Παλαιότερο κείμενο για την εξέγερση του 2015 στη Γαλλία.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ «ΚΡΙΜΑ»
Πολύ μεγάλη η εξέγερση του γαλλικού λαού. Τα διεθνή ολιγαρχικά ΜΜΕ υποβιβάζουν το μεγαλείο της. Το γαλλικό ολιγαρχικό σύστημα καταναγκασμού, όπως και όλα τα υπόλοιπα σε παγκόσμιο επίπεδο, προσπαθούν να επιβάλλουν τη σταθερή διαρκή εξαθλίωση των λαών. Το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα δεν μπορεί να ξεπεράσει την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους (όπως προσδιορίζει ο Μαρξ αυτό το νόμο). Το ξεπέρασμα της κρίσης του μπορεί να γίνει μόνο με την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των παραγωγικών δυνάμεων και ιδιαίτερα την καταστροφή – μεγάλη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης.
Εξεγέρσεις γίνονται, θα γίνονται και θα πρέπει να γίνονται από τους λαούς.
Όμως τι κρίμα!!!
Και αυτή η εξέγερση, με τον τρόπο που γίνεται, «θα στεφθεί από σχεδόν απόλυτη αποτυχία». Τζάμπα και αυτός ο κόπος;
Στην καλύτερη περίπτωση για τους υπηκόους θα είναι κάποιες μηδαμινές υποχωρήσεις του γαλλικού ολιγαρχικού συστήματος. Άντε να αναστείλουν καμιά παράγραφο των μέτρων για τα εργασιακά, μέχρι να γίνει το πανευρωπαϊκό του ποδοσφαίρου.
Οι ολιγαρχικές κομματικές δυνάμεις που δρουν μέσα στο κίνημα δεν το αφήνουν να πάρει το νικηφόρο δρόμο.
Οι τοπικές και η παγκόσμια ολιγαρχία, ο σύγχρονος καπιταλισμός, δεν πρόκειται να υποχωρεί ούτε χιλιοστόόσο δεν νιώθει πάνω του την καυτή ανάσα του αντίπαλου προς αυτόν δέους. (Όπως δεν υποχώρησε και στη χώρα μας με τόσους αγώνες, με το δημοψήφισμα κλπ. Για δε το δημοψήφισμα είχε προβλεφθεί από δύο κείμενά μας η ακριβής κατάληξή του.)Τα διάφορα προτάγματα που έχουν σήμερα παρουσία εντός των πλαισίων των κοινοβουλευτικών ολιγαρχικών δικτατοριών, είναι όλα τους ολιγαρχικά. Οι λαοί θα πέφτουν από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Δηλαδή θα πέφτουν σε μια ολιγαρχική παγίδα διαφορετικής μορφής. Το σύστημα γνωρίζει αυτή την πραγματικότητα, γνωρίζει ότι δεν κινδυνεύει από τέτοια προτάγματα και γι αυτό δεν θα υποχωρεί. Άλλωστε κατέχει την ένοπλη εκτελεστική και σε τελευταία ανάλυση μπορεί και επιβάλλει εκείνο που θέλει.
Τι κρίμα!!! Αν ήδη είχαν μπολιαστεί τα κινήματα με το πρόταγμα του αντίπαλου δέους, δηλαδή αν η κάθε λαϊκή κινητοποίηση, εκτός από το συγκεκριμένο αίτημα, πρόβαλε και το ΜΟΝΟ αντισυστημικό αίτημα του ΟΕΝΔΕΛ – Όλη η Ένοπλη, η Νομοθετική και η Δικαστική Εξουσία στους Λαούς - τότε το σίγουρο είναι ότι το ολιγαρχικό σύστημα θα είχε πανικοβληθεί. Θα ένιωθε το μεγάλο κίνδυνο μιας επικείμενης λαϊκής επανάστασης και έτσι δεν θα είχε τολμήσει να παρουσιάσει ούτε ελάχιστα από το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που περνά διαρκώς τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Οι επαναστατικές δυνάμεις θα το θέσουν αργά ή γρήγορα και τότε θα αρχίσει η αλλαγή των πάντων, θα αρχίσει η έξοδος των λαών από το κατάμαυρο τούνελ.
Το πρόταγμα ΟΕΝΔΕΛ ίσως καθυστερήσει να υλοποιηθεί. Ίσως να χρειαστεί αρκετός χρόνος. Όμως αυτό, είναι το μόνο απειλητικό όπλο προς το σύστημα (αντίπαλο δέος) για να μπορέσουν να υπάρξουν κάποιες μικρές ανάσες στο σήμερα, κάποιες μικρές λαϊκές κατακτήσεις, μέχρι την ολοκληρωτική απελευθέρωση των λαών.
Όλα τα άλλα αιτήματα ή προτάγματα, άμεσα και μακροπρόθεσμα, όλοι οι άλλοι κομματικοί μηχανισμοί που δεν είναι φορείς αυτού του προτάγματος, είναι ολιγαρχικοί και φυσικά δεν τρομοκρατούν τους ολιγαρχικούς τρομοκράτες. Είναι όλα τους και όλοι τους τζούφια όπλα, νεροπίστολα. (Όλοι αυτοί οι κομματικοί μηχανισμοί αποκαλούν την κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία είτε αστική δημοκρατία είτε αντιπροσωπευτική δημοκρατία κλπ χωρίς απολύτως κανένα ίχνος λογικής, με σκοπό να μπορούν να αποκαλούν δημοκρατία και το δικό τους ολιγαρχικό πρόταγμα. Από τούτο και μόνο μπορεί ο καθένας να βγάλει κάποια ασφαλή συμπεράσματα)
(Δες κείμενα «ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ» και το «ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΝΕΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΤΑΞΗ».)
Ζήτω οι αγώνες των λαών, ζήτω το απελευθερωτικό πρόταγμα του ΟΕΝΔΕΛ.
ΟΕΝΔΕΛ
( ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ )
Άλλο παλαιότερο σχετικό κείμενο για την αραβική άνοιξη
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΡΝΑΙΑΣ ΥΔΡΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΡΝΑΙΑΣ ΥΔΡΑΣ
Ζήτω οι εξεγερμένοι λαοί των Αραβικών Χωρών. Τιμή στα θύματα και σε όλους τους αγωνιστές. Τώρα εξεγέρσεις σε όλο τον πλανήτη.
Όμως που μπορούν να οδηγηθούν δυνητικά αυτές οι εξεγέρσεις;
Επί αιώνες και μέχρι σήμερα μετράμε δισεκατομμύρια θύματα.. Δισεκατομμύρια οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια. Η προϊστορία του ανθρώπου συνεχίζει μέχρι σήμερα την πορεία της με τα εγκλήματα των εξουσιαστών και τον πόνο των εξουσιαζομένων. Χιλιάδες οι εξεγέρσεις, χιλιάδες τα όνειρα, άπειρες οι θυσίες για την προοπτική μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Νικητής όμως μέχρι σήμερα πάντα ο ίδιος σατανάς.
Η ολιγαρχία.
Αφέντες-δούλοι, πατρίκιοι-πληβείοι, καπιταλιστές-προλετάριοι, σοσιαλιστές (του κώλου) -εργαζόμενοι, το ίδιο αναμάσημα της απάνθρωπης εγκληματικής σχέσης ολιγαρχών-λαών δηλ εξουσιαστών-εξουσιαζομένων.
Μετά από κάθε καταπίεση στο αποκορύφωμά της είχαμε εξέγερση. Ακόμα και μετά από μια προσωρινά επιτυχημένη εξέγερση, να σου πάλι η μεγάλη απογοήτευση. Οι λαοί επροδίδοντο πάντα από τους αρχηγούς της εξέγερσης (εξουσιομανείς) οι οποίοι μετατρέπονταν με τη σειρά τους σε ολιγάρχες.
Πάλι λοιπόν απογοήτευση αλλά μετά από ένα διάστημα η μόνιμα γκαστρωμένη ζωή γεννούσε νέα ελπίδα σε νέα εξέγερση. Νέοι πύρινοι επαναστατικοί λόγοι συνέπαιρναν τα πλήθη. Ξανά μπροστά στο θάνατο ατρόμητοι χιλιάδες λαού, δεκάδες λαοί. Το τέλος όμως έφερνε πάντα στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Ο φαύλος κύκλος ή ο μύθος της Λερναίας Ύδρας. Οι «νικητές» λαοί πάλι κάτω από ένα νέο ζυγό, κάτω από τον ζυγό της νέας ολιγαρχίας.
Ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ συνοδευόταν από μεγάλη αγανάκτηση. Η πιο εύκολη αλλά απόλυτα λαθεμένη άποψη ήταν ότι έτσι είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων, αυτή είναι η φυσική μοίρα των λαών.
Λάθος γιατί η αποτυχία όλων των κοινωνικών εξεγέρσεων έχει την αιτία της στο γεγονός ότι ποτέ και πουθενά μετά την ανατροπή μιας εξουσίας δεν πέρασε η κυριαρχία στα χέρια κανενός λαού (και για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για επαναστάσεις). Eκτός από την παρισινή κομμούνα που έζησε 72 μέρες.
Μετά από κάθε επιτυχημένη εξέγερση λοιπόν δεν πέρασε πλήρως-ουσιαστικά ποτέ και πουθενά η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ σε κανένα λαό αλλά πέρναγε στους πρωτοπόρους των εξεγέρσεων (λίγους). Και δεν πέρασε στα χέρια κανενός λαού γιατί δεν μπήκε εξ αρχής σαν κεντρικός σκοπός-σύνθημα της όποιας εξέγερσης. (Δες κείμενο: ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ))
Το κεφάλι λοιπόν της Λερναίας Ύδρας (ολιγαρχίας) ξανά φύτρωνε γιατί το επέτρεπε ένα αιώνιο λάθος των εξεγερμένων λαών. Λάθος τεράστιο η μη σκόπευση και διεκδίκηση (εξ αρχής) της νομοθετικής εξουσίας για το λαό.
Αυτό όμως το λάθος βασίστηκε σε ένα άλλο μεγάλο λάθος. Στην πίστη δηλαδή των καταπιεσμένων ότι μπορούν να υπάρξουν και καλοί ολιγάρχες. Πράγμα ουτοπικό.
Έτσι τώρα και με τις σημερινές εξεγέρσεις στις Αραβικές Χώρες. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν τη νομοθετική εξουσία, αν δεν βάλουν κεντρικό σκοπό-σύνθημα τη νομοθετική τότε απλά θα αλλάξουν τους νταβατζήδες τους. (Φυσικά, ένας λαός για να κατακτήσει όλη τη νομοθετική εξουσία θα πρέπει πρώτα να κατακτήσει ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΑ. (Δες κείμενο: ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ)Αν δεν την κατακτήσει αυτή δηλαδή αν ο στρατός, αστυνομία κλπ υπακούει - ανήκει σε μια ολιγαρχία τότε το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας θα φυτρώσει πάλι και o ο κάθε λαός θα βρίσκεται εκ νέου μέσα στα σκατά μιας ολιγαρχίας, με ίσως νέα μορφή.)
Όμως χαιρετίζουμε το ξέσπασμα αυτής της εξέγερσης και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε εξέγερση.
Οι λαοί αργά ή γρήγορα θα διδαχτούν από την εμπειρία τους και τότε θα βάλουν το δαυλό στο κομμένο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας και αυτό δεν θα ξανά φυτρώσει.
Ο δαυλός είναι η ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ.
Όμως που μπορούν να οδηγηθούν δυνητικά αυτές οι εξεγέρσεις;
Επί αιώνες και μέχρι σήμερα μετράμε δισεκατομμύρια θύματα.. Δισεκατομμύρια οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια. Η προϊστορία του ανθρώπου συνεχίζει μέχρι σήμερα την πορεία της με τα εγκλήματα των εξουσιαστών και τον πόνο των εξουσιαζομένων. Χιλιάδες οι εξεγέρσεις, χιλιάδες τα όνειρα, άπειρες οι θυσίες για την προοπτική μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Νικητής όμως μέχρι σήμερα πάντα ο ίδιος σατανάς.
Η ολιγαρχία.
Αφέντες-δούλοι, πατρίκιοι-πληβείοι, καπιταλιστές-προλετάριοι, σοσιαλιστές (του κώλου) -εργαζόμενοι, το ίδιο αναμάσημα της απάνθρωπης εγκληματικής σχέσης ολιγαρχών-λαών δηλ εξουσιαστών-εξουσιαζομένων.
Μετά από κάθε καταπίεση στο αποκορύφωμά της είχαμε εξέγερση. Ακόμα και μετά από μια προσωρινά επιτυχημένη εξέγερση, να σου πάλι η μεγάλη απογοήτευση. Οι λαοί επροδίδοντο πάντα από τους αρχηγούς της εξέγερσης (εξουσιομανείς) οι οποίοι μετατρέπονταν με τη σειρά τους σε ολιγάρχες.
Πάλι λοιπόν απογοήτευση αλλά μετά από ένα διάστημα η μόνιμα γκαστρωμένη ζωή γεννούσε νέα ελπίδα σε νέα εξέγερση. Νέοι πύρινοι επαναστατικοί λόγοι συνέπαιρναν τα πλήθη. Ξανά μπροστά στο θάνατο ατρόμητοι χιλιάδες λαού, δεκάδες λαοί. Το τέλος όμως έφερνε πάντα στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Ο φαύλος κύκλος ή ο μύθος της Λερναίας Ύδρας. Οι «νικητές» λαοί πάλι κάτω από ένα νέο ζυγό, κάτω από τον ζυγό της νέας ολιγαρχίας.
Ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ συνοδευόταν από μεγάλη αγανάκτηση. Η πιο εύκολη αλλά απόλυτα λαθεμένη άποψη ήταν ότι έτσι είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων, αυτή είναι η φυσική μοίρα των λαών.
Λάθος γιατί η αποτυχία όλων των κοινωνικών εξεγέρσεων έχει την αιτία της στο γεγονός ότι ποτέ και πουθενά μετά την ανατροπή μιας εξουσίας δεν πέρασε η κυριαρχία στα χέρια κανενός λαού (και για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για επαναστάσεις). Eκτός από την παρισινή κομμούνα που έζησε 72 μέρες.
Μετά από κάθε επιτυχημένη εξέγερση λοιπόν δεν πέρασε πλήρως-ουσιαστικά ποτέ και πουθενά η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ σε κανένα λαό αλλά πέρναγε στους πρωτοπόρους των εξεγέρσεων (λίγους). Και δεν πέρασε στα χέρια κανενός λαού γιατί δεν μπήκε εξ αρχής σαν κεντρικός σκοπός-σύνθημα της όποιας εξέγερσης. (Δες κείμενο: ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ))
Το κεφάλι λοιπόν της Λερναίας Ύδρας (ολιγαρχίας) ξανά φύτρωνε γιατί το επέτρεπε ένα αιώνιο λάθος των εξεγερμένων λαών. Λάθος τεράστιο η μη σκόπευση και διεκδίκηση (εξ αρχής) της νομοθετικής εξουσίας για το λαό.
Αυτό όμως το λάθος βασίστηκε σε ένα άλλο μεγάλο λάθος. Στην πίστη δηλαδή των καταπιεσμένων ότι μπορούν να υπάρξουν και καλοί ολιγάρχες. Πράγμα ουτοπικό.
Έτσι τώρα και με τις σημερινές εξεγέρσεις στις Αραβικές Χώρες. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν τη νομοθετική εξουσία, αν δεν βάλουν κεντρικό σκοπό-σύνθημα τη νομοθετική τότε απλά θα αλλάξουν τους νταβατζήδες τους. (Φυσικά, ένας λαός για να κατακτήσει όλη τη νομοθετική εξουσία θα πρέπει πρώτα να κατακτήσει ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΑ. (Δες κείμενο: ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ)Αν δεν την κατακτήσει αυτή δηλαδή αν ο στρατός, αστυνομία κλπ υπακούει - ανήκει σε μια ολιγαρχία τότε το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας θα φυτρώσει πάλι και o ο κάθε λαός θα βρίσκεται εκ νέου μέσα στα σκατά μιας ολιγαρχίας, με ίσως νέα μορφή.)
Όμως χαιρετίζουμε το ξέσπασμα αυτής της εξέγερσης και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε εξέγερση.
Οι λαοί αργά ή γρήγορα θα διδαχτούν από την εμπειρία τους και τότε θα βάλουν το δαυλό στο κομμένο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας και αυτό δεν θα ξανά φυτρώσει.
Ο δαυλός είναι η ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ.
