*Βλέπω γύρω μου
πολλούς που έχουν διαφορετικές απόψεις να λένε τους άλλους ηλίθιους (και ο
καθένας να θεωρεί τον εαυτό του ή έξυπνο ή αλάνθαστο). Ο Φασισμός βασίστηκε σε
αυτό. Στη θεωρία των ανίκανων ΠΟΛΛΩΝ και των ηλίθιων, των άβουλων και γι αυτό
θα έπρεπε κάποιοι ηγέτες να τον έδεναν σαν σε δεμάτι με στάχυα (fascio
=δεμάτι). Αυτή η αντίληψη είναι το ΚΕΝΤΡΟ της θεωρίας του ολιγαρχισμού. "Η
ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ" Όμως πολλές φορές κάποιος
που δεν θέλει να αναγνωρίσει τα λάθη του, από εγωισμό, λέει ότι στραβός είναι ο
γιαλός για να μην παραδεχθεί ότι αυτός αρμενίζει στραβά. Πολλά και τεράστια
λάθη διέπραξαν, διαπράττουν και θα διαπράττουν οι πρωτεργάτες των αγώνων, όπως
κάθε ανθρώπινο υποκείμενο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να
χαρακτηρίζονται ηλίθιοι. (Ένα ξαδελφάκι μου πήγαινε έκτη δημοτικού και επί δύο
χρόνια δεν καταλάβαινε να κάνει διαίρεση ούτε με ένα ψηφίο. Ο δάσκαλος το έλεγε
ηλίθιο και ο πατέρας του χαζό. Μια μέρα το πήρα σπίτι μου και μέσα σε μισή ώρα
το έμαθα να κάνει διαίρεση με πολλά ψηφία. Εδώ ποιος ήταν ο ηλίθιος; Ο μαθητής
ή ο δάσκαλός του;)
* Σε διάφορους καλοπροαίρετοι πρωτεργάτες, όταν οι απόψεις τους συναντάνε «τοίχους», ο εγωισμός τους τους οδηγεί να θεωρούν υπέυθυνους ή ηλίθιους εκείνους που δεν τους καταλαβαίνουν. Όμως μήπως είναι κακοί «δάσκαλοι»; Μήπως η θεωρία τους ή οι απόψεις τους περιέχουν λάθη; Μήπως περιέχουν στοιχεία μη σωστού και ανέφικτου; Μήπως η λαϊκή πείρα οδηγεί τους ανθρώπους στο να απορρίπτουν σουρεαλιστικές προτάσεις ή προτάσεις που ιστορικά εστέφθησαν από την απόλυτη αποτυχία; (Εδώ μερικοί μας έλεγαν ότι υπήρχαν κάποια συστήματα τα οποία ήταν παράδεισος. Αυτά όμως αποδείχθηκαν χάρτινος πύργος και κατέπεσαν. Κάποιοι από εκείνους που έκαναν λάθος και μιλούσαν για "παράδεισους", συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι και τώρα και αποκαλούν ηλίθιο το λαό γιατί δεν τους ακολουθεί προς την κατεύθυνση που αποδείχθηκε εντελώς λαθεμένη.) Και μήπως αυτή η άρνηση του λαού (πλειοψηφία) τον οδηγεί πολύ ορθά στην επιλογή του «μη χείρον βέλτιστον» ανάλογα με τα ιστορικά δεδομένα της εποχής. Και μήπως αυτό δεν αρέσει στους σουρεαλιστές «δασκάλους» και γι αυτό αποκαλούν το λαό ηλίθιο; Ναι, η πλειονότητα δεν είναι αλάνθαστη. Και φυσικά θα κάνει περισσότερα λάθη μέσα σε αυτό το σύστημα της παραπληροφόρησης. Όμως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Γι αυτό οι «πρωτοπόροι» με τα τεράστια λάθη τους θα πρέπει να δουν το πρώτο βασικό λάθος τους. Τον εγωισμό τους. (Μια αθυρόστομη θεία μου έλεγε ότι: "της μικρής ψ... και οι τρίχες τις φταίνε").
* Όταν σχεδόν βρίζουν την πλειοψηφία για τα λάθη που κάνει δεν βρίζουν και τη μειοψηφία για τα λάθη που κάνει. Γιατί;
* Σε διάφορους καλοπροαίρετοι πρωτεργάτες, όταν οι απόψεις τους συναντάνε «τοίχους», ο εγωισμός τους τους οδηγεί να θεωρούν υπέυθυνους ή ηλίθιους εκείνους που δεν τους καταλαβαίνουν. Όμως μήπως είναι κακοί «δάσκαλοι»; Μήπως η θεωρία τους ή οι απόψεις τους περιέχουν λάθη; Μήπως περιέχουν στοιχεία μη σωστού και ανέφικτου; Μήπως η λαϊκή πείρα οδηγεί τους ανθρώπους στο να απορρίπτουν σουρεαλιστικές προτάσεις ή προτάσεις που ιστορικά εστέφθησαν από την απόλυτη αποτυχία; (Εδώ μερικοί μας έλεγαν ότι υπήρχαν κάποια συστήματα τα οποία ήταν παράδεισος. Αυτά όμως αποδείχθηκαν χάρτινος πύργος και κατέπεσαν. Κάποιοι από εκείνους που έκαναν λάθος και μιλούσαν για "παράδεισους", συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι και τώρα και αποκαλούν ηλίθιο το λαό γιατί δεν τους ακολουθεί προς την κατεύθυνση που αποδείχθηκε εντελώς λαθεμένη.) Και μήπως αυτή η άρνηση του λαού (πλειοψηφία) τον οδηγεί πολύ ορθά στην επιλογή του «μη χείρον βέλτιστον» ανάλογα με τα ιστορικά δεδομένα της εποχής. Και μήπως αυτό δεν αρέσει στους σουρεαλιστές «δασκάλους» και γι αυτό αποκαλούν το λαό ηλίθιο; Ναι, η πλειονότητα δεν είναι αλάνθαστη. Και φυσικά θα κάνει περισσότερα λάθη μέσα σε αυτό το σύστημα της παραπληροφόρησης. Όμως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Γι αυτό οι «πρωτοπόροι» με τα τεράστια λάθη τους θα πρέπει να δουν το πρώτο βασικό λάθος τους. Τον εγωισμό τους. (Μια αθυρόστομη θεία μου έλεγε ότι: "της μικρής ψ... και οι τρίχες τις φταίνε").
* Όταν σχεδόν βρίζουν την πλειοψηφία για τα λάθη που κάνει δεν βρίζουν και τη μειοψηφία για τα λάθη που κάνει. Γιατί;
* Ο λαός
(πλειονότητα) παρά την τεράστια συστημική προπαγάνδα, δεν ήθελε και τους 600
περίπου μνημονιακούς νόμους. Εδώ ήταν ηλίθιος, Έκανε λάθη; ΟΧΙ
* Αντί λοιπόν οι
δάσκαλοι να μπουν μέσα στα ρήγματα που ανοίγονται εντός της κοινωνικής
συνείδησης από την ίδια την πραγματικότητα και δια μέσου αυτών να θέσουν το
πρόταγμα για μια άλλη κοινωνία, κάνουν άλλα πράγματα. Μουλαρώνουν στα δικά τους
λαθεμένα προτάγματα και μετά βρίζουν το λαό.
*ΦΥΣΙΚΑ Η
ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ. Ουσιαστικά βάζει το
άλογο πίσω από το κάρο για να φαίνεται αληθοφανής. Το θέμα όμως τίθεται ως
εξής: "Ο λαός είναι ΑΝΙΚΑΝΟΣ ή οι ολιγαρχικοί έχουν την εξουσία ώστε ΕΙΝΑΙ
ΣΕ ΘΕΣΗ να τον ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝ (στις περιπτώσεις που τον χειραγωγούν;)
1ον. Δηλαδή να πιστέψουμε ότι οι Αθηναίοι ΠΡΙΝ το 462πΧ ήταν ηλίθιοι και αγράμματοι και ΜΕΤΑ τους "ψέκασε" με κάτι ο Δίας και έγιναν έξυπνοι και "έφτιαχναν Παρθενώνες;" Αντίθετα θα πρέπει να πιστέψουμε ότι το σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας κατά το οποίο ο λαός είχε την εξουσία να αποφασίζει για τον κάθε νόμο ήταν οι αιτία που έκαναν τα πράγματα ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά.
2ον. Αν έχουμε μπροστά μας τον πιο έξυπνο άνθρωπο του πλανήτη και πρώτα του εξηγήσουμε το εξής: " Ένα αυτοκίνητο έτρεχε με 40 χιλιόμετρα και ξαφνικά ο οδηγός έστριψε το τιμόνι και έπεσε πάνω σε ένα περίπτερο". Μετά να του ζητήσουμε να πιθανολογήσει για τις αιτίες του συμβάντος. Εδώ μπορεί να μας πει ότι ο οδηγός ήταν ανίκανος ή ηλίθιος είτε ότι πιθανόν να μιλούσε στο κινητό, να μπήκε στο αμάξι του σφήκα κοκ. ΕΙΜΑΣΤΕ λοιπόν ΣΕ ΘΕΣΗ να χειραγωγήσουμε το σκεπτικό του. Του αποκρύψαμε ένα στοιχείο σημαντικό. Δεν του είπαμε ότι ένα συνεργείο είχε αφήσει χωρίς σηματοδότηση ένα μεγάλο λάκκο που είχε ανοίξει στο δρόμο και ότι ο οδηγός τον είδε ξαφνικά και … Έτσι ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του ηλίθιος-χειραγωγούμενος αλλά επειδή κάποιοι μπορούν να βρεθούν σε θέση ώστε να τον χειραγωγούν.
* Όποιος λοιπόν είναι σε θέση να αποκρύπτει ή να προσθέτει στοιχεία στα γεγονότα, είναι και σε θέση να χειραγωγεί τη σκέψη του άλλου.
* Αν λοιπόν αφαιρεθεί η εξουσία από τους ολιγαρχικούς,, τους αφαιρείται και οι δυνατότητα να χειραγωγούν το λαό. (Εδώ κάποιος μπορεί να πει ότι μπορεί να υπάρξουν δημαγωγοί στον τομέα της κατάθεσης προτάσεων. Όμως παρότι υπήρξαν δημαγωγοί και στην Αθήνα της δημοκρατίας πάλι αποδείχθηκε απείρως ανώτερη από τις ολιγαρχικές πόλεις και ανέπτυξε τεράστιο πολιτισμό. Παρά ταύτα, όπως διδάσκεται και το ατομικό υποκείμενο, διδάσκεται και το συλλογικό - κοινωνία. Οι Αθηναίοι μετά την αποτυχημένη Σικελική εκστρατεία αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των δημαγωγών). Και σήμερα έχουμε διδαχθεί. Θα μπορούσε ο λαός με την ΙΣΗΓΟΡΙΑ και με νόμους που θα έδιναν αυστηρά ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΑ και ΚΙΝΗΤΡΑ σε εκείνους που θα κάνουν τις προτάσεις, να έκαναν του υποψήφιους δημαγωγούς να "έλεγαν το δεσπότη Παναγιώτη¨ και να απέφευγαν σκέψεις δημαγωγίας.
* Στο ολιγαρχικό σύστημα η δημαγωγία, η χειραγώγηση γίνεται εκατοντάδες φορές το δευτερόλεπτο και για κάθε θέμα. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαν να σταθούν για πολύ. Αντίθετα, στην πραγματική δημοκρατία- πλειοψηφιαρχία, το φαινόμενο αυτό όχι μόνο μπορεί να περιοριστεί αλλά και σχεδόν να εκμηδενιστεί. Να λοιπόν μπροστά μας η επιλογή. Ετούτο να το πούμε γιατί κάποιοι ολιγαρχικοί δεν θέλουν δήθεν την πλειοψηφιαρχία γιατί ο λαός χειραγωγείται!!!
*Θα είναι σωστό και ωφέλιμο, κάποιοι υπήκοοι να σταματήσουν να γίνονται φερέφωνα της ολιγαρχικής προπαγάνδας και να αναμεταδίδουν τις ανοησίες των ολιγαρχικών περί ηλιθιότητας του λαού η οποία των καθιστά έρμαιο της χειραγώγησης κάποιων "έξυπνων". Εδώ ο κάθε υπήκοος θεωρεί την προσωπική του άποψη σαν σωστή και όλες τις άλλες διαφορετικές απόψεις, τις θεωρεί απόψεις ηλιθίων. Και ξαφνικά, αν κάποιος από τους άλλους με διαφορετική άποψη δεχθεί σαν σωστή τη δική του, γίνεται αυτόματα και ο άλλος έξυπνος!!!.
* Αν υιοθετήσουμε την άποψη ότι ο λαός (θύμα) είναι ηλίθιος, τότε θα πρέπει να υιοθετήσουμε και την άποψη που λέει ότι όλοι οι ληστευμένοι από ένοπλους ληστές είναι ηλίθιοι ή ότι όλοι οι δολοφονημένοι είναι ηλίθιοι.
* Από τη μια Να κατανοούμε τη θέση του κάθε υπηκόου γιατί από τη στιγμή που γεννιέται του υποβάλλουν αντιλήψεις και πιστεύω και από την άλλη να κατανοήσουμε ότι ένα πλειοψηφιαρχικό σύστημα σαν αυτό της Αθήνας αλλάζει ραγδαία πολλά πράγματα.
* Από την άλλη, δεν απαιτείται η ΠΛΗΡΗΣ αλλαγή σκέψης των ανθρώπων για να μπορούν να επιλέγουν το στην κάθε συγκεκριμένη στιγμή το σωστότερο νόμο. Δεν χρειάζεται πχ να τους αλλάξεις τα θρησκευτικά πιστεύω (Στην Αθήνα πίστευαν στο δωδεκάθεο όπως και στις άλλες πόλεις) για να κάνουν σωστές επιλογές. Όμως η πίστη τους αυτή, δεν τους εμπόδιζε να κάνουν τις σωστότερες επιλογές σε σχέση με τις άλλες πόλεις. Δεν ήταν θέμα θρησκείας αλλά θέμα ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
1ον. Δηλαδή να πιστέψουμε ότι οι Αθηναίοι ΠΡΙΝ το 462πΧ ήταν ηλίθιοι και αγράμματοι και ΜΕΤΑ τους "ψέκασε" με κάτι ο Δίας και έγιναν έξυπνοι και "έφτιαχναν Παρθενώνες;" Αντίθετα θα πρέπει να πιστέψουμε ότι το σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας κατά το οποίο ο λαός είχε την εξουσία να αποφασίζει για τον κάθε νόμο ήταν οι αιτία που έκαναν τα πράγματα ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά.
2ον. Αν έχουμε μπροστά μας τον πιο έξυπνο άνθρωπο του πλανήτη και πρώτα του εξηγήσουμε το εξής: " Ένα αυτοκίνητο έτρεχε με 40 χιλιόμετρα και ξαφνικά ο οδηγός έστριψε το τιμόνι και έπεσε πάνω σε ένα περίπτερο". Μετά να του ζητήσουμε να πιθανολογήσει για τις αιτίες του συμβάντος. Εδώ μπορεί να μας πει ότι ο οδηγός ήταν ανίκανος ή ηλίθιος είτε ότι πιθανόν να μιλούσε στο κινητό, να μπήκε στο αμάξι του σφήκα κοκ. ΕΙΜΑΣΤΕ λοιπόν ΣΕ ΘΕΣΗ να χειραγωγήσουμε το σκεπτικό του. Του αποκρύψαμε ένα στοιχείο σημαντικό. Δεν του είπαμε ότι ένα συνεργείο είχε αφήσει χωρίς σηματοδότηση ένα μεγάλο λάκκο που είχε ανοίξει στο δρόμο και ότι ο οδηγός τον είδε ξαφνικά και … Έτσι ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του ηλίθιος-χειραγωγούμενος αλλά επειδή κάποιοι μπορούν να βρεθούν σε θέση ώστε να τον χειραγωγούν.
* Όποιος λοιπόν είναι σε θέση να αποκρύπτει ή να προσθέτει στοιχεία στα γεγονότα, είναι και σε θέση να χειραγωγεί τη σκέψη του άλλου.
* Αν λοιπόν αφαιρεθεί η εξουσία από τους ολιγαρχικούς,, τους αφαιρείται και οι δυνατότητα να χειραγωγούν το λαό. (Εδώ κάποιος μπορεί να πει ότι μπορεί να υπάρξουν δημαγωγοί στον τομέα της κατάθεσης προτάσεων. Όμως παρότι υπήρξαν δημαγωγοί και στην Αθήνα της δημοκρατίας πάλι αποδείχθηκε απείρως ανώτερη από τις ολιγαρχικές πόλεις και ανέπτυξε τεράστιο πολιτισμό. Παρά ταύτα, όπως διδάσκεται και το ατομικό υποκείμενο, διδάσκεται και το συλλογικό - κοινωνία. Οι Αθηναίοι μετά την αποτυχημένη Σικελική εκστρατεία αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των δημαγωγών). Και σήμερα έχουμε διδαχθεί. Θα μπορούσε ο λαός με την ΙΣΗΓΟΡΙΑ και με νόμους που θα έδιναν αυστηρά ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΑ και ΚΙΝΗΤΡΑ σε εκείνους που θα κάνουν τις προτάσεις, να έκαναν του υποψήφιους δημαγωγούς να "έλεγαν το δεσπότη Παναγιώτη¨ και να απέφευγαν σκέψεις δημαγωγίας.
* Στο ολιγαρχικό σύστημα η δημαγωγία, η χειραγώγηση γίνεται εκατοντάδες φορές το δευτερόλεπτο και για κάθε θέμα. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαν να σταθούν για πολύ. Αντίθετα, στην πραγματική δημοκρατία- πλειοψηφιαρχία, το φαινόμενο αυτό όχι μόνο μπορεί να περιοριστεί αλλά και σχεδόν να εκμηδενιστεί. Να λοιπόν μπροστά μας η επιλογή. Ετούτο να το πούμε γιατί κάποιοι ολιγαρχικοί δεν θέλουν δήθεν την πλειοψηφιαρχία γιατί ο λαός χειραγωγείται!!!
*Θα είναι σωστό και ωφέλιμο, κάποιοι υπήκοοι να σταματήσουν να γίνονται φερέφωνα της ολιγαρχικής προπαγάνδας και να αναμεταδίδουν τις ανοησίες των ολιγαρχικών περί ηλιθιότητας του λαού η οποία των καθιστά έρμαιο της χειραγώγησης κάποιων "έξυπνων". Εδώ ο κάθε υπήκοος θεωρεί την προσωπική του άποψη σαν σωστή και όλες τις άλλες διαφορετικές απόψεις, τις θεωρεί απόψεις ηλιθίων. Και ξαφνικά, αν κάποιος από τους άλλους με διαφορετική άποψη δεχθεί σαν σωστή τη δική του, γίνεται αυτόματα και ο άλλος έξυπνος!!!.
* Αν υιοθετήσουμε την άποψη ότι ο λαός (θύμα) είναι ηλίθιος, τότε θα πρέπει να υιοθετήσουμε και την άποψη που λέει ότι όλοι οι ληστευμένοι από ένοπλους ληστές είναι ηλίθιοι ή ότι όλοι οι δολοφονημένοι είναι ηλίθιοι.
* Από τη μια Να κατανοούμε τη θέση του κάθε υπηκόου γιατί από τη στιγμή που γεννιέται του υποβάλλουν αντιλήψεις και πιστεύω και από την άλλη να κατανοήσουμε ότι ένα πλειοψηφιαρχικό σύστημα σαν αυτό της Αθήνας αλλάζει ραγδαία πολλά πράγματα.
* Από την άλλη, δεν απαιτείται η ΠΛΗΡΗΣ αλλαγή σκέψης των ανθρώπων για να μπορούν να επιλέγουν το στην κάθε συγκεκριμένη στιγμή το σωστότερο νόμο. Δεν χρειάζεται πχ να τους αλλάξεις τα θρησκευτικά πιστεύω (Στην Αθήνα πίστευαν στο δωδεκάθεο όπως και στις άλλες πόλεις) για να κάνουν σωστές επιλογές. Όμως η πίστη τους αυτή, δεν τους εμπόδιζε να κάνουν τις σωστότερες επιλογές σε σχέση με τις άλλες πόλεις. Δεν ήταν θέμα θρησκείας αλλά θέμα ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
