ΚΑΙ
αυτή είναι η πιο σκληρή παγίδα που κρατά ακόμα και για τόσους αιώνες στη
βαρβαρότητα την ανθρωπότητα.
*
Όταν όμως μια μειοψηφία (πχ κόμμα) θέλει να έχει την ΕΞΟΥΣΙΑ – ΔΥΝΑΜΗ (ένοπλη,
νομοθετική) να επιλέγει και να επιβάλλει δια της ΒΙΑΣ τη θέλησή του στην
πλειοψηφία, ΤΟΤΕ είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟ ότι αυτή η μειοψηφία ΣΚΟΠΕΥΕΙ, (έχει την
πρόθεση, θέλει εκ των προτέρων) να ΖΗΜΙΩΝΕΙ την πλειοψηφία, για να ικανοποιεί
δικές της επιθυμίες και δεν έχει επ ουδενί για σκοπό της το καλό της
πλειοψηφίας.
(Μιλάμε
για τις ηγεσίες των ολιγαρχικών κομμάτων)
*Η
ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ:
«
Για ποιό λόγο, για ποιο σκοπό, μια μειοψηφία θέλει να έχει αυτή την εξουσία
(και όχι ο λαός) ώστε να μπορεί να αποφασίζει και να επιβάλλει τη θέλησή της;
Για ποιο λόγο θέλει να καταφεύγει ακόμα και στην πιο σκληρή και αποτρόπαια βία
εναντίον της πλειοψηφίας ώστε να μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή της;»
ΑΣ
ΦΕΡΟΥΜΕ για παράδειγμα το εξής:
«Για
ποιο λόγο – αιτία ένας (επιλεγμένος ή μη επιλεγμένος) ταξιτζής θα ήθελε να είχε
την ΕΞΟΥΣΙΑ ώστε να δύναται να επιβάλλει δια της βίας (ακόμα και της πιο κτηνώδους)
τον προορισμό των πελατών του όπως γουστάρει αυτός; Γιατί να μην ήθελε να
αποφασίζουν για τον προορισμό τους οι πελάτες και αυτός να εκτελεί;»
*Προφανώς
θα είχε εξ αρχής την ΠΡΟΘΕΣΗ να ΖΗΜΙΩΣΕΙ τους πελάτες και για να αντιμετωπίσει
τις βέβαιες ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ τους, θέλει να κατέχει την ΕΞΟΥΣΙΑ αυτός και όχι οι
πελάτες, ΩΣΤΕ να μπορεί να τους ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙ.
*ΦΟΒΑΤΑΙ
τις αντιδράσεις των πολλών που θα ζημιωθούν.
*Και
δεν έχει αυτή την πρόθεση να ζημιώσει τους πελάτες, έτσι για πλάκα. Θέλει να
ικανοποιεί τις δικές του επιθυμίες *να κάνει τη δική του σκέψη πράξη) και όταν
αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με τη ζημιά των άλλων, τότε θα τους
ζημιώνει εσκεμμένα και δια της βίας.
*Η
κατοχή ΕΞΟΥΣΙΑΣ από ένα μειοψηφικό υποκείμενο και όχι από την πλειονότητα, έχει
ΜΟΝΟ ένα λόγο.
*Στις
σίγουρες ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ του και στις προσπάθειές του να ΖΗΜΙΩΣΕΙ την πλειονότητα για
να ωφεληθεί το ίδιο, θέλει να έχει τη ΔΥΝΑΜΗ ώστε να μπορεί να επιβληθεί, να
καταστείλει τις αντιδράσεις των πολλών και να τους υποτάξει στους σκοπούς του,
όταν το συμφέρει.
*ΦΟΒΑΤΑΙ
τις αντιδράσεις εναντίον του και ο μόνος τρόπος για να τις αναχαιτίσει είναι η
κατοχή της ένοπλης εκτελεστικής εξουσίας.
*ΔΕΝ
μπορεί να υπάρξει ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ αιτία.
*
Αν δεν είχε σκοπό να ζημιώνει την πλειοψηφία αλλά είχε σκοπό να την ωφελεί, δεν
θα χρειαζόταν να έχει αυτό την ένοπλη εξουσία, αφού η πλειονότητα που θα
ωφελούνταν δεν θα αντιδρούσε ενάντια στην ωφελιμότητά της.
1.
Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ.
*Απάτη
και αυτό. Και αν στην όποια ωφελιμότητα της πλειοψηφίας αντιδρούσε μια
μειοψηφία, τότε η ΕΞΟΥΣΙΑ στα χέρια της πλειονότητας θα μπορούσε να
εξουδετερώσει τις αντιδράσεις της μειοψηφίας (και πολύ πιο αποτελεσματικά). Δεν
χρειάζεται μια μειοψηφία να έχει την ΕΞΟΥΣΙΑ για να προστατέψει την πλειοψηφία
από κάποια άλλη μειοψηφία. Όταν έχει την ΕΞΟΥΣΙΑ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ μπορεί να
προστατεύει η ίδια την πλειοψηφία. Επομένως δεν θα χρειαζόταν η εξουσία να
είναι στα χέρια μιας μειοψηφίας για να προστατευτεί η πλειοψηφία.
*
Άρα οι ολιγαρχικοί (κάθε μορφής) έχουν, στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, εξ αρχής την
ΠΡΟΘΕΣΗ να ζημιώνουν την πλειονότητα, ανεξάρτητα από τους παραπλανητικούς, τους
ψεύτικους βερμπαλισμούς τους περί φιλολαϊκότητας και ηθικών πλεονεκτημάτων.
Τέτοιοι βερμπαλισμοί είναι Μόνο κούφια λόγια στην προσπάθεια τους για ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ
της κοινωνικής συνείδησης. Και δυστυχώς, τα κούφια λόγια τους κατορθώνουν να
εξουδετερώσουν τη συνείδηση αρκετών υπηκόων. Πίσω από το «ηθικό πλεονέκτημα,
κρύβεται πλεονασμός εξαπατήσεων»)
*Η βασική απάντηση λοιπόν είναι: Προσωπικό ΣΥΜΦΕΡΟΝ δια μέσου της ζημιάς των άλλων. Συμφέρον είτε οικονομικό είτε ψυχολογικό (αίσθηση εξουσίας) ή και τα δύο μαζί. Σε πολλές περιπτώσεις ολιγαρχικών, το ψυχολογικό συμφέρον μπορεί να υπερέχει του οικονομικού (να επιβάλλουν και να κάνουν τη δική τους σκέψη ή φαντασία πράξη). Η ΕΞΟΥΣΙΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥΣ όπου και αν στοχεύει αυτή (ψυχολογικά ή οικονομικά συμφέροντα) τίθεται σαν "αξία" ΠΑΝΩ ΑΠΌ ΟΛΑ και φυσικά ο λαός από κάτω.
**Επομένως,
ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ (και χωρίς καμιά εξαίρεση), ο ολιγαρχικός θέλει να κατέχει την
ΕΞΟΥΣΙΑ ώστε να δύναται να επιβάλλει τη ΖΗΜΙΑ στους πολλούς όταν αυτό είναι
σωστό για αυτόν δηλαδή όταν συμφέρει τα ψυχολογικοοικονομικά, διαστροφικά
συμφέροντά του και της κλίκας στην οποία ανήκει.
ΞΕΝΟΦΩΝ
«Αν
αναζητείς την ευνομία, θα δεις πρώτα ότι οι επιδεξιότεροι (άριστοι, ειδικοί,
τεχνοκράτες. λαοσωτήρες) έχουν κάνει τους νόμους για το δικό τους συμφέρον..»
Β
2.
Μπορεί να ισχυρίζονται ότι θέλουν την εξουσία για να ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΝ το λαό από
ΛΑΘΟΣ επιλογές του και το «παίζουν» ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ - ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ.
*ΨΕΥΔΟΣ-
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ αυτός ο ισχυρισμός τους.
ΓΙΑΤΙ;
Πρώτον
«Στην πλειοψηφιαρχία - δημοκρατία ο λαός, ακόμα και όταν δεν κάνει μια ΣΩΣΤΗ
επιλογή δεν θα είναι ΛΑΘΟΣ δικό του, αλλά εκείνων των ειδικών (μεταξύ των
ειδικών) που του πρότειναν τη μη σωστή εκδοχή. Πχ αν ένας ασθενής επιλέξει
μεταξύ 10 καλύτερων χειρούργων έναν, και αυτός κάνει λάθος, τότε το λάθος δεν
θα είναι του ασθενή. Επομένως ο λαός δεν θα κάνει ποτέ λάθος και το λάθος θα
είναι κάποιων ειδικών, ειδικών που οι ίδιοι λένε ότι συμβουλεύονται»
Δεύτερον:
Μας λένε ότι αυτοί ρωτάνε ειδικούς και κρίνουν πιο είναι το ΚΑΛΟ για το λαό.
Όμως αυτή η χούφτα των ολιγαρχικών δεν μπορούν να είναι παντογνώστες. Μπορεί να
είναι γνώστες μόνο του αντικειμένου στο οποίο έχουν σπουδάσει. Από εκεί και
πέρα, για τους εκατοντάδες τομείς της γνώσεις έχουν απόλυτη άγνοια, Και αυτοί
που έχουν απόλυτη άγνοια πως θα κρίνουν ότι κάποιοι ειδικοί (από το σύνολο των
ειδικών) ενός τομέα έχουν σωστές απόψεις και κάποιοι άλλοι έχουν λαθεμένες;.
Δηλαδή οι άσχετοι θα κρίνουν τους σχετικούς και μετά θα επιβάλλουν στο λαό ό,τι
πιστεύουν;
Πχ
για τον κορονοϊό. Όλοι της κυβέρνησης είναι άσχετοι από ιώσεις όπως είναι οι
δικηγόροι, οι εργάτες, μαθηματικοί, αγρότες, φυσικοί, βιολόγοι κλπ. Γιατί να
κρίνουν αυτοί ποιοι ειδικοί (από το σύνολο των λοιμωξιολόγων) έχει σωστές
απόψεις και ποιοι έχουν λαθεμένες;
*Ουσιαστικά
ο ρόλος τους είναι του ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΝΤΑΒΑΤΖΗ.
*ΠΩΣ
ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΔΑΕΙΣ;
Αν
κάποιος ΑΣΧΕΤΟΣ πιστεύει ότι είναι ικανός να κρίνει μεταξύ των ειδικών κάθε
τομέα και (σε όλους τους χιλιάδες τομείς γνώσεων) ποιες από τις διαφορετικές
απόψεις των ειδικών είναι λαθεμένες και ποια είναι η σωστή - ωφέλιμη για το
λαό, τότε ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ("έχει κάψει φλάτζα"). Και αν επί πλέον
θέλει να την επιβάλλει αυτή δια της βίας, ΤΟΤΕ είναι μέγιστος ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ.
*Ακόμα
και να υποθέσουμε (το αδύνατο) δηλαδή ότι θα μπορούσε να υπάρχει έστω και ένας
καλός ολιγαρχικός, ένας ολιγαρχικός που θα είχε καλή προαίρεση και ότι θα ήθελε
το καλό των πολλών, πάλι δεν θα μπορούσε να το κάνει γιατί θα ήταν
αντικειμενικά αδύνατο.
*Θα
ήταν αδύνατο εξ αιτίας α. των περιορισμένων υποκειμενικών του γνώσεων, εξ
αιτίας του ότι είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να κρίνει τις σωστές μέσα από τις χιλιάδες
διαφορετικές απόψεις των ειδικών και του ότι είναι αδύνατο να γνωρίζει τις
ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ανθρώπου και β. δεν ξέρει τις ανάγκες του κάθε
ανθρώπου του λαού πάνω στις οποίες θα πρέπει να γίνεται η αντιστοίχιση της
επιλογής. Δηλαδή είναι διπλά και άρα ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΔΑΕΙΣ.
*Γι
αυτό πρέπει να τους κόψουμε τα παπατζηλίκια, τους φιλολαϊκούς βερμπαλισμούς
τους..
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ
σχετικά με το γιατί είναι παράλογο και εγκληματικό μια χούφτα ανθρώπων να
επιλέγει το ορθό και το λάθος των ειδικών δες στο λίνγκ
https://bezedakos.blogspot.com/2020/08/blog-post_7.html
ΥΓ
1. *Στην πλειοψηφιαρχία - δημοκρτία ο λαός μπορεί να χάνει ή να θυσιάσει
ελάχιστα δένδρα σε εξαιρετικές περιπτώσεις (ως αντίτιμο) αλλά θα κερδίζει
τεράστια δάση. - Σε μια δύσβατοι περιοχή για να περάσεις, θα πρέπει να κόψεις
μερικά δένδρα (αντίτιμο), αν θέλεις να σβήσεις την πυρκαγιά - .
*
Στην ολιγαρχία όμως ο λαός κερδίζει ελάχιστα δένδρα και θα χάνει το τεράστιο
μέγεθος των δασών.
ΤΟ
ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ.
2.
* Το θέμα βασικά στην ανθρώπινη πράξη δεν είναι η ΜΗ σωστή επιλογή (ή το ΛΑΘΟΣ)
αλλά η ΖΗΜΙΑ που μπορεί να προκληθεί από αυτό. Αν γίνει κάποιο λάθος αλλά
τελικά δεν υπάρχει ζημιά, τότε «ούτε γάτος ούτε ζημιά». Πχ ένας πτηνοτρόφος
ξεχνά ένα βράδυ να κλείσει το κοτέτσι του αλλά ευτυχώς δεν πέρασε καμιά
αλεπού...
*Από
την άλλη, μπορεί να έχουμε πρόκληση ζημίας σε κάποιον είτε από ΛΑΘΕΜΕΝΕΣ και
αθέλητες πράξεις ΑΛΛΟΥ (πχ αμέλεια) είτε από πράξεις όπου ο πράττων τις θεωρεί
ΣΩΣΤΕΣ για τον ίδιον αλλά να είναι ΖΗΜΙΟΓΟΝΕΣ για ΑΛΛΟΥΣ (πχ ληστεία, κλπ).
*
Όμως στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ, ακόμα και σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις όπου ο λαός
θα ΖΗΜΙΩΘΕΙ από τη μη σωστή επιλογή του, παρότι το λάθος θα είναι των ειδικών
και όχι δικό του, τελικά θα έχει κάποια ΖΗΜΙΑ. (Και για να μειώσει στο ελάχιστο
ετούτες τις περιπτώσεις, για να περιορίσει ή να εξαφανίσει τις ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ
λαθεμένες προτάσεις, θα μπορεί ο λαός να θεσπίσει κίνητρα και αυστηρά
αντικίνητρα για εκείνους που θα του κάνουν τις προτάσεις ή ακόμα να απαιτεί και
πρακτικές αποδείξεις.)
*
1. Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΠΟΤΕ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΝΑ ΖΗΜΙΩΘΕΙ.
*Όταν
ο λαός στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ θα επιλέγει τον κάθε νόμο, η πλειοψηφία δεν θα κάνει
ΠΟΤΕ μια επιλογή ώστε ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ να ΖΗΜΙΩΘΕΙ η ίδια. Κάτι τέτοιο λοιπόν
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ εντελώς. Δεν μπορεί η πλειονότητα των ανθρώπων να είναι ΜΑΖΟΧΙΣΤΕΣ.
(μπορεί να το κάνει ΜΟΝΟ κατ εξαίρεση για λόγους αλληλεγγύης)
ΟΙ
ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΝΑ ΖΗΜΙΩΘΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
*
2. Αντίθετα στα ολιγαρχικά συστήματα οι ολιγαρχικοί ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΣΚΟΠΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ
ΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ (Μέσα στα πλαίσια που θα μπορούν να συντηρούν και να διατηρούν
το μηχανισμό εξουσίας που τους δίνει αυτή τη δυνατότητα.
