ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ. ΟΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ, ΟΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ..


ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» του ΛΕΝΙΝ που έχει εκδώσει η «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ» το 2012.

Ο Λένιν παρουσιάζει ένα απόσπασμα  Ένγκελς  στο κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 4ο, παράγραφο 17η:

«Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ  είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ (demokratischen Republik )*. Αυτή (η δημοκρατική ρεπούμπλικα ή δημοκρατικό πολίτευμα) είναι ακόμα Η ΕΙΔΙΚΗ* (συγκεκριμένη) ΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση (κομμούνα)...»

Στα γερμανικά το πιο πάνω απόσπασμα είναι: «Erstens. Wenn etwas feststeht, so ist es dies, daß unsre Partei und die Arbeiterklasse nur zur Herrschaft kommen kann unter der Form der demokratischen Republik. Diese ist sogar die spezifische Form für die Diktatur des Proletariats, wie schon die große französische Revolution gezeigt hat.»

Στα δε αγγλικά είναι: First. « If one thing is certain it is that our party and the working class can only come to power under the form of a democratic republic. This is even the specific form for the dictatorship of the proletariat, as the Great French Revolution has already shown.»

Σχόλιο: Να μείνουμε στην ουσία του περιεχομένου.
1) Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ της κομμούνας το ονομάζουν δημοκρατική ρεπούμπλικα και δημοκρατία και είναι δημοκρατία.
2)  ΜΟΝΟ δια μέσου αυτού του πολιτικού συστήματος ( ουσιαστικά ΟΕΝΔΕΛ) η εργατική τάξη (και οι σύμμαχοί της) μπορεί να κατακτήσει και να κατέχει την εξουσία.
3) Αυτή η  δημοκρατία είναι η ειδική  (συγκεκριμένη) μορφή δημοκρατίας όπου μπορεί και πρέπει να ασκηθεί η επιβολή της θέλησης του προλεταριάτου (και των συμμάχων του) πάνω στην ολιγαρχική αστική τάξη) δηλαδή η δικτατορία του προλεταριάτου.
Και αν το συνδυάσουμε με την πρώτη πρόταση του αποσπάσματος βγάζουμε το βέβαιο συμπέρασμα ότι η δημοκρατία αυτή (του ΟΕΝΔΕΛ) δεν είναι απλά Η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΡΦΗ  πολιτικού συστήματος για τη δικτατορία του προλεταριάτου αλλά και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΟΡΦΗ.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ (demokratischen Republik)  ή αλλιώς ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ είναι ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ (δηλαδή οι αλλαγές στις παραγωγικές σχέσεις). ΑΥΤΆ ΙΣΧΥΡΊΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΕΝΓΚΕΛΣ. 

Όμως η μετάφραση του βιβλίου («κράτος και επανάσταση» εκδόσεις σύγχρονη εποχή 2012) είναι σε ουσιαστικά στοιχεία διαφορετική σε σχέση με την πιο πάνω και είναι η εξής:

«Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση  είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΑΧΑ με την πολιτική μορφή της ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η δημοκρατία αυτή είναι μάλιστα μια ιδιότυπη μορφή  της  δικτατορίας του προλεταριάτου όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...»

Βλέπουμε λοιπόν ότι  ο Έλληνας μεταφραστής έχει «φάει»  την ΠΙΟ σημαντική  λέξη. Τη λέξη «Η ΕΙΔΙΚΗ».
Ενώ τη demokratischen Republik  τη μεταφράζει σαν λαοκρατική δημοκρατία!!! δηλαδή τη μεταφράζει με τον ΠΙΟ πανηλίθιο όρο που μπορεί να υπάρξει δηλαδή (Λες και υπάρχει ολιγοκρατική δημοκρατία. Και οι δύο αυτές λέξεις σημαίνουν εξουσία του λαού)
Εδώ δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. Α. Είτε ο μεταφραστής δεν γνωρίζει ότι demokratischen Republik  σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ (ή το αφήνει σαν δημοκρατική ρεπούμπλικα γιατί εννοείτε ότι ρεπούμπλικα σημαίνει πολίτευμα ή συνταγματικό πολίτευμα) είτε Β. «ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΙΟΛΙΑ»

Να δούμε.

Ο Λένιν στην αμέσως επόμενη παράγραφο – κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 4ο, παράγραφο 17η - σχολιάζει:

«Ο Ένγκελς επαναλαμβάνει εδώ με ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ (εγκώμιο ενδιάμεσα σε θανάσιμα χτυπήματα) τη βασική εκείνη ιδέα που περνάει σαν κόκκινη κλωστή μέσα από όλα τα έργα του Μαρξ και συγκεκριμένα το γεγονός ότι η  δημοκρατική ρεπούμπλικα (ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ τη γράφει η μετάφραση) είναι η πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Γιατί αυτή η δημοκρατία, χωρίς να παραμερίζει καθόλου την κυριαρχία του κεφαλαίου, άρα ούτε την ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ των μαζών και την ταξική πάλη, οδηγεί αναπόφευκτα σε μια τέτοια διεύρυνση, εκτύλιξη, εμφάνιση και όξυνση αυτής της πάλης που μιας και δημιουργείται η δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα βασικά συμφέροντα των καταπιεζόμενων μαζών (γενικολογίες, αερολογίες), η δυνατότητα αυτή πραγματώνεται αναπότρεπτα και αποκλειστικά (αργότερα) με τη δικτατορία του προλεταριάτου, με την καθοδήγηση αυτών των μαζών από το προλεταριάτο.»

Σχόλιο; Όποιος δεν έχει παρωπίδες βλέπει καθαρά ότι ο Λένιν είναι αντίθετος με αυτή την άποψη του Ένγκελς και του Μαρξ. Να μην μας μπερδεύουν τα εγκώμια. Αυτά είναι του κώλου τα νιάμερα, για να μη δείξει ότι δεν είναι Μαρξιστής. Επί πλέον δεν έχει το θάρρος να αντιπαρατεθεί άμεσα σε κείμενά τους. Προτιμά την πλάγια οδό. Σε άλλες σελίδες θα τους ‘’ξεσκίσει’’. Ο Λένιν είναι φανατικά ενάντια στη δημοκρατία. ενάντια στη στο δημοκρατικό πολίτευμα που προτείνουν οι Μαρξ και Ένγκελς. Γράφει το ‘’κράτος και επανάσταση’’ με κεντρικό σκοπό να χτυπήσει και να εξουδετερώσει το δημοκρατικό πολίτευμα που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ‘’Μαρξικού κομμουνισμού’’ και στη θέση του να μπει το αντικομμουνιστικό πρόταγμα της εξουσία της κομματικής ολιγαρχίας. Το πιο πάνω σχόλιο του λοιπόν στοχεύει ή δεν τοχεύει να ‘’ξεφτίσει το πουλόβερ’’ – το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ- demokratischen Republik  ; (Το απόσπασμα αυτό του Ένγκελς, το οποίο αφορά το ποιο πολιτικό σύστημα θα πρέπει να διαδεχθεί το αστικό,  μας το παρουσιάζει στο υποκεφάλαιο με τίτλο ‘’κριτική του προγράμματος της Ερφούρτης’’. Δηλαδή σε ένα σχετικά ΑΣΧΕΤΟ ΥΠΟΚΕΦΑΛΑΙΟ  και όχι στο σχετικό του υποκεφάλαιο κεφάλαιο με τίτλο ‘’ με τι θα πρέπει να αντικατασταθεί η κρατική μηχανή που έχει συντριβεί’’. Γιατί άραγε;

Ας συνεχίσουμε.

Λένιν κεφάλαιο Ι, υποκεφάλαιο 3ο, παράγραφος 8η.

« Η παντοδυναμία του «πλούτου» γι αυτό ακριβώς είναι  ασφαλέστερη στη  ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, επειδή δεν εξαρτάται από ορισμένες ατέλειες του πολιτικού μηχανισμού, από το πολιτικό περίβλημα του καπιταλισμού. Η ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το καλύτερο δυνατό πολιτικό περίβλημα του καπιταλισμού και γι αυτό το κεφάλαιο κατακτώντας (μέσω των Παλτσίνσκι, των Τσερνώφ, των Τσερτσέλι και Σίας) αυτό το καλύτερο περίβλημα, θεμελιώνει την εξουσία του με τόση ασφάλεια, με τόση σιγουριά, που καμιά αλλαγή ούτε προσώπων, ούτε θεσμών, ούτε κομμάτων δεν κλονίζει αυτή την εξουσία.»

Σχόλιο:
Βλέπουμε εδώ ότι α. ΤΗ demokratischen Republik  ΤΗΝ ΑΝΑΦΈΡΟΥΝ σαν ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και δεν την αναφέρουν ούτε σαν ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ.

 Και β. το περιεχόμενο των απόψεων του Λένιν μεταφέρουν τη demokratischen Republik πίσω στον καπιταλισμό, σαν σύστημα του καπιταλισμού και όχι σαν πολιτικό σύστημα του σοσιαλισμού και κομμουνισμού όπως θέλουν οι Μαρξ και Ένγκελς. Εδώ ο Λένιν αποστασιοποιείται ΠΛΗΡΩΣ από τους Μαρξ και Ένγκελς. Αντιλαμβάνονται λοιπόν οι Λενινιστές τη διαφοροποίηση και τις αντιφάσεις του Λένιν και προσπαθούν να τον καλύψουν. Έτσι βάζουν τον άλλο αδόκιμο όρο της «ρεπουμπλικανικής δημοκρατίας» (δημοκρατία το ουσιαστικό και επίθετο τη ρεπούμπλικα, ενώ ισχύει το αντίστροφο) και έτσι παραπλανούν τον αναγνώστη. Κατ΄ αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης ‘’χάνει τη μπάλλα’’.

Ενώ ο Λένιν μιλά για το ίδιο πράγμα (demokratischen Republik) και όταν εγκωμιάζει τον Ένγκελς αναφέροντας μετά το παραπλανητικό ότι αυτή η δημοκρατία είναι «η πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου» (από ένα σύνολο πιθανών προσβάσεων) και όταν αναφέρει ότι η demokratischen Republik είναι το καλύτερο σύστημα για τον καπιταλισμό, οι λενινιστές πάνε να τον προστατέψουν από τις ανοησίες του. για να μην σκεφτούν δηλαδή οι αναγνώστες ότι ο Λένιν όταν έγραφε ‘’το κράτος και επανάσταση’’ πιθανόν να έπινε ληγμένη βότκα και έτσι τη μια φορά μεταφράζουν τον όρο σαν ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και σε άλλες σαν ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Επίσης;

Λένιν κεφάλαιο Ι, υποκεφάλαιο 4ο , παράγραφος 10η.

«Το «ελεύθερο λαϊκό κράτος» αποτέλεσε προγραμματική διεκδίκηση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών………..  Εμείς υποστηρίζουμε τη
«Το «ελεύθερο λαϊκό κράτος» αποτέλεσε προγραμματική διεκδίκηση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών………..  Εμείς υποστηρίζουμε τη - demokratischen Republik - ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σαν την καλύτερη για το προλεταριάτο μορφή κράτους

ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ προβαίνουν σε αυτές τις απρέπειες ή μήπως δεν ξέρουν ότι demokratischen Republik σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ; Πώς να τους πιάσεις με τη ‘’γίδα στην πλάτη’’;

Αναλύοντας όμως το ‘’κράτος της αντεπανάστασης’’ στις λεπτομέρειές του, βρίσκουμε το εξής;

Λένιν κεφάλαιο V, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφοι 6η.

. «Στην καπιταλιστική κοινωνία με την προϋπόθεση ότι αναπτύσσεται όσο το δυνατό πιο ευνοϊκά , έχουμε στο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ   ένα λίγο – πολύ πλήρη δημοκρατισμό (τι θα πει δημοκρατισμός;).

Εδώ χρησιμοποιούν τον όρο που αναρωτιόμαστε αν τον γνωρίζουν. Τον όρο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ. Αν λοιπόν αυτός αντιστοιχεί με βεβαιότητα στον όρο demokratischen Republik, τότε τους πιάνουμε με τη ‘’γίδα στην πλάτη’’. Γι αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε στη ρώσικη έκδοση του βιβλίου του Λένιν. Πάμε…

В капиталистическом обществе, при условии наи-

более благоприятного развития его, мы имеем более

или менее полный демократизм в демократической

 республике.

Όπα, όπα. ΟΛένιν χρησιμοποιεί τον όρο демократической

 республике που αντιστοιχεί στον γερμανικό demokratischen Republik. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ.

ΣΥΜΠΕΡΑΜΑ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΧΝΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ. ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΑΠΟ ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΚΛΠ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ Ε ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!  ΤΟΣΟ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ, ΤΕΤΟΙΑ ΕΞΟΥΣΙΟΛΙΓΟΥΡΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΡΝΕΙ; 

ΥΓ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΟΡΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ 'ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ