ΣΚΕΨΗ ΛΕΝΙΝ. "ΑΝΕΒΗΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΥΡΙΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΕΝΑ ΜΗΛΟ...."

Ο Λένιν «συμφωνεί» με τον Ένγκελς για το τι είναι στην πραγματικότητα κράτος:
Κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 3ο . παράγραφος 8η.

«Η κομμούνα – η οποία ήταν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ- δεν ήταν πια κράτος με την καθαυτό (πραγματική) έννοια του όρου (δηλαδή με την ουσιαστική, με την πραγματική έννοια του όρου, ήτοι στην πραγματικότητα δεν ήταν κράτος) αυτή είναι η σπουδαιότερη, θεωρητικά, γνώμη του Ένγκελς. Ύστερα από όσα είπαμε πιο πάνω, η γνώμη αυτή είναι εύλογη. Η κομμούνα ΕΠΑΨΕ να είναι κράτος, (μέσα σε 72 μέρες ζωής;;!!!) εφόσον είχε να καθυποτάξει ΟΧΙ την πλειονότητα του πληθυσμού, αλλά τη μειονότητα (τους εκμεταλλευτές). Συνέτριψε την αστική κρατική μηχανή. Στη θέση της ιδιαίτερης (μειοψηφικής) δύναμης υποταγής πρόβαλε στο προσκήνιο ο ίδιος ο πληθυσμός (γενική δύναμη).»

Σχόλιο. ΔΗΛΑΔΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΑΛΕ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΠΟΥ ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΗΚΕ ΤΟ ΛΑΟ.
ΑΡΑ ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΥΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΑΛΛΗΛΟΑΠΟΚΛΕΙΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ Ή ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ..
Κεφάλαιο IV, υποκεφάλαιο 6ο, παράγραφος 7η.
«Στους συνήθεις συλλογισμούς……… Και συγκεκριμένα δεν λαμβάνεται ποτέ υπόψη το γεγονός ότι ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ του κράτους σημαίνει και ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ της δημοκρατίας, όπως ΑΠΟΝΕΚΡΩΣΗ του κράτους σημαίνει και ΑΠΟΝΕΚΡΩΣΗ της δημοκρατίας.»

Λένιν κεφάλαιο I, υποκεφ 4ο , παράγραφος 8η.
«Τρίτο. Για «απονέκρωση………… Από μια πρώτη ματιά τούτο φαίνεται πολύ παράξενο . «Ακατανόητο» όμως είναι για όποιον δεν διανοείται ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι επίσης ΚΡΑΤΟΣ και ότι, συνεπώς, και Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θα ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ όταν ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ το κράτος.»

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:
Λένιν κεφάλαιο Ι, υποκεφάλαιο 4ο, παράγραφος 11η.
«Το ελεύθερο λαϊκό κράτος…… Κάθε κράτος είναι μια ιδιαίτερη (ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΉ) δύναμη καταπίεσης. Γι αυτό ΚΑΘΕ κράτος είναι ανελεύθερο και μη ΛΑΪΚΟ!!!» (Άρα η ΔΗΜΟΚΡΤΙΑ – ΈΝΟΠΛΗ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΉ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΉ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟ ΛΑΟ- αφού είναι κράτος, είναι μη λαϊκό σύστημα!!!!). ΕΛΕΟΣ.

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ. Λοιπόν κατά το ΛΕΝΙΝ η δημοκρατία είναι κράτος και θα εξαφανιστεί και αυτή ΟΤΑΝ εξαφανιστεί το κράτος. ΟΜΩΣ , ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΤΕ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΛΕΝΙΝ).

Λένιν κεφάλαιο V, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφος 14η.
« Μόνο στην κομμουνιστική κοινωνία, όταν η αντίσταση των καπιταλιστών θα έχει τσακιστεί οριστικά, όταν θα έχουν εξαφανιστεί οι καπιταλιστές, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑΞΕΙΣ, ( δηλαδή δεν θα γίνονται διακρίσεις ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας ως προς τη σχέση τους με τα κοινωνικά μέσα παραγωγής) ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ «ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ» και μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία».

ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΒΡΗΚΑΜΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΑΡΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ (ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ). ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΤΣΙ Ή Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ;

Στην ίδια παράγραφο ΟΜΩΣ ο Λένιν συνεχίζει:
«Μόνο τότε είναι δυνατή και θα εφαρμοστεί η ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ, η πραγματικά χωρίς καμιά εξαίρεση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…»

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Νάσου λοιπόν μπροστά μας πάλι η δημοκρατία η οποία τώρα πια δεν εξαφανίζεται με την εξαφάνιση του κράτους αλλά αυτή ολοκληρώνεται αντί να εξαφανιστεί. Άρα έχει ξεχάσει απολύτως τι έγραφε προηγουμένως. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ («προλεταριακή δημοκρατία». προλεταριακό κράτος) δεν θα αρχίσει να απονεκρώνεται αμέσως μετά την εγκαθίδρυσή της, μετά την κατάργηση του αστικού κράτους μέχρι την εξαφάνιση των τάξεων, αλλά αντίθετα αυτή την περίοδο θα αυξάνεται, θα μεγεθύνεται, θα ολοκληρώνεται. (Έτσι αυτή την περίοδο είναι σαν να μας λέει ότι θα υπάρχουν δύο κράτη!!! Το προλεταριακό κράτος, το οποίο θα εξαφανιστεί με την εξαφάνιση των τάξεων και το άλλο της δημοκρατίας (προλεταριακής)αφού ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία είναι κράτος.) Στην ίδια παράγραφο συνεχίζει..

«..ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΝΕΚΡΩΝΕΤΑΙ για τον απλούστατο λόγο ότι οι άνθρωποι απολυτρωμένοι από την καπιταλιστική δουλεία, από αναρίθμητες φρικαλεότητες, αγριότητες, παραλογισμούς και αισχρότητες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, θα συνηθίσουν σιγά – σιγά να τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες συμβίωσης, που είναι γνωστοί από αιώνες και επαναλαμβάνονται εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλους τους κώδικες, να τηρούν δίχως βία, δίχως καταναγκασμό, δίχως υποταγή, δίχως ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΡΑΤΟΣ.»

ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΟΝΕΚΡΩΝΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟΥ ‘’ΚΥΚΛΟΘΥΜΙΚΗ’’ ΣΚΕΨΗ;
Λένιν κεφάλαιο Ι, υποκεφάλαιο 4, παράγραφος 6η.
«Στην πραγματικότητα ο Ένγκελς….. Κατά τον Ένγκελς το αστικό κράτος δεν απονεκρώνεται αλλά καταργείται από το προλεταριάτο στην επανάσταση. Ύστερα από την επανάσταση (αρχίζει)να απονεκρώνεται το προλεταριακό κράτος ή ημικράτος».
Δηλαδή αρχίζει να απονεκρώνεται και η προλεταριακή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Μα αν αρχίζει να απονεκρώνεται από τότε μέχρι την κατάργηση του κράτους, πως αυτή όχι μόνο δεν πεθαίνει ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ αλλά μας παρουσιάζεται ολοκληρωμένη και γιγαντωμένη όταν εξαφανίζεται το κράτος;

ΛΙΘΟΙ ΠΛΗΝΘΟΙ ΚΕΡΑΜΟΙ…….
Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥΣ, ΑΣΑΦΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ.

Στην προτελευταία παράγραφο, όπως είδαμε, ο Λένιν προσπαθεί να μας εξηγήσει γιατί θα αρχίσει να απονεκρώνεται η δημοκρατία (μετά την ολοκλήρωσή της). Επίσης μας αφήνει ένα κενό. Δηλαδή δεν μας λέει μετά την πλήρη απονέκρωση της δημοκρατίας, τι σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας θα ακολουθήσει. Ασφαλώς η σκέψη του Λένιν δεν είναι στο να δώσει απαντήσεις σε αυτά αλλά στο πως να χτυπήσει τη δημοκρατία και στη θέση της να βάλει την ολιγαρχική δικτατορία του κόμματος και να δικαιολογήσει αυτή τη δικτατορία δια μέσου της απόρριψης και συκοφάντησης της.

ΣΧΟΛΙΟ:
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Πρώτο αδιάσειστο δεδομένο ότι στον υλικό κόσμο δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν οι αντιθέσεις (υλιστική διαλεκτική) και με αδιάσειστο επακόλουθο αυτού το γεγονός ότι μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις συμφερόντων – επιθυμιών δεν πάψουν επίσης να υπάρχουν ποτέ, σε διάφορες μορφές,
(Και όπως λέει ο ίδιος ο Λένιν στο κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 6ο , 4η παράγραφος από το τέλος)
«Δεν περιμένουμε να έρθει μια τέτοια κοινωνική τάξη πραγμάτων, όπου δεν θα τηρείται η αρχή της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία..»)
τότε η διευθέτησή των αντιθέσεων, γενικά, θα μπορούν να γίνονται ΜΟΝΟ με τρεις τρόπους:

Α. Με ολιγαρχικό τρόπο (πριν την επανάσταση)
Δηλαδή με ένα μειονοτικό μηχανισμό βίας δια μέσου του οποίου μια μειονότητα θα επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες στην πλειονότητα, που θα υποτάσσει την πλειονότητα.

Β. Με δημοκρατικό τρόπο (μετά την επανάσταση)
1) Με ένα κοινωνικό μηχανισμό καταναγκασμού - επιβολής της θέλησης της πλειοψηφίας στη μειοψηφία. Δηλαδή είτε από όλο τον αυτενεργό ένοπλο λαό είτε από κάποιο ένοπλο εξειδικευμένο σώμα το οποίο όμως θα είναι υπό τον πλήρη ένοπλο λαϊκό έλεγχο.
2) Με την οικιοθελή εφαρμογή της θέλησης της πλειοψηφίας (ΟΙΚΙΟΘΕΛΗ ΥΠΑΚΟΗ) από όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους εξ αιτίας πολύ υψηλής παιδείας. Με την οικιοθελή «υποταγή» της μειονότητας και φυσικά όλων των ανθρώπων στην ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ (χωρίς κανένα ένοπλο μηχανισμό καταναγκασμού).

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όμως είναι εκείνο το σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας (πολιτικό σύστημα) το οποίο σκοπεύει και εφαρμόζει την ΑΡΧΗΣ της πλειοψηφίας (και στο παραμικρό κοινωνικό θέμα).

Και στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις διευθέτησης των κοινωνικών αντιθέσεων με δημοκρατικό τρόπο, ισχύει ασφαλώς η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ. Άρα και στις δύο περιπτώσεις το πολιτικό σύστημα είναι αυτό της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Η δημοκρατία λοιπόν δεν θα απονεκρωθεί, δεν θα εξαφανιστεί ΠΟΤΕ σαν ΟΥΣΙΑ. Ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες, ανάλογα με το πολιτιστικό επίπεδο των λαών θα έχουμε και τον ανάλογο τρόπο εφαρμογής της αρχής της πλειοψηφίας. Δηλαδή είτε με έναν καταναγκαστικό μηχανισμό είτε, πιθανόν, χωρίς τέτοιο μηχανισμό (σε πολύ προηγμένη πολιτιστικά κοινωνία).
Οι μορφές της δημοκρατίας σίγουρα θα αλλάζουν σύμφωνα με την ποιότητα των παραγωγικών σχέσεων, σύμφωνα με το πολιτιστικό επίπεδο, σύμφωνα με την τεχνολογική πρόοδο, σύμφωνα με το βαθμό παγκοσμιοποίησης της δημοκρατίας κοκ.

Δηλαδή θα αλλάζουν τα μέσα, οι τρόποι, οι θεσμοί δια μέσου των οποίων θα τίθεται σε ισχύ η αρχή της πλειοψηφίας. Η δημοκρατία δεν ταυτίζεται με τα μέσα που θα χρησιμοποιεί ιστορικά για την υλοποίηση του σκοπού της. Η δημοκρατία ταυτίζεται με την υλοποίηση του σκοπού της. Και ο σκοπός της είναι η εφαρμογή της θέλησης της πλειοψηφίας. Και αυτή η θέληση θα μπορεί να υλοποιείται (ιστορικά) ή με την υποταγή ή με την ΟΙΚΙΟΘΕΛΗ ΥΠΑΚΟΗ της μειοψηφίας στην πλειοψηφία (είτε και με τα δύο).. Δηλαδή είτε με καταναγκαστικό μηχανισμό είτε οικειοθελώς. Όταν εξαφανίζονται οι κοινωνικές ανισότητες (καταργηθούν οι τάξεις) και ανέβει σε μεγάλα ύψη το πολιτιστικό επίπεδο, πιθανόν, (ΙΣΩΣ) να εξαφανιστεί ο καταναγκαστικός μηχανισμός και οι άνθρωποι να υποτάσσονται οικειοθελώς στη βούληση της πλειοψηφίας. Στην μακρινή και ανώτερης μορφής κομμουνιστική κοινωνία ΙΣΩΣ να έχουμε μόνο οικιοθελή υπακοή και όχι καταναγκαστική υποταγή της μειοψηφία στην πλειοψηφία.
Αυτή όμως θα είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ, Η ΑΝΩΤΑΤΗ μορφή δημοκρατίας και όχι η εξαφάνισή της.

Έτσι από την άποψη της ουσίας της, η δημοκρατία δεν απονεκρώνεται, δεν εξαφανίζεται ποτέ. Απλά θα αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιείται η θέληση της πλειοψηφίας. (είτε με μηχανισμό επιβολής της γενικής δύναμης είτε οικειοθελώς)

Ο Λένιν ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία θα απονεκρωθεί εντελώς, ότι θα εξαφανιστεί. Κατέληξε σε αυτή τη θέση γιατί απομακρύνθηκε πάρα πολύ από την ουσία της. Απομακρύνθηκε τόσο ώστε σε πάρα πολλούς τομείς της θεωρίας του να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα λογικής στοιχειοθέτησης των απόψεών του. Δεν όρισε σταθερά την έννοια της δημοκρατίας, δεν θέλησε να δει ποια είναι η ουσία της.
Με αυτή την απομάκρυνση του έπεσε και στο «παράπτωμα» να αποκαλεί τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία. Πράγμα που είναι φυσικά εξωφρενικά ανυπόστατο. Έτσι, ήθελε να ονομάσει δημοκρατία και το δικό του ολιγαρχικό μοντέλο κατά την περίοδο του «σοσιαλισμού», όπως τον αντιλαμβανόταν αυτός.

Η συζήτηση όμως για το τι μπορεί να γίνει σε ένα πολύ μακρινό μέλλον, βγάζει από το «κάδρο» (με τέχνη) το ουσιαστικό ζητούμενο του σήμερα που είναι:
«Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ*. Αυτό (το πολιτικό σύστημα) είναι ακόμα Η ΕΙΔΙΚΗ* (συγκεκριμένη) ΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...»

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΙΤΕ ΥΠΟΤΑΣΕΤΑΙ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΙΤΕ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΟΙΚΙΟΘΕΛΩΣ ΣΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.