Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΕΝΑΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ Ή ΚΑΛΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ, ΘΑ ΣΤΕΦΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ.

 

*Γιατί να ακολουθείται μια ΟΥΤΟΠΙΑ η οποία έχει αποδειχθεί πειραματικά χιλιάδες φορές ότι είναι ουτοπία;

*Είναι σαν κάποιος να έχει κάνει το πείραμα χιλιάδες φορές, πχ να αφήνει μια πέτρα από τα χέρια του, αυτή να πέφτει ΠΑΝΤΑ στο έδαφος αλλά αυτός να θέλει να ξανά πειραματίζεται μήπως την επόμενη φορά αυτή πάει προς τον ουρανό. Ακριβώς το ίδιο είναι και ο πειραματισμός και ελπίδα σε κάποιο ολιγαρχικό κόμμα )πχ ΣΥΡΙΖΑ) ως μικρότερο κακό.

* ΑΜΕΣΩΣ γεννιέται η ανάγκη για αιτιολόγηση αυτής της ιστορικής διαπίστωσης.

* Το μέγεθος των ζημιών που μπορεί να προκαλέσει μια αλεπού μέσα σε ένα κοτέτσι, δεν εξαρτάται από το χαρακτήρα, την ευσπλαχνία ή την "πολιτική" της αλεπούς. (πχ Η ΙΔΙΑ αλεπού, σήμερα που το οργανικό της ΣΥΣΤΗΜΑ πεινάει περισσότερα θα κάνει περισσότερη ζημιά και αύριο με μείωση της πείνας του συστήματός της ίσως να κάνει λιγότερη. (Οι απαιτήσεις για τη διατήρηση και επέκταση αυτού του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ καθορίζουν τις στοχεύσεις τους.)

* Η μείωση του μεγέθους των δυνητικών ζημιών, σε ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ, που μπορεί να προκαλέσει μια οποιαδήποτε αλεπού στις κότες (ή η πλήρης αποφυγή των ζημιών) ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΜΟΝΟ από την ύπαρξη του κατάλληλου σκύλου, τον αριθμό των σκύλων, την αποφασιστικότητά τους ΝΑ ΑΠΕΙΛΗΣΟΥΝ με εξόντωση την ύπαρξή ΟΛΩΝ των αλεπούδων , ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ κλπ

* Ήτοι ουσιαστικά ΜΟΝΟ από το μέγεθος της ΑΠΕΙΛΗΣ, το μέγεθος του ΦΟΒΟΥ-ΔΕΟΥΣ που μπορούν να προκαλέσουν οι σκύλοι στην αλεπού, μπορεί να αποφευχθεί το χειρότερο και ΟΧΙ με την ΑΠΟΔΟΧΗ – ΕΠΙΛΟΓΗ - ΨΗΦΙΣΗ κάποιας σχετικά «καλύτερης» αλεπούς για να σουλατσάρει στο κοτέτσι. Το χάιδεμα, η ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, τα χάϊ και τα ζήτω προς τις αλεπούδες φέρνουν ΠΑΝΤΑ ανεπιθύμητα αποτελέσματα,

*Από το φόβο που θα ΝΙΩΘΕΙ η αλεπού για την ύπαρξή της, αν τολμήσει να πάει να κάνει κακό, εξαρτάται το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλέσει. (Η μη ύπαρξη σκύλων, θα προκαλεί πάντα τη χειρότερη δυνατή ζημιά)

*Η ΥΠΑΡΞΗ λοιπόν ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ καθορίζει το χείρον ή το χείριστο και όχι οι ιδιαιτερότητες της «πολιτικής» της αλεπούς ή της δηλωμένης ευσπλαχνίας της για τις κότες,

ΥΓ1 *Σήμερα, τώρα, ακόμα ΜΕΣΑ στις ολιγαρχικά οργανωμένες κοινωνίες, η ΑΠΟΦΥΓΗ του χειρότερου ή και η κατάκτηση κάποιου καλύτερου εξαρτάται ΜΟΝΟ από την αντιπαράθεση αντίπαλου δέους στο ολιγαρχικό σύστημα και από το κινηματικόιδεολογικό μέγεθος αυτού.

*Ετούτο σημαίνει ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΡΝΗΣΗ του ολιγαρχικού συστήματος, ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ ΤΟΥ και στόχευση για την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ του. ΜΟΝΟ η απειλή της ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ και η πιθανότητες υλοποίησή της, τους προκαλεί το μέγιστο ΔΕΟΣ.

* Αντίθετη συμπεριφορά προς αυτό, είναι η αποδοχή του συστήματος δια της επιλογής κάποιου ολιγαρχικού υποκειμένου για την κορυφή του μηχανισμού του.

*Η ΑΠΟΔΟΧΗ αυτή (αντίθετο της απειλής) καθησυχάζει το σύστημα, του διώχνει τον φόβο – δέος και δεν υποχωρεί με τίποτα σε οποιαδήποτε λαϊκή άμεση διεκδίκηση.

*Ενώ ΜΟΝΟ Ο ΦΟΒΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΜΑ, η επιλογή και υποστήριξη ενός ολιγαρχικού υποκειμένου τους εξαφανίζει το φόβο. Άρα οι άμεσες κατακτήσεις και Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥ ΚΑΚΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ.

* Μόνο ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥΜ για το αύριο, μπορεί να αποφευχθούν τα χειρότερα και να υπάρξουν κατακτήσεις στο ΤΩΡΑ, όπως στο επίπεδο των συναισθημάτων, η θετική προέκταση του υποκειμένου στο μέλλον του δίνει θετικά αποτελέσματα στο ΤΩΡΑ..

*ΥΓ 2. Ο ΣΚΟΠΟΣ του πραγματικού αντίπαλου δέους στον ολιγαρχικό σύστημα μπορεί να είναι ΜΟΝΟ το «Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ» και για την πραγματοποίηση αυτού, απαιτείται η κατάκτηση της ένοπλης, (εκτελεστικής) και της νομοθετικής εξουσίας από το λαό.