*Η οικονομική και η οικολογική καταστροφή συνεχίζονται ακάθεκτα. Δυστυχώς οι υπήκοοι, σε πολύ μεγάλο βαθμό ΔΕΝ έχουν ΚΑΝΕΝΑ μπούσουλα, ΚΑΝΕΝΑ αντιολιγαρχικό ΠΡΟΤΑΓΜΑ - ΣΚΟΠΟ.
*Οι περισσότεροι καλοπροαίρετοι αγωνιστές είναι εγκλωβισμένοι σε ολιγαρχικές λογικές τακτικών. Τακτικές απλής ηθικής ή «ηθικής» φθοράς των εκάστοτε μειοψηφιών που βρίσκονται στην εξουσία. Όμως αυτή η φθορά (σωστή) ΔΙΧΩΣ να είναι συνδεδεμένη με ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ, βοηθά το σύστημα να ανανεώνεται, αφού οι υπήκοοι θα ψάξουν για μια άλλη ηθικότερη μειοψηφία που να τους εξουσιάζει. Παλαιότερα πίστευαν ότι η ηθική φθορά (με την έννοια του δέοντος) αργά ή γρήγορα θα στρέψει κάποτε το λαό και προς πλευρά του καταγγέλλοντος υποκειμένου.
* ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα κινήματα ή κόμματα (λαοσωτήρων) των τελευταίων 150 περίπου χρόνων, (και που εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα) έχουν μέσα τους την ασθένεια της επιβολής όχι μόνο των απόψεών τους αλλά και δι αυτής και της προσωπικής επιβολής των πρωτεργατών τους. Στην ουσία, ανεξάρτητα από διακηρύξεις, υπάρχει μέσα τους ο ολιγαρχικός αντικοινωνικός ιός που αποζητά προσωπική ανάδειξη. Ο ολιγαρχικός ιός, τον οποίον δεν μπορούν να βγάλουν από μέσα τους ή να τον σκοτώσουν είτε αυτοί αυτοαποκαλούνται δημοκράτες ή αντιεξουσιαστές, εξακολουθεί να επιδρά στη σημερινή πραγματικότητα, δια μέσου των πρωτεργατών. ΟΛΑ τα λαοσωτήρια αυτά κινήματα ή κόμματα είναι στον ίδιο βαθμό περίπου διαβρωμένα από τον ολιγαρχικό ιό, ο ποίος εκδηλώνεται ως προσωπική ανάδειξη και υπερίσχυση έναντι των άλλων, καθυπόταξη των άλλων, των πολλών.
* Έτσι δεν είναι μόνο ο εθισμός των υπηκόων στην τακτική ΜΟΝΟ της καταγγελίας ως ιδεολογική αντιπαράθεση με το σύστημα ΑΛΛΑ δεν τους «αφήνουν» και οι πρωτεργάτες των διάφορων «λαοσωτήριων» κινημάτων. Αυτοί οι ηγέτες, αντιλαμβάνονται και με τη λογική αλλά και με το ένστικτο ότι η υιοθέτηση του προτάγματος «Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ» είναι πυροβολισμός στην καρδιά της προσωπικής τους εξουσιολαγνείας.
