* Οι λέξεις είναι οι κρίκοι των αλυσίδων που αλυσοδένουν τους ανθρώπους στην ολιγαρχική σκλαβιά.
* Ο πόλεμος των λέξεων είναι μέρος του πολέμου της προπαγάνδας, μέρος του ιδεολογικού πολέμου. Ετούτος ο πόλεμος είναι μεν αφανής αλλά είναι ο πιο καθοριστικός. Να απαντάμε προσωπικά με τις σωστές λέξεις. Έτσι σιγά σιγά, σαν τον ασπάλακα – τυφλοπόντικα, θα τρώμε τις ρίζες του δένδρου της ολιγαρχίας και αυτό ξαφνικά θα καταρρεύσει. Μετά την ιδεολογική ήττα τους, αργά ή γρήγορα θα έρθει και η στρατιωτική ήττα τους. Τότε θα βρεθούν κάποιοι που δεν θα πιστεύουν με την ευκολία που έπεσε. (Υπομονή και Επιμονή συναγωνιστές)
*Είμαστε λοιπόν τόσο πολίτες όσο είναι και ο κοινοβουλευτισμός δημοκρατία.
* "Πολίτης είναι ο μετέχων ΚΡΙΣΕΩΣ και ΑΡΧΗΣ" έλεγε ο Αριστοτέλης. Εκείνος που κρίνει-επιλέγει τους νόμους, που επιλέγει τον κάθε νόμο, εκείνος δηλαδή που κρίνει επιλέγει για το τι θα πρέπει γίνει στην κοινωνία, εκείνος που κρίνει με βάση αυτούς τους νόμους τις ανθρώπινες συμπεριφορές (δικάζει) και ταυτόχρονα είναι μέλος (ισότιμο) της ΑΡΧΗΣ - ΕΞΟΥΣΙΑΣ (δηλαδή της ένοπλης).
*Άρα πολίτης είναι ο μετέχων (ισότιμα) της ένοπλης, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας.
* Ο μη μετέχων σε αυτές υπήκοος εστί.
*Οι ολιγαρχικοί δεν είναι ηλίθιοι. Αν πουν στον κόσμο ότι ζει σε ένα ολιγαρχικό καθεστώς, αν τους πουν ότι είναι ανελεύθεροι ή δούλοι, αν τους πουν ότι είναι υπήκοοι αυτών κλπ ΤΟΤΕ είναι πιο εύκολο να εξεγερθούν.
* Μας δουλεύουν. Όταν μας αποκαλούν πολίτες είναι σαν να αποκαλεί ο αφέντης το δούλο του βασιλιά.
ΥΓ. Και αφού δεν υπάρχουν πολίτες τότε δεν υπάρχουν και ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. Αυτοί δεν είναι πολιτικοί αλλά ολιγαρχικοί. Δεν ασκούν πολιτική γιατί δεν υπάρχουν πολίτες. (Τα ολιγαρχικά συστήματα καταργούν αυτόματα την έννοια του πολίτη.) Αυτό που ασκούν θα πρέπει να ονομαστεί διαφορετικά. Πχ ότι ασκούν «προστασία» - νταβατζιλίκι, ότι ασκούν υπηκοοτική κλπ. Την κατάλληλη λέξη θα την βρει αργά ή γρήγορα το απελευθερωτικό πλειοψηφιαρχικό-δημοκρατικό κίνημα.
* Μόνο η επανάσταση θα μετατρέψει τους υπηκόους σε πολίτες.
