιστη εξουσία (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική), έτσι ώστε να αποφασίζουν και να δίνουν εντολές στο όποιο υποκείμενο (πχ κόμμα) να εκτελεί τις αποφάσεις τους. Αντίστροφα όταν το κόμμα έχει την εξουσία να αποφασίζει και να διατάζει τους εργαζόμενους δεν έχουμε δικτατορία του προλεταριάτου αλλά ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ.

* Στα καταπιεστικά, στα αντιλαϊκά, στα αντικομμουνιστικά λενινιστικά συστήματα της ανατολικής ευρώπης, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ δεν είχαν οι εργαζόμενοι την εξουσία να αποφασίσουν και να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Ούτε σε ένα θέμα δεν αποφάσισε και δεν επέβαλλε ο λαός τη βούλησή του. Για τα πάντα αποφάσιζε το κόμμα και τα επέβαλε στο λαό, χωρίς να τον ρωτήσει για τίποτα.
Πχ σ
το 10ο συνέδριο ο Λένιν εισηγείται στο κόμμα το εξής:

 «Λόγω της σημερινής κατάστασης πρέπει να συγκεντρωθεί η ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ .. κάθε ανάμειξη ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ των επιχειρήσεων θα πρέπει να αναγνωριστεί στις παρούσες συνθήκες σαν απόλυτα απαράδεκτη και ολέθρια!!!!!»



Το εισηγείται λοιπόν αυτό ο Λένιν (σε μια μηδαμινή μειοψηφία συνέδρων) και το ΚΟΜΜΑ  το ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ  και μετά ΔΙΑΤΑΖΕΙ (απειλή χρήσης βίας) ΟΛΗ την εργατική τάξη και το λαό!!! Όπως θα έκανε ο κάθε νταβατζής και όχι ο αντιπρόσωπος.


Να τι σημαίνει ΠΡΑΚΤΙΚΑ καθοδήγηση για τον Λένιν. Επιβολή - δικτατορία του κόμματος.

Κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική λενινιστική αριστερά (ηγεσίες) είναι εχθρός της εξουσίας του λαού. Πολλές φορές, πιο σκληρός εχθρός ακόμα και από τους αστούς.

ΥΓ Η ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑ ΤΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ – ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.
«Έχουμε το σύνολο των εργαζομένων. Πρωτοπορία αυτών είναι η εργατική τάξη. Πρωτοπορία της εργατικής τάξης είναι το κόμμα. Και πρωτοπορία του κόμματος είναι η κεντρική επιτροπή. (και για τους σταλινικούς, η πρωτοπορία της κεντρικής επιτροπής είναι ο γραμματέας Στάλιν)