ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΑ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΕΝΟΠΛΗ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ) ΚΑΙ ΔΙ ΑΥΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΧΤΥΠΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ (ΣΥΝ ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΑΛΙΝΙΣΤΕΣ ΚΛΠ) ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΣΑΝ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ (που αυτοαναγορεύονταν σε κομμουνιστικά), ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ''ΓΑΛΛΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ''ΓΡΑΦΕΙ:
''Η πολιτική κυριαρχία του παραγωγού δεν μπορεί να υπάρχει παράλληλα με τη διαιώνιση της κοινωνικής υποδούλωσης.
Γι αυτό η ΚΟΜΜΟΥΝΑ (στην οποία όλη η ένοπλη εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική θα ανήκει στο λαό (ΟΕΝΔΕΛ) , δηλαδή η δημοκρατική ρεπούμπλικα – αυτοδιεύθυνση λαού), θα έπρεπε να χρησιμεύσει σαν ΜΟΧΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ οι οικονομικές βάσεις που πάνω τους στηρίζεται η ύπαρξη των τάξεων και επομένως η ταξική κυριαρχία».
Επίσης.:
«Άμεση αντίθεση της αυτοκρατορίας ήταν η κομμούνα. Ήταν η καθορισμένη μορφή μιας τέτοιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που όφειλε να εξαλείψει όχι μόνο τη μοναρχική μορφή της ταξικής κυριαρχίας αλλά και την ίδια την ταξική κυριαρχία.»
Ο Ένγκελς στο κείμενό του για την κριτική του προγράμματος της Ερφούρτης, γράφει το πιο κάτω απόσπασμα:
«Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ*. Αυτό (το πολιτικό σύστημα) είναι ακόμα Η ΕΙΔΙΚΗ* (συγκεκριμένη) ΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...»
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΧΤΥΠΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ (ΣΥΝ ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΑΛΙΝΙΣΤΕΣ ΚΛΠ) ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΣΑΝ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ (που αυτοαναγορεύονταν σε κομμουνιστικά), ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ''ΓΑΛΛΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ''ΓΡΑΦΕΙ:
''Η πολιτική κυριαρχία του παραγωγού δεν μπορεί να υπάρχει παράλληλα με τη διαιώνιση της κοινωνικής υποδούλωσης.
Γι αυτό η ΚΟΜΜΟΥΝΑ (στην οποία όλη η ένοπλη εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική θα ανήκει στο λαό (ΟΕΝΔΕΛ) , δηλαδή η δημοκρατική ρεπούμπλικα – αυτοδιεύθυνση λαού), θα έπρεπε να χρησιμεύσει σαν ΜΟΧΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ οι οικονομικές βάσεις που πάνω τους στηρίζεται η ύπαρξη των τάξεων και επομένως η ταξική κυριαρχία».
Επίσης.:
«Άμεση αντίθεση της αυτοκρατορίας ήταν η κομμούνα. Ήταν η καθορισμένη μορφή μιας τέτοιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που όφειλε να εξαλείψει όχι μόνο τη μοναρχική μορφή της ταξικής κυριαρχίας αλλά και την ίδια την ταξική κυριαρχία.»
Ο Ένγκελς στο κείμενό του για την κριτική του προγράμματος της Ερφούρτης, γράφει το πιο κάτω απόσπασμα:
«Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ*. Αυτό (το πολιτικό σύστημα) είναι ακόμα Η ΕΙΔΙΚΗ* (συγκεκριμένη) ΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...»
