ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ

Οι έχοντες αποφασίσει να συμμετέχουν στις ολιγαρχικές εκλογές, δεν θέλουν να δουν (σαν τη στρουθοκάμηλο) ότι ΚΑΙ το κόμμα που θα ψηφίσουν στοχεύει στο να έχει την εξουσία μια μειοψηφία η οποία θα φτιάχνει και θα επιβάλλει τον κάθε νόμο πάνω στην πλειοψηφία. (Ας το ψάξουν ελάχιστα για να βεβαιωθούν για του λόγου το αληθές. Ας μη «βαριούνται».) Ψυχολογικοί  ή γνωστικοί παράγοντες τους έχουν προκαλέσει σύγχυση. Έτσι, παρότι κατά βάθος θα ήθελαν ο λαός να ψηφίζει τον κάθε νόμο, αυτοί θα πάνε να δυναμώσουν μια ολιγαρχική συλλογικότητα η οποία πολεμά με λύσσα αυτό που θα ήθελαν οι ίδιοι κατά βάθος. Ψηφίζουν ένα κόμμα, δηλαδή ένα σύστημα όπου μια μειοψηφία (εκλεγμένη ή όχι) θα έχει πλήρεις νομοθετικές, εκτελεστικές και δικαστικές εξουσίες. Άλλοι πάλι αυταπατώνται νομίζοντας ότι το κόμμα τους δεν είναι ολιγαρχικό - αντιλαϊκό αλλά φιλολαϊκό δημοκρατικό, ενώ σίγουρα θα ανήκει σε μια από τις τρεις κατηγορίες ολιγαρχισμού. Δηλαδή είτε στον κοινοβουλευτικό, είτε στο φασιστικό, είτε στο λενινιστικό. Αυταπατώνται επίσης με το να θέλουν να πιστεύουν ότι στο οικονομικό πεδίο το κόμμα τους είναι αντισυστημικό ενώ θα επιδιώκει να υπηρετήσει είτε τον ιδιωτικό καπιταλισμό είτε τον κομματικό καπιταλισμό.

Η ΑΕΡΟΛΙΓΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ

Έτσι η σκέτη γενική χρήση τους, χωρίς καμιά αναφορά στο ουσιαστικό τους περιεχόμενο είναι σκέτη αερολογία και ταυτόχρονα παγίδα για πρόκληση σύγχυσης στην κοινωνική συνείδηση. Πρώτον. Αερολογική χρήση αυτών των εννοιών κάνουν όλοι οι ολιγαρχικοί, αστοί και "κομμουνιστές". Δεύτερον, αερολογική χρήση κάνουν και οι εξουσιομανείς ινστρούχτορες που αυτοαποκαλούνται αντιεξουσιαστές για να αποφύγουν την αποκάλυψη των τεράστιων λογικών κενών στην ιδεολογία τους, τις σουρεαλιστικές πλευρές της ιδεολογίας τους.

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙΣ ΤΟ ΛΑΟ ΑΠΟ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ, ΤΟΤΕ ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΠΟΥ "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"

Αν ψήφιζε τον κάθε νόμο ο λαός, σιγά να μην ψήφιζε πχ όλους τους μνημονιακούς νόμους. Σιγά να μην ψήφιζε να κοπούν συνταξεις και μισθοί για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι οι τραπεζίτες, για να σωθούν οι ξένες και οι ντόπιες τράπεζες. Σιγά να μη ψήφιζε τον ΕΝΦΙΑ  ή τις κατασχέσεις για οφειλές προς εφορία και τράπεζες κοκ.
Ακούμε λοιπόν πχ τη ΝΔ να λέει, ψηφίστε μας για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ που έφτιαχνε αντιλαϊκούς νόμους, που έκανε αντιλαϊκή "πολιτική" (την οποία δεν ήθελε η πλειοψηφία). Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει, ψηφίστε μας για να μην έρθει η ΝΔ και φτιάξει αντιλαϊκούς νόμους (που δεν θα θέλει η πλειοψηφία). Η δε ελάσσονα αντιπολίτευση λέει ψηφίστε μας για να υπάρχει ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση στα αντιλαϊκή μέτρα που θα πάρει όποιος και αν εκλεγεί (και που δεν θα θέλει η πλειοψηφία). Όμως ο λαός μπορεί να προστατευτεί (ΣΧΕΔΟΝ πλήρως) από τα αντιλαϊκά μέτρα των άλλων και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους, ΜΟΝΟ αν ο ίδιος έχει την εξουσία να ψηφίζει τον ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ και έχει τη δύναμη να επιβάλλει το νόμο που επιλέγει η πλειοψηφία.  ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΩΡΑΚΙΖΕΤΑΙ. Αλλά κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν το θέλουν με ΤΙΠΟΤΑ αλλά επί πλέον το καταπολεμούν με λύσσα. Δεν θέλουν με τίποτα ο λαός να έχει την εξουσία να ψηφίζει τον κάθε νόμο. Άρα είναι ΑΠΟΛΥΤΑ υποκριτικός ο ΠΟΝΟΣ τους για το λαό και το ενδιαφέρον τους να τον προστατέψουν από αντιλαϊκούς νόμους. Όλοι τους θέλουν να παίρνονται από τους άλλους αντιλαϊκοί νόμοι, να αγανακτεί ο λαός και να επιθυμεί αυτούς για σωτήρες του. Έτσι, αν βγουν αυτοί στην εξουσία, θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να κατέχουν και αυτοί (σαν μειοψηφία) πλήρεις νομοθετικές, εκτελεστικές και  δικαστικές εξουσίες και να επιβάλλουν στην πλειοψηφία τη δική τους θέληση. Θέλουν να κάνουν τη δικά τους δικτατορία επί του λαού (δικτατορία = κυριαρχία, υπαγόρευση, επιβολή) . Μόνο έτσι ικανοποιείται η διαστροφή τους. Αν λοιπόν συμφωνούσαν ο λαός να ψήφιζε τον κάθε νόμο και τελικά υλοποιούνταν, τότε η ύπαρξή τους, που είναι ταυτισμένη, από τους ίδιους, με το να έχουν τη δύναμη να καθορίζουν τη ζωή των άλλων, δεν θα είχε πια κανένα νόημα. Θα αυτοκτονούσαν αν δεν έχουν ακολούθους  υποτακτικούς.

*

Και αν είχαν θεσπιστεί κίνητρα και ΑΥΣΤΗΡΑ αντικίνητρα για εκείνους που θα έκαναν προτάσεις νόμων, μαζί με τη θέσπιση της ισηγορίας, ΤΟΤΕ θα είχαμε ΣΧΕΔΟΝ εξασφαλιστεί από τα ρεμάλια που θέλουν να περνάνε αντιλαϊκούς νόμους και δεν θα χρειαζόταν να ψάχνουμε να βρούμε τους "καλύτερους προστάτες μας" - νταβατζήδες.

Απλές σκέψεις. Ναι. Στον ιδεολογικό πόλεμο χρειάζονται ενίοτε και απλές και απλοϊκές αναφορές για να γίνει κάτι κατανοητό από μεγάλο τμήμα της κοινωνικής συνείδησης. Δια μέσου αυτών όμως μπορούμε να φθάσουμε στην ΟΥΣΙΑ των κοινωνικών θεμάτων.

ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ

Ερώτηση. ΒΡΕ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΡΕΜΑΛΙΑ, ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΨΗΦΙΖΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ; ΟΧΙ. ΤΟΤΕ ΒΡΕ ΡΕΜΑΛΙΑ, ΑΦΟΥ ΠΟΝΑΤΕ ΤΟ ΛΑΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΩΣΤΕ "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ";.ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ.
Ας πάρουμε πρώτα τα ψυχασθενή ρεμάλια του ΣΥΡΙΖΑ. Τα είδαμε πως "έσκιζαν" τα μνημόνια, τα είδαμε όταν δεν αντιδρούσαν σε καμιά υπαγόρευση από την ξένη και ντόπια ολιγαρχία, τα είδαμε όταν τον κάθε νόμο που έφτιαχναν, το πακέτο νόμων που έφτιαχναν, δεν τον ήθελε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Τώρα ας πάμε στους επαγγελματίες και μη αλλά "λαοσώστες" της ολιγαρχικής αριστεράς. Δηλαδή θα κάνετε αντιπολίτευση ισχυρή μόνο αν πάρετε περισσότερους ψήφους; Από πότε οι περισσότεροι ψήφοι δυναμώνουν το αντιπολιτευτικό κίνημα και όχι τα ελκυστικά για την πλειοψηφία του λαού ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ;; (Το άλλο με τον Τοτό είναι καλύτερο). Γιατί δεν αντιπολιτεύεστε ΠΟΤΕ δυνατά την ουσία του συστήματος, Χτυπώντας ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ απαιτώντας "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ: (Απλά γιατί δεν θέλετε να καλομάθει ο λαός με αυτά τα συνθήματα - προτάγματα και μετά τα βρείτε μπροστά σας και δεν μπορείτε να επιβάλλεται το δικό σας ολιγαρχικό σύστημα). Ουαί υμίν υποκριτές.
* Μια ακατάπαυστη κινηματική αντιπολίτευση, όπου μαζί με το κάθε αίτημα για το κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα, προτάσσεται και ο σκοπός για ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας ("Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ") μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και θα δημιουργηθούν επαναστατικές καταστάσεις και οι κυβερνώντες ολιγαρχικοί θα κωλώνουν αφάνταστα από το να παίρνουν ακραία αντιλαϊκά μέτρα.

Η ΨΗΦΟΣ ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΛΛΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ

Αν για παράδειγμα, κάποιοι παιδεραστές δίνουν (παρέχουν) τη δυνατότητα σε ένα γονιό να ΨΗΦΙΣΕΙ ποιος από αυτούς θα ΒΙΑΖΕΙ τα παιδιά του, τότε αυτή η ψήφος δεν είναι δικαίωμα αλλά μέσον εγκλήματος. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ - ΨΗΦΟΣ στις εκλογές των νταβατζήδων του λαού, δεν είναι δικαίωμα αλλά καλοστημένη παγίδα από τους κακούργους, από τα πιο εγκληματικά κοινωνικά κατακάθια, για να προκαλούν την ψευδαίσθηση στους υπηκόους ότι από αυτούς εξαρτώνται οι κανόνες κοινωνικής λειτουργίας και άρα η ζωή τους Τελικά όμως, το 99,99% των νόμων που φτιάχνουν, επιλέγονται και επιβάλλονται στην πλειοψηφία από μια ισχνή μειοψηφία. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία δεν τους θέλει, αυτοί δια της βίας ή την απειλή για χρήση βίας καθορίζουν τη ζωή της πλειονότητας των υπηκόων. Επομένως η ψήφος στα ολιγαρχικά συστήματα δεν είναι δικαίωμα αλλά παγίδα.
Είναι παγίδα για να αφαιρούν από την πλειοψηφία την εξουσία να καθορίζει μόνη της ΟΛΑ τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της. Για να το πούμε και λίγο διαφορετικά, η ΨΗΦΟΣ αυτή είναι το "δικαίωμα" με το οποίο καταργείται η δυνατότητα από τους ανθρώπους να καθορίζουν ΟΛΑ τα άλλα δικαιώματά τους (δια μέσου των νόμων).

Μακριά λοιπόν από την παγίδα τους (ΑΠΟΧΗ) και διεκδίκηση ενός συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας όπου "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ".

ΑΠΟΧΗ, ΣΥΝΟΔΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ (ΚΛΝΣ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ.

Τα ΚΛΝΣ (κληρωτά λαϊκά νομοθετικά σώματα) είναι τα ΜΕΣΑ με τα οποία μπορεί να ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΙ η θέληση της πλειοψηφίας του λαού.
Όταν κάνουμε εξέταση αίματος δεν μας παίρνουν όλο το αίμα. Παίρνουν μια πάρα πολύ μικρή ποσότητα και βγάζουν το συμπέρασμα για το όλον. Το ίδιο κάνουν όταν θέλουν να δουν αν το νερό μιας πηγής είναι πόσιμο κλπ.
Το να θέλει κάποιος η εξέταση να γίνεται επί του όλου, μόνο ως φετιχιστική παρέκκλιση μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η επιστήμη σήμερα μπορεί να φθάνει σε κρίσεις για το όλον δια μέσου ενός κατάλληλου δείγματος που είναι μικρό μέρος του όλου. Αυτό μπορεί να γίνει και με τα ΚΛΝΣ.


Η ΑΠΟΧΗ δεν έχει κανένα νόημα αν δεν γίνεται πρόταση για μια άλλη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας η οποία θα είναι αποτελεσματική, λειτουργική και όχι αντιπρακτική ή σουρεαλιστική καθώς και ωφελιμότερη για το λαό.

ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ
bezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html...

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Στις 7 Ιουλίου λέμε ακόμα ένα μεγάλο όχι στους διεστραμμένους ολιγαρχικούς. Όλοι τους είναι πολέμιοι της εξουσίας του λαού. Μισούν και καταπολεμούν την προοπτική Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ.
*Προετοιμάζουμε με μικρά αλλά σταθερά βήματα την ολοκληρωτική συντριβή τους και την υλοποίηση της αυτοθέσμισης, της αυτονομίας και της αυτοδιεύθυνσης των λαών.
*Η συμμετοχή σημαίνει και αδιαφορία για το αν μια οποιαδήποτε μειοψηφία καθορίζει πλήρως τη ζωή της πλειοψηφίας και παραίτηση από τον αγώνα για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του κάθε λαού.
* Πολλοί από αυτούς που συμμετέχουν στις ολιγαρχικές εκλογές, δηλαδή από αυτούς που στην πράξη αποδέχονται μια μειοψηφία να επιβάλλει τον κάθε νόμο, μετά τις εκλογές, όταν τους έρχονται κεραμίδες στο κεφάλι, κατεβαίνουν σε διαμαρτυρίες και ζητούν από τη μειοψηφική εξουσία να πάρει πίσω τα όποια αντιλαϊκά μέτρα!!! Επίσης φωνάζουν το σύνθημα «δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε». Πρώτα λοιπόν αποδέχονται να μην έχουν καμιά εξουσία και μετά διαμαρτύρονται!!! Αυτοί όμως που θα μπορούν να διαμαρτύρονται θα είναι εκείνοι που ΔΕΝ θα έχουν αποδεχθεί μια μειοψηφία να τους καθορίζει τη ζωή

ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Να μη δεχθούμε μια δράκα "συμβούλων" να αποφασίζουν για την πλειοψηφία των δημοτών. Να μην τους αφήσουμε να συνδιαλέγονται με ρουφιάνους εργολάβους και τα άλλα κοινωνικά κατακάθια. Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ, ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΔΡΑΚΑΣ. (ΠΡΑΚΤΙΚΑ, προσωρινά και μεταβατικά;) Διεκδίκηση θεσμοθέτησης ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΑΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ.
α. Για κάθε ξεχωριστό δημοτικό θέμα (πρόβλημα) καθορισμού των βασικών καθοριστικών προδιαγραφών, να θεσμοθετείται και ένα ξεχωριστό ΚΣΔΑ, (δες κείμενο 'ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ" ) Οι επιστήμονες θα μας ποιο θα πρέπει να είναι το μέγεθος του δείγματος. Ίσως να αρκούν γύρω στα 600 άτομα.
β. Το κάθε ξεχωριστό σώμα, όταν θα θεσμοθετείται, θα συνέρχεται σε σώμα και θα εξετάζει τις προτάσεις των σημερινών (ολιγαρχικών) παρατάξεων καθώς και προτάσεις (επί του συγκεκριμένου θέματος) απλών πολιτών που συντάσσονται κάτω από την ίδια πρόταση, συνυπογράφουν και το μέγεθός τους καλύπτει ένα ποσοστό. Το ΚΣΔΑ (Κληρωτό Σώμα Δημοτικών Αποφάσεων) θα ακούει, θα κάνει ερωτήσεις και τελικά θα αποφασίζει πλειοψηφικά. Αν το δείγμα είναι επιστημονικά σωστό, τότε οι αποφάσεις του θα είναι ίδιες με τις αποφάσεις που θα λαμβάνονταν από όλους τους δημότες, που θα είχαν τις ίδιες συνθήκες ενημέρωσης.
γ. Κατά τον ίδιο τρόπο και σε μικρότερο μέγεθος θα μπορεί να θεσμοθετείται (κληρωτό) σώμα δημοτών ελεγκτών, οι οποίοι θα ελέγχουν και την πορεία των αποφάσεων και τα οικονομικά (πλαισιωμένοι από κληρωτούς λογιστές)
δ. Κίνητρα και αντικίνητρα για τη συμμετοχή των δημοτών σε όλα αυτά τα θεσμοθετημένα όργανα.

Πρόταση προσωρινή, μεταβατική, μέχρι να μπορέσουν οι λαϊκοί θεσμοί βάσης (γειτονιάς, τομέα κλπ) να λειτουργήσουν στην ολότητά τους, πράγμα που θα επιτυγχάνεται σταδιακά και θα φθάσει στην κορυφή μόνο με την πλήρη συντριβή του ολιγαρχισμού σε παγκοινωνικό επίπεδο.
Με αυτή θα αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο στη λαϊκή συνείδηση το εφικτό ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και ταυτόχρονα θα απαξιώνει όλο και πιο πολύ τον υπάρχοντα. Όλα αυτά θα δημιουργούν ρυάκια, κινήματα μέχρι την τελική αναμέτρηση.

* Κάποιοι ίσως έχουν απορίες πραγματικές ή δήθεν για διάφορα θέματα όπως πχ για το αδιάβλητο των θεσμοθετήσεων του κάθε ξεχωριστού ΚΣΔΑ κλπ. Εδώ είμαστε για να απαντούμε. Φυσικά οι ολιγαρχικοί δεν θα δεχθούν ποτέ κάτι τέτοιο και αν δεχθούν κάτι προσωρινά θα το κάνουν για να κερδίζουν χρόνο και αργότερα να το εκτρέψουν πάλι σε ολιγαρχική κατεύθυνση. ¨Όμως όσο το κίνημα θα δυναμώνει τόσο πιο ανίκανοι θα είναι για κάτι τέτοιο και τόσο πιο πολύ θα επιβάλλεται η βούληση της πλειονότητας του λαού.

Ο Μπακογιάννης δεν έχει καμιά λαϊκή συνειδησιακή νομιμοποίηση. ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ. Και αυτό θα είναι τροχιοδείκτης για την ανατροπή των ολιγαρχικών κυβερνήσεων.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ.

Αν κάποιος θέλει να μάθει αν το νερό μιας πηγής είναι πόσιμο, παίρνει ένα δείγμα σε μπουκαλάκι και κάνει εξέταση. (και για να βεβαιωθεί ίσως να κάνει και μια επαναληπτική). Το να θέλει όμως να εξετάσει όλο τον όγκο του νερού, αυτό όχι μόνο είναι εντελώς ανέφικτο αλλά είναι πολύ καλή σκέψη για σουρεαλιστική ποίηση.

Το ίδιο θα κάνει για μια εξέταση αίματος κλπ

ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΟΙ ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ "ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ";

Δηλαδή αφού σας πάρω το πιο σημαντικό κοινωνικό αγαθό, το αγαθό από το οποίο εξαρτώνται ΟΛΑ τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά, ήτοι αφού θα έχω σφετεριστεί ως μειοψηφία την ένοπλη, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία, τότε θα σας δώσω και κάποιο ψίχουλο. Δεσμεύομαι, με τη δέσμευση της αλεπούς, η οποία δεσμεύεται ότι θα είναι καλός φύλακας στο κοτέτσι. Με την προϋπόθεση λοιπόν ότι θα έχουν υφαρπάξει δια της βίας την εξουσία του λαού, τη δυνατότητά του να αυτό καθορίζεται και να συναυτοκαθορίζεται κοινωνικά, τη δυνατότητά του να επιλέγει (πλειοψηφικά) τον κάθε νόμο, τον κάθε κοινωνικό κανόνα, από εκεί και πέρα κάποιο κομμάτι θα δίνεται στους λαούς ίσα ίσα να συντηρούνται για να αρμέγονται σαν αγελάδα.

Η πραγματική μετάφραση, της κενής περιεχομένου λέξης, του "δεσμεύομαι" των ολιγαρχικών είναι: "ΔΕΣΜΕΎΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΘΕΛΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΘΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ"

Έως πότε οι λαοί θα ανέχονται στο σβέρκο τους αυτούς τους κακούργους;

ΑΠΟΧΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ: «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»

ΠΑΛΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ.

Φυσικά οι υπήκοοι που θα πάνε να ψηφίσουν είναι τα πιο αδιάφορα κοινωνικά υποκείμενα, όσον αφορά την ουσία του μηχανισμού οργάνωσης της κοινωνίας. Αδιαφορούν δηλαδή για το αν μια μειοψηφία θα έχει την εξουσία να επιβάλλεται σε όλα τα θέματα πάνω στην πλειοψηφία. Απλά ψάχνουν για την επιλογή μιας καλύτερης οχιάς που θα τους δαγκώσει, ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι υπάρχει και καλύτερο δάγκωμα. Και τούτο γιατί έτσι έχουν εκπαιδευτεί. Η πλειονότητα αυτών, θα ήθελε κατά βάθος ένα σύστημα όπου τον κάθε νόμο να τον ψήφιζε ο λαός, όμως θα πάνε να ψηφίσουν μια οργανωμένη συλλογικότητα (κόμμα) το οποίο σκοπεύει στο να συντρίψει αυτή την προοπτική για αυτοθέσμιση και αυτονομία των λαών. Δηλαδή θα ψηφίσουν - ενδυναμώσουν κάτι που καταστρέφει την κατά βάθος επιθυμία τους. Έτσι πάνε κόντρα στην επιθυμία τους, χωρίς να έχουν συνείδηση της αντίφασης που υπάρχει εντός τους. Τρεις ήταν τους τελευταίους αιώνες οι μορφές ολιγαρχικής οργάνωσης της κοινωνίας και οι οποίες εξακολουθούν και σήμερα να προτάσσονται. Η μορφή της κοινοβουλευτικής ολιγαρχική δικτατορίας, της στρατιωτικοφασιστικής ολιγαρχικής δικτατορίας και της λενινιστικής κομματικής ολιγαρχικής δικτατορίας. Και οι τρεις τους μισούν θανάσιμα την προοπτική ο κάθε λαός να επιλέγει -ψηφίζει τον κάθε νόμο. Φυσικά Κανένας κομματικός φορέας αυτών των μορφών ολιγαρχίας δεν έθεσε και ούτε πρόκειται να θέσει σαν σκοπό το "ο κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού" καθώς και την προϋπόθεση αυτού που είναι " Όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό" Όποιος λοιπόν συμμετέχει στις εκλογές απλά ενδυναμώνει μια από αυτές τις τρείς μορφές ολιγαρχισμού.



Φυσικά οι υπήκοοι που θα πάνε να ψηφίσουν είναι τα πιο αδιάφορα κοινωνικά υποκείμενα, όσον αφορά την ουσία του μηχανισμού οργάνωσης της κοινωνίας. Αδιαφορούν δηλαδή για το αν μια μειοψηφία θα έχει την εξουσία να επιβάλλεται σε όλα τα θέματα πάνω στην πλειοψηφία. Απλά ψάχνουν για την επιλογή μιας καλύτερης οχιάς που θα που θα τους δαγκώσει, ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι  υπάρχει και καλύτερο δάγκωμα. Και τούτο γιατί έτσι έχουν εκπαιδευτεί. Η πλειονότητα αυτών, θα ήθελε κατά βάθος ένα σύστημα όπου τον κάθε νόμο να τον ψήφιζε ο λαός, όμως θα πάνε να ψηφίσουν μια οργανωμένη συλλογικότητα (κόμμα) το οποίο σκοπεύει στο να συντρίψει αυτή την προοπτική για αυτοθέσμιση και αυτονομία των λαών. Δηλαδή θα ψηφίσουν - ενδυναμώσουν κάτι που καταστρέφει την κατά βάθος επιθυμία τους. Έτσι πάνε κόντρα στην  επιθυμία τους, χωρίς να έχουν συνείδηση της αντίφασης που υπάρχει εντός τους. Τρεις ήταν τους τελευταίους αιώνες  οι μορφές ολιγαρχικής οργάνωσης της κοινωνίας και οι οποίες εξακολουθούν και σήμερα να προτάσσονται. Η μορφή της κοινοβουλευτικής ολιγαρχική δικτατορίας, της στρατιωτικοφασιστικής ολιγαρχικής δικτατορίας και της λενινιστικής κομματικής ολιγαρχικής δικτατορίας.  Και οι τρεις τους μισούν θανάσιμα την προοπτική ο κάθε λαός να επιλέγει -ψηφίζει τον κάθε νόμο. Φυσικά Κανένας κομματικός φορέας αυτών των μορφών ολιγαρχίας δεν έθεσε και ούτε πρόκειται να θέσει σαν σκοπό το "ο κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού" καθώς και την προϋπόθεση αυτού που είναι " Όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό" Όποιος λοιπόν συμμετέχει στις εκλογές απλά ενδυναμώνει μια από αυτές τις τρείς μορφές ολιγαρχισμού.

ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ. Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ

ΑΠΑΞΙΩΣΗ κάθε μορφής ολιγαρχισμού (κοινοβουλευτικού, φασιστικού, λενινιστικού) και ΑΞΙΩΣΗ μιας άλλης μορφής οργάνωσης της κοινωνίας όπου Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ".
*Αυτοί οι ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας γιατί φτιάχνουν προγράμματα (του κώλου - αερολογικές υποσχέσεις) και τα παρουσιάζουν στους υπηκόους; Γιατί ΔΕΝ θέλουν, το όποιο πρόγραμμα που υποτίθεται ότι έχουν, όταν θα πρέπει να υλοποιηθεί δια μέσου διαφορετικών νόμων, ο λαός να ψηφίζει μεταξύ διαφορετικών προτάσεων την κάθε ξεχωριστή πρόταση νόμου που θέλει;
Απλά γιατί ξέρουν ότι στο ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ η πλειοψηφία του λαού θα απορρίψει τις ολιγαρχικές καριολιές τους.

Να αφήσουν οι ολιγαρχικοί την εγκληματική δικαιολογία ότι ο λαός δεν μπορεί να ψηφίζει τον κάθε νόμο (εξ αιτίας της πολυθεματικότητας και πολυπλοκότητας της σημερινής πραγματικότητας) ΔΕΝ ΤΟΥΣ "ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΑ"

ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ"
bezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

Ο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΣΑΝ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Προφανώς βρίσκονται σε τεράστια σύγχυση. Η ελαφρότητα με την οποία αγγίζουν (επιφανειακά) την πραγματικότητα είναι ασύλληπτη. Αν μια κοινωνία δεν έχει αντιπροσώπους τότε μέσα σε ελάχιστο χρόνο θα γυρίσει πιο πίσω και από την εποχή των σπηλαίων. Και αν πχ η ανταλλαγή των προϊόντων θα πρέπει να γίνεται από κάποιους εντολοδόχους, αυτοί οι εντολοδόχοι πως θα ονομάζονται; Αλλά τι να κάνουμε. Και ο σουρεαλισμός προβάλλεται σαν τρόπος ζωής ο οποίος έχει μια τάση να "μισεί" ό,τι είναι πρακτικό και να υιοθετεί ό,τι είναι πρακτικά ανέφικτο. Μπάχαλο.


Κάποιοι ιστρούκτορες πετάνε κάθε τόσο μια μπαρούφα και κάποιοι άλλοι καλοπροαίρετοι την υιοθετούν "αμάσητα". Με τέτοια σχέδια - μπαρούφες όχι μόνο δεν ανατρέπεται ο ολιγαρχισμός, ο καπιταλισμός αλλά ούτε καν γαργαλιέται. Και στο βάθος οι ίδιοι αρνούνται τον πρακτικό σκοπό για μια κοινωνία όπου "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ".


TI EINAI AΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ bezedakos.blogspot.com/2014/09/blog-post_21.htm

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΟΛΑΓΝΟΙ "ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ"

Τι συμβαίνει; Γιατί, οι δήθεν θιασώτες της αυτονομίας και της αυτοθέσμισης, αποφεύγουν να διεκδικήσουν το συγκεκριμένο υλικό περιεχόμενων των εννοιών αυτών. Γιατί κάνουν χρήση μόνο των γενικών εννοιών και αποφεύγουν (όπως ο διάολος το λιβάνι) να αναφέρουν το συγκεκριμένο περιεχόμενό τους; Γιατί προτιμούν τη χρήση ΜΟΝΟ των γενικών όταν 1. Σίγουρα οι ολιγαρχικοί θα κάνουν και αυτοί την ίδια χρήση βάζοντας όμως άλλο περιεχόμενο μέσα τους; και 2. Όταν η πλειοψηφία της κοινωνικής συνείδησης δεν κατανοεί το πραγματικό περιεχόμενο αυτών ή το επεξηγεί και εσφαλμένα;

Από την πανσπερμία αντιλήψεων πχ στον ελευθεριακό χώρο, λίγοι έχουν μείνει ακέραιοι αγωνιστές και σκεπτόμενοι με όρους πρακτικής. Από τους υπόλοιπους, κάποιοι το παίζουν "πνευματικοί" καθοδηγητές (από ψυχολογική τους ανάγκη) γιατί όσες αντιεξουσιαστικές κορώνες και να πετάνε έχουν την τάση να εξουσιάζουν κάποιους άλλους νοητικά. Πχ όταν ένα μέρος του χώρου αυτού υιοθέτησε τον όρο δημοκρατία, μέσα στην έννοια της άμεσης δημοκρατίας, βγήκαν κάποιοι "ορθόδοξοι" που τους επιτέθηκαν με σφοδρότητα και ενίοτε με απρεπείςς όρους για να κρατήσουν όσους μπορούν στη δική τους θρησκευτική πίστη, όπως αυτή εκφραζόταν από κάποιους θεμελιωτές της ιδεολογίας τους.

Όταν οδηγητής ενός κινήματος για κοινωνική αλλαγή δεν είναι η λογική, τότε υποκρύπτει πάντα μια κάποια μορφή εξουσιολαγνείας και ας γίνεται βερμπαλιστική κατάχρηση αντιεξουσιαστικών όρων.

Έτσι σήμερα, κάποιοι που θέλουν να έχουν "πνευματική" εξουσία πάνω σε άλλους, κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στη λογική, για να μην χάσουν το κύρος τους που με τόσο κόπο έχτιζαν. Γι αυτό το λόγο δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι μέχρι τώρα δεν είχαν πληρέστερη αντίληψη της πραγματικότητας (είτε επειδή οι θεμελιωτές της ιδεολογίας τους δεν είχαν κάνει τέτοιες αναφορές είτε επειδή η δική τους λογική δεν είχε κάνει τη δέουσα ανάλυση και προσέγγιση). Όμως τελικά η κίνηση της πραγματικότητας θα γίνεται ερήμην τους.

ΒΡΕ ΟΥΣΤ ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ

Μέχρι και 78 ώρες τη βδομάδα λοιπόν με τον Τσίπρα και σαν βάση αντί για 48 ώρες τη βδομάδα, στις 60 ώρες.

*Οι μισοί περίπου υπήκοοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΙΔΙΟΙ, σαν δυό σταγόνες νερού, ότι είναι απλά πιόνια διεκπεραιωτές των εντολών της οικονομικής ολιγαρχίας (με αμοιβή, με το αζημίωτο) . Είδε ποτέ κανείς κάποιον από όλους αυτούς, ας πούμε, τα 9 τελευταία χρόνια που να αρνήθηκαν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να εκτελέσουν μία από τις διαταγές της διεθνούς ή της ντόπιας ολιγαρχίας; ΟΥΤΕ ΜΙΑ. Συμπέρασμα. Οι ολιγαρχικές ΕΚΛΟΓΕΣ τους είναι μια απάτη. Ο λαός δεν έχει καμιά εξουσία. Εδώ δεν έχουν αυτοί μια σημαντικοί εξουσία. Έχουν απλά την εξουσιοδότηση του εκτελεστικού οργάνου.

ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΩΣΗ είναι ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση των υπηκόων.

ΑΠΑΞΙΩΣΗ των συστημάτων όπου οι ελάχιστοι έχουν την εξουσία να επιβάλλουν τους νόμους πάνω στην πλειοψηφία ΚΑΙ ταυτόχρονα ΑΞΙΩΣΗ ενός συστήματος όπου τελικά ο κάθε νόμος θα είναι ψηφισμένος από την πλειοψηφία του λαού.

ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΑΚΡΙΒΗ ΣΤΑ ΠΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΦΘΗΝΗ ΣΤΟ ΑΛΕΥΡΙ

*ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΟΜΩΣ ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ!! Δεν νομιμοποιούν ένα σύστημα όπου τελικά μια μειοψηφία έχει πλήρεις νομοθετικές, εκτελεστικές και δικαστικές εξουσίες!! Δεν νομιμοποιούν ένα σύστημα όπου τελικά τον κάθε νόμο τον φτιάχνει και τον επιβάλλει μια μειοψηφία στην πλειοψηφία!! Δεν νομιμοποιούν την κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία. Δεν νομιμοποιούν την αφαίρεση αυτού του μεγαλύτερου κοινωνικού αγαθού (εξουσία) από το λαό (από αυτό εξαρτώνται σχεδόν όλα τα άλλα κοινωνικά αγαθά.)!! Έτσι είναι. Η ολιγαρχική αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι άριστη και στην υποκρισία. Μας παρουσιάζεται σαν φιλεργατική αλλά σκοπεύει στην εξουσία μιας μηδαμινής μειοψηφίας, σκοπεύει στη δικτατορία του κόμματος επί του λαού. Η προσωπική εξουσιολαγνεία ξεχειλίζει.

Με την είσοδο όμως στο ολιγαρχικό κοινοβούλιο υπάρχουν πολλά αγαθά για των μηχανισμό των επαγγελματιών. Βουλευτικοί μισθοί, επιχορηγήσεις και διάφορα άλλα. Κατ επάγγελμα "επαναστάτες".


Αν ήταν γιατροί και τους πήγαιναν έναν ασθενή με τριχόπτωση και με έμφραγμα, θα κοίταζαν να θεραπεύσουν πρώτα την τριχόπτωση;





*ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΙΝ (του ΝΑΡ, εξωκοινοβουλευτική αριστερά) 23-24 ΜΑΡΤΗ 2019 σελίδα 15

«ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ»

Δηλαδή εργατικό κίνημα έξω από τους επίσημους θεσμούς του εργατικού κινήματος αλλά μέσα στους κεντρικούς επίσημους θεσμούς του κοινοβουλευτικού ολιγαρχικού συστήματος. Με την καταμέτρηση των "κουκιών", με την καταμέτρηση της δύναμης (ακόλουθους) μπορούν να παίζουν μπάλα οι ηγέτες σαν φορείς μιας κάποιας δύναμης. Έτσι μπορούν πχ να λένε στο δεύτερο γύρο δημοτικών ή περιφερειακών ολιγαρχικών εκλογών να ψηφίσουν οι ακόλουθοί τους "λαϊκή συσπείρωση" κοκ. Να δείχνουν ότι έχουν μια κάποια δύναμη, να κάνουν συμμαχίες, να διαπραγματεύονται κλπ





ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ. Ο σκοπός για "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. Τι τους νοιάζει. Αυτοί νιώθουν ¨παράγοντες" κλπ

Η ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ.

 
Απλά η ψήφος του υπήκοου στις εκλογές των ολιγαρχικών παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη διαιώνιση της σκλαβιάς του.
 1. Παίζει το ρόλο του διαιτητή στις ενδο ολιγαρχικές αντιπαλότητες. Οι υποψήφιοι άρρωστοι μνηστήρες της ολιγαρχικής εξουσίας είναι πολλαπλάσιοι των θέσεων εξουσίας. Έτσι οι ολιγαρχικοί, για να μη σκοτώνονται μεταξύ τους,  βάζουν τα θύματά τους να ψηφίζουν ποιόν θέλουν για νταβατζή τους και αυτοί αποδέχονται το αποτέλεσμα.

2. Καλλιεργεί την ψευδαίσθηση στους υπηκόους ότι οι νόμοι με τους οποίους  οι ολιγαρχικοί τον ξεσκίζουν μετά, είναι αποτέλεσμα της δικής τους βούλησης, της δικής τους (ανύπαρκτης) εξουσίας. Και ότι αν διαλέξουν καλό ολιγαρχικό θα έχουν και καλούς νόμους για τους ίδιους.


*Φυσικά καλός ολιγαρχικός δεν υπάρχει εξ ορισμού και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Εκείνος που θέλει να καθορίζει τη ζωή των άλλων και όχι να εκτελεί τις εντολές των άλλων είναι εξ ορισμού κακούργος. Πχ αν ένας ταξιτζής δεν ήθελε να παίρνει εντολές από τους πελάτες του για τον προορισμό τους αλλά θα ήθελε από τη στιγμή που οι πελάτες τον επέλεγαν, να έχει αυτός την εξουσία να τους πάει όπου γουστάρει ΤΟΤΕ σίγουρα θα ήταν ψυχασθενής.

Ν ΑΞΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΓΙΑ "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" (και όχι μιας μειοψηφίας) ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΚΑΘΕ ΘΕΛΗΣΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

Να απαξιώσουμε κάθε μορφή ολιγαρχισμού (κοινοβουλευτικού, φασιστικού, λενινιστικού) και να αξιώσουμε το πρόταγμα για "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" (και όχι μιας μειοψηφίας)

ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΚΟΛΛΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ

ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

ΑΠΑΞΙΩΣΗ από τη μια κάθε μορφής ολιγαρχισμού (κοινοβουλευτικού, φασιστικού, λενινιστικού) και από την άλλη ΑΞΙΩΣΗ της εξουσίας των λαών, η οποία θα υπάρξει  ΜΟΝΟ όταν τελικά "ο κάθε νόμος που θα τίθεται σε ισχύ στην κοινωνία, θα είναι επιλογή της πλειοψηφίας των ισότιμων μελών της". Η ΑΠΟΧΗ  είναι μια μορφή μεγάλης απαξίωσης, όπως και άλλες και είναι ένα καλό βήμα. Όμως θα πρέπει να συνδεθεί με το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ υλικό περιεχόμενο του προτάγματος (ΑΞΙΩΣΗ) για την εξουσία του κάθε λαού. Το συγκεκριμένο υλικό περιεχόμενο (Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ) αρνούνται ΑΚΟΜΑ να τον αναφέρουν (όχι μόνο οι ολιγαρχικοί - φυσικό), αρκετοί καλοπροαίρετοι αγωνιστές για να μη φανούν αιρετικοί στους "καθοδηγητές" τους σήμερα και επειδή οι γκουρού του παρελθόντος, στους οποίους πίνουν νερό στο όνομά τους, δεν το είχαν αναφέρει για διάφορους λόγους. Έτσι δεν μπορούν ακόμα να σπάσουν αυτά τα συναισθηματικά δεσίματα. Όμως αργά ή γρήγορα θα τεθεί "μαζικά". Θα τεθεί μαζικά, μαζί με τη συγκεκριμένη θεσμική στόχευση για ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στο λαό.

Κάποιοι αγωνιστές είναι κολλημένοι με την αναφορά γενικών εννοιών όπως "αυτοθέσμιση" και "αυτονομία". Το συγκεκριμένο και εφικτό περιεχόμενο όμως αυτών είναι το "ο κάθε νόμος τελικά να είναι επιλογή της πλειοψηφίας" συνοδευόμενο από της συγκεκριμένες προυποθέσεις για την πραγμάτωσή του που είναι ένοπλη, νομοθετική, δικαστική εξουσία στον κάθε λαό. Παραμένοντας όμως στη χρήση των γενικών εννοιών αφήνουν ανοιχτό το πεδίο να μπει η ολιγαρχική προπαγάνδα και να βάλει εντός αυτών των εννοιών ό,τι περιεχόμενο γουστάρει, όπως κάνει πάντα και όπως έκανε με τις έννοιες της δημοκρατίας, του πολίτη, της λαϊκής κυριαρχίας, του νόμου, της 'άμεσης" δημοκρατίας, του πολιτισμού, της ελευθερίας, της προόδου κλπ



ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΟΣ "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ".



Όταν αυτά τα συναισθηματικά κολλήματα ξεπεραστούν τότε θα αρχίσει να απλώνεται ένα μεγάλο κίνημα.

ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ

Μήπως τα αφεντικά έχουν χαζέψει και δεν ξέρουν το συμφέρον τους; Μήπως δεν τους συμφέρει η συμμετοχή των υπηκόων τους στις εκλογές τους αλλά τους συμφέρει η αποχή; Τι να πει κανείς. Τότε η ολιγαρχική αριστερά, που λέει ότι πολεμά την πλουτοκρατία,  γιατί εναντιώνεται στην αποχή όπως εναντιώνονται και οι μεγιστάνες. Εδώ γιατί αυτή η ταύτιση απόψεων; Κάτι το πολύ σάπιο υπάρχει από κάτω.
Οι θεωρίες του "να εκμεταλλευτούμε τους αστικούς θεσμούς" έχει καταντήσει το πιο θλιβερό ανέκδοτο της ιστορίας του τελευταίου (και πάνω) αιώνα, αφού έχει αποδειχθεί ότι ήταν επιφανειακές αντιλήψεις του κώλου και ότι η πλουτοκρατία που έφτιαξε αυτούς τους θεσμούς κατόρθωνε πάντα (χωρίς εξαίρεση) να απενεργοποιήσει επαναστατικά κάθε τι που έπεφτε στις αγκάλες της.

ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ;

Τα αφεντικά κάτι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ξέρουν ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΧΟΥΝ όταν καλούν τους δούλους τους, δια μέσου των εκπροσώπων τους, να πάνε στην κάλπη, να συμμετέχουν στις εκλογές τους και ας ψηφίσουν όποιο κόμμα θέλουν. Κάτι πολύ σημαντικό ήξεραν όταν νομιμοποιούσαν τα δήθεν επαναστατικά κόμματα. Αν είχαν την παραμικρή υποψία ότι θα κινδύνευαν δεν θα τα νομιμοποιούσαν ΠΟΤΕ. Η νομιμοποίηση αυτών τους ήταν πολύ χρήσιμη. Και μόνο η συμμετοχή τους στο ολιγαρχικό κοινοβουλευτικό παιγνίδι ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ το σύστημά τους και το κάνει σχεδόν ακλόνητο.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ; ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ;

ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΞΙΩΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΝΕΟΥ. (ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΞΙΩΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΝΕΟΥ)

Οποιοδήποτε υποκείμενο (ατομικό ή συλλογικό) για να ΑΞΙΩΣΕΙ (υιοθετήσει) ολοκληρωτικά ένα ΝΕΟ ΣΚΟΠΟ θα πρέπει πρώτα να ΑΠΑΞΙΩΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ κάτι που βιώνει. Δηλαδή για να αξιώσει ο λαός τη ΔΙΚΗ του εξουσία, θα πρέπει πρώτα να απαξιώσει πλήρως αυτό που ζει και στο οποίο δεν έχει καμιά εξουσία (Το 99,9% των "νόμων" που του επιβάλλουν, δεν τους θέλει η πλειοψηφία του λαού.) Αυτό για να αλλάξει θα πρέπει ΠΡΩΤΑ να απαξιωθεί πλήρως στην κοινωνική συνείδηση, το σύστημα που παράγει ένα τέτοιο το αποτέλεσμα, Όμως η ολιγαρχικοποιημένη αριστερά, όταν καλεί τον κόσμο να την ψηφίσει, τους υπόσχεται διάφορα θετικά. Πχ "αν δυναμώσουμε στη βουλή και στο λαό τότε θα σας δώσουμε τα χι και ψι δικαιώματα ή θα αντισταθούμε να μην χάσετε κλπ ή η μόνη κερδισμένη ψήφος είναι προς το κόμμα μας κοκ" Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το ολιγαρχικό κοινοβουλευτικό σύστημα δεν είναι για πλήρη απαξίωση, δεν είναι για να συντριβεί, γιατί μπορεί να έχει και θετικά για το λαό αν αυτός κάνει "σωστή" επιλογή. Άρα μην το απαξιώνεται αυτό το σύστημα. Με τέτοιες μπουρδολογίες παγιδεύουν όχι μόνο εκείνους τους καλοπροαίρετους που τους ακολουθούν αλλά απευθύνονται προς το σύνολο της κοινωνίας. Το θέμα, από τη στιγμή που συμμετέχουν, είναι το πως να δικαιολογήσουν το κάλεσμα για να ψηφιστούν. Αν υποσχεθούν οι ίδιοι κάποια καλά (δια μέσου αυτού του συστήματος) δεν αφήνουν να απαξιωθεί πλήρως το σύστημα για να μπορούμε να οδηγηθουμε στη ριζική αλλαγή.
Αν από την άλλη θελήσουν να απαξιώσουν πλήρως το σύστημα και ταυτόχρονα θέλουν να τους ψηφίσουν, η μόνη δικαιολογία (του κώλου) θα μπορούσε να είναι "ψηφίστε μας για να ανατρέψουμε την ουσία του συστήματος". Ετούτο όμως θα είναι άλλη μια απάτη, άλλη μια παραπλάνηση διότι το σύστημα δεν παραιτείται από την εξουσία του (ένοπλη, νομοθετική κλπ) με το να ψηφίσει ο λαός και δώσει πλειοψηφία σε ένα κόμμα. (ετούτο το καταλαβαίνουν και νήπια) Αν ,όμως το πουν αυτό, τότε εξαπατούν το λαό και τον διαπαιδαγωγούν σε αντεπαναστατική κατεύθυνση, στη μη διεκδίκηση της ένοπλης, της μομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας δια μέσου της διαρκούς άσκηση κινηματικής αντιβίας. ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.
ΔΕΝ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ
* Όμως οι δύο πιο πάνω αρχικές αιτίες δρουν συνδυαστικά.
Δηλαδή χωρίς το πρόταγμα και το σκοπό της εξουσία του λαού σαν στρατηγικό σκοπό του κινήματος δεν ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ κινηματικά η όποια μερική ή πλήρης ΑΠΑΞΙΩΣΗ του κοινοβουλευτικού ολιγαρχισμού και ταυτόχρονα δεν έχει εξ αρχής σωστή σκόπευση ο λαός. Το πρόταγμα για "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" και το "ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ" όσο πιο πολύ περνά μέσα στην κοινωνία, τόσο πιο πολύ βοηθά στην απαξίωση του κοινοβουλευτισμού και η απαξίωση αυτού τόσο σπρώχνει προς την αξίωση για εξουσία του λαού.
Η ΑΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ. ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ (Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΛΙΑΣΤΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΑΜΑ. ΑΡΑ Η ΑΠΟΧΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ, ΕΝΩ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η αποχή είναι ο δυναμίτης με φυτίλι. Χρειάζεται όμως και η φωτιά. Η φωτιά είναι το επαναστατικό πρόταγμα για το: "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ".

ΕΙΤΕ ΨΗΦΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΜΕ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΙΤΕ ΨΗΦΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ.

Όλα λοιπόν τα ολιγαρχικά κόμματα είναι θανάσιμοι εχθροί της εξουσίας του λαού. Και εξουσία του λαού, σε πιο συγκεκριμένο επίπεδο, σημαίνει ένα θεσμικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου τελικά "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ".
Όλοι τους λοιπόν είναι κουτιά με το ΙΔΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ αλλά με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ. Το ίδιο περιεχόμενο είναι αυτό του να θέλουν μία μειοψηφία να επιβάλλεται στην πλειοψηφία δια των "νόμων" που η ίδια μειοψηφία θα φτιάχνει. Η όποια διαφορά τους βρίσκεται στο περιτύλιγμα και όχι στην ουσία. Δυστυχώς πολλοί καλοπροαίρετοι έχουν πέσει στην παγίδα και νομίζουν ότι οι διαφορές τους αφορούν την ουσία. (Κανένα ολιγαρχικό κόμμα δεν δήλωσε ΠΟΤΕ (φυσικά) ότι σκοπεύει "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ", ΠΟΤΕ δεν παρουσίασε ένα δυνατό θεσμικό σχέδιο για το πως θα μπορούσε να λειτουργεί αυτό, ΠΟΤΕ δεν έκανε κριτική στον κοινοβουλευτισμό ως σύστημα όπου τελικά τον κάθε νόμο τον φτιάχνει και τον επιβάλλει στην πλειοψηφία μια μηδαμινή μειοψηφία, ΠΟΤΕ τους δεν είπαν ότι το θεσμικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού είναι ολιγαρχικό και ΄ότι δεν θα πρέπει να τον ονομάζουμε δημοκρατία αλλά ολιγαρχία κοκ).
Μεταξύ "κατεργαραίων" υπάρχει ειλικρινής σιωπηρά συμφωνία πάνω σε αυτά τα θέματα, γιατί κοινός εχθρός τους είναι η εξουσία των λαών.)

ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ (ηγέτες). Ο ΛΥΚΟΣ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΠΡΟΒΙΑ.

*Και οι εναπομείναντες λενινιστές – αντικομμουνιστές εξουσιολιγούρηδες ζητούν την ψήφο των υπηκόων για να δυναμώσουν και μετά να επιβάλλουν τη δικτατορία μιας εντελώς ασυνείδητης μειοψηφίας (δεν έχουν συνείδηση ότι η εξουσιολαγνεία που έχει φωλιάσει μέσα τους,   τους σπρώχνει στο να θέλουν να επιβάλλουν στο λαό μια δικτατορία μιας ισχνής μειοψηφίας. Τη δικτατορία των αυτόκλητων "πρωτοπόρων".) Αυτοί οι πρωτοπόροι στην ακατάσχετη εξουσιοληγουριά θέλουν να φτιάχνουν τον κάθε "νόμο" και να τον επιβάλλουν στην πλειοψηφία. Γι αυτό δεν ονομάζουν ολιγαρχία τον κοινοβουλευτισμό αλλά τον ονομάζουν δημοκρατία, γι αυτό δεν έκαναν ΠΟΤΕ κριτική στον κοινοβουλευτισμό ως ένα σύστημα όπου οι λίγοι αποφασίζουν για τον κάθε νόμο και διατάζουν την πλειοψηφία( στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σχοινί)  γι αυτό συμμετέχουν σε ολιγαρχικές εκλογές. Θέλουν να εκπαιδεύουν την κοινωνική συνείδηση στην αναζήτηση και επιλογή μιας μειοψηφίας που θα την εξουσιάζει.

*Δικτατορία του κόμματος λοιπόν, δικτατορία μιας μικρής (συνειδητής) «πρωτοπορίας» λαοσωτήρων. Αυτή η αντιδημοκρατική και συνολικά αντικομμουνιστική άποψη του Στάλιν, είναι ίδια με αυτή του Λένιν, του Τρότσκι, του Μάο και άλλων. Απόλυτα διαστρεβλωμένη η έννοια της δικτατορίας - κυριαρχίας του προλεταριάτου του Μαρξ. Ο Μαρξ ήθελε ο κάθε νόμος που θα έμπαινε σε ισχύ στην κοινωνία να ήταν επιλογή της πλειοψηφίας.

Πρότεινε τη δημοκρατία της παρισινής κομμούνας για το θεσμικό σύστημα που θα πρέπει να αντικαταστήσει το αστικό.  Πρότεινε, στις αναφορές του για την κομμούνα, τη δημοκρατία - δημοκρατική ρεπούμπλικα, περιεχόμενο της οποίας είναι το "ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ". Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα αντικομμουνιστικά των Λένιν, Στάλιν κοκ με τη δημοκρατία και συνολικά με τον κομμουνισμό του Μαρξ; Όση σχέση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο ή ο Πάπας με το χριστιανισμό. Ο Λένιν και οι διάδοχοί του έκαναν το ΑΠΟΛΥΤΟ αναποδογύρισμα του προτάγματος του Μαρξ και έχουν οδηγήσει σήμερα το παγκόσμιο εργατικό κίνημα στον πάτο.

Τα πιο πάνω λεγόμενα του Στάλιν, είναι τα ίδια και συνέχεια των λεγομένων και των αντιλήψεων του Λένιν. Πχ, ενδεικτικά μια από τις πολλές δεκάδες αντιδημοκρατικές - αντικομμουνιστικές απόψεις του Λένιν:

Ο Λένιν σε ομιλία του στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1918  λέει

" Όταν κατηγορούμαστε για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας ενός κόμματος και ,όπως έχετε ακούσει, προτείνεται ένα ενωμένο σοσιαλιστικό μέτωπο, εμείς λέμε, «Ναι, αυτό είναι η δικτατορία ενός κόμματος! Αυτό είναι που εμείς υποστηρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή μας τη θέση γιατί το κόμμα έχει κερδίσει, με τη διαδρομή δεκαετιών, τη θέση της πρωτοπορίας σε όλο το εργοστασιακό και βιομηχανικό προλεταριάτο...."

Αυτή ήταν η θεωρητική άποψη του Λένιν. Μερικοί όμως σημερινοί εξουσιολάγνοι λενινιστές - αντικομμουνιστές προσπαθούν να υπερασπιστούν το Λένιν προβάλλοντας την παιδαριώδη δικαιολογία των δυσκολιών που συνάντησε η επανάσταση του 17. Μεγάλο ψέμα αυτό. Ο Λένιν το (ντε φάκτο) πρόταγμά του το είχε διαμορφώσει πολλά χρόνια πριν. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ τον καταγγέλει, στο βιβλίο της "οργανωτικά προβλήματα της Ρώσικης σοσιαλδημοκρατίας" που εκδόθηκε το 1905. Εκεί, μέσα στα τόσα πολλά, μας λέει ότι ο Λένιν θέλει ουσιαστικά σαν το μόνο σκεπτόμενο κομμάτι του κόμματος την κεντρική επιτροπή η οποία θα έχει την απόλυτη εξουσία επί των πάντων.

Οι σύγχρονοι Λενινιστές ή "Σταλινολενινιστές" κοκ, προσπαθούν με λεκτικές ακροβασίες και παραποιήσεις εννοιών (σαν κοινοί λωποδύτες)  να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Μας λένε πχ ότι η δικτατορία του κόμματος είναι η δικτατορία του προλεταριάτου αφού το κόμμα είναι ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ του προλεταριάτου. Φυσικά αυτό είναι ένας ακόμα αντικομμουνιστικό βιασμός της πραγματικότητας. Ο αντιπρόσωπος για να είναι αντιπρόσωπος δεν θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη εξουσία από τον αντιπροσωπευόμενο, Ο αντιπροσωπευόμενος θα πρέπει να έχει τη μέγιστη εξουσία για να μπορεί να εξουσιοδοτεί τον αντιπρόσωπο να εκτελεί ότι θέλει ο αντιπροσωπευόμενος. Ο αντιπροσωπευόμενος θα πρέπει να αποφασίζει και να δίνει εντολές στον αντιπρόσωπο και όχι το αντίστροφο. Αν ισχύει το αντίστροφο, δηλαδή αν ο αντιπρόσωπος έχει την εξουσία να αποφασίζει και να διατάζει τον αντιπροσωπευόμενο, τότε ο λεγόμενος αντιπρόσωπος δεν είναι αντιπρόσωπος αλλά ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ και ο θεωρητικά αντιπροσωπευόμενος δεν είναι αντιπροσωπευόμενος αλλά ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ του νταβατζή. Πρακτικά, η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι (λαός) θα πρέπει να έχουν αυτοί τη μέγιστη εξουσία (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική), έτσι ώστε να αποφασίζουν και να δίνουν εντολές στο όποιο υποκείμενο (πχ κόμμα) να εκτελεί τις αποφάσεις τους. Αντίστροφα όταν το κόμμα έχει την εξουσία να αποφασίζει και να διατάζει τους εργαζόμενους δεν έχουμε δικτατορία του προλεταριάτου αλλά ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ.

* Στα καταπιεστικά, στα αντιλαϊκά, στα αντικομμουνιστικά λενινιστικά συστήματα της ανατολικής ευρώπης, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ δεν είχαν οι εργαζόμενοι την εξουσία να αποφασίσουν και να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Ούτε σε ένα θέμα δεν αποφάσισε και δεν επέβαλλε ο λαός τη βούλησή του. Για τα πάντα αποφάσιζε το κόμμα και τα επέβαλε στο λαό, χωρίς να τον ρωτήσει για τίποτα.
Πχ στο 10ο συνέδριο ο Λένιν εισηγείται στο κόμμα το εξής:

 «Λόγω της σημερινής κατάστασης πρέπει να συγκεντρωθεί η ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ .. κάθε ανάμειξη ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ των επιχειρήσεων θα πρέπει να αναγνωριστεί στις παρούσες συνθήκες σαν απόλυτα απαράδεκτη και ολέθρια!!!!!»



Το εισηγείται λοιπόν αυτό ο Λένιν (σε μια μηδαμινή μειοψηφία συνέδρων) και το ΚΟΜΜΑ  το ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ  και μετά ΔΙΑΤΑΖΕΙ (απειλή χρήσης βίας) ΟΛΗ την εργατική τάξη και το λαό!!! Όπως θα έκανε ο κάθε νταβατζής και όχι ο αντιπρόσωπος.


Να τι σημαίνει ΠΡΑΚΤΙΚΑ καθοδήγηση για τον Λένιν. Επιβολή - δικτατορία του κόμματος.

Κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική λενινιστική αριστερά (ηγεσίες) είναι εχθρός της εξουσίας του λαού. Πολλές φορές, πιο σκληρός εχθρός ακόμα και από τους αστούς.

ΥΓ Η ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑ ΤΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ – ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.
«Έχουμε το σύνολο των εργαζομένων. Πρωτοπορία αυτών είναι η εργατική τάξη. Πρωτοπορία της εργατικής τάξης είναι το κόμμα. Και πρωτοπορία του κόμματος είναι η κεντρική επιτροπή. (και για τους σταλινικούς, η πρωτοπορία της κεντρικής επιτροπής είναι ο γραμματέας Στάλιν)

ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ: ΦΑΝΑΤΙΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΤΟΥΣ ΤΗ ΜΠΑΛΑ

Κάποιοι από τους υπηκόους που ψηφίζουν-ενδυναμώνουν τους ολιγαρχικούς, τόσο πολύ ενδιαφέρονται για τα κοινά, που είναι ικανοί να "παλεύουν" μέχρι "τη δευτέρα παρουσία" αλλάζοντας μηχανοδηγούς, μήπως και αλλάξει πορεία το τρένο. Έως τότε θα απαξιώνουν τους άλλους μηχανοδηγούς και όχι το σύστημα.

Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

Λες και δεν υπάρχει η ιστορία που να μας διαβεβαιώνει ότι με όποιον μηχανοδηγό και να αντικαταστήσεις τον προηγούμενο, το τρένο δεν αλλάζει πορεία. Με θεατρινίστικες αντιπαραθέσεις οι ολιγαρχικοί "μηχανοδηγοί" αποσπούν την προσοχή των υπηκόων από το κεντρικό και μοναδικό δια ταύτα που είναι: "Είτε ο λαός θα αποφασίζει πλειοψηφικά για την ισχύ του κάθε νόμου είτε μια μειοψηφία θα αποφασίζει και θα επιβάλλει στην πλειοψηφία τον κάθε νόμο". Οι ολιγαρχικοί βέβαια ψεύδονται όταν προπαγανδίζουν ότι δεν είναι εφικτό ο λαός να ψηφίζει τον κάθε νόμο. Προπαγανδίζουν φυσικά ό,τι τους συμφέρει γιατί γι αυτούς είναι θέμα ζωής ή θανάτου.

Δες κείμενο "ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ"

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΞΙΑ

Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται συχνή αναφορά πάνω σε αυτό το θέμα και ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια για ένα σαφή υλικό διαχωρισμό των εννοιών. Επίσης ακούγεται όλο και πιο πολύ το ότι "ο παλιός διαχωρισμός μεταξύ αριστεράς και δεξιάς δεν υφίσταται πια" ή ότι "οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αυτών έχουν καταρρεύσει". Υπάρχει ένα τεράστιο μπέρδεμα, το οποίο προκλήθηκε από τον, επί μακρόν, βιασμό της ουσίας του προτάγμτος της αριστεράς, από υποκείμενα που αυτοαποκαλούνται αριστερά ενώ στο βάθος  στοχεύουν στην υλοποίηση του ΣΚΟΠΟΥ της δεξιάς αντίληψης για την ουσία του συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας.

Φυσικά ο διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει σημειολογικά, δηλαδή από το σε ποια έδρανα της ολιγαρχικής βουλής κάθονται οι διάφοροι εκλεγμένοι νταβατζήδες του λαού. (Ας αφήσουμε το διαχωρισμό στη Γαλλική επανάσταση)


* Ο διαχωρισμός, με τη  χρήση των γενικότερων εννοιών, είναι ο από αιώνες διαχωρισμός μεταξύ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ και ΟΛΙΓΡΧΙΚΩΝ. (Η βάση του δηλαδή βρίσκεται στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα πχ.)

*Αυτό, στο αμέσως κατώτερο γενικό επίπεδο, σημαίνει αντιλήψεις διαμετρικά αντίθετες για την ουσία της θεσμικής οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας.  Ήτοι  είτε εξουσία στους πολλούς είτε εξουσία στους λίγους. Σύστημα όπου η εξουσία θα ανήκει στους πολλούς και σύστημα όπου η εξουσία θα ανήκει σε μια μειοψηφία.

* Και τούτο, σε πιο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ επίπεδο μεταφράζεται με γνώμονα την ουσία των σκοπών του κάθε συστήματος.
Ο κεντρικός ΣΚΟΠΟΣ του πρώτου είναι το "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ" (σύμφωνα με αυτά που θεωρεί συμφέροντά της) και του δεύτερου συστήματος ο ΣΚΟΠΟΣ είναι το: "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ (σύμφωνα με αυτά που θεωρεί συμφέροντά της)



*Η έννοια του αριστερού είχε τη σημασία εκείνου που αγωνίζεται για την εξουσία του λαού και του δεξιού εκείνου που αγωνίζεται για την εξουσία στα χέρια μιας μειοψηφίας.

Η σύγχυση προκλήθηκε όταν σε αυτό το επίπεδο γενικής αναφοράς (εξουσία του λαού) υιοθετήθηκε από διάφορα υποκείμενα και έτσι αυτό ονομάστηκαν αριστερά ΑΛΛΑ όχι μόνο δεν κατέβηκαν στο επόμενο πιο συγκεκριμένο επίπεδο για να υιοθετήσουν το "ο κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας" αλλά τα προτάγματά τους ήταν φανερά "η εξουσία σε μια μειοψηφία" στην οποία ανήκαν και αυτοί, πχ στο κόμμα τους. Και επί πλέον, όταν οι λαοί διεκδικούσαν την εξουσία τους, αυτοί αποδείχθηκαν (πολλές φορές) χειρότεροι πολέμιοι και καταπιεστές του λαού. Έτσι είχαμε το ΟΝΟΜΑ του αριστερού ΑΛΛΑ με τον ουσιαστικό ΣΚΟΠΟ -πρόταγμα του δεξιού. Δηλαδή η εξουσία στους λίγους, οι λίγοι να φτιάχνουν και να επιβάλλουν στους πολλούς τον κάθε νόμο. Ακόμα ανέβηκαν στο αρχικό γενικό επίπεδο και κατάργησαν την έννοια του ολιγαρχικού για το θεσμικό σύστημα (την κράτησαν μόνο στο οικονομικό) και βάπτισαν δημοκρατία τα ολιγαρχικά (μειοψηφικά) συστήματα του κοινοβουλευτισμού (αστική δημοκρατία, κοινοβουλευτική δημοκρατία, αντιπροσωπευτική δημοκρατία κλπ) για να μπορούν να ονομάζουν δημοκτρατία την επιδιωκόμενη από αυτούς δικτατορία του κόμματος τους.


*Φυσικά, παλαιότερα, οι αυτό βαπτισμένοι αριστεροί, είχαν πιο πολλά φιλολαϊκά συνθήματα από ότι είχαν οι δεξιοί. Ήταν στα πλαίσια της τακτικής τους για να κερδίσουν οπαδούς ώστε να πάρουν την εξουσία αυτοί, οι λίγοι. Το μπέρδεμα άρχισε όταν πολλά συνθήματά τους (χρήση εννοιών σε γενικό επίπεδο) τα υιοθέτησε και η δεξιά. Πχ λαοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, προκοπή, ανάπτυξη κλπ.  Έτσι ισοπεδώθηκαν πολλά πράγματα στην κοινωνική συνείδηση και ο αρχικός διαχωρισμός δεν υπάρχει πλέον. ΔΕΞΙΟΙ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. Όμως ετούτο το μπέρδεμα ήταν φυσικό και επόμενο , αφού δεν υπάρχει ο αρχικός στρατηγικός διαχωρισμός, ο ουσιαστικός διαχωρισμός σε δημοκράτες και ολιγαρχικούς. Δηλαδή σε εξουσία του λαού και εξουσία των λίγων, και στο πιο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΈΡΟΣ στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ο «κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού ή επιλογή της μειοψηφίας». Ήτοι αριστεροί στα λόγια (για λαϊκοί εξουσία) και δεξιοί στο πρόταγμα για την εξουσία στους λίγους. («κουλουβάχατα»)

Έτσι στην καθημερινότητα έχουμε κάποιους που δηλώνουν αριστεροί αλλά είναι φανατικά υπέρ της εξουσίας - δικτατορίας του κόμματος (δηλαδή δεξιοί) και από την άλλη έχουμε δηλωμένους δεξιούς που όμως όταν τους ρωτάς αν θα ήθελαν ένα σύστημα όπου τον κάθε νόμο να τον ψηφίζει η πλειοψηφία ή αν τον κάθε νόμο να τον ψηφίζει μια μειοψηφία, ΑΠΑΝΤΑΝΕ το πρώτο. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται ΠΕΡΙ ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑΣ ΣΚΟΠΩΝ λόγο της τεράστια επιροής, της ανισισηγορικής προπαγάνδας.

Εδώ θα μπορούσε να εισαχθεί με άνεση ένας νέος όρος για το ατομικό επίπεδο. Ο όρος ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΟΣ, ή ΔΕΞΙΟΑΡΙΣΤΕΡΟΣ για εκείνον που σε λόγια ή επιθυμίες έχει κάποια κοινά στοιχεία με τον αριστερό, αλλά η ΠΡΑΚΤΙΚΗ του για τη θεσμική οργάνωση της κοινωνίας είναι δεξιός-ολιγαρχικός. (ερμαφρόδιτη κατάσταση)
*Αρκετοί φερόμενοι ως αριστεροί (στελέχη) προσπαθούν να βάλουν τον κεντρικό διαχωρισμό στο εξής: Λένε ότι η αριστερά αγωνίζεται για την κατάκτηση δικαιωμάτων από τους πιο αδύνατους. Αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της σύγχυσής τους. Η αριστερά αγωνίζεται με ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΚΟΠΟ να κατακτήσει ο λαός την εξουσία (τελικά ο κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας) για να μπορούν οι ίδιοι οι άνθρωποι να είναι παραγωγή ΟΛΩΝ των δικαιωμάτων τους και των υποχρεώσεών τους και όχι απλά να κατακτούν κάποια δικαιώματα, κάποιες παραχωρήσεις από τους ολιγαρχικούς, τις οποίες όποτε γουστάρουν να μπορούν να τις ανακαλέσουν. Ναι στην καθημερινότητα αγωνίζεται για τα προβλήματα των πιο αδυνάτων, αλλά προσπαθεί να τα συνδέσει με τη διεκδίκηση του απώτερου ΣΚΟΠΟΥ που είναι «ο κάθε νόμος, επιλογή της πλειοψηφίας» και όχι να τα συνδέει με το «ο κάθε νόμος επιλογή και επιβολή της δικής τους μειοψηφίας»



Όποιοι συνεχίζουν να προσπαθούν να ορίσουν τι είναι αριστερά και τι είναι δεξιά, θα χάσουν τον μπούσουλα και θα λένε ανοησίες αν δεν υπάρχει σαν ΚΕΝΤΡΙΚΗ διαχωριστική γραμμή το ποιός θέλουμε να φτιάχνει τους νόμους στην κοινωνία.

Ας χαρακτηρίσει ο καθένας τον εαυτό του με ετούτο το κριτήριο.