ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Τα υπόλοιπα είναι εγκληματικές προπαγανδιστικές μ.λ...ς (μαλθακότητες) των διεστραμμένων ολιγαρχικών, που τις αποτυπώνουν στα συντάγματά τους.
Στην ΟΥΣΙΑ:
1. Το "πολίτευμα" της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία.
2. Θεμέλιο του "πολιτεύματος" είναι η ΛΑΪΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ σε μια εκλεγμένη ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ (μειοψηφιαρχία) η οποία κατέχει την ένοπλη, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία και δια μέσου αυτών επιβάλλει στην πλειονότητα του λαού όποιον νόμο γουστάρει.
ΥΓ Πχ 600 μνημονιακοί νόμοι έπεσαν στο κεφάλι του λαού και ΚΑΝΕΝΑΝ από αυτούς δεν ήθελε η πλειοψηφία. Τους επέβαλλαν δια της ΒΙΑΣ.
* Αυτές τις εξουσίες είτε θα τις κατέχει κάποιο μειοψηφικό υποκείμενο είτε ο λαός.
*ΕΞΟΥΣΙΑ είναι η ΔΥΝΑΜΗ ενός υποκειμένου δια μέσου της οποίας δύναται να επιβάλλει τη θέλησή του πάνω σε άλλα υποκείμενα.

ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ. ΜΕΣΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

*Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ αυτών που έχουν θεσμοθετήσει και επιβάλλει τις μαθητικές παρελάσεις, είναι η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ των μαθητών στην απόδοση "τιμής", δηλαδή στη ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ στους "επίσημους¨ της ΕΞΕΔΡΑΣ και κατ επέκταση στο μηχανισμό που αυτοί υπηρετούν. (αναγνώριση της ανωτερότητάς των "επισήμων" και της κατωτερότητας των ιδίων) Ποιοι όμως είναι αυτοί οι επίσημοι; Αν εξαιρέσουμε κάποιους δάσκαλους, οι υπόλοιποι έχουν κάποια μεγάλη ή μικρή θέση (γρανάζι) στον ολιγαρχικό μηχανισμό, στο μηχανισμό ΜΑΣΤΡΟΠΟ του λαού. Δηλαδή στο μηχανισμό ο οποίος με τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας απαγορεύει στο λαό να αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή του. Του απαγορεύει δια της βίας να ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ στην κοινωνική ζωή. Και όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή του, όταν δεν επιλέγει -πλειοψηφικά- τον κάθε νόμο (αλλά αποφασίζει μια μειοψηφία γι αυτόν) τότε είναι ΔΟΥΛΟΣ (οικιακό ζώον) μιας μειοψηφίας και όχι ελεύθερος.
*Οι παράπλευροι στόχοι των παρελάσεων αυτών, συνοδευόμενοι από βερμπαλιστικές αναφορές του τύπου "οι πρόγονοί μας έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι", θέλει να περάσει την ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ στους μαθητές (και σε όλη την κοινωνία) ότι στο σημερινό ολιγαρχικό σύστημα ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, ενώ στην πραγματικότητα είναι δούλος.
*Φυσικά οι αγώνες για ανεξαρτησία από την επιβολή ΞΕΝΩΝ ολιγαρχικών δυνάμεων είναι κάτι το θετικό αλλά η ελευθερία δεν κατακτιέται αν ο λαός έχει μετά στο σβέρκο του μια ΝΤΟΠΙΑΣ προέλευσης ολιγαρχία (ενίοτε η ντόπια είναι πιο σκληρή από την ξένη όπως πχ στην Ουγκάντα ο Αμίν Νταντά ο οποίος ήταν χειρότερος από τους αποικιοκράτες).
* Οι κατοχικοί πόλεμοι σκοπεύουν στην οικονομία της κατεχόμενης χώρας. Η κατοχή όμως μπορεί να γίνει είτε στρατιωτικά είτε οικονομικά. Σήμερα η Χώρα μας είναι μια Χώρα οικονομικά απόλυτα κατεχόμενη από ξένες ολιγαρχικές Χώρες, από το ξένο κεφάλαιο. (Εδώ εξουσιοδοτούν κάποιους ντόπιους "κλητήρες" για να διεκπεραιώνουν τις θελήσεις τους.)
* Είμαστε Χώρα κατεχόμενη από ξένες και ντόπιες ολιγαρχίες.

* Η απόδοση τιμής στους αγωνιστές που πάλεψαν για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ενάντια σε ξένες και ντόπιες ολιγαρχίες) είναι απόλυτα ανόητο να λέγεται ότι γίνεται με τις παρελάσεις και τη "στροφή της κεφαλής δεξιά". (Δηλαδή οι σημερινοί "επίσημοι" πολέμησαν και θέλουν τιμές;) Τόσες χιλιάδες τρόποι υπάρχουν για να τιμήσει κανείς τους κοινωνικούς αγωνιστές, γιατί οι ολιγαρχικοί επιλέγουν τις παρελάσεις;
* Η απόδοση τιμής μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ με τη στροφή της σκέψης στον αγώνα και το δόσιμο στον πρακτικό αγώνα ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, με την πρακτική ασέβεια στα γρανάζια του ολιγαρχικού μηχανισμού των διεστραμμένων.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ

*Η τεράστια κρίση του παγκόσμιου ολιγαρχικού οικονομικού συστήματος του καπιταλισμού είναι ΜΠΡΟΣΤΑ μας και πολύ ΚΟΝΤΑ. Όλοι οι ολιγαρχικοί, για να βρεθούν απροετοίμαστοι κινηματικά οι λαοί, χρησιμοποιούν διάφορους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς για αντιπερισπασμό. Πχ τα πολύ χαμηλά επιτόκια (και κάτω από το μηδέν) των πολυετών ομολόγων σημαίνει ότι το μεγάλο κεφάλαιο δεν επενδύει γιατί είναι ΣΙΓΟΥΡΟ για το αυριανό τεράστιο τσουνάμι, επειδή ξέρει ότι το σύστημα πάει να καταρρεύσει εσωτερικά προς τον πυρήνα του. Όμως οι εδώ και οι απανταχού ολιγαρχικοί καραγκιόζηδες λένε ότι αυτό είναι δείγμα για το ότι η οικονομία πάει καλά και ότι με τους "αναπτυξιακούς" τους "νόμους" οι λαοί θα τρώνε με χρυσά κουτάλια. Η κρίση του παγκόσμιου χρέους του 2008 - που έχει στο βάθος για αιτία της το νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους μέσα στην κεφαλαιοκρατική οικονομία- όχι μόνο δεν ξεπεράστηκε μετά από 11 χρόνια, αλλά το χρέος έχει υπέρ διπλασιαστεί!!!! Για να είναι λοιπόν απροετοίμαστοι οι λαοί, τους προσανατολίζουν και τους φανατίζουν με καταστάσεις και πράγματα που γι αυτούς θα είναι ακίνδυνα. Πχ καλλιέργεια εθνικισμών, ρατσιστικά μίση κοκ.
* Το τι συγκεκριμένα θα ακολουθήσει με το σκάσιμο της μεγάλης κρίσης είναι αδύνατον να προβλεφθεί. Τα πιο πιθανά σενάρια είναι οι πόλεμοι που θα κάνουν τα πιο ισχυρά στρατιωτικά κράτη για να εκμεταλλευτούν πάλι τα πιο αδύνατα, η καταστροφή των λιγότερων παραγωγικών κεφαλαίων, η πείνα και η εξαθλίωση σε πολύ μεγάλα τμήματα των πληθυσμών, η αύξηση της εγκληματικότητας και των αυτοκτονιών, η αύξηση της προσφυγιάς εξ αιτίας του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου κοκ. (Πιθανότατα, οι Έλληνες πρόσφυγες να είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς των τελευταίων ετών και η μετεγκατάστασή τους να γίνεται με πολύ χειρότερους όρους, ίσως παρόμοιους με αυτούς που βιώνουν οι σημερινοί πρόσφυγες που έρχονται στη Χώρα μας από άλλες Χώρες.)
* Η εξέλιξη των πραγμάτων θα καθοριστεί και από το μέγεθος του παγκόσμιου κινηματικού αντίπαλου δέους προς το σύστημα. Κάθε λεπτό που περνά είναι χαμένο, αν δεν προβάλλεται και δεν διεκδικείται ο ΣΚΟΠΟΣ (αντίπαλο δέος) για ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ" και σε θέματα παγκόσμιας σημασίας να επιλέγεται από τους ΛΑΟΥΣ.
Ένα σύστημα όπου οι λαοί θα αποφασίζουν και θα επιβάλλουν το τι θα παράγεται, το πως και πόσο θα παράγεται και το πως θα διαμοιράζεται.

ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ

*Αυτή θα πρέπει να είναι η σκόπευση των πραγματικά λαϊκών απελευθερωτικών κινημάτων του 21ου αιώνα.
Είτε θα πραγματοποιηθεί αυτός ο τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας είτε οι κοινωνίες θα συνεχίσουν να είναι υποταγμένες στη βούληση διαφορετικών μειοψηφιών - ολιγαρχιών.
*Αυτό είναι και θα είναι το ΚΕΝΤΡΙΚΟ δίλημμα στον καθένα. Θα αποδέχεται ή θα απορρίπτει τον πιο πάνω σκοπό. Όποια και να είναι η στάση του (ένθεν και ένθεν), θα πρέπει η συνείδησή του να έχει επιχειρήματα και αυτά να προβάλει. Οι αναφορές στα υπόλοιπα θέματα, που είναι χιλιάδες, θα εξετάζονται και θα υποστηρίζουν τη μια ή την άλλη προοπτική γιατί συνδέονται είτε το θέλουμε είτε όχι, άμεσα ή έμμεσα με μια από ετούτες τις δύο διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις.

Και για να υλοποιηθεί η σκόπευση "Ο ΚΑΘΕ ΝΌΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ από την πλειοψηφία του λαού, θα πρέπει να περάσει 'όλη η νομοθετική, η εκτελεστική - ένοπλη και διοικητική- και η δικαστική εξουσία στο λαό'
ΥΓ * Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια για να αγαπήσουμε αυτή ή μια άλλη μορφή ολιγαρχίας

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ

Και αυτό γιατί, παρότι χτυπήθηκε η Λερναία Ύδρα του ολιγαρχισμού, δεν εξοντώθηκε. Δεν εξοντώθηκε επειδή οι λαοί ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΣΑΝ κινηματικά και δεν πραγματοποίησαν ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου ΤΕΛΙΚΑ "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ", επειδή δεν ΣΚΟΠΕΥΣΑΝ να περάσει στα χέρια των λαών "ΟΛΗ η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία".
Και δεν σκόπευσαν διότι η ολιγαρχική προπαγάνδα τους έπειθε ότι μπορεί να υπάρχει και καλός ολιγαρχικός (ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΔΥΝΑΤΟ)

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Οι ορισμοί της ελευθερίας ή οι σημασίες της που έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα είναι δεκάδες. (Φυσικά οι πιο ανυπόστατοι είναι οι ορισμοί που δίνουν οι ολιγαρχικοί. Όλοι τους πάνε να ταυτίσουν την έννοια του ανεμπόδιστου με αυτή της ελευθερίας.). Ο καθένας ας διαλέξει αυτή που του φαίνεται πιο λογική και ας ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί σε αυτή.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ" ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ-ΒΙΑΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;
bezedakos.blogspot.com/2019/03/h-1821.html

ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΦΑΥΛΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Οι εξεγέρσεις είναι χρήσιμες και μπορούν να δώσουν στη συνείδηση κάποιων υπηκόων την πραγματική ουσία του ολιγαρχικού πολιτικοοικονομικού συστήματος ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αναζήτησης κάποιου νέου νταβατζή (ολιγαρχικού) στο σβέρκο των λαών. Σιγά σιγά θα φτιαχτεί η "κρίσιμη αρχική μάζα" που θα ξεκινήσει την πορεία του κινήματος για πραγματική απελευθέρωση των λαών. Του κινήματος που θα θέτει για ΣΚΟΠΟ το "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΛΑΟΥ" καθώς και τις προϋποθέσεις αυτού που είναι "ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ". Μόνο έτσι θα σπάσει ο φαύλος κύκλος, μόνο έτσι θα σταματήσει η εναλλαγή στην εξουσία των διάφορων διεστραμμένων μειοψηφιών. Έως τη συγκρότηση αυτής της "κρίσιμης μάζας" (των πρωτεργατών που θα βοηθήσουν το κίνημα και το λαό ώστε ο τελευταίος να κατακτήσει πραγματικά την εξουσία του) οι εξεγέρσεις θα είναι "τυφλές" και θα οδηγούν στην ανακύκλωση του ολιγαρχισμού. Τυφλές μεν αλλά για κάποιους διδακτικές.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟΙ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟΥΣ.
Οι ολιγαρχικοί εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι 1. ιστορικά, σαν αντίθετο της έννοιας της ολιγαρχίας δεν είναι καθαρά η αντίθετη έννοια του ολίγος δηλαδή ο πολύς, αλλά η έννοια Δήμος και 2. η λέξη αρχή - εξουσία δεν παραπέμπει απευθείας στην ουσία της. Δηλαδή ότι αρχή-εξουσία είναι η ΔΥΝΑΜΗ ενός υποκειμένου δια μέσου της οποίας δύναται να επιβάλλει τη θέλησή του πάνω σε άλλα υποκείμενα και ότι αυτή η θέληση εκφράζεται ΠΑΝΤΟΤΕ με κανόνες. Εκμεταλλεύονται λοιπόν αυτά οι ολιγαρχικοί κάθε είδους και βαπτίζουν δημοκρατίες ακόμα και τα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα. - Έτσι αν κάποτε, για να προκαλέσουν σύγχυση στο λαό, τους είναι απαραίτητο να βαπτίσουν δημοκρατία ακόμα και τον κώλο της μαϊμούς , θα το κάνουν (σκωπτικά).-
Εκείνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς σήμερα, για να αποδίδουμε το πραγματικό περιεχόμενο στην έννοια της δημοκρατίας, ίσως είναι να κάνουμε κάποιες μικρές κινήσεις. Να αποκαλούμε, ΔΙΑΡΚΩΣ, την εξουσία του λαού ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ταυτόχρονα να την συνοδεύουμε από την επεξήγηση "ο κάθε νόμος, ο κοινωνικός κανόνας να είναι επιλογή του λαού". Γιατί για μας αυτό είναι η δημοκρατία:  ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ.
*Ενώ τα δικά τους ολιγαρχικά συστήματα να τα αποκαλούμε ΠΑΝΤΑ ολιγαρχίες και ποτέ δημοκρατίες, ούτε με κάποιο επίθετο μπροστά όπως πχ αστική δημοκρατία. ( ο κοινοβουλευτισμός είναι κοινοβουλευτική ολιγαρχία)
Σε τούτη την περίπτωση τους κόβεται η δυνατότητα, όχι τόσο το να αποκαλούν και τα οπίσθια της μαϊμούς δημοκρατία, αλλά το να μπορούν να αποδίδουν σαφές περιεχόμενο στην έννοια της δημοκρατίας. Έτσι η δικής τους ασάφεια θα ηττάται από τη σαφήνεια των δικών μας εννοιών.
(Σε περίπτωση που ονομάζουν δημοκρατία ένα ολιγαρχικό σύστημα, εμείς τους κάνουμε την εξής ερώτηση. "Σε αυτό το σύστημα που αναφέρεστε, ο κάθε νόμος ήταν ή είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού;" Αν όχι, τότε είναι ολιγαρχία.)
ΥΓ ΟΛΟΙ οι ολιγαρχικοί αποκαλούν το σύστημά τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!

ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΠΟΣ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ακούγεται συχνά το: «Χρειάζεται παιδεία και εσωτερική πνευματικότητα  από την πλειοψηφία του λαού για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί και μετά για να λειτουργήσει η εξουσία του λαού (πλειοψηφιαρχία - δημοκρατία)».

*Αν όμως απαιτείτο να προηγηθεί η μεγάλη μόρφωση τότε δεν θα γινόταν ΠΟΤΕ η επανάσταση στην Αθήνα το 462 πχ, αφού την εποχή εκείνη, η μεγάλη πλειοψηφία ήταν ΑΓΡΑΜΜΑΤΗ. Ακόμα θα περιμέναμε και έτσι η ανθρωπότητα θα είχε χάσει τους «ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ», τη μόρφωση, την επιστήμη και τον πολιτισμό που ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ  ΜΕΤΑ την επανάσταση. Η τότε (μερική) δημοκρατική πολιτεία  ήταν λοιπόν η αιτία της ανάπτυξης της μόρφωσης, του πολιτισμού, όλης αυτής της παιδείας και όχι το αντίστροφο. Πριν το 462 πχ δηλαδή πριν την επανάσταση του Εφιάλτη και του Αρχέστρατου  η Αθήνα δεν είχε να επιδείξει – ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ – κάτι το πολύ
σπουδαίο.  (Ο πολιτισμός είναι η εκδήλωση του μορφωτικού επιπέδου ενός λαού σε κάθε ιστορική εποχή.)

Επίσης, το 1821 όταν επαναστάτησαν οι Έλληνες δεν είχαν κάποια μεγάλη και συγκεκριμένη παιδεία. (και τα ποσοστά του αναλφαβητισμού άγγιζαν το 99%. Το ίδιο και με όλες τις μεγάλες επαναστάσεις όπως η Γαλλική του 1789 κλπ.)
Αν λοιπόν απαιτείτο για την επανάσταση μια ΜΕΓΑΛΗ μόρφωση ή και εκπαίδευση των λαών και όχι ειδική, τότε δεν θα είχε γίνει, μέχρι σήμερα, καμιά επανάσταση στον πλανήτη.  
Η άποψη που θέλει να προηγηθεί η μόρφωση των λαών είναι ΛΑΘΕΜΕΝΗ και δρα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ κατά της απελευθέρωσης των λαών, αφού «πετάει τη μπάλα στην εξέδρα» μεταθέτοντας το ζητούμενο σε μετέπειτα χιλιετίες  και αν...


Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ.
* Για το λαό, η παιδεία που απαιτείται για μια επανάσταση δεν θα είναι καθολική παιδεία αλλά παιδεία που  αφορά ΜΟΝΟ 
(α) στην αναγκαιότητά της και
(β) στην αποτελεσματικότητά της, με τα κατάλληλα μέσα που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν.
Δηλαδή παιδεία για τους συγκεκριμένους βασικούς υλικούς όρους βίωσης του ανθρώπου (ανάγκες και εφικτά μέσα).

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. 
* Το πιο βασικό στοιχείο βασικό απαιτείται είναι να πεισθεί το κάθε άτομο και συνολικά η πλειονότητα ότι το μεγάλο ΥΛΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ τους (καλύτερο) βρίσκεται σε μια άλλη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας και ότι αυτή είναι ΕΦΙΚΤΗ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ, μετά την συντριβή της υπάρχουσας ολιγαρχικής. (Στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να πειστεί ότι είναι προς το μεγάλο ΣΥΜΦΕΡΟΝ του καθένα και των πολλών «Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» δηλαδή ότι αυτό είναι λειτουργικά ΕΦΙΚΤΟ (όταν θα συντριβεί το υπάρχον ολιγαρχικό καθεστώς). Επίσης θα πρέπει να διαφαίνετι εφικτή ΕΦΙΚΤΗ και η συντριβή του υπάρχοντος ολιγαρχικού συστήματος (όταν θα υλοποιούνται  κάποιες υλοποιήσιμες προϋποθέσεις).

Δηλαδή θα πρέπει να περάσουν στην κοινωνική συνείδηση οι αντιλήψεις α. Ότι το ΝΕΟ πρόταγμα είναι πολύ ΚΑΛΥΤΕΡΟ του υπάρχοντος ολιγαρχικού και β. να περάσουν ότι δύο πράγματα είναι εφικτά. 1. ΕΦΙΚΤΟ να λειτουργεί αποτελεσματικά και σχετικά εύκολα (το νέο πρόταγμα) 2. ΕΦΙΚΤΗ (κάτω από υλοποιήσιμες προϋποθέσεις) η συντριβή του υπάρχοντος ολιγαρχικού και η εγκαθίδρυση του νέου.

* ΣΗΝΑΝΤΙΚΟ.
Αν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη και σχετικά μεγάλη παιδεία, αυτή την χρειάζονται οι πρωτεργάτες, οι «πρωτοπόροι» του αγώνα. Και αυτή θα έχει να κάνει με τη με τη βαθιά γνώση των νόμων της κοινωνικής κίνησης, των "νόμων" της επανάστασης και να διακατέχονται από υψηλές ανθρωπιστικές αξίες. Θα πρέπει να γνωρίζουν καλά τους πιο πάνω νόμους, όχι για να καταλάβουν οι ίδιοι την εξουσία αλλά για να υποδείξουν την οδό στους λαούς ώστε οι ίδιοι να μπορέσουν να κατακτήσουν την εξουσία τους. Αυτές τις γνώσεις θα μπορούν να τις εμφυσούν όλο και σε περισσότερους υπηκόους και έτσι να μπαίνουν όλο και περισσότεροι στις κινηματικές διαδικασίες...


(Για να γίνει μια κοινωνική ριζική αλλαγή απαιτούνται και άλλες προϋποθέσεις όπως η ύπαρξη οργανωμένης πλειοψηφιαρχικής πρωτοπορίας, εναλλακτικό ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ σχέδιο -που να περικλείει τα στοιχεία του πολύ καλύτερου και εφικτού για να το ακολουθήσει ο λαός-, η κρίση του συστήματος, κίνημα και μερικές άλλες.)

 

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. «ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΑΥΛΑΚΙ» (χωρίς ιδιαίτερη παιδεία)
Για να λειτουργήσει η εξουσία του λαού (μετά τη συντριβή του ολιγαρχισμού) δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μόρφωση και ιδιαίτερες γνώσεις κλπ. Η νέα οργάνωση της κοινωνίας απαιτεί ΑΠΛΑ ο καθένας να εκφράζει αυτό που νομίζει προσωπικό του συμφέρον («εγωιστικό» συμφέρον). Και όταν το συμφέρον του ταυτίζεται με εκείνο των πολλών, θα τίθεται προς υλοποίηση.  Μετά θα αρχίσει «να μπαίνει το νερό στο αυλάκι». (Φυσικά θα χρειάζονται και οι θεσμοί προστασίας του πλειοψηφιαρχικού συστήματος)
Η «ΑΥΤΟΜΑΤΗ» ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ Ή ΠΩΣ ΜΠΑΙΝΕΙ  «ΑΥΤΟΜΑΤΑ» ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΑΥΛΑΚΙ.
Μια σχηματική υπόθεση ως παράδειγμα:
Ας υποθέσουμε ότι στη Δημοκρατία θα υπάρχουν ομάδες ανθρώπων (α,β,γ) με πάνω κάτω τον ίδιο αριθμό μελών.
Η κάθε μια ομάδα κάνει μια εγωπαθή-αντικοινωνική επιλογή.
Η (α) ομάδα θα θέλει να εκτρέφει κοτόπουλα με διοξίνες και ορμόνες για να μειώνει το κόστος παραγωγής και έτσι να βγάζει περισσότερο κέρδος.
Η (β) ομάδα, επειδή είναι κοντά σε μια πηγή νερού,  θα θέλει να αποκλείσει την πηγή από τους άλλους για να το εκμεταλλεύεται η ίδια.
Η (γ) ομάδα θα θέλει να περιφράξει τις παραλίες για να εισπράττει χρήματα  από εκείνους που θα θέλουν να πάνε να κάνουν μπάνιο.

Από αυτό το παράδειγμα συνάγεται ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι στο βάθος κοιτάνε το ατομικό τους συμφέρον και όχι το κοινωνικό.
Όμως τα μέλη της κάθε ομάδας κοιτάνε το προσωπικό όφελος από δύο πλευρές. Η μια πλευρά είναι ότι επιδιώκουν την ΑΠΟΚΟΜΙΣΗ ΚΕΡΔΟΥΣ με πράξεις που θα έχει αρνητικές συνέπειες στους υπόλοιπους και απο την άλλη πλευρά επιδιώκουν όφελος από την ΑΠΟΦΥΓΗ ΖΗΜΙΑΣ που θα τους προκαλέσουν άλλοι με τις πράξεις τους.

Έτσι εδώ στο παράδειγμά μας, στην περίπτωση αποφυγής ζημιάς, θα έχουμε τις εξής σχέσεις:

1) Η ζημιά που θα προκληθεί απ την ομάδα (α) θα έχει αντιπάλους τις ομάδες (β) κ΄(γ) – που τα μέλη τους θα κοιτάνε και αυτά το προσωπικό τους συμφέρον.

2)  Η ομάδα (β) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (γ).

3) Η ομάδα (γ) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (β)

Από ετούτο φαίνεται ότι εκείνοι που θα είναι αντίπαλοι σε αντικοινωνικές πράξεις – παρ ότι οι ίδιοι αντικοινωνικοί με τον τρόπο τους- θα είναι η πλειοψηφία των πολιτών.

Επομένως στην πραγματική Δημοκρατία- όπου όλοι οι νόμοι θα είναι εγκεκριμένοι απ την πλειοψηφία- θα έχουμε το φαινόμενο τις ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗΣ των αντικοινωνικών πράξεων.
Αυτό καθίσταται δυνατό επειδή ο κάθε άνθρωπος δεν κοιτά μόνο το συμφέρον του όταν πράττει και οι πράξεις του έχουν επιπτώσεις στους άλλους αλλά το κοιτά και όταν οι πράξεις των άλλων μπορεί να του προκαλέσουν ζημία.

Θέλουμε λοιπόν ο κάθε άνθρωπος να κάνει επιλογές ΠΑΝΤΑ με βάση το πραγματικό ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του συμφέρον (ακόμα και «εγωιστικό» που λέει ο λόγος) και να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!

Αν στην πραγματική Δημοκρατία – πλειοψηφιαρχία ο καθένας θα κοιτάει το πραγματικό  προσωπικό συμφέρον του (και ιδίως στις πράξεις των άλλων που τον ζημιώνουν) τότε πάνω σε κάθε θέμα θα βγαίνει ένα σύνολο ανθρώπων που θα έχει το ίδιο προσωπικό όφελος και τούτο το σύνολο θα είναι η πλειοψηφία. Ε! Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κοινωνία.

Στα ΠΡΩΤΑ ΣΤΑΔΙΑ, στην πραγματική Δημοκρατία - πλειοψηφιαρχία, οι επιλογές θα γίνονται ΚΥΡΙΩΣ με γνώμονα κυρίως την αποφυγή ζημίας από πράξεις άλλων. Σε ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ όμως ΣΤΑΔΙΑ – μετά από κατάλληλη μόρφωση - οι επιλογές θα γίνονται όλο και περισσότερο στη βάση της αποκόμισης  ωφελιμότητας από την πρόκληση ωφελιμότητας στους άλλους. Πχ θα έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο ότι αν θέλει να χαρεί, να διασκεδάσει θα πρέπει να πάει σε γιορτή, σε πανηγύρι όπου και οι άλλοι είναι χαρούμενοι και όχι να πάει σε κηδεία. Μέσα από την παιδεία που θα αναπτύσεται εντός της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΊΑΣ – δημοκρατίας, θα αυξάνεται διαρκώς το ποσοστό των ανθρωπιστικών αξιών, των αξιών της αλληλεγγύης και της συλλογικής πράξης και ζωής.
Το σημερινό ολιγαρχικό σύστημα έχει συμφέρον να επιβάλλει  ατομικιστικές και αντικοινωνικές αντιλήψεις ενώ το πλειοψηφιαρχικό θα έχει συμφέρον να προβάλει τις συλλογικές.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 1, ΔΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΣΧΟΥΝ  ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΟ ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΟ ΕΝΩ 4 ΔΙΣ ΖΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!!

(ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΜΟΝΟ Ο ΜΠΙΖΝΕΣΜΑΝ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ)


Να μην πάμε ιστορικά πιο πίσω. Ξεκινάμε από τις αποικίες των ευρωπαϊκών κρατών. Ξέσκισαν κυριολεκτικά την ανθρωπότητα. Ήπιαν σχεδόν όλο το αίμα των άλλων λαών, τους ρούφηξαν το μεδούλι,
κατέκλεψαν τα μνημεία του πολιτισμού τους κλπ. Μετά η νεοαποικιοκτατία. Όχι τόσο με εδαφικές κατακτήσεις αλλά κυρίως με κατακτήσεις δια μέσου των τραπεζών και του εμπορίου. Οι νεοαποικιοκράτες (Αμερικανοί και ευρωπαίοι κλπ) βάζουν στις κυβερνήσεις των κατεχόμενων (ουσιαστικά) χωρών ανθρώπους του χεριού τους (μαριονέτες) και γενικά με την απειλή χρήσης βίας καθηλώνουν τους πάντες στο δικό τους χρηματοπιστωτικό, εμπορικό και βιομηχανικό κεφάλαιο. Ελέγχουν και καθορίζουν απόλυτα την οικονομία τους. Έτσι έχουν εξαθλιώσει το μέγιστο μέρος της ανθρωπότητας. Η προσφυγιά είναι σύμπτωμα και έχει τις αιτίες της στο παγκόσμιο ολιγαρχικό σύστημα, στον (παγκοσμιοποιημένο) καπιταλισμό. Πρέπει λοιπόν να χτυπάμε τις αιτίες και όχι το σύμπτωμα. Το σύμπτωμα θα πρέπει να διαχειρίζεται κατά τρόπο ανθρωπιστικό, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και για τους πρόσφυγες και για τους γηγενείς. Η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών είναι απόλυτα απαραίτητη στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία για την κοινωνία της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΩΝ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ) ΧΩΡΩΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΊΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ».

*Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ – ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.
Σε μία Χώρα δεν μπορεί να σταθεί για πολύ καιρό ένα σύστημα πλειοψηφιαρχικό. Η παγκόσμια ολιγαρχία θα προσπαθήσει να το συντρίψει. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε νικηφόρα αποτελέσματα είναι ένα οργανωμένο παγκόσμιο (ή μεγάλο περιφερειακό) κίνημα όπου με σχέδιο θα απελευθερώνει την κάθε χώρα και την κάθε χώρα θα την πραγματεύεται σαν επαρχία. Εδώ αφενός η αλληλεγγύη των υπηκόων των άλλων Χωρών θα είναι απόλυτα απαραίτητη και αφετέρου θα είναι απόλυτα απαραίτητα η προσπάθειά τους, η επανάστασή τους εντός της Χώρας τους για να ανατρέψουν το δικό τους ολιγαρχικό σύστημα και να εγκαθιδρύσουν τη δημοκρατία.
Αντίθετα το μίσος και οι πόλεμοι μεταξύ των λαών καταστρέφει και την παραμικρή δυνατότητα για την απελευθέρωση όλων.
Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι ολιγαρχικοί και γι αυτό καλλιεργούν τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Έτσι αρκετοί υπήκοοι βλέπουν ένα δένδρο και χάνουν το δάσος. Πέφτουν στην παγίδα των ρατσιστών εθνικιστών και ουσιαστικά έτσι πολεμάνε και την δική τους απελευθέρωση.

ΥΓ. Ένα πολύ μικρό δείγμα του τι σημαίνει επιβολή από τις κεντρικές ισχυρές ολιγαρχικές Χώρες προς τις πιο αδύνατες, το νιώσαμε και στη Χώρα μας με τα μνημόνια που μας επιβλήθηκαν για να σωθούν οι τραπεζίτες τους.
*  "..κι απ το θάνατο ακόμα πιο πικρή είσαι προσφυγιά" .. λέει ένα τραγούδι.

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. "ΚΑΛΟΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ"

Ολιγαρχικοί είναι εκείνο το μειοψηφικό υποσύνολο των ανθρώπων που θέλουν να κατέχουν την εξουσία για να μπορούν να υπαγορεύουν και να επιβάλλουν τους νόμους στην κοινωνία, ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας. Δηλαδή θέλουν να κατέχουν τη νομοθετική, την ένοπλη εκτελεστική και τη δικαστική ώστε να μπορούν να επιβάλλουν δια της βίας τη βούλησή τους, τα συμφέροντά τους. Αυτό όμως είναι κάτι το εγκληματικό κάτι που είναι ενάντια στην ανθρώπινη η φύση. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τα πιο διεστραμμένα υποκείμενα της κάθε ανθρώπινης κοινωνίας. Πχ το να ήθελαν κάποιοι ταξιτζήδες, που θα επιλέγονταν από τους πελάτες, να αποφασίζουν τον προορισμό των πελατών και τα δρομολόγιά τους θα σήμαινε ότι θα ήταν διεστραμμένοι. Το ίδιο διεστραμμένοι θα ήταν κάποιοι πολ. μηχανικοί οι οποίοι αν θα παρουσίαζαν θετικές υποσχέσεις και σχέδια στους υποψήφιους πελάτες τους και όταν θα επιλέγονταν από τους τελευταίους τότε οι πολ. μηχανικοί θα ήθελαν να κατέχουν την εξουσία ώστε να αποφασίζουν και να επιβάλλουν το που θα χτίσουν οι πελάτες, πόσα θα ξοδέψουν, πόσα δωμάτια θα φτιάξουν κοκ. Κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό, θα ήταν κάτι το ενάντιο στην ανθρώπινη φύση.
Δες γιατί είναι το σωστό, γιατί είναι το φυσικό ο λαός να αποφασίζει πλειοψηφικά για τον κάθε νόμο και όχι μια μειοψηφία. Δηλαδή
"ΓΙΑΤΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ"
https://bezedakos.blogspot.com/2019/08/blog-post_31.html

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ - ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

https://www.facebook.com/bezedakos/videos/3290896167617335/?t=9

*Οι ρατσιστές, εθνικιστές εγκληματούν επιτιθέμενοι κατά των άλλων οργάνων του οργανισμού που λέγεται ανθρωπότητα. Επιδιώκουν τις συγκρούσεις και τον πόλεμο μεταξύ των οργάνων του οργανισμού, την εξόντωση των άλλων οργάνων. Μισούν το διαφορετικό, είναι ενάντια στην άκρως απαραίτητη ποικιλομορφία.

*
Αν όντως οι εθνικιστές θα ήθελαν το καλό του "Έθνους" τους τότε θα επιδίωκαν τις γονιδιακές προσμίξεις με άλλους λαούς, με άλλα "έθνη" ώστε να θωρακίζονται με την γονιδιακή ποικιλομορφία και να μην κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή το "έθνος" τους με εξαφάνιση. Άρα θα ήταν εναντίον του "όμαιμου" όπως λένε. (Όρος που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται.)



ΤΑ ΥΓΕΙΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ

*Το κάθε κύτταρο, σε όλους του ζωντανούς οργανισμούς, προσπαθεί από τη μια να διαφυλάξει την εύρυθμη λειτουργία της ατομικής οντότητάς του, δηλ να είναι καλά αυτό το ίδιο, και από την άλλη προσπαθεί να βοηθήσει τα διπλανά ή άλλα κύτταρα του οργανισμού (κύτταρα άλλων οργάνων) στο να επιτελέσουν το προδιαγεγραμμένο από τη φύση έργο τους. Η ζωική λειτουργία επιτυγχάνεται δια της συνεργασίσς των διαφορετικών και όχι δια της εξόντωσης του διαφορετικού γιατί έστι θα εξοντωθεί ο οργανισμός και αυτόματα θα εξοντωθούν ΟΛΑ τα κύτταρα.

*Το πλαίσιο της φυσικής αρμονίας απαιτεί απ’ τα κύτταρα τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ τους, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και το συναγωνισμό και αυτό γιατί σε περίπτωση εισβολής εχθρού που απειλεί όλο τον οργανισμό ή μέρος του θα πρέπει να αγωνιστούν μαζί (συναγωνιστές) για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Επίσης στις περιπτώσεις που υπάρχει ανάγκη εξ’ αιτίας κάποιου ειδικού κινδύνου μερικά κύτταρα (λεμφοκύτταρα) θα πρέπει να θυσιαστούν για να σώσουν τα υπόλοιπα. Αυτό το γεγονός αφ’ ενός μεν δείχνει την αυτοαναίρεση της ατομικότητας μπροστά στην αξία της ζωής του όλου και αφ’ ετέρου δείχνει ότι η θυσία είναι εντολή ζωής και όχι πράξη τρέλας κάποιων αλλοπαρμένων.
*Η διπλή αυτή λειτουργία του κυττάρου είναι φυσική επιταγή, είναι προορισμός ζωής και άκρως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέχιση της ζωής και την ευτυχία. Απ’ τη μια συμπεριφορά προς τον εαυτό και από την άλλη συμπεριφορά προς τον πλησίον «ως εαυτόν».

*Όμως δυστυχώς, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μέσα στον ίδιο οργανισμό κάποια κύτταρα (καρκινικά) σπάζουν την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και τις συναγωνιστικές σχέσεις με τα άλλα κύτταρα και αρχίζουν τον ανταγωνισμό μέχρι και τον πόλεμο, Γίνονται ανταγωνιστικά. Θέλουν να γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικά. Η διαστροφή τα οδηγεί στον ανταγωνισμό και τον πόλεμο. Ο ανταγωνισμός είναι ένα από τα βασικά συστατικά τους. Κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους, την «αυτοπροστασία» τους, τη δική τους μεγέθυνση και επέκταση γιατί έτσι νομίζουν ότι τα συμφέρει, ότι έτσι θα γίνουν «ευτυχισμένα». Αυτά τα κύτταρα ονομάζονται καρκινικά. Επιδιώκουν να ενώνονται μεταξύ τους, να ΔΙΟΓΚΩΝΟΝΤΑΙ για να γίνουν μια ανώτερη ισχυρή τάξη κυττάρων που θα μπορεί να επιβάλλεται στα υπόλοιπα και να τους κλέβει όσο μπορεί περισσότερα συστατικά, όπως το σίδηρο κλπ. Η κρυφή ή φανερή αντίληψή του καθενός από αυτά είναι το « εγώ να είμαι καλά και τα άλλα να πάνε να γαμηθούν ή το κλέψε για να φας και άρπαξε για να ζήσεις». Έτσι πιστεύουν ότι θα ξεπεράσουν τη βαθειά δυστυχία τους.

*Οι δύστυχες μέχρι πανδύστυχες αυτές οντότητες αυταπατώνται όταν πιστεύουν ότι αυτή η συμπεριφορά τα οδηγεί στο καλό τους και ότι έτσι αποκομίζουν το μέγιστο όφελος. Τρομερό το λάθος τους. Αγνοούν πλήρως τον ψυχολογικό μηχανισμό. Αντίθετα η καθημερινή ζωή τους, στο μέγιστο μέρος της, είναι γεμάτη από αρνητικά βιώματα. Βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση υπερδιέγερσης, υπερέντασης, αγωνιών και θλίψεων εξ αιτίας των υπέρμετρων φόβων και ανασφαλειών που νοιώθουν διαρκώς. Φόβοι που σχετίζονται με τους στόχους τους οι οποίοι αφορούν την επιτυχή αύξηση των κερδών τους ή τη διατήρηση των κεκτημένων επιθυμιών τους. Φόβοι που σχετίζονται με την υπερβολική αδυναμία τους να αποδέχονται και να αντιμετωπίζουν με νηφαλιότητα τα αναπόφευκτα αρνητικά της ζωής και στο να έχουν το κατάλληλο θετικό συναισθηματικό αντίβαρο. Στο βάθος ζουν μια ζωή αρκετά μακριά από την ευτυχία. Η μικρή ικανοποίηση που παίρνουν όταν υλοποιήσουν κάποιο στόχο τους, στη συνέχεια και σχετικά σύντομα, τα οδηγεί στη διαπίστωση ότι δεν τους επαρκεί. Δεν τους επαρκεί γιατί η αιτία δυστυχίας τους, που είναι ο ΦΟΒΟΣ για τη ζωή, εξακολουθεί να υπάρχει μέσα τους. Θέλουν πάντα να κερδίσουν ακόμα κάτι περισσότερο γιατί νομίζουν υποσυνείδητα ότι έτσι θα νικήσουν τις υπαρξιακές ανασφάλειές τους. Η απληστία είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό τους. Τα θέλουν όλα. Έχουν μέσα τους μόνιμα το συναίσθημα του ανικανοποίητου. Συνεχίζουν λοιπόν τον ανταγωνισμό, τα εγκλήματα, τον πόλεμο. Θα είναι εθνικιστές. (θα θέλουν η δική τους πατρίδα να κυριαρχεί επί των άλλων και όχι να συμμετέχει όσο μπορεί καλύτερα στην εύρυθμη λειτουργία της ανθρωπότητας) Θα συνεχίσουν να μας πουλούν διοξίνες, μελαμίνες, μεταλλαγμένα, σάπια κρέατα κλπ. Θα μας στερούν την εργασία το περιβάλλον και ότι το ζωικό υπάρχει για να βγάλουν κέρδος. Η πρωτοβουλία των ηλιθίων δηλ η ιδιωτική πρωτοβουλία (γιατί ιδιώτης στα αρχαία Ελληνικά σημαίνει ηλίθιος) έχει στόχο το κέρδος και βρίσκεται σήμερα στο απόγειό της.

Ο υπερβολικός φόβος μπορεί να οδηγήσει ένα υποκείμενο ή στην αντίσταση, στην υποταγή ή στο έγκλημα. Τα καρκινικά τα οδηγεί στο έγκλημα. Όμως κάποτε φθάνουν σε ένα σημείο όπου ο οργανισμός στερεύει από χρήσιμα στοιχεία όπως σίδηρος κλπ. Εδώ τα πιάνει κατάθλιψη αλλά πάλι συνεχίζουν για περισσότερη εγκληματική κερδοφορία. Έτσι κάποτε ο οργανισμός πεθαίνει και μαζί με αυτόν τελειώνει και η δική τους ηλίθια (ιδιωτική) ζωή που είναι ζωή γεμάτη αρνητικά συναισθήματα γεμάτη από δυστυχία.

Τα καρκινικά κύτταρα της κάθε κοινωνίας είναι όλοι οι ολιγαρχικοί, οι ρατσιστές, εθνικιστές μαζί με εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.

ΥΓ Πχ Κάποιες φυλές στην Αφρική δεν μολύνονται με τον ιό του AIDS

ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΛΑΟ.

Να συμμετέχουμε όλοι με όποιον τρόπο μπορούμε.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ

Κοινωνίες όπου η εξουσία θα ανήκει στον κάθε λαό και σε παγκόσμιο επίπεδο στην πλειοψηφιαρχία της ενιαίας ανθρωπότητας. Τότε κανείς γονιός δεν θα αποφασίζει για πόλεμο και οι όποιες διαφορές των επαρχιών θα λύνονται στη βάση του διεθνούς δικαίου το οποίο θα είναι προϊόν των αποφάσεων των ίδιων των λαών.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ; Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Ο κάθε άνθρωπος σε μια δεδομένη στιγμή έχει μια σχετική ψυχολογική ισορροπία δομημένη από αντιλήψεις για τη ζωή, τις ηθικές αξίες, ιδεολογίες και από διάφορων μορφών πεποιθήσεις για συγκεκριμένα θέματα. Κάποια από αυτά τα δομικά στοιχεία της ισορροπίας μπορεί να είναι σωστά και άλλα να είναι λάθος. Ακόμα και τα πιστεύω σε λαθεμένες αντιλήψεις μπορούν να φτιάξουν μια σχετική ψυχολογική ισορροπία, γιατί αυτές γίνονται αντιληπτές σαν ένας τόπος σταθερός. "Δος μοι πά στώ και τα γαν κινήσω". Ο άνθρωπος έχει υπαρξιακή ανάγκη να πιστεύει σε κάποια πράγματα, να θεωρεί κάποια πράγματα σαν σταθερές αλήθειες.

Όμως τι μπορεί να συμβεί όταν στοιχεία της αντικειμενικής πραγματικότητας έρχονται να αμφισβητήσουν κάποιες παγιωμένες αντιλήψεις του κάθε ανθρώπου;
Αυτό εξαρτάται κυρίως από τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του κάθε ανθρώπου και ναπό άλλα στοιχεία όπως από το μέγεθος της αξίας που προσδίδει το άτομο στην κάθε συγκεκριμένη αντίληψη, από το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο έχει παγιωθεί μια υπό αμφισβήτηση αντίληψη κλπ.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες χαρακτήρων:
1. Χαρακτήρες που είναι ανοιχτοί σε κάθε νέα γνώση (στη βάση της λογικής)
2. Χαρακτήρες που είναι κλειστοί.
*Οι δεύτεροι ταυτίζουν τις όποιες παγιωμένες παγιωμένες απόψεις τους με την ίδια τους την ύπαρξη, με την προστασία του εαυτού τους. Η απώλεια μιας σταθερής βάσης ανατρέπει την ψυχολογική ισορροπία και αυτή η ανατροπή επιφέρει από δυσάρεστα μέχρι πάρα πολύ δυσάρεστα συναισθήματα.
* Στο άκουσμα του κάθε νέου και λογικού δεδομένου και οι δύο χαρακτήρες αντιδρούν περίπου κατά τον ίδιο τρόπο (εκτός και αν κάποιος βρίσκεται ήδη σε αναζήτηση νέων στοιχείων για δόμηση νέας ισορροπίας).
*Και οι δυό προσπαθούν αρχικά να εξακριβώσουν το σωστό, την αλήθεια ή το λογικό του νέου δεδομένου και βρίσκονται σε μια κάποια διέγερση. Αναζητούν την ύπαρξη λογικών βάσεων. (διερευνητικό στάδιο)
*Αν λοιπόν τα λογικά στοιχεία είναι επαρκή, τότε ο πρώτος χαρακτήρας θα προσπαθήσει να τα υιοθετήσει έχοντας θετικά συναισθήματα. Όμως ο δεύτερος χαρακτήρας θα κοιτάξει, γρήγορα, να υψώσει τείχη για να προστατέψει το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του, το οποίο είναι η διατήρηση της ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ (εδώ αφήνουμε έξω τα άλλα πιθανά συμφέροντα όπως τα οικονομικά, αποφυγή φόβων κλπ). Σαν πρώτιστο λοιπόν συμφέρον βάζει αυτή την ισορροπία (εγωισμός) και προσπαθεί με λογικοφανείς ή και παράλογους συλλογισμούς (ισχυρογνώμον) να αποκρούσει το νέο που χτυπά την πόρτα της ζωής του. Πολλοί από αυτούς - σαν μια από τις πρώτες αντιδράσεις τους- θα "βουλώσουν" τα αυτιά τους, δεν θα θέλουν να διαβάσουν τα νέα στοιχεία, δεν θα θέλουν να συνεχίσουν να ακούνε περισσότερα για τούτο και γενικά θα έχουν την τάση να αποφύγουν τη φωνή της ύπαρξης του νέου (στρουθοκαμηλισμός).
* Και αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο που εκφράζει τη νέα λογική άποψη, τότε τα πιο εγωπαθή - άρρωστα άτομα θα του επιτεθούν προσωπικά με ΥΒΡΕΙΣ, και με διάφορους απαξιωτικούς και χυδαίους χαρακτηρισμούς (γιατί υποσυνείδητα θέλουν να μειώσουν την αξία του νέου δια μέσου της μείωσης της προσωπικής αξίας του φορέα του ή να τον εκδικηθούν για το "κακό" που έρχεται να τους επιφέρει).
Δεν θα σκεφτούν λοιπόν με τίποτα να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά στον άλλον, με επιχειρήματα σε πολιτισμένα πλαίσια. . Δεν θα κάνουν κριτική αλλά "υβριστική". (Σε αυτό τους σπρώχνει ο συγκαλυμμένος αντικοινωνικός χαρακτήρας τους.) Αντί αυτών λοιπόν, θα βγάλουν από μέσα του τον χαρακτήρα του φανατικού οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας, τον χαρακτήρα του χούλιγκαν. Βασικά δεν θα τους νοιάζει τι λέει πραγματικά ο άλλος. Θα επιτίθενται εναντίον απόψεων που δήθεν λέει ο συνομιλητής του (θα του βάζουν στο στόμα λόγια που δεν είπε) ενώ αυτές θα είναι δικό τους κατασκεύασμα. Θα διαστρεβλώνουν, θα παραποιούν ό,τι δεν τους συμφέρει στο στόχο τους και όταν θα τα βρίσκουν σκούρα, θα αλλάζουν θέμα, «θα πετούν τη μπάλα στην εξέδρα».
* Πολλά άτομα - σε περιπτώσεις ιδεολογικών αντιπαραθέσεων - όταν επιτίθενται απαξιωτικά στον άλλον προσωπικά, ΔΕΝ το κάνουν για να υπερασπιστούν την ιδεολογία τους (όπως θέλουν να ισχυρίζονται), η οποία δήθεν στοχεύει στο καλό της κοινωνίας, αλλά για να υπερασπίσουν το ατομικό τους συμφέρον για ψυχολογική ισορροπία και πιθανόν όχι μόνο γι αυτή σαν συμφέρον. Για ετούτους όλους τους φανατισμένους, είναι θέμα χρόνου να περάσουν σε διαφορετικά ή αντίθετα ιδεολογικά στρατόπεδα όταν δουν ότι διάφορα συμφέροντά τους ικανοποιούνται από αυτά. Και αυτό γιατί στο βάθος οι αντιλήψεις τους στηρίζονται όχι στο εκφραζόμενο πρόταγμα αλλά στον καλυπτόμενο εγωκεντρισμό, ο οποίος θεμελιώνεται στη δειλία τους για την αντιμετώπιση σημαντικών αλλαγών στη ζωή τους.
Το μόνο που κατά βάθος δεν τους ενδιαφέρει είναι το κοινωνικό καλό. Σε αυτή την κατηγορία μπορούν να ανήκουν άτομα από όλους τους ιδεολογικούς χώρους (αστικό, λενινιστικό, αναρχικό, δημοκρατικό κοκ)
Δύσκολο να υπάρξουν χαρακτήρες της πρώτης κατηγορίας και γι αυτό αρχικά οι πραγματικοί αγωνιστές είναι πολύ λίγοι.
* Και αφού στοχεύουμε να μιλήσουμε κυρίως για τον ιδεολογικό χώρο, να πούμε και το εξής: Δεν είναι μόνο η αποφυγή της ψυχολογικής ανισορροπίας από τη σύγκρουση των αντιλήψεων ο λόγος για τον οποίο κάποιοι αντιδρούν οι περισσότεροι αρνητικά. Πολλοί που ανήκουν σε έναν ιδεολογικό χώρο, αναπτύσσουν με τον καιρό κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις με ομοϊδεάτες τους (φιλικές και όχι μόνο). Αν λοιπόν κάποιος αποδεχθεί το νέο λογικό δεδομένο, τότε θα πρέπει σε αρκετές περιπτώσεις να έρθει σε προσωπικές ρήξεις με άτομα του χώρου του. Και τούτο έχει και τις οδύνες του. Άρα έχει συμφέρον ακόμα πιο μεγάλο για να μην αποδέχεται ότι 2+2=4.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ
Αντιγραφή κειμένου:
Επιστημονικά η κατάστασή ονομάζεται «γνωστική ασυμφωνία».

Η θεωρία της «γνωστικής ασυμφωνίας» διατυπώθηκε το 1957 από το καθηγητή ψυχολογίας του ΜΙΤ Λέον Φέστινγκερ…
Όταν μια αίρεση «παλαβών» της εποχής υποστήριζε πως στις 21 Δεκεμβρίου ο κόσμος θα καταστρεφόταν και μόνο τα μέλη της αίρεσης θα σώζονταν από εξωγήινους, ο Φέστινγκερ είδε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει τη θεωρία του.

Μέλη της ομάδα του προσχώρησαν στη αίρεση για να καταγράψουν τις αντιδράσεις τους κατά την επίμαχη περίοδο εμφάνισης των εξωγήινων και καταστροφής του κόσμου, στην περίπτωση που αυτό δεν συνέβαινε.

Ιδού πως περιγράφει τη συνέχεια ο συγγραφέας Σλάτερ στο βιβλίο «Το κουτί της ψυχής».

«Οι πιστοί μετά το πρώτο μούδιασμα, με άμετρο ενθουσιασμό, άνοιξαν πόρτες και παράθυρα, κάλεσαν τα συνεργεία να περάσουν μέσα, ετοίμασαν τσάι να κεράσουν και άρχισαν τις δηλώσεις.

Η σιωπή των προηγούμενων ημερών και η άρνηση δηλώσεων στα ΜΜΕ τώρα, μετά τη διάψευση της προφητείας αντικαταστάθηκε από μια μανία υποστήριξης των πιστεύω που μόλις... διαψεύστηκαν.

΄΄Ο κόσμος σώθηκε γιατί εμείς προσευχηθήκαμε...΄΄.

Η προφητεία ουδόλως προέβλεπε κάτι τέτοιο.

Αυτό όμως δεν έχει σημασία.

Η διάψευση, προκαλεί έναν τέτοιας ισχύος αμυντικό μηχανισμό που τα άτομα, αντί να σταθούν στη λογική της διάψευσης και να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Αλλάζουν τη λογική των πραγμάτων και αρχίζουν με μεγαλύτερο ζήλο τον προσηλυτισμό στα πιστεύω που διαψεύστηκαν.

Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας δείχνει ότι οι αντιδράσεις στην καταφανή αποτυχία επαλήθευσης της πίστης στο προσδοκώμενο, προκαλεί μεγαλύτερη ακόμα ενίσχυση αυτής της πίστης, παρά το ότι συγκρούεται με κάθε έννοια λογικής.

Όταν τα πιστεύω ενός ατόμου συγκρούονται λοιπόν με τις απτές αποδείξεις της πραγματικότητας, η δυσφορία που προκαλείται είναι τόσο μεγάλη, που σαν αποτέλεσμα έχει την ενεργοποίηση τέτοιων μηχανισμών άμυνας που αντί να οδηγούν στην αλλαγή συμπεριφοράς την ενισχύουν.

Σημείωση δική μου:
Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν όλοι οι λενινιστές που είδαν να καταρρέουν τα συστήματα του κομματικού καπιταλισμού και ενισχύουν τα απόλυτα αποτυχημένα πιστεύω τους με τον φιλομοναρχικό σταλινισμό.

ΥΓ α. Τι μπορούν να κάνουν λοιπόν οι αγωνιστές μπροστά σε αυτές και στις άλλες μεγαλύτερες δυσκολίες; Πάντως όλα αυτά ανατρέπονται όταν α. το σύστημα προκαλεί μεγάλη κρίση στην κοινωνία και β. Όταν υπάρχει το "προζύμι" των αγωνιστών που θα έχει για σκοπό και θα εισαγάγει διαρκώς στο κίνημα το κατάλληλο πρόταγμα. Το πρόταγμα που θα περικλείει τα στοιχεία 1. του δυνατού της υλοποίησής του και 2. του σωστού (συμφέροντος) για τον κάθε άνθρωπο της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Όσο θα μεγαλώνει αυτή η κινηματική προοπτική τόσο θα επιφέρει διαλυτικές καταστάσεις σε συνειδήσεις και σε ό,τι είναι εμπόδιο εντός αυτών, για την υλοποίηση του κοινωνικού σκοπού. Βασικά θα γίνει ό, τι έγινε σε όλες της επαναστάσεις της ιστορίας. Παρόμοια φαινόμενα και καταστάσεις υπήρχαν πάντα.
ΥΓ β. Άλλο πράγμα ο εκνευρισμός κάποιου που ακούει διαρκώς παράλογα πράγματα και άλλο ο εκνευρισμός εκείνου που ακούει λογικά πράγματα...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟ

*Οι έννοιες κρατικό, δημόσιο, ιδιωτικό, εταιρικό κλπ, χαρακτηρίζουν διαφορετικές μορφές ιδιοκτησίας.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ δε, είναι η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ενός υποκειμένου να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ τη ΧΡΗΣΗ και τη ΔΙΑΘΕΣΗ ενός αγαθού. (Η κατά βούληση χρήση και διάθεση)
* Αν υπάρχουν ΜΟΝΟ στοιχεία της ΧΡΗΣΗΣ δεν μπορούμε να μιλάμε για ιδιοκτησία. Πχ ενοίκιο.
* Η λέξη δημόσιο (ιδιοκτησία δήμου-λαού-κοινωνίας) ακούγεται ιστορικά σαν κάτι το θετικό. Και για να σφετεριστούν καλύτερα κάποια πράγματα οι ολιγαρχικοί, τα ονομάζουν δημόσια. Όμως αυτά δεν είναι δημόσια αλλά κρατικά. Πχ μας μιλάνε για δημόσια ΕΡΤ, ΔΕΗ, για δημόσιες συγκοινωνίες κοκ (οι δε εργαζόμενοι υπάλληλοι ονομάζονται δημόσιοι.
* Και αν τους ρωτήσεις "μα γιατί είναι δημόσια;" σου απαντούν "γιατί στοχεύουν στην εξυπηρέτηση της κοινωνίας, στην εξυπηρέτηση του λαού και γιατί οι υπάλληλοι πληρώνονται από το δημόσιο."
*Όμως η μορφή ιδιοκτησίας δεν καθορίζεται ΟΥΤΕ από το σκοπό χρήσης ενός αγαθού, πχ τα αγροτικά αγαθά εξυπηρετούν την κοινωνία - όπως όλα τα αγαθά. αλλά οι συνεταιρισμοί δεν χαρακτηρίζονται δημόσιοι και οι αγρότες δεν χαρακτηρίζονται δημόσιοι υπάλληλοι. ΟΙ οδηγοί στα ΚΤΕΛ, παρότι εξυπηρετούν την κοινωνία, δεν χαρακτηρίζονται δημόσιοι υπάλληλοι και τα ΚΤΕΛ δεν χαρακτηρίζονται δημόσιες εταιρίες αλλά ιδιωτικές. Και οι μηχανικοί που επισκευάζουν αυτοκίνητα του χι υπουργείου και ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ από αυτό, δεν ονομάζονται δημόσιοι υπάλληλοι και ούτε το συνεργείο τους χαρακτηρίζεται δημόσιο.
Εν κατακλείδι, η μορφή ιδιοκτησίας ενός αγαθού εξαρτάται από το πιο υποκείμενο έχει τη ΔΥΝΑΜΗ να ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τους ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΡΗΣΗΣ και ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ.
* Έτσι ΔΗΜΟΣΙΟ θα υπήρχε ΜΟΝΟ αν η κοινωνία είχε την εξουσία να υπαγορεύει τη χρήση και τη διάθεση κάποιων αγαθών.

* Η ΕΡΤ, οι συγκοινωνίες (και ότι έχει μείνει) δεν είναι δημόσια αλλά κρατικά, αφού το υποκείμενο που έχει τη δύναμη να υπαγορεύει τους κανόνες της χρήσης και της διάθεσής τους είναι το ΚΡΑΤΟΣ. Άρα είναι ΚΡΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ.

*ΚΡΑΤΟΣ (με την πραγματική του έννοια) είναι εκείνος μειοψηφικός μηχανισμός που έχει τη δύναμη να υπαγορεύει και να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες πάνω στην κοινωνία.
(Το κράτος έχει δύο όψεις. α. ο σκληρός πυρήνας που κατέχει τη δυνατότητα άσκησης βίας και διαμόρφωσης των κοινωνικών κανόνων και β. η διοικητική του όψη.)

*Ένας δάσκαλος (ανήκει στο διοικητικό σκέλος) δεν είναι κράτος αλλά υπάλληλος του κράτους αφού οι καθοριστικοί κανόνες και οι στόχοι που θα πρέπει να ακολουθήσει στην εκτέλεση της εργασίας του υπαγορεύονται από το σκληρό πυρήνα του κράτους.

* Στα ολιγαρχικά συστήματα δεν υπάρχουν δημόσια αγαθά (σπάνια κάποια όαση). Αυτά που ονομάζονται δημόσια είναι ΟΛΑ κρατικά.

* Και ο σκοπός του κράτους είναι η εξυπηρέτηση των ολιγαρχικών συμφερόντων, των συμφερόντων μιας μειοψηφίας. Όχι κάποιου συγκεκριμένου μεγιστάνα ιδιώτη αλλά όλη την τάξη των μεγιστάνων ιδιωτών. Στις εντολές αυτής της τάξης υπακούει. Άρα το κράτος είναι εταιρική ιδιοκτησία μιας μικρής μειοψηφίας ιδιωτών. Είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας μιας εταιρίας-τάξης ιδιωτών. Επομένως είναι ένα αντικείμενο το οποίο ΕΜΜΕΣΑ είναι ιδιωτικό.

*Και αν μια κρατική (έμμεσα ιδιωτική) εταιρία δεν λειτουργεί καλά, κατηγορούν - χτυπούν την έννοια του δημοσίου η οποία πρακτικά είναι ανύπαρκτη. ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ!!!!

* ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑΣ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ όταν "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" όταν "ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ". (Στην πλειοψηφιαρχία δεν υπάρχει κράτος αλλά κοινωνικός μηχανισμός)

ΥΓ Για τη σύγχυση σχετικά με τις έννοιες του κρατικού και του δημοσίου βοήθησαν και οι λενινιστές οι οποίοι ήθελαν να ταυτίσουν την κρατική - κομματική ιδιοκτησία με την κοινωνική ιδιοκτησία (πράγματα διαμετρικά αντίθετα)

Στον ιδεολογικό πόλεμο των εννοιών, τα κινήματα θα πρέπει να βγάλουν τη σαβούρα από το λεξιλόγιό τους. Πάρα πολλές είναι οι διαστρεβλωμένες έννοιες από τους ολιγαρχικούς (κράτος. δημοκρατία, αντιπροσώπευση, νόμος, ελευθερία κοκ) δια μέσου των οποίων ελέγχουν τη σκέψη των υπηκόων.