ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ

*Τα ολιγαρχικά συστήματα λοιπόν, κάθε τόσο, πετάνε στο τραπέζι ένα θέμα - πρόβλημα - ΔΟΛΩΜΑ και οι υπήκοοι πέφτουν πάνω για να πάρουν (μόνο) την άλφα, τη βήτα ή τη γάμα θέση.
Σχηματίζουν μια γνώμη και μετά προσπαθούν να την υποστηρίξουν, έναντι των άλλων. Πχ παλαιότερα μας πέταγαν κάποια αντικοινωνικά μέτρα, μορφές παραγωγής ενέργειας, μετά προσφυγικό, τώρα κορονοϊό, ύστερα ίσως τη χρησιμότητα ή όχι των εμβολίων, ΑΟΖ και ουκ έστιν αριθμός.
ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ.
Κατ αυτό τον τρόπο το σύστημα επιτυγχάνει.
1. ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ, αποπροσανατολισμό της κοινωνικής συνείδησης από το κεντρικό ζητούμενο που θα πρέπει να είναι το σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας ολιγαρχικό ή πλειοψηφιαρχικό). Η σκέψη των υπηκόων κολλάει μόνο πάνω στο κάθε θέμα - δόλωμα (δένδρο) και χάνει εντελώς το δάσος - εξουσία, το οποίο ιδιοποιείται μια δράκα εγκληματιών.

2. ΔΙΧΑΣΜΟ - "διαίρει και βασίλευε".
Ο κάθε υπήκοος σχηματίζει μια γνώμη πάνω στο θέμα - δόλωμα και προσπαθώντας να την προβάλλει έρχεται σε σύγκρουση με τις διαφορετικές γνώμες των άλλων υπηκόων. Εδώ λειτουργεί άριστα ο "κοινωνικός αυτοματισμός" και προκαλεί πολλές αντιπαλότητες ή διαιρέσεις όσες είναι και οι διαιρέσεις του κυττάρου της αμοιβάδας, προς τέρψιν του ολιγαρχικού συστήματος..

3. «ΕΘΙΣΜΟ» στην σκέτη κριτική, χωρίς να συνοδεύεται από πρόταση για ένα άλλο κεντρικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Η σκέτη κριτική είναι σαν σκέτο υδρογόνο και κανείς δεν πρόκειται να ξεδιψάσει ποτέ άμα δεν το ενώσει με το οξυγόνο του ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟΥ προτάγματος

4. ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ. Η σκέτη κριτική και έλλειψη ενός άλλου προβαλλόμενου προτάγματος, οδηγεί την κοινωνική συνείδηση στην αναζήτηση ενός άλλου ("καλού") ολιγαρχικού υποκειμένου για να αντικαταστήσει αυτό που φθείρεται. Έτσι παραμένει το ολιγαρχικό σύστημα, μένει άθικτο αλλά αλλάζουν οι "οδηγοί".

5. ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ τη δημιουργία αντίπαλου ιδεολογικού ΔΕΟΥΣ στο σύστημα το οποίο είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ για να αναγκάζει το σύστημα να κάνει κάποιες υποχωρήσεις στους υπηκόους, σε διάφορες διεκδικήσεις τους.

*Ίσως κάποιος να αναρωτηθεί. Μα πως είναι δυνατόν να μην διχάσουν δύο αντίθετες ή περισσότερες απόψεις όπως πχ για το θέμα του κορονοϊού; Πως είναι δυνατόν να μη διασπαστεί ενότητα των υπηκόων; Πως είναι δυνατός ο συνδυασμός της κάθε μιας με το ίδιο πρόταγμα; Δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις;
*Πρακτικά: α. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έχει πεισθεί από τα ΜΜΕ για το μέγεθος της επικινδυνότητας του ιού. Όμως από την άλλη ξέρει ότι η ολιγαρχία έχει κάνει την υγεία μπουρδέλο, την υποχρηματοδοτεί για να χρηματοδοτεί τους τραπεζίτες κλπ. Εδώ την άποψή του θα μπορούσε να την συνδυάσει πχ ως εξής . «Προστασία της υγείας του λαού. Ο κάθε νόμος να επιλέγεται και να επιβάλλεται από την πλειοψηφία του λαού». β. Ας υποθέσουμε ότι κάποιοι άλλοι θεωρούν την ιοτρομοκρατία ως μέσον για να καλυφθεί η καπιταλιστική κρίση. Εδώ πχ θα μπορούσε η άποψη αυτή να εκφραστεί ως εξής: «Όχι στην κατοίκων φυλάκιση του λαού για να καλυφθεί και αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική κρίση. Ο κάθε νόμος να επιλέγεται και να επιβάλλεται από την πλειοψηφία του λαού».

* Έτσι αντί να γίνεται κομματάκια ο λαός, αντί να ξεσπά «ο κοινωνικός αυτοματισμός», θα μπορούσε να γίνει ενότητα και τα πολεμικά προπαγανδιστικά, αποπροσανατολιστικά τερτίπια τις ολιγαρχίας, να της γυρίζουν μπούμεραγκ,

ΥΓ*Δυστυχώς στην ιστορική εποχή που ζούμε, η όποια φωνή για την πραγματική εξουσία του λαού θα είναι ακόμα "φωνή βωόντος εν τη ερήμω" και κυρίως θα την ακούει ο ίδιος που φωνάζει (κουράγιο στους αγωνιστές).