ΟΙ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ

*Οι ολιγαρχικοί (κοινοβουλευτικοί ή στρατιωτικοί) είναι εκείνα τα υποκείμενα που ενώ έχουν άγνοια από οδήγηση και μετακινήσεις, θέλουν να είναι ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ - ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ, μεταξύ ταξιτζήδων (ειδικών στις μεταφορές) και πελατών (λαού), και ΤΕΛΙΚΑ να επιλέγουν αυτοί και να επιβάλλουν δια της βίας στους πελάτες έναν προορισμό διαφορετικό από εκείνον που θέλουν οι τελευταίοι (πελάτες) καθώς και όποιο κόστος μεταφοράς γουστάρουν..
α. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ.Οι επιστήμες είναι μερικές δεκάδες και οι ειδικότητες εντός της κάθε επιστήμης πάρα πολλές. Οι υποειδικότητες μεταξύ των ειδικοτήτων είναι συνολικά επίσης πολλές. Αθροιστικά οι ειδικότητες και υποειδικότητες είναι χιλιάδες (και με το πέρασμα του χρόνου θα αυξάνονται διαρκώς).
*Οι διαφορετικές απόψεις, σε κάποια θέματα, μεταξύ των εξειδικευμένων σε κάθε τομέα γνώσεις είναι ενίοτε πολλές, διαφορετικές ή διαμετρικά αντίθετες. Άρα συνολικά και οι διαφορετικές απόψεις μεταξύ των ειδικών είναι χιλιάδες.

β. ΟΛΟΙ οι άνθρωποι μπορούν να είναι ειδικοί σε ένα ή δύο τομείς. Για όλους τους άλλους τομείς είναι αδαείς. Άρα για τη συντριπτική πλειονότητα των διαφορετικών επιστημών, ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι αδαείς. Από τη φύση δεν μπορεί να υπάρχει πανεπιστήμων - "πανειδικός

γ. Ένας κηθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο είναι το ίδιο αδαής με έναν αναλφάβητο για θέματα που αφορούν τα λογισμικά στους Η/Υ. Ένας γναθοχειρουργός, ένας μηχανικός, ένας δάσκαλος ή ένας εργάτης είναι το ΙΔΙΟ αδαείς σε σχέση με την επιστήμη της πυρηνικής φυσικής. Δηλαδή ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι ΑΔΑΕΙΣ για το 99,99% των επιστημονικών θεμάτων, για ΟΛΑ τα θέματα πέρα από την εξειδίκευσή τους.

δ. Άρα και οι ολιγαρχικοί «πολιτικοί» είναι εντελώς αδαείς σε σχέση με την συντριπτική πλειονότητα των γνώσεων που έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα, για τη συντριπτική πλειονότητα των τομέων γνώσης και για τις οποίες νομοθετούν. Παρά ταύτα, παρουσιάζονται στους λαούς σαν γνώστες επί παντός επιστιτού και φτιάχνουν "ΝΟΜΟΥΣ" που αφορούν ΟΛΟΥΣ τους ΤΟΜΕΙΣ, ενώ είναι ακριβώς το ίδιο αδαείς όπως είναι όλοι οι μη εξειδικευμένοι άνθρωποι, όπως είναι και οι αγράμματοι.
(Και να μην πει κανένας τη βλακεία ότι ο Μπογδάνος, η Χριστίδου, ο Γεωργούλης, ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας κοκ είναι παντογνώστες.)

ε. Επομένως ποιος θα κρίνει τους ειδικούς; Ποιος θα κρίνει τη βαθύτερη γνώση των ειδικών;
1. Εκείνοι που δεν είναι ειδικοί; Δηλαδή οι αδαείς – «πολιτικοί» - νταβατζήδες; ΜΑ ΑΥΤΟΊ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΔΑΕΙΣ για το 99, 99% των επιστημονικών αντικειμένων.

2. Μήπως ο μόνος από τη φύση του ειδικός να τους ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ και να τους κρίνει είναι ο αδαής λαός;
Και γιατί να μην κρίνει ο λαός για κάτι που τον αφορά, αφού ο ο κάθε άνθρωπος ναι μεν είναι αδαής ως προς τις διάφορες συγκεκριμένες γνώσεις αλλά είναι όμως ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ή καλύτερος γνώστης των προσωπικών του αναγκών και να τους κρίνουν οι ολιγαρχικοί - νταβατζήδες;

3. Μήπως όμως να κρίνονται μεταξύ τους οι ειδικοί; Μα και μεταξύ τους αλληλοσφάζονται.

Μα μεταξύ ειδικών σε κάθε τομέα, υπάρχουν σχεδόν πάντα, διαφορετικές απόψεις και ενίοτε εντελώς διαμετρικά αντίθετες. Ποιοί λοιπόν από αυτούς τους ειδικούς, με τις πολύ διαφορετικές απόψεις θα αποφασίζουν; Η πλειοψηφία των ειδικών;
Μα ιστορικά, από πολύ παλιά και μέχρι σήμερα, σε ΘΕΜΑΤΑ βαθύτερων ΓΝΩΣΕΩΝ, όταν γινόταν πχ μια νέα εφεύρεση, η πλειοψηφία επιτίθεντο στην μειοψηφία, εξοβέλιζε τη μειοψηφία των επιστημόνων παρότι η μειοψηφία είχε δίκιο. Πχ Τεστ ΠΑΠ του Παπανικολάου, Αϊνστάιν, Τέσλα και άπειρες τέτοιες περιπτώσεις.
ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ, ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ - Γιατί μερικοί θα θέλουν να κατατροπώνουν τους άλλους ώστε να υπερισχύει η δική τους πρόταση.-

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΡΙΤΗΣ ΤΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ;

*Ο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΤΩΝ ΒΑΘΥΤΕΡΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΑ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΥΤΩΝ. ( και σε μερικές περιπτώσεις οι εκ των προτέρων απόλυτα λογικοί συλλογισμοί)

* Ο ΣΚΟΠΟΣ της γνώσης, ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ, είναι η δημιουργία αγαθών ή προστασία αγαθών. (περιληπτικά, αγαθό είναι οτιδήποτε ΜΕΣΟΝ μπορεί να ικανοποιήσει ανάγκες)
* ΑΡΑ ο τελικός κριτής των γνώσεων των αγαθών είναι ΟΛΟΙ εκείνοι (πλειονότητα αδαών ως προς τις εξειδικευμένες γνώσεις) που θα κάνουν πρακτική χρήση (αποτέλεσμα) των παραγόμενων αγαθών-μέσων.

* ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΔΑΕΙΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΜΕΝΑ ΑΓΑΘΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΠΟΛΥ ΒΑΘΕΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ;
ΟΛΑ τα παραγόμενα αγαθά, όσο μεγάλη γνώση και αν απαιτείται για την παραγωγή τους, θα πρέπει να είναι κατασκευασμένα ΄κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η γνώση για τη ΧΡΗΣΗ τους να ΣΥΓΚΛΙΝΕΙ σε μια πολύ μεγάλη ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ. Δηλαδή η χρήση τους να μπορεί να γίνει και από εκείνους που έχουν παντελή άγνοια σχετικά με τις γνώσεις που χρειάζονται για να φτιαχτούν.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Για την κατασκευή μιας τηλεόρασης απαιτείται αρκετά μεγάλη τεχνογνωσία. Όμως για τη χρήση της απαιτούνται ελάχιστες γνώσεις και έτσι ακόμα και ο εντελώς αγράμματος μπορεί να κάνει χρήση της με ένα τηλεκοντρόλ. Το ίδιο για το ψυγείο, για το αυτοκίνητο κλπ.
* Έτσι οι αδαείς, ανάλογα με την προσωπική γνώση των συνολικών ή ειδικών αναγκών τους, θα επιλέξουν τα αγαθά. Θα επιλέξουν εκείνα τα αγαθά που νομίζουν ότι αντιστοιχούν στις ανάγκες τους. Αν τελικά τις ικανοποιούν, τότε η γνώση κρίνεται θετικά. Αν δεν τις ικανοποιούν – χωρίς το φταίξιμο να βαραίνει το χρήστη –καταναλωτή τότε θα κρίνουν αρνητικά τους παραγωγούς. ( Ένας εργένης ίσως να θέλει ένα μικρό ψυγείο, μια οικογένεια ίσως να θέλει ένα πολύ μεγάλο και ένας επαγκελματίας να θέλει έναν τεράστιο καταψύκτη.)
*Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ για την επιλογή αγαθών από οποιονδήποτε άνθρωπο είναι η γνώση των προσωπικών αναγκών του. (Είναι ο μόνος που μπορεί να γνωρίζει καλά τις μεμονωμένες και τις ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΕΣ ανάγκες του. «άνθρωπο βλέπεις και ανάγκες του δεν ξέρεις.») Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΟΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΔΥΑΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΩΝ.
* Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ είναι η γνώση των (απλοποιημένων) ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ του αγαθού (που γίνονται με προτάσεις των ειδικών, -ενδείξεις, αντενδείξεις, τρόποι χρήσης).

Κατόπιν κάνει αντιστοίχηση των ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ (ενδείξεις, αντενδείξεις, τρόποι χρήσης) των αγαθών στις προσωπικές ανάγκες του.

Η ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

* Το γάντι αντιστοιχεί στο χέρι. Οι αυγοθήκες στα αυγά.
Στην δίψα αντιστοιχεί το νερό, στην πείνα η τροφή και στην ανάγκη για διατήρηση των τροφίμων το ψυγείο.

*Η ψήφος - επιλογή στο σύστημα της πλειοψηφιαρχίας - πραγματικής δημοκρατίας είναι τρόπος για να εκφραστεί η βούληση του καθένα για την αντιστοίχιση που θα ήθελε να κάνει μεταξύ των προσωπικών αναγκών του (που ΜΟΝΟ αυτός μπορεί να τις γνωρίζει) και των προτεινόμενων σε αυτόν προδιαγραφών (για τις ενδείξεις, τις αντενδείξεις και τους τρόπους χρήσεως) των μέσων ικανοποίησής της.

*ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΝΟΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ (ενδείξεις, αντενδείξεις, τρόποι χρήσης) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΚΟΠΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ.
(Και ο λαός θα μπορεί να βάλει κίνητρα για τις ορθές προτάσεις των ειδικών και ΑΥΣΤΗΡΑ αντικίνητρα για όποιους θα ήθελαν να τον εξαπατήσουν προς ιδίων όφελος.)

Πέρα από τους ειδικούς για παραγωγή αγαθών, υπάρχουν ειδικοί για την εξακρίβωση των αιτιών των αναγκών (πχ γιατροί) και ειδικοί για τους τρόπους χρήσης των αγαθών – μέσων (πχ ταξιτζήδες). Όμως όλοι αυτοί οι ειδικοί είναι ΑΠΛΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ των μη ειδικών. Αυτοί οι ειδικοί δεν έχουν και δεν θα πρέπει να έχουν καμιά εξουσία για να επιβάλλουν την άποψή τους στους πελάτες τους. Τελικά οι μόνοι αρμόδιοι να επιλέξουν είναι οι πελάτες.

ΥΓ *ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ «ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ» οχι μόνο είναι άχρηστοι στην κοινωνία αλλά είναι ΑΚΡΩΣ ζημιογόνοι και επικίνδυνοι.
Το απέδειξε το ιστορικό πείραμα της αρχαίας αθηναϊκής (μερικής) δημοκρατίας, όπου ο λαός επέλεγε και επέβαλλε τον κάθε νόμο. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ, την ίδια εποχή, η σχέση πολιτισμού και ευμάρειας μεταξύ της Αθήνας και των άλλων ολιγαρχικών πόλεων, είναι σχέση ελέφαντα με κουνούπι.

https://bezedakos.blogspot.com/2019/08/blog-post_31.html