ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Ρίχνουν στο «λούκι» τους υπηκόους, σχεδόν καθημερινά, για να σχηματίσουν ΣΗΜΕΡΑ μια εντελώς ΑΝΟΥΣΙΑ άποψη επί διάφορων παραπλανητικών διλημμάτων. (Το κεντρικό δίλημμα όμως είναι πάντα "ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ή ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟ, όπως ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;")
* ΟΛΑ τα άλλα "διλήμματα" είναι εντελώς, όχι μόνο α. ΑΝΟΥΣΙΑ - ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ - ΑΝΩΦΕΛΑ αλλά και β. ΖΗΜΙΟΓΟΝΑ για τους υπηκόους, (αν πέσουν στην παγίδα και φανατιστούν ή σπαταλήσουν χρόνο με το ένα ή το άλλο σκέλος).
* α. ΑΝΟΥΣΙΑ και απόλυτα ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ γιατί, είτε πειστεί η πλειοψηφία προς το ένα ή το άλλο σκέλος, το ολιγαρχικό σύστημα θα κάνει σήμερα ΤΕΛΙΚΑ αυτό που θέλει. Πιθανόν να επιβάλλει το ένα σκέλος ή να βρει μια συνισταμένη μεταξύ των αντικρουόμενων συμφερόντων των διάφορων ολιγαρχικών. Και αν οι υπήκοοι εναντιώνονται σε μια τέτοια συνισταμένη, άντε το πολύ να τους καθυστερήσουν λίγο να επιβάλλουν εκείνο που θέλει το ολιγαρχικό σύστημα. (Εδώ το 92% των υπηκόων ήταν ενάντια στις κατασχέσεις για χρέη προς το δημόσιο αλλά η κυβέρνηση Τσίπρα το επέβαλλε.)
* Οι ολιγαρχικοί θα το επιβάλλουν ΣΙΓΟΥΡΑ γιατί ΚΑΤΕΧΟΥΝ αυτοί ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ και όχι ο λαός. Δηλαδή κατέχουν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Μα! θα πει κάποιος: "Θέλει πχ η ΝΔ να δυσαρεστηθεί η πλειονότητα από τις επιλογές της;" ΧΕΣΤΗΚΑΝ οι ΝΔίτες. Στην ολιγαρχική ΟΜΑΔΑ κάποιοι μένουν ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ "αναπληρωματικοί". Πχ αυτοί της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν κουράζονται οι μεν έρχονται κάποιοι δε. Θα αλλάξει μεν ο μηχανοδηγός (εις γνώση τους) αλλά το τρένο θα πάει εκεί που έχει βάλει της ράγες το σύστημα. "ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ".
* Οι όποιες κινητοποιήσεις, (σκέτα) ΥΠΕΡ της μιας ή της άλλης πλευράς, είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ είναι ΑΝΟΥΣΙΕΣ είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ. (Για ποιο λόγο να σπαταλάει κανείς το χρόνο του;) Και είναι ΑΠΟΛΥΤΑ αναποτελεσματικές ειδικά όταν μέσα στην κοινωνία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ προς το σύστημα. (και όμως, το ιδεολογικό αντίπαλο δέος μπορεί να τεθεί δίπλα στη μια ή την άλλη άποψη. Δηλαδή να τεθεί το: "η πλειοψηφία του λαού να αποφασίζει τελικά.") Ο υπήκοος το μόνο που μπορεί να κερδίσει με τέτοιες αντιπαραθέσεις είναι η εγωιστική εμμονή και κάποια εκτόνωση του νευρικού του συστήματος, όπως γίνεται και στους χούλιγκανς. ΤΙΠΟΤΑ άλλο.
*Και είναι ΕΝΤΕΛΩΣ καταδικασμένες στην ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όταν, κάποιοι που μπαίνουν στις γραμμές των κινητοποιήσεων και το αίτημά τους το περνάνε κάπως έτσι. "Η κυβέρνηση με αυτό που κάνει καταπατά το τάδε ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ μας δικαίωμα". Τότε είναι που δεν πρόκειται να πετύχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Τα ολιγαρχικά τσακάλια πιάνουν το νόημα. Καταλαβαίνουν ότι οι υπήκοοι στο βάθος δηλώνουν αποδοχή και υπακοή στο Σύνταγμα της ολιγαρχίας. Δεν αμφισβητούν εκείνα τα ολιγαρχικά καθάρματα που το έφτιαξαν και με το οποίο αποδίδεται η εξουσία σε μια δράκα ανθρώπων. (που μπορεί μεν να σου δίνει ένα αντίδωρο αλλά σου κλέβει εκατομμύρια καρβέλια) Μερικοί λοιπόν μπαίνουν στις γραμμές και μορφώνουν έτσι το κάθε αίτημα. Είναι άνθρωποι που ονειρεύονται κάποια θέση εξουσίας στο αύριο (Δήμους, κοινοβούλια κλπ). Μπαίνουν "μπροστάρηδες" στις όποιες κινητοποιήσεις κάποια ολιγαρχικά υποκείμενα για να εξαργυρώσουν αύριο την "αγωνιστικότητά" τους.
* Αν οι υπήκοοι θέλουν να έχουν κάποιες μικροκατακτήσεις στο σήμερα ένας ΜΟΝΟ δρόμος υπάρχει. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ και ΠΡΟΒΟΛΗ ενός ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ και ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ. Διαφορετικά οι ολιγαρχικοί δεν θα υποχωρούν ΠΟΤΕ και σε τίποτα και οι λαοί δεν θα κατακτούν κάτι το πιο σταθερό. (ας αφήσουμε τις πρόσκαιρες «ντρίπλες» τους)
β. ΖΗΜΙΟΓΟΝΑ. 1. Οι υπήκοοι έρχονται σε αντιπαραθέσεις που πολλές φορές είναι σοβαρές. Ενίοτε φθάνουν σε τσακωμούς σε λεκτικές προσβολές, σε ταπείνωση του ενός ή του άλλου κλπ. Έτσι οι υπήκοοι διασπώνται ως προς το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ της πλειοψηφιαρχίας,(για κάποια συμφέροντα της ολιγαρχίας ή μιας μερίδας της ολιγαρχίας!!!.)
2.Οι υπήκοοι χάνουν ΤΕΡΑΣΤΙΟ χρόνο σε ένα ανούσιο και ανώφελο (μέσα στο ολιγαρχικό σύστημα) "δίλημμα" . Ανώφελο και ζημιογόνο, όπως είναι οι αντιπαραθέσεις των χούλιγκανς κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων αφού δεν μπορούν ΕΤΣΙ να επιδράσουν σε ΤΙΠΟΤΑ.
3. Εμποδίζει να τίθεται το ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ ακόμα και σε συνθηματικό επίπεδο. Και χωρίς αντίπαλο δέος δεν μπορεί να υπάρξει ΟΥΔΕΜΙΑ σταθερή κατάκτηση στο σήμερα.

*Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΠΙΟ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ.
*Με την κατάκτηση μιας πιο πλήρους δημοκρατίας, η πλειοψηφία του λαού θα αποφασίζει και στον οικονομικό τομέα για το ΤΙ, ΠΩΣ και πόσο θα ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ και ΠΩΣ θα ΔΙΑΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ. Επομένως θα εξαλειφθούν (σταδιακά) οι οικονομικοί ολιγάρχες και επομένως δεν θα υπάρχει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ δυνατότητα στους ΕΙΔΙΚΟΥΣ να γίνονται (επ΄ αμοιβή) υπηρέτες κάποιων οικονομικών ολιγαρχών και έτσι θα είναι αναγκασμένοι να επικεντρώνονται στην αναζήτηση και εκφορά καθαρών επιστημονικών απόψεων και τις προτάσεις των οποίων θα κρίνει ο λαός.
* Αν στο πιο πάνω προστεθεί η ισηγορία μαζί με τα κίνητρα και αντικίνητρα για τους ειδικούς, ΤΟΤΕ τα πραγματικά επιστημονικά δεδομένα θα αναδύονται ευκολότερα.
* Έτσι στην περίπτωση του ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ δεν θα πέφτουν διλήμματα του «άσπρου – μαύρου». Πιθανόν να υπάρχουν και άλλες λύσεις του ενεργειακού οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι καταχωνιασμένες σήμερα στα συρτάρια, γιατί αν βγουν έξω κάποιοι μεγιστάνες ίσως να χάσουν δισεκατομμύρια. Πιθανόν πχ να είναι λύση η καύση υδρογόνου ή κάποιου άλλου κοκ. Δεν ξέρουμε. Εκείνο που πρέπει να ξέρουμε και να κάνουμε θα είναι η όποια άποψή μας να διαμορφώνεται έτσι ώστε να συνδυάζεται με το ΠΡΟΤΑΓΜΑ της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑΣ, το οποίο θα ενώνει και δεν θα διχάζει τους υπηκόους. Το πρόταγμα για πλειοψηφιαρχία, η διεκδίκηση της εξουσία του λαού θα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΘΕΜΑ. Διαφορετικά η κατάσταση των υπηκόων όλο και θα χειροτερεύει.

ΥΓ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ. Να απενεργοποιήσουμε τον κατευθυνόμενο "κοινωνικό αυτοματισμό". Και γι αυτό ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ υπάρχει