* Όλοι λοιπόν εναντίον του λαού από το δικό
τους "μετερίζι". Χαράς ευαγγέλια για το ολιγαρχικό σύστημα. Όλοι
έρχονται στα λόγια του. Ο λαός δεν είναι ικανός για τίποτα και άρα χρειάζεται
"προστασία - νταβατζιλίκι" από κάποιους λίγους ξύπνιους και ικανούς.
* Φυσικά, ο καθένας μιλά προσβλητικά για το λαό επειδή η πλειονότητά του δεν
ενστερνίζεται τις δικές του απόψεις τις οποίες ο ίδιος θεωρεί σωστές και των
άλλων που είναι διαφορετικές τις θεωρεί λαθεμένες.
Και όλοι εμείς οι ξύπνιοι, που εκφραζόμαστε
έτσι, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι με τούτο τον τρόπο ρίχνουμε νερό στον
μύλο του συστήματος, γινόμαστε ιδεολογικά φερέφωνα του συστήματος.
* Αν είχαμε λιγότερο εγωϊσμό και αλαζονεία,
ίσως εκφραζόμασταν καλύτερα και πιο πραγματιστικά που θα ήταν κάπως έτσι:
"Ο λαός δεν ξυπνά από τις δικές μας
απόψεις".
Αυτή είναι η πραγματικότητα αλλά αποφεύγουμε
να την εκφράσουμε. Γιατί;
* Γιατί αν εκφραζόμασταν έτσι, όλοι εμείς
που υποτίθεται ότι ξέρουμε και θέλουμε το σωστό του λαού, θα μπαίναμε κάτω από
μια διπλή υπευθυνότητα. 1η Να αναλύσουμε τις αιτίες της νάρκωσης του λαού
(προπαγάνδα,
πλύση εγκεφάλου, διαστρέβλωση στοιχείων κλπ) και 2η να δούμε πόσο στραβά
αρμενίζουμε εμείς και γιατί οι δικές μας προτάσεις δεν είναι ικανές να
ξυπνήσουν τον "κοιμισμένο" λαό. Στη δεύτερη περίπτωση θα φαίνονταν οι
προσωπικές μας ευθύνες και μη ικανότητες. Τι δεν κάνουμε καλά στην
"χημεία" της πρότασής μας; Πχ θέλουμε να παράξουμε ένα χημικό
φαινόμενο που απαιτούνται να συνδράμουν αρκετά στοιχεία. Ένα μόνο δε αν ΔΕΝ
βάλουμε, τότε δεν θα παραχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και αν δεν βάλουμε αυτό
το ένα στοιχείο, μπορεί να σημαίνει ότι είτε δεν το γνωρίζουμε είτε ότι δεν
μπορούμε είτε ότι το αμελούμε.
*Ο ΚΑΘΕ άνθρωπος δρα σύμφωνα με τις επιταγές
της φύσης. Επιδιώκει το ΩΦΕΛΙΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ. σύμφωνα με τα γνωστικά στοιχεία
που έχει. Το ωφελιμότερο βγαίνει από τη σύγκριση της αξίας του
"θεωρητικού" προτεινόμενου με την αξία του υπάρχοντος βιωμένου. πλην
ο κόπος και οι θυσίες για την επίτευξη του "θεωρητικού. Αν το "θεωρητικό
νικά με τη λογική, θα πρέπει να νικήσει θεωρητικά και τα εμπόδια που θέλουν να
το καταστήσουν αδύνατο. Δηλαδή να φανεί και θεωρητικά ΔΥΝΑΤΟ.
΄* Όσο αυτό δεν γίνεται από ένα πρόταγμα,
τότε το πρόταγμα δεν θα υιοθετείται και έτσι δεν θα μπαίνει προς πρακτική
υλοποίηση. Εδώ είναι η ευθύνη εκείνου που προτείνει κάτι που είτε δεν φαίνεται
με τη λογική ότι είναι ωφελιμότερο ή ότι δεν είναι εφικτό
* Φυσικά και δεν αρκούν ΜΟΝΟ αυτά τα δύο
ΒΑΣΙΚΑ στοιχεία (ΩΦΕΛΙΜΟΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΥ) για να προκληθεί συλλογική πράξη
προς την κατεύθυνση της υλοποίησής του θεωρητικού.
* Υπάρχουν και άλλα αρκετά στοιχεία, που
πιθανόν να τα βρουν μόνο κάποιο από όσους εκφράζονται έτσι: "ο λαός δεν
ξυπνά με τίποτα από τις δικές μας απόψεις", επειδή το πιστεύουν
πραγματικά.
*Έτσι θα κοιτάζαμε με επιμονή και υπομονή να
τις βελτιώσουμε, με ταπεινότητα, ως συνολικό πρόταγμα και θα πετάγαμε στα
σκουπίδια απόψεις μας λαθεμένες που μας δημιουργήθηκαν στο παρελθόν και στις
οποίες είμαστε συναισθηματικά κολλημένοι.
* Διαφορετικά θα θέλουμε να παίζουμε το
φασιστικό παιχνίδι της προσωπικής υπεροχής έναντι των άλλων, των «κοιμισμένων»- ηλίθιων, ανεξάρτητα από το αν γουστάρουμε να
αποκαλούμαστε αντιφασίστες.
