ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ;

Πόσοι από τους οπαδούς των διάφορων "κομμουνιστικών" - αντικομμουνιστικών συλλογικοτήτων γνωρίζουν πραγματικά γιατί αγωνίζονται και τι πραγματικά τους περιμένει στο τέλος;

*ΟΛένιν σε ομιλία του στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1918 λέει:
" Όταν κατηγορούμαστε για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας ενός κόμματος και ,όπως έχετε ακούσει, προτείνεται ένα ενωμένο σοσιαλιστικό μέτωπο, εμείς λέμε, «Ναι, αυτό είναι η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ενός κόμματος! Αυτό είναι που εμείς υποστηρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή μας τη θέση γιατί το κόμμα έχει κερδίσει, με τη διαδρομή δεκαετιών, τη θέση της πρωτοπορίας σε όλο το εργοστασιακό και βιομηχανικό προλεταριάτο...."
*Ο Λένιν (Άπαντα τόμος 36) Μάη του 1918 λέει στις «Έξι θέσεις για τα άμεσα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας».
«.. Η ΥΠΟΤΑΓΗ (των εργατών) και μάλιστα η ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΗ ΥΠΟΤΑΓΗ την ώρα της εργασίας στις ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ των σοβιετικών ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ που έχουν ΕΚΛΕΓΕΙ ή έχουν ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ από τα ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ και έχουν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (όπως απαιτεί λχ το διάταγμα για τους σιδηροδρόμους) απέχει πολύ, πάρα πολύ ακόμα από το να έχει εξασφαλιστεί όσο χρειάζεται.»

*Λένιν στο «κράτος και επανάσταση» λέει:

«Στη θέση του αργυρωνήτου και διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας, η Κομμούνα φέρνει θεσμούς στους οποίους η ελευθερία της γνώμης!! και της συζητήσεως!! δεν είναι πια μια απάτη, γιατί οι αντιπρόσωποι!! πρέπει να δουλεύουν πραγματικά, πρέπει ΜΟΝΟΙ !!!!!!!! τους να ΕΚΤΕΛΟΥΝ τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ !!!!!!, πρέπει ΜΟΝΟΙ τους!!!!!! ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ τα αποτελέσματά τους στην πράξη, ..»
(Δηλαδή Γιάννης θα κερνάει και Γιάννης θα πίνει)

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ...…...

Έτσι έχουν οδηγήσει το παγκόσμιο εργατικό κίνημα στον καιάδα.
Ποτέ και πουθενά δεν διακήρυξαν ότι τον κάθε νόμο θα τον επιλέγει ο λαός (όπως θέλει ο Μάρξ) και ποτέ δεν έκαναν κριτική στον αστικό ολιγαρχισμό λέγοντας (πχ για τους πλειτηριασμούς όπου το 92% του λαού ήταν ενάντια) «αυτό το νόμο, παρά την τεράστια ανισηγορία δεν τον θέλει η πλειοψηφία του λαού, Άρα δεν πρέπει να εφαρμοστεί».
Γιατί δεν το έχουν κάνει ποτέ; Μα γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Όση σχέση είχε η ιερά εξέταση με τον χριστιανισμό της κοινοκτημοσύνης άλλη τόση σχέση έχουν με τον κομμουνισμό οι λενινιστές (και τα παρακλάδια του λενινισμού - σταλινισμός, τροτσκισμός, μα0ϊσμός). Οι ηγέτες αυτών των συλλογικοτήτων είναι, επί της ουσίας, άρρωστοι εξουσιολάγνοι ολιγαρχικοί αντικομμουνιστές.
Έτσι τους απομένει ένας ΚΟΥΦΙΟΣ και απόλυτα ψεύτικος φιλολαϊκός, φιλεργατικός βερμπαλισμός, που συμβάλλει στη συνέχιση της εξαθλίωσης των λαών και στο χτύπημα της δυνατότητας για την πραγματική απελευθέρωσή τους.
Και σε αυτόν έχουν εγκλωβιστεί καλοπροαίρετοι αγωνιστές που νομίζουν ότι έτσι είναι κομμουνιστές..