ΟΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ "Κ"ΚΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝΙΚΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟ

Δηλαδή αυτό το μειοψηφικό όργανο θα έχει την ΠΛΗΡΗ εξουσία και όχι ο λαός. Δεν θα έχει ο λαός πλήρεις νομοθετικές, εκτελεστικές και δικαστικές εξουσίες για να μπορεί να ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΕΙ τα όποια εκτελεστικά του όργανα για να ενεργήσουν σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εντολές της πλειοψηφίας. Όποιο υποκείμενο έχει ΠΛΗΡΕΙΣ εξουσίες, αυτό το υποκείμενο μπορεί και επιβάλλεται σε εκείνους που δεν τις έχουν. Ετούτο λοιπόν το ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΓΑΝΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ» θα έχει για υπηκόους του όλους τους υπόλοιπους (όπως γινόταν και στις χώρες του κομματικού καπιταλισμού. Ο κάθε νόμος που θα τίθεται σε ισχύ θα έχει την έγκριση αυτού του οργάνου και όχι της πλειοψηφίας του λαού. Αυτό το όργανο θα κατέχει και τη δύναμη καταναγκασμού (ένοπλη εκτελεστική και συνολικά την εκτελεστική κλπ) και όχι ο λαός. (όσους νόμους επέλεγαν οι άνθρωποι στις χώρες του κομματικού καπιταλισμού, άλλους τόσους θα επιλέγουν και με το πρόγραμμα του «Κ»ΚΕ.
Να αναγνωρίσουμε όμως ότι αυτή η αντίληψη είναι απόλυτα συμβατή με τις αντικομμουνιστικές αντιλήψεις του Λένιν όπως:

*

Λένιν στο «κράτος και επανάσταση» λέει:

«Στη θέση του αργυρωνήτου και διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας, η Κομμούνα φέρνει θεσμούς στους οποίους η ελευθερία της γνώμης!! και της συζητήσεως!! δεν είναι πια μια απάτη, γιατί οι αντιπρόσωποι!! πρέπει να δουλεύουν πραγματικά,  πρέπει ΜΟΝΟΙ !!!!!!!! τους να ΕΚΤΕΛΟΥΝ τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ !!!!!!, πρέπει ΜΟΝΟΙ τους!!!!!! ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ τα αποτελέσματά τους στην πράξη, ..»

(Δηλαδή Γιάννης θα κερνάει και Γιάννης θα πίνει)

*ΟΛένιν σε ομιλία του στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1918  λέει:

" Όταν κατηγορούμαστε για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας ενός κόμματος και ,όπως έχετε ακούσει, προτείνεται ένα ενωμένο σοσιαλιστικό μέτωπο, εμείς λέμε, «Ναι, αυτό είναι η δικτατορία ενός κόμματος! Αυτό είναι που εμείς υποστηρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή μας τη θέση γιατί το κόμμα έχει κερδίσει, με τη διαδρομή δεκαετιών, τη θέση της πρωτοπορίας σε όλο το εργοστασιακό και βιομηχανικό προλεταριάτο...."

Ο Λένιν  (Άπαντα τόμος 36) Μάη του 1918 λέει στις «Έξι θέσεις για τα άμεσα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας».

«.. Η ΥΠΟΤΑΓΗ (των εργατών) και μάλιστα η ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΗ ΥΠΟΤΑΓΗ την ώρα της εργασίας στις ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ των σοβιετικών ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ  που έχουν ΕΚΛΕΓΕΙ  ή έχουν ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ από τα ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ και έχουν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (όπως απαιτεί λχ το διάταγμα για τους σιδηροδρόμους) απέχει πολύ, πάρα πολύ ακόμα από το να έχει εξασφαλιστεί όσο χρειάζεται.»

Έτσι έχουν οδηγήσει το παγκόσμιο εργατικό κίνημα στον καιάδα.

Ποτέ και πουθενά δεν διακήρυξαν ότι τον κάθε νόμο θα τον επιλέγει ο λαός (όπως θέλει ο Μάρξ) και ποτέ δεν έκαναν κριτική στον αστικό ολιγαρχισμό λέγοντας (πχ για τους πλειτηριασμούς όπου το 92% του λαού ήταν ενάντι) «αυτό το νόμο, παρά την τεράστια ανισηγορία δεν τον θέλει η πλειοψηφία του λαού, Άρα δεν πρέπει να εφαρμοστεί».
Γιατί; Μα γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.

Έτσι απομένει ένας κούφιος και απόλυτα ψεύτικος φιλολαϊκός, φιλεργατικός βερμπαλισμός.
Και σε αυτόν έχουν εγκλωβιστεί καλοπροαίρετοι αγωνιστές.