Το κάθε υγιές κύτταρο, σε όλους του ζωντανούς οργανισμούς, προσπαθεί από τη μια να διαφυλάξει την εύρυθμη λειτουργία της ατομικής οντότητάς του, δηλ να είναι καλά αυτό το ίδιο, και από την άλλη προσπαθεί να βοηθήσει τα διπλανά ή άλλα κύτταρα του οργανισμού στο να επιτελέσουν το προδιαγεγραμμένο από τη φύση έργο τους.
Η διπλή αυτή λειτουργία του κυττάρου είναι φυσική επιταγή, είναι προορισμός ζωής και άκρως απαραίτητη προϋπόθεση για ευτυχία. Απ’ τη μια συμπεριφορά προς τον εαυτό και από την άλλη συμπεριφορά προς τ α πλησίον «ως εαυτόν».
*Το πλαίσιο της φυσικής αρμονίας απαιτεί απ’ τα κύτταρα τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ τους, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και το συναγωνισμό και αυτό γιατί σε περίπτωση εισβολής εχθρού που απειλεί όλο τον οργανισμό ή μέρος του θα πρέπει να αγωνιστούν μαζί (συναγωνιστές) για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
*Επίσης στις περιπτώσεις που υπάρχει ανάγκη εξ’ αιτίας κάποιου ειδικού κινδύνου μερικά κύτταρα (λεμφοκύτταρα) θα πρέπει να θυσιαστούν για να σώσουν τα υπόλοιπα. Αυτό το γεγονός αφ’ ενός μεν δείχνει την αυτοαναίρεση της ατομικότητας μπροστά στην αξία της ζωής του όλου και αφ’ ετέρου δείχνει ότι η θυσία είναι είναι ΦΥΣΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ, εντολή ζωής και όχι πράξη τρέλας κάποιων αλλοπαρμένων.
*Υπάρχουν λοιπόν και οι ΗΡΩΕΣ που ονομάζονται λεμφοκύτταρα, Αυτά θυσιάζουν τη ζωή τους για να σώσουν τον οργανισμό από τους επικίνδυνους εισβολείς. Είναι οι πρωτεργάτες του αγώνα, που έχουν τάξει τη ζωή τους στην αλληλεγγύη, στην υπεράσπιση του συνόλου. Δίχως τους ήρωες ο οργανισμός της ανθρωπότητας θα είχε εξαφανιστεί προ πολλού.
*Όμως δυστυχώς, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μέσα στον ίδιο οργανισμό κάποια κύτταρα σπάζουν την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και τις συναγωνιστικές σχέσεις με τα άλλα κύτταρα και αρχίζουν τον ανταγωνισμό μέχρι και τον πόλεμο, Γίνονται ανταγωνιστικά. Θέλουν να γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικά. Ο ανταγωνισμός είναι ένα από τα βασικά συστατικά τους. Κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους, τη δική τους μεγέθυνση και επέκταση γιατί έτσι νομίζουν ότι τα συμφέρει, ότι έτσι θα γίνουν ευτυχισμένα. Αυτά τα κύτταρα ονομάζονται καρκινικά. Επιδιώκουν να ενώνονται μεταξύ τους για να γίνουν μια ανώτερη ισχυρή τάξη κυττάρων που θα μπορεί να επιβάλλεται στα υπόλοιπα και να τους κλέβει όσο μπορεί περισσότερα συστατικά, όπως το σίδηρο κλπ. Η κρυφή ή φανερή αντίληψή του καθενός από αυτά είναι το « εγώ να είμαι καλά και τα άλλα να πάνε να γαμηθούν ή το κλέψε για να φας και άρπαξε για να ζήσεις».
*Αν τώρα προσπαθήσουμε να ορίσουμε τις έννοιες της ωφελιμότητας και του κέρδους κατά τέτοιο τρόπο που κατά τη γνώμη μας να πλησιάζει περισσότερο την ουσία τους θα δούμε τα εξής:
*Όπως κάθε ζωντανός οργανισμός έτσι και τα καρκινικά κύτταρα αποσκοπούν σε κάτι που νομίζουν ότι τα ωφελεί. Όμως το όφελος κάποιου υποκειμένου είναι δυνατόν να επιτευχθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος (και ο ζωικός) είναι εκείνος όπου το όφελος ενός υποκειμένου δεν προκαλεί ζημία σε άλλα υποκείμενα και αυτό το ονομάζουμε ωφελιμότητα και είναι ο τρόπος ζωής του κάθε υγιούς κυττάρου.
Αν δανειστούμε παραδείγματα από την κοινωνία των ανθρώπων θα λέγαμε ότι όταν ένας καλλιεργεί τον κήπο του και τρώει τους καρπούς του δεν προκαλεί ζημιά σε κανένα.
Αντίθετα όταν το όφελος ενός υποκειμένου προκαλεί σε άλλο ή άλλα υποκείμενα ζημιά, τότε αυτό το όφελος ονομάζεται κέρδος.
Για παράδειγμα αναφέρουμε την κλοπή, τη χαρτοπαιξία κλπ.
*Το κέρδος είναι ο κεντρικός (και αντιζωϊκός) τρόπος αποκόμισης «όφελους» για τα καρκινικά κύτταρα.
*Οι δύστυχες μέχρι πανδύστυχες αυτές οντότητες αυταπατώνται όταν πιστεύουν ότι αυτή η συμπεριφορά τα οδηγεί στο καλό τους και ότι έτσι αποκομίζουν το μέγιστο όφελος. Τρομερό το λάθος τους. Αγνοούν πλήρως τον ψυχολογικό μηχανισμό. Αντίθετα η καθημερινή ζωή τους, στο μέγιστο μέρος της, είναι γεμάτη από αρνητικά βιώματα. Βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση υπερδιέγερσης, υπερέντασης, αγωνιών και θλίψεων εξ αιτίας των υπέρμετρων φόβων και ανασφαλειών που νοιώθουν διαρκώς. Φόβοι που σχετίζονται με τους στόχους τους οι οποίοι αφορούν την επιτυχή αύξηση των κερδών τους ή τη διατήρηση των κεκτημένων επιθυμιών τους. Φόβοι που σχετίζονται με την υπερβολική αδυναμία τους να αποδέχονται και να αντιμετωπίζουν με νηφαλιότητα τα αναπόφευκτα αρνητικά της ζωής και στο να έχουν το κατάλληλο θετικό συναισθηματικό αντίβαρο. Στο βάθος ζουν μια ζωή αρκετά μακριά από την ευτυχία. Η μικρή ικανοποίηση που παίρνουν όταν υλοποιήσουν κάποιο στόχο τους, στη συνέχεια και σχετικά σύντομα, τα οδηγεί στη διαπίστωση ότι δεν τους επαρκεί. Δεν τους επαρκεί γιατί η αιτία δυστυχίας τους, που είναι ο φόβος για τη ζωή, εξακολουθεί να υπάρχει μέσα τους. Θέλουν πάντα να κερδίσουν ακόμα κάτι περισσότερο γιατί νομίζουν υποσυνείδητα ότι έτσι θα νικήσουν τις υπαρξιακές ανασφάλειές τους. Η απληστία είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό τους. Τα θέλουν όλα. Έχουν μέσα τους μόνιμα το συναίσθημα του ανικανοποίητου. Συνεχίζουν λοιπόν τον ανταγωνισμό, τα εγκλήματα, τον πόλεμο. Θα είναι εθνικιστές. (θα θέλουν η δική τους πατρίδα να κυριαρχεί επί των άλλων και όχι να συμμετέχει όσο μπορεί καλύτερα στην εύρυθμη λειτουργία της ανθρωπότητας) Θα συνεχίσουν να μας πουλούν διοξίνες, μελαμίνες, μεταλλαγμένα, σάπια κρέατα κλπ. Θα μας στερούν την εργασία το περιβάλλον και ότι το ζωικό υπάρχει για να βγάλουν κέρδος. Η πρωτοβουλία των ηλιθίων δηλ η ιδιωτική πρωτοβουλία (γιατί ιδιώτης στα αρχαία Ελληνικά σημαίνει ηλίθιος) έχει στόχο το κέρδος και βρίσκεται σήμερα στο απόγειό της.
*Ο υπερβολικός φόβος μπορεί να οδηγήσει ένα υποκείμενο ή στην υποταγή ή στο έγκλημα. Τα καρκινικά τα οδηγεί στο έγκλημα. Όμως κάποτε φθάνουν σε ένα σημείο όπου ο οργανισμός στερεύει από χρήσιμα στοιχεία όπως σίδηρος κλπ. Εδώ τα πιάνει κατάθλιψη αλλά πάλι συνεχίζουν για περισσότερη εγκληματική κερδοφορία. Έτσι κάποτε ο οργανισμός πεθαίνει και μαζί με αυτόν τελειώνει και η δική τους ηλίθια (ιδιωτική) ζωή που είναι ζωή γεμάτη αρνητικά συναισθήματα γεμάτη από δυστυχία.
*Ζούμε στις πολύ δύσκολες εποχές της παντοκρατορίας του ανταγωνισμού και του κέρδους. Ζούμε σε βάρβαρες εποχές. *Όμως ταυτόχρονα είναι και πολύ ελπιδοφόρες γιατί ιστορικά εμπεριέχουν τη δυνατότητα της συντριπτικής νίκης των ζωτικών κυττάρων επί του καρκίνου.
*Όλη η δύναμη του καρκινογόνου οικονομικού και πολιτικού ολιγαρχικού συστήματος βρίσκεται ΜΟΝΟ μέσα μας. Είναι πραγματικός σαρκοβόρος τίγρης, γίγαντας ανίκητος αν τον κοιτάμε με το φόβο μέσα μας και είναι εντελώς χάρτινος υπερβολικά αδύναμος και γελοίος αν τον κοιτάξουμε κατάματα και τον αντιμετωπίσουμε άφοβα.
Λίγη περισσότερη αφοβία απέναντι στην τρομοκρατία των πάνδειλων καρκινικών κυττάρων μαζί με λίγο περισσότερη δράση εναντίον τους και αυτά θα καταρρεύσουν θα πάρουν φωτιά και θα γίνουν στάχτη.
ΥΓ Αν οι λαοί δεν επαναστατήσουν και δεν εξοντώσουν τον ολιγαρχισμό, δηλαδή αν τελικά "Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ" η περίοδος βαρβαρότητας, πόνων και δυστυχίας μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο του οργανισμού - ανθρωπότητας.
Το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο μπλόγκ το 2012 αλλά δυστυχώς είναι ακόμα επίκαιρο.
https://bezedakos.blogspot.com/2010/12/h.html
