* Το ΕΛΙΞΙΡΙΟ της νεότητας του ολιγαρχισμού και της αιωνόβιοτητάς του είναι η εμβολιασμένη ΕΛΠΙΔΑ στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων ότι ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟ.
*Καμιά αποτελεσματικότητα υπέρ του λαού δεν είχαν και δεν έχουν αντιπαραθέσεις που γίνονται στη βάση της ανάδειξης κάποιας ανηθικότητας ή άδικων συμπεριφορών της ολιγαρχικής εξουσίας όταν αυτές δεν στοχεύουν τελικά στην ανάδειξη της αιτίας τους η οποία βρίσκεται στην κατοχή δύναμης μιας μειοψηφίας να επιβάλλει όλους τους κοινωνικούς κανόνες που γουστάρει πάνω στη πλειοψηφία.(και η φυσικά η διεκδίκηση θα πρέπει να είναι η συντριβή όλου αυτού του συστήματος και η αντικατάστασή του από την πλειοψηφιαρχία, όπου ο κάθε κοινωνικός κανόνας θα επιλέγεται και θα επιβάλλεται από την πλειονότητα της κοινωνίας)
* Η μονοδιάστατη αυτή ηθικοπλαστική "αντιπολίτευση" όχι μόνο δεν τραυματίζει το σύστημα αλλά το ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ δια της συνεχούς ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ του που οδηγεί στη διαιώνισή του. Αυτός ο τρόπος αντιπαράθεσης, με την όποια ολιγαρχική κυβέρνηση, υποκρύπτει την ύπαρξη ενός άλλου επιθυμητού ολιγαρχικού υποκειμένου στη συνείδηση των υπηκόων. Κάποιου άλλου ολιγαρχικού υποκειμένου,(ηθικότερου, φιλολαϊκότερου κλπ) το οποίο θα ήθελαν να αντικαταστήσει το παρόν.
* Και όλα τούτα οδηγούν στη διαρκή κατανίκηση των υπηκόων από την ολιγαρχική προπαγάνδα, αφού τους έχουν πείσει ότι μπορεί να υπάρχει ή υπάρχει μια περίπτωση στο δισεκατομμύριο, κάποιο από τα ολιγαρχικά συλλογικά ή ατομικά υποκείμενα, να είναι φιλολαϊκό.
