ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ «ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΙΔΑΡΙΩΔΕΙΣ
ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ
Η λαθροχειρίες των λενινιστών, για να καλύψουν την απύθμενη ανεπάρκεια, τις παιδαριώδεις αντιφάσεις και τις αντικομμουνιστικές-αντιμαρξικές θεωρίες του Λένιν και ταυτόχρονα να του φορέσουν το «φωτοστέφανο» του μεγάλου μαρξιστή διανοούμενου επιστήμονα και επαναστάτη, είναι πολλές.
Στην προκειμένη περίπτωση θα ασχοληθούμε ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ με τη διαρκή διαστρέβλωση της έννοιας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ, τη διαφορετική μετάφραση από τους ντόπιους λενινιστές αυτής της έννοιας (демократическая республика), ανάλογα με το τι τους συμφέρει. Έννοια που χρησιμοποιεί ο Λένιν στο βιβλίο του «κράτος και επανάσταση» κατά τρόπο εξωφρενικά αντιφατικό.
(Οι αντιφάσεις του Λένιν και οι παραχαράξεις των μεταφραστών σε έργα του Μαρξ και του Λένιν είναι πολλές. Εδώ θα ασχοληθούμε ενδεικτικά με κάποια παραδείγματα.)
Τι κάνουν πρακτικά όπως θα δούμε;
Την ίδια έννοια ((демократическая республика), που βρίσκεται σε διαφορετικές πτώσεις στα ρώσικα (ονομαστική, γενική, αιτιατική κλπ), άλλοτε τη μεταφράζουν σαν ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, άλλοτε σαν ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και άλλοτε σαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ!!! Γιατί το κάνουν αυτό; Το κάνουν γιατί αν μετέφραζαν αυτή την έννοια σταθερά με την ίδια, με μια οποιαδήποτε από τις πιο πάνω σημασίες, δηλαδή αν μετέφραζαν όλα τα αποσπάσματα του Λένιν είτε μόνο με τη σημασία της λαοκρατικής δημοκρατίας, είτε με τη σημασία μόνο της ρεπουμπλικανικής δημοκρατίας είτε με τη σημασία μόνο του δημοκρατικού πολιτεύματος, τότε ο αναγνώστης θα αντιλαμβανόταν αμέσως ότι ο Λένιν είναι «για δέσιμο» και ότι φυσικά είναι ένας οπορτουνιστής που δεν ξέρει τι λέει, που φάσκει και αντιφάσκει κοκ. Όμως παρά την ανήθικη αυτή παρέμβαση των λενινιστών, ένας προσεκτικός αναγνώστης θα βρει δεκάδες άλλες αντιφάσεις και ανοησίες στο υπόλοιπο κείμενο του Λένιν.
Πιο κάτω θα συγκρίνουμε διάφορα αποσπάσματα, για του λόγου το αληθές.
Παίρνουμε ανά χείρας το βιβλίο «κράτος και επανάσταση», Εκδόσεις «σύγχρονη εποχή» του 2012.
ΠΩΤΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«Κράτος και επανάσταση» κεφάλαιο IV, υποκεφάλαιο 4 παράγραφος 14η (περίπου)
Ένγκελς: «Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ είναι το γεγονός ότι το κόμμα μας και η εργατική τάξη μπορούν να έλθουν στην εξουσία ΜΟΝΟ με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ. (ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΉΣ: ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – Λένιν Ρώσικα - демократическая республика-) Αυτό (το πολιτικό σύστημα) είναι ακόμα Η ΕΙΔΙΚΗ (συγκεκριμένη) ΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ όπως απέδειξε ήδη η μεγάλη Γαλλική επανάσταση...»
Στα ρώσικα:
Если что не подлежит никакому сомнению, так это то, что наша партия и рабочий класс могут придти к господству только при такой политической форме, как демократическая республика. Эта последняя является даже специфической формой для диктатуры пролетариата, как показала уже великая французская революция"...
(Στα γερμανικά το πιο πάνω απόσπασμα
είναι: «Erstens. Wenn
etwas feststeht, so ist es dies, daß unsre Partei und die Arbeiterklasse nur
zur Herrschaft kommen kann unter der Form der demokratischen Republik. Diese
ist sogar die spezifische Form für die Diktatur des Proletariats, wie schon die
große französische Revolution gezeigt hat.»
Στα δε αγγλικά είναι: First. « If one thing is certain it is that our party and the working class can only come to power under the form of a democratic republic. This is even the specific form for the dictatorship of the proletariat, as the Great French Revolution has already shown.»)
Στα δε αγγλικά είναι: First. « If one thing is certain it is that our party and the working class can only come to power under the form of a democratic republic. This is even the specific form for the dictatorship of the proletariat, as the Great French Revolution has already shown.»)
Ο
μεταφραστής εδώ στη «σύγχρονη εποχή»
(παρά τις διάφορες αλλοιώσεις συνολικά επί του κειμένου) μεταφράζει τη
δημοκρατική ρεπούμπλικα (демократическая
республика, demokratischen Republik) σαν ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, γιατί το σχόλιο του Λένιν που
ακολουθεί φαίνεται να το εκλαμβάνει (δήθεν) ο Λένιν σαν κάτι το θετικό, παρά τη
μεγάλη διαστρέβλωση που κάνει (και ο Λένιν) επί της συνολικής ουσίας των
λεγομένων του Ένγκελς!!!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Ο Λένιν στην αμέσως επόμενη παράγραφο – κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 4ο, παράγραφο 15η (περίπου) - σχολιάζει:
«Ο Ένγκελς επαναλαμβάνει εδώ με εξαιρετικά παραστατική μορφή (ΠΑΝΤΑ ένα εγκώμιο σε Ένγκελς ή Μαρξ πριν τα «ύπουλα πισώπλατα» χτυπήματα) τη βασική εκείνη ιδέα που περνάει σαν κόκκινη κλωστή μέσα από όλα τα έργα του Μαρξ και συγκεκριμένα το γεγονός ότι η λαοκρατική δημοκρατία (ρώσικα демократическая республика) είναι η πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου.(*1)
Γιατί αυτή η δημοκρατία, χωρίς να παραμερίζει καθόλου την κυριαρχία του κεφαλαίου, άρα ούτε την ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ των μαζών(*2) και την ταξική πάλη, οδηγεί αναπόφευκτα σε μια τέτοια διεύρυνση, εκτύλιξη, εμφάνιση και όξυνση αυτής της πάλης που μιας και δημιουργείται η δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα βασικά συμφέροντα των καταπιεζόμενων μαζών (γενικολογίες, αερολογίες), η δυνατότητα αυτή πραγματώνεται αναπότρεπτα και αποκλειστικά (αργότερα) με τη δικτατορία του προλεταριάτου, με την καθοδήγηση αυτών των μαζών από το προλεταριάτο (*3).»
Στα ρώσικα αυτό το απόσπασμα:
«Энгельс повторяет здесь в особенно рельефной форме ту основную идею, которая красной нитью тянется через все произведения Маркса, именно, что демократическая республика есть ближайший подход к диктатуре пролетариата……..»
Από αυτό θα πρέπει να συγκρατήσουμε ότι ο Λένιν στην αναφορά του αυτή χρησιμοποιεί τον όρο– δημοκρατική ρεπούμπλικα.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Ο Λένιν στην αμέσως επόμενη παράγραφο – κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 4ο, παράγραφο 15η (περίπου) - σχολιάζει:
«Ο Ένγκελς επαναλαμβάνει εδώ με εξαιρετικά παραστατική μορφή (ΠΑΝΤΑ ένα εγκώμιο σε Ένγκελς ή Μαρξ πριν τα «ύπουλα πισώπλατα» χτυπήματα) τη βασική εκείνη ιδέα που περνάει σαν κόκκινη κλωστή μέσα από όλα τα έργα του Μαρξ και συγκεκριμένα το γεγονός ότι η λαοκρατική δημοκρατία (ρώσικα демократическая республика) είναι η πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου.(*1)
Γιατί αυτή η δημοκρατία, χωρίς να παραμερίζει καθόλου την κυριαρχία του κεφαλαίου, άρα ούτε την ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ των μαζών(*2) και την ταξική πάλη, οδηγεί αναπόφευκτα σε μια τέτοια διεύρυνση, εκτύλιξη, εμφάνιση και όξυνση αυτής της πάλης που μιας και δημιουργείται η δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα βασικά συμφέροντα των καταπιεζόμενων μαζών (γενικολογίες, αερολογίες), η δυνατότητα αυτή πραγματώνεται αναπότρεπτα και αποκλειστικά (αργότερα) με τη δικτατορία του προλεταριάτου, με την καθοδήγηση αυτών των μαζών από το προλεταριάτο (*3).»
Στα ρώσικα αυτό το απόσπασμα:
«Энгельс повторяет здесь в особенно рельефной форме ту основную идею, которая красной нитью тянется через все произведения Маркса, именно, что демократическая республика есть ближайший подход к диктатуре пролетариата……..»
Από αυτό θα πρέπει να συγκρατήσουμε ότι ο Λένιν στην αναφορά του αυτή χρησιμοποιεί τον όρο– δημοκρατική ρεπούμπλικα.
Στο ΠΡΩΤΟ απόσπασμα, στην παράγραφο του
Ένγκελς, περικλείεται ΟΛΗ Η ΟΥΣΙΑ του θέματος. Ετούτη η παράγραφος δείχνει ποια
θα πρέπει να είναι η στόχευση της προλεταριακής επανάστασης μετά τη συντριβή
του αστικού κράτους. Μας λέει ποιο πολιτικό σύστημα θα πρέπει να εγκαθιδρυθεί μετά τη νίκη της
επανάστασης, μετά τη συντριβή του αστικού κράτους. Ποιο θα είναι το πολιτικό
σύστημα στο διάστημα μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού (σοσιαλισμός). Ποιο
θα είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πολιτικό σύστημα μέσα από το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί η
δικτατορία του προλεταριάτου. Και αυτό θα πρέπει να είναι της δημοκρατικής ρεπούμπλικα- der demokratischen Republik- демократической республике.
Ο Λένιν όμως, όπως βλέπουμε στο ΔΕΥΤΕΡΟ
απόσπασμα, αλλοιώνει το νόημα των λεγομένων του Ένγκελς. Δεν θεωρεί τη
δημοκρατική ρεπούμπλικα σαν το ΜΟΝΑΔΙΚΟ σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας
που θα πρέπει να αντικαταστήσει το αστικό, δεν θεωρεί τη δημοκρατική
ρεπούμπλικα σαν το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πολιτικό σύστημα μέσα από το οποίο θα μπορέσει να
εφαρμοστεί η δικτατορία (κυριαρχία) του προλεταριάτου, όπως έδειξε η παρισινή
κομμούνα, δηλαδή δεν ταυτίζεται με την άποψη του Ένγκελς που είναι άποψη και
του Μαρξ. Αντίθετα μας λέει ότι η δικτατορία του προλεταριάτου (κυριαρχία του
προλεταριάτου και των άλλων εργαζόμενων τάξεων) θα έρθει αργότερα (*3) και όχι
ότι η δικτατορία του προλεταριάτου εφαρμόζεται ΜΟΝΟ με τη δημοκρατική
ρεπούμπλικα όπως στην κομμούνα που ήταν δικτατορία του προλεταριάτου.
(Ένγκελς, τελευταία παράγραφος στον πρόλογό του για το «Γαλλικό εμφύλιο πόλεμο» του Μαρξ:
« Τον τελευταίο καιρό, το σοσιαλδημοκράτη φιλισταίο τον πιάνει ξανά ένας ιερός τρόμος όταν ακούει τις λέξεις: δικτατορία του προλεταριάτου. Ε, λοιπόν κύριοι θέλετε να μάθετε τι λογής είναι αυτή η δικτατορία; Κοιτάξτε την Παρισινή κομμούνα. Αυτή ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου».)
Στο ίδιο απόσπασμα του ο Λένιν (σημείωση -*2-) αναφέρει το «..Γιατί αυτή η δημοκρατία(демократическая республика), χωρίς να παραμερίζει καθόλου την κυριαρχία του κεφαλαίου, άρα ούτε την ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ των μαζών..» για να αρχίσει να διαβρώνει σταδιακά την άποψη των Ένγκελς Μαρξ για τη δημοκρατία – δημοκρατική ρεπούμπλικα και να περάσει κατόπιν το ολιγαρχικό, αντικομμουνιστικό του πρόταγμα. Φυσικά αυτή η άποψη του είναι ανόητη, αφού αν ο λαός κατέχει την ένοπλη εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία θα είναι αυτός κυρίαρχος και όχι το κεφάλαιο. Ο λαός, η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ θα ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ το κεφάλαιο και όχι το αντίθετο. Το αντίθετο θα μπορούσε να το ισχυριστεί μόνο κάποιος που δεν έχει σώας τας φρένας. Το κεφάλαιο μπορεί να υπάρχει ακόμα (στην αρχή) σε διάφορες μορφές αλλά θα είναι πλήρως υποταγμένο στην εξουσία του λαού. (Και σήμερα, στον καπιταλισμό υπάρχει εργατική τάξη αλλά δεν είναι κυρίαρχη.) Απλά, αυτή την ανοησία-βλακεία την πετά ο Λένιν οπορτουνιστικά για να αντιμετωπίσει ύπουλα – δια της πλαγίας την άποψη του Ένγκελς για τη δημοκρατία, αφού δεν μπορεί να του πάει απευθείας κόντρα, γιατί θέλει να παρουσιάζεται και σαν Μαρξιστής. Όμως τη στιγμή που γράφει αυτό, σίγουρα, από κάποια ουσία θα ήταν θα ήταν επηρεασμένος ο εγκέφαλός του ή θα έπασχε από βαριάς μορφής κυκλοθυμία. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι πριν από μερικές σελίδες ισχυρίζεται με την ίδια θέρμη το εντελώς αντίθετο!!! Ιδού!!!
Αν πάμε στο κεφάλαιο ΙΙΙ, 2ο υποκεφάλαιο – «με τι πρέπει να αντικατασταθεί η κρατική μηχανή»… - , παράγραφο 12η.)
Εδώ γράφει:
(Ένγκελς, τελευταία παράγραφος στον πρόλογό του για το «Γαλλικό εμφύλιο πόλεμο» του Μαρξ:
« Τον τελευταίο καιρό, το σοσιαλδημοκράτη φιλισταίο τον πιάνει ξανά ένας ιερός τρόμος όταν ακούει τις λέξεις: δικτατορία του προλεταριάτου. Ε, λοιπόν κύριοι θέλετε να μάθετε τι λογής είναι αυτή η δικτατορία; Κοιτάξτε την Παρισινή κομμούνα. Αυτή ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου».)
Στο ίδιο απόσπασμα του ο Λένιν (σημείωση -*2-) αναφέρει το «..Γιατί αυτή η δημοκρατία(демократическая республика), χωρίς να παραμερίζει καθόλου την κυριαρχία του κεφαλαίου, άρα ούτε την ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ των μαζών..» για να αρχίσει να διαβρώνει σταδιακά την άποψη των Ένγκελς Μαρξ για τη δημοκρατία – δημοκρατική ρεπούμπλικα και να περάσει κατόπιν το ολιγαρχικό, αντικομμουνιστικό του πρόταγμα. Φυσικά αυτή η άποψη του είναι ανόητη, αφού αν ο λαός κατέχει την ένοπλη εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία θα είναι αυτός κυρίαρχος και όχι το κεφάλαιο. Ο λαός, η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ θα ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ το κεφάλαιο και όχι το αντίθετο. Το αντίθετο θα μπορούσε να το ισχυριστεί μόνο κάποιος που δεν έχει σώας τας φρένας. Το κεφάλαιο μπορεί να υπάρχει ακόμα (στην αρχή) σε διάφορες μορφές αλλά θα είναι πλήρως υποταγμένο στην εξουσία του λαού. (Και σήμερα, στον καπιταλισμό υπάρχει εργατική τάξη αλλά δεν είναι κυρίαρχη.) Απλά, αυτή την ανοησία-βλακεία την πετά ο Λένιν οπορτουνιστικά για να αντιμετωπίσει ύπουλα – δια της πλαγίας την άποψη του Ένγκελς για τη δημοκρατία, αφού δεν μπορεί να του πάει απευθείας κόντρα, γιατί θέλει να παρουσιάζεται και σαν Μαρξιστής. Όμως τη στιγμή που γράφει αυτό, σίγουρα, από κάποια ουσία θα ήταν θα ήταν επηρεασμένος ο εγκέφαλός του ή θα έπασχε από βαριάς μορφής κυκλοθυμία. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι πριν από μερικές σελίδες ισχυρίζεται με την ίδια θέρμη το εντελώς αντίθετο!!! Ιδού!!!
Αν πάμε στο κεφάλαιο ΙΙΙ, 2ο υποκεφάλαιο – «με τι πρέπει να αντικατασταθεί η κρατική μηχανή»… - , παράγραφο 12η.)
Εδώ γράφει:
«
Πάντως η κατάπνιξη της αστικής τάξης και της αντίστασής της είναι ακόμα
απαραίτητη. Για την κομμούνα –(δηλαδή για τη δημοκρατία ή αλλιώς τη δημοκρατική
ρεπούμπλικα ή δημοκρατικό πολίτευμα που ήταν το πολιτικό σύστημα της κομμούνας)
αυτό ήταν ιδιαίτερα αναγκαίο και μια από τις αιτίες της ήττας της βρίσκεται στο
ότι δεν το έκανε όσο έπρεπε
αποφασιστικά. ΕΔΩ ΟΡΓΑΝΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ και
όχι η μειονότητα, όπως γινόταν πάντα και στη δουλεία, και στη δουλοπαροικία και
στη μισθωτή δουλεία. Και εφόσον η ίδια η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΙ ΤΟΥΣ
ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΤΗΣ, δεν χρειάζεται πια
«ιδιαίτερη δύναμη καταπίεσης (κράτος)».
Ωιμέ με τις ατέλειωτες νηπιακές αντιφάσεις του!!!
Ωιμέ με τις ατέλειωτες νηπιακές αντιφάσεις του!!!
*Παρά ταύτα ο Λένιν (στο δεύτερο απόσπασμα) προσποιείται ότι η демократическая республика - δημοκρατική ρεπούμπλικα είναι κάτι το θετικό αφού τη θεωρεί εδώ σαν την «πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου» (*1). Επίσης βλέπουμε ότι ισχυρίζεται και άλλα θετικά για τη демократическая республика «..Γιατί αυτή η δημοκρατία, ….οδηγεί αναπόφευκτα σε μια τέτοια διεύρυνση, εκτύλιξη, εμφάνιση και όξυνση αυτής της (ταξικής) πάλης που μιας και δημιουργείται η δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα βασικά συμφέροντα των καταπιεζόμενων μαζών (γενικολογίες, αερολογίες φυσικά)…»
Και αφού φαίνεται ότι ο Λένιν βλέπει και με θετικό μάτι τη демократическая республика ( «σαν την πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου» συν το γεγονός ότι «..δημιουργείται η δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα βασικά συμφέροντα των καταπιεζόμενων μαζών») , οι κολαούζοι λενινιστές βρήκαν εδώ ένα θετικό, ακουστικά, όρο για να αποδώσουν την έννοια της δημοκρατικής ρεπούμπλικα. Βρήκαν τον όρο ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. (Ουσιαστικά βλακώδης όρος, γιατί η έννοια λαός και η έννοια δήμος ΣΧΕΔΟΝ ταυτίζονται. Έτσι είναι σαν να λέει κάποιος «σπιτικό σπίτι», «ιατρικός ιατρός» κοκ).
*ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΕΝΩ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ демократическая республика , ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΟΥ;
Μόνο όποιος έχει «κυκλοθυμία» ή παίρνει ληγμένες ψυχότροπες ουσίες ή όποιος είναι βαρεμένος από άκρατη προσωπική εξουσιολαγνεία, από προσωπική ματαιοδοξία.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ.
Λένιν κεφάλαιο Ι, υποκεφάλαιο 3ο, παράγραφος 8η.
« Η παντοδυναμία του «πλούτου» γι αυτό
ακριβώς είναι ασφαλέστερη στη
ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,(ΛΕΝΙΝ ΣΤΑ ΡΩΣΙΚΑ - демократической республике ) επειδή δεν εξαρτάται από ορισμένες ατέλειες του πολιτικού
μηχανισμού, από το πολιτικό περίβλημα του καπιταλισμού.
Η ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΛΕΝΙΝ- Демократическая республика -) είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ δυνατό πολιτικό περίβλημα του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ και γι αυτό το κεφάλαιο κατακτώντας (μέσω των Παλτσίνσκι, των Τσερνώφ, των Τσερτσέλι και Σίας) αυτό το καλύτερο περίβλημα, θεμελιώνει την εξουσία του με τόση ασφάλεια, με τόση σιγουριά, που καμιά αλλαγή ούτε προσώπων, ούτε θεσμών, ούτε κομμάτων μέσα στο αστικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ (демократической республике ) δεν κλονίζει αυτή την εξουσία.»
Πρωτότυπο στα ρώσικα της πιο πάνω 8ης παραγράφου:
Всевластие "богатства" потому вернее при демократической республике, что оно не зависит от плохой политической оболочки капитализма. Демократическая республика есть наилучшая возможная политическая оболочка капитализма и потому капитал, овладев (через Пальчинских, Черновых, Церетели и К╟) этой наилучшей оболочкой, обосновывает свою власть настолько надежно, настолько верно, что никакая смена ни лиц, ни учреждений, ни партий в буржуазно-демократической республике не колеблет этой власти.
Τρέλα; Ψυχασθένεια; Εξουσιολαγνεία; Τι;
Η ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΛΕΝΙΝ- Демократическая республика -) είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ δυνατό πολιτικό περίβλημα του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ και γι αυτό το κεφάλαιο κατακτώντας (μέσω των Παλτσίνσκι, των Τσερνώφ, των Τσερτσέλι και Σίας) αυτό το καλύτερο περίβλημα, θεμελιώνει την εξουσία του με τόση ασφάλεια, με τόση σιγουριά, που καμιά αλλαγή ούτε προσώπων, ούτε θεσμών, ούτε κομμάτων μέσα στο αστικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ (демократической республике ) δεν κλονίζει αυτή την εξουσία.»
Πρωτότυπο στα ρώσικα της πιο πάνω 8ης παραγράφου:
Всевластие "богатства" потому вернее при демократической республике, что оно не зависит от плохой политической оболочки капитализма. Демократическая республика есть наилучшая возможная политическая оболочка капитализма и потому капитал, овладев (через Пальчинских, Черновых, Церетели и К╟) этой наилучшей оболочкой, обосновывает свою власть настолько надежно, настолько верно, что никакая смена ни лиц, ни учреждений, ни партий в буржуазно-демократической республике не колеблет этой власти.
Τρέλα; Ψυχασθένεια; Εξουσιολαγνεία; Τι;
Εδώ
το εκκρεμές πήγε στην αντίθετη πλευρά. Ενώ στο δεύτερο απόσπασμα θεωρεί τη Демократическая
республика σαν την πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία (κυριαρχία) του
προλεταριάτου και σαν ένα πολιτικό σύστημα μέσα από το οποίο μπορούν να
ικανοποιηθούν βασικές ανάγκες των εργαζομένων, εδώ (στο τρίτο απόσπασμα) μας
λέει ότι η ίδια η Демократическая республика είναι το καλύτερο σύστημα
για τον καπιταλισμό αφού δεν κλονίζεται
με τίποτα, ισχυροποιείται, είναι ασφαλές κλπ. Μας λέει λοιπόν ότι η Демократическая республика - δημοκρατική
ρεπούμπλικα όχι μόνο είναι ένα πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού αλλά και το
ΚΑΛΥΤΕΡΟ πολιτικό σύστημα για τον καπιταλισμό. Φυσικά αυτό σημαίνει, ότι
αφού είναι το καλύτερο πολιτικό σύστημα για τον καπιταλισμό τότε θα συμφέρει τα
μέγιστα την οικονομική ολιγαρχία να εγκαθιδρύει τέτοια συστήματα. Και όποιο
είναι το συμφέρον της αστικής τάξης δεν μπορεί να είναι συμφέρον και της
εργατικής. Πχ είναι προς το συμφέρον της αστικής τάξης να εκμεταλλεύεται την
εργατική τάξη και αυτό δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι και συμφέρον της
εργατικής τάξης. Άρα
δεν μπορεί να είναι η καλύτερη πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου
κλπ.
Και ενώ ο Ένγκελς (και ο Μαρξ) μας λένε (στο πρώτο απόσπασμα) ότι η Демократическая республика – δημοκρατική ρεπούμπλικα (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στο λαό), είναι ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να αντικαταστήσει τα αστικά συστήματα οργάνωσης της κοινωνίας μετά τη νίκη της επανάστασης, ο Λένιν μας λέει (στο εδώ τρίτο απόσπασμα) ότι η Демократическая республика είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ σύστημα του καπιταλισμού το οποίο ισχυροποιεί τον καπιταλισμό και τον κάνει σχεδόν άτρωτο!!!
Αντίφαση για γέλια και για κλάματα;
Αυτό το «παίρνουν πρέφα» τα σαϊνια οι λενινιστές και για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ το ίδιο όρο ΟΧΙ σαν ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (όπως κάνουν στο πρώτο και δεύτερο απόσπασμα) αλλά τον μεταφράζουν και σαν ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και σαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ (σαν τους λούμπεν απατεώνες)!!!
Αν όμως μετέφραζαν και εδώ, στο τρίτο απόσπασμα, τη Демократическая республика σαν ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, θα τους έπιανε «με τη γίδα στην πλάτη» ακόμα και ένα νήπιο, θα καταλάβαιναν οι πάντες ότι ο βασιλιάς τους όχι μόνο είναι γυμνός αλλά και «κυκλοθυμικός».
Εντάξει. Ο Λένιν ξεκινά από το σημείο άλφα του εκκρεμούς, που θεωρεί τη δημοκρατική ρεπούμπλικα σαν κάτι το θετικό για την εργατική τάξη, αφού αυτή είναι «η πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου» καθώς και ότι με αυτή μπορούν να ικανοποιηθούν βασικές ανάγκες των εργαζομένων κλπ και πάει στο απέναντι σημείο του εκκρεμούς που είναι το σημείο βήτα. Σε αυτό ισχυρίζεται ότι η δημοκρατική ρεπούμπλικα είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ σύστημα για τον καπιταλισμό, γιατί με αυτό δεν μπορεί να τον κλονίσει ούτε ο «θεός» (που λέει ο λόγος).
Όμως όταν το εκκρεμές αρχίζει να κινείται δεν σταματά ποτέ στο σημείο βήτα. Θα πρέπει να επιστρέψει στο σημείο άλφα. Δηλαδή ο Λένιν θα πρέπει από το καλό να πάει στο κακό, να επιστρέφει στο καλό, κοκ.
ΙΔΟΥ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 4ο
Και ενώ ο Ένγκελς (και ο Μαρξ) μας λένε (στο πρώτο απόσπασμα) ότι η Демократическая республика – δημοκρατική ρεπούμπλικα (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στο λαό), είναι ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να αντικαταστήσει τα αστικά συστήματα οργάνωσης της κοινωνίας μετά τη νίκη της επανάστασης, ο Λένιν μας λέει (στο εδώ τρίτο απόσπασμα) ότι η Демократическая республика είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ σύστημα του καπιταλισμού το οποίο ισχυροποιεί τον καπιταλισμό και τον κάνει σχεδόν άτρωτο!!!
Αντίφαση για γέλια και για κλάματα;
Αυτό το «παίρνουν πρέφα» τα σαϊνια οι λενινιστές και για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ το ίδιο όρο ΟΧΙ σαν ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (όπως κάνουν στο πρώτο και δεύτερο απόσπασμα) αλλά τον μεταφράζουν και σαν ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και σαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ (σαν τους λούμπεν απατεώνες)!!!
Αν όμως μετέφραζαν και εδώ, στο τρίτο απόσπασμα, τη Демократическая республика σαν ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, θα τους έπιανε «με τη γίδα στην πλάτη» ακόμα και ένα νήπιο, θα καταλάβαιναν οι πάντες ότι ο βασιλιάς τους όχι μόνο είναι γυμνός αλλά και «κυκλοθυμικός».
Εντάξει. Ο Λένιν ξεκινά από το σημείο άλφα του εκκρεμούς, που θεωρεί τη δημοκρατική ρεπούμπλικα σαν κάτι το θετικό για την εργατική τάξη, αφού αυτή είναι «η πιο κοντινή πρόσβαση για τη δικτατορία του προλεταριάτου» καθώς και ότι με αυτή μπορούν να ικανοποιηθούν βασικές ανάγκες των εργαζομένων κλπ και πάει στο απέναντι σημείο του εκκρεμούς που είναι το σημείο βήτα. Σε αυτό ισχυρίζεται ότι η δημοκρατική ρεπούμπλικα είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ σύστημα για τον καπιταλισμό, γιατί με αυτό δεν μπορεί να τον κλονίσει ούτε ο «θεός» (που λέει ο λόγος).
Όμως όταν το εκκρεμές αρχίζει να κινείται δεν σταματά ποτέ στο σημείο βήτα. Θα πρέπει να επιστρέψει στο σημείο άλφα. Δηλαδή ο Λένιν θα πρέπει από το καλό να πάει στο κακό, να επιστρέφει στο καλό, κοκ.
ΙΔΟΥ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 4ο
Λένιν κεφάλαιο Ι, υποκεφάλαιο 4ο ,
παράγραφος 10η.
1. «Το «ελεύθερο λαϊκό κράτος» αποτέλεσε προγραμματική διεκδίκηση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών……….. Εμείς υποστηρίζουμε τη ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΛΕΝΙΝ - демократическую республику-), σαν την ΚΑΛΥΤΕΡΗ για το ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ μορφή κράτους στην περίοδο του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να ξεχνάμε ότι η μισθωτή δουλεία είναι η μοίρα του λαού ακόμα και στο πιο δημοκρατικό αστικό πολίτευμα.»
Η παράγραφος στα ρώσικα:
1. «Το «ελεύθερο λαϊκό κράτος» αποτέλεσε προγραμματική διεκδίκηση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών……….. Εμείς υποστηρίζουμε τη ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΛΕΝΙΝ - демократическую республику-), σαν την ΚΑΛΥΤΕΡΗ για το ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ μορφή κράτους στην περίοδο του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να ξεχνάμε ότι η μισθωτή δουλεία είναι η μοίρα του λαού ακόμα και στο πιο δημοκρατικό αστικό πολίτευμα.»
Η παράγραφος στα ρώσικα:
«Свободное
народное государство" было программным требованием и ходячим лозунгом
немецких социал-демократов 70-х годов………..
Мы за демократическую республику, как наилучшую для пролетариата
форму государства при капитализме, но мы не вправе забывать, что наемное
рабство есть удел народа и в самой демократической буржуазной республике.
Далее. Всякое государство есть "особая сила для подавления"
угнетенного класса…»
Έτσι λοιπόν η δημοκρατική ρεπούμπλικα ενώ προηγουμένως ήταν το καλύτερο σύστημα για τον καπιταλισμό (στον καπιταλισμό) τώρα είναι και το καλύτερο σύστημα για το προλεταριάτο στον καπιταλισμό. Δεν υπάρχει έλεος; Για να μην μακρηγορούμε, να πούμε ότι σε άλλα αποσπάσματα ξανά ισχυρίζεται το πρώτο για τη δημοκρατική ρεπούμπλικα και μετά πάλι το δεύτερο!!!!
* Οι ηγέτες λενινιστές, δεν έχουν κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Γνωρίζουν καλά το ποιόν του Λένιν. Προσπαθούν όμως να καλύψουν τις αντιφάσεις του και τις ανοησίες του, γιατί οι περισσότεροι κινούνται από προσωπική ματαιοδοξία και εξουσιολαγνεία, για εξουσία σήμερα μέσα στο κόμμα και για την δικτατορία του κόμματος αύριο. Γνωρίζουν και κρύβουν τις βρομιές κάτω από το χαλί.
Όποιος «κομμουνιστής» - λενινιστής μελέτησε το «κράτος και επανάσταση» και δεν διαπίστωσε δεκάδες παιδαριώδης αντιφάσεις και παραλογισμούς, σημαίνει ότι κάτι το πολύ σοβαρό συμβαίνει με την ψυχολογία του – και όχι με τη νοημοσύνη του -. Μάλλον η εξουσιολαγνεία του και η ματαιοδοξία του να ξεπερνά και αυτή των αστών. Να χτυπά κόκκινο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το πρώτο απόσπασμα με την αναφορά του Ένγκελς για τη δημοκρατική ρεπούμπλικα- Демократическая республика, ο Λένιν δεν το βάζει στο υποκεφάλαιο που έχει γράψει με τίτλο «Με τι πρέπει να αντικατασταθεί η κρατική μηχανή που έχει συντριβεί» παρότι το απόσπασμα αυτό του Ένγκελς αναφέρεται ΑΚΡΙΒΩΣ στο ποιο πολιτικό σύστημα θα πρέπει να εγκαθιδρυθεί ΜΕΤΑ τη νίκη της επανάστασης.
Αντίθετα το βάζει σε ένα άλλο σχεδόν άσχετο κεφάλαιο με τίτλο «Κριτική του σχεδίου προγράμματος της Ερφούρτης».
Ο λόγος του είναι προφανής. Δεν θέλει να βάλει τη δημοκρατική ρεπούμπλικα στο κάδρο αυτής της συζήτησης γιατί ο σκοπός του, όπως θα δούμε, είναι η ολιγαρχική δικτατορία του κόμματος. Και η δημοκρατία είναι το βασικότερο εμπόδιο γι αυτόν. Ο κεντρικός σκοπός του βιβλίου του αυτού είναι το χτύπημα της Μαρξικής αντίληψης για τη δημοκρατία. Χτύπημα δια της συκοφάντησης και των λεκτικών παραποιήσεων. Στόχος του είναι ο πόλεμος στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - εξουσία του λαού (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στο λαό), δηλαδή πόλεμος στο πρώτο συνθετικό κομμάτι του κομμουνισμού (το δεύτερο είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής). Όμως ταυτόχρονα με το χτύπημα αυτό θέλει να παρουσιάζεται και σαν μαρξιστής. Όμως μαρξισμός και ολιγαρχικό πρόταγμα για την οργάνωση της κοινωνίας είναι δύο πράγματα εντελώς ασύμβατα. Και στην προσπάθειά του να τα καταστήσει συμβατά, δια μέσου λεκτικών απατών, παραποιήσεων, και ανόητων συλλογισμών, τον οδηγούν σε απίστευτες αντιφάσεις στις οποίες δεν θα έπεφτε όχι μόνο κάποιος νεανίας αλλά και ούτε κάποιος με μια σχετικά μειωμένη νοημοσύνη.
2. Είδαμε πιο πάνω ότι χρησιμοποιεί την ίδια έννοια (Демократическая республика) και όταν θέλει να ονομάσει το πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να αντικαταστήσει τους αστικούς μηχανισμούς οργάνωσης της κοινωνίας, μετά τη νίκη της επανάστασης και όταν αναφέρεται στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα (το οποίο είναι ολιγαρχικό και ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία – εξουσία του λαού).
Και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι:
Γιατί κάποιος να χρησιμοποιεί την ίδια λέξη, τον ίδιο όρο για να ονομάσει δύο πραγματικότητες που είναι διαμετρικά αντίθετες, όπου η μια είναι θετική και η άλλη αρνητική;
Μα μπορεί να το κάνει μόνο κάποιος που θέλει να συκοφαντήσει τη θετική, για να την κάνει «σαν τα μούτρα της αρνητικής», για να βάλει αρνητικό πρόσημο και στη θετική.
Πχ ποια θα ήταν η αντίδραση «κάποιων» αν χρησιμοποιούνταν η λέξη κομμουνιστής για να αποδοθούν δύο εντελώς διαφορετικά γεγονότα-πραγματικότητες;
1ον «Οι κομμουνιστές θυσιάστηκαν ενάντια στους κατακτητές».
2ον «Οι κομμουνιστές έφτιαξαν τα κρεματόρια και έκαναν σαπούνι χιλιάδες ανθρώπους;»
* Τα συκοφαντικά χτυπήματα του Λένιν στην έννοια της πραγματικής δημοκρατίας είναι αμέτρητα σε αυτό το έργο του. Όλα θα βγουν αργά ή γρήγορα στο φως.
Έτσι λοιπόν η δημοκρατική ρεπούμπλικα ενώ προηγουμένως ήταν το καλύτερο σύστημα για τον καπιταλισμό (στον καπιταλισμό) τώρα είναι και το καλύτερο σύστημα για το προλεταριάτο στον καπιταλισμό. Δεν υπάρχει έλεος; Για να μην μακρηγορούμε, να πούμε ότι σε άλλα αποσπάσματα ξανά ισχυρίζεται το πρώτο για τη δημοκρατική ρεπούμπλικα και μετά πάλι το δεύτερο!!!!
* Οι ηγέτες λενινιστές, δεν έχουν κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Γνωρίζουν καλά το ποιόν του Λένιν. Προσπαθούν όμως να καλύψουν τις αντιφάσεις του και τις ανοησίες του, γιατί οι περισσότεροι κινούνται από προσωπική ματαιοδοξία και εξουσιολαγνεία, για εξουσία σήμερα μέσα στο κόμμα και για την δικτατορία του κόμματος αύριο. Γνωρίζουν και κρύβουν τις βρομιές κάτω από το χαλί.
Όποιος «κομμουνιστής» - λενινιστής μελέτησε το «κράτος και επανάσταση» και δεν διαπίστωσε δεκάδες παιδαριώδης αντιφάσεις και παραλογισμούς, σημαίνει ότι κάτι το πολύ σοβαρό συμβαίνει με την ψυχολογία του – και όχι με τη νοημοσύνη του -. Μάλλον η εξουσιολαγνεία του και η ματαιοδοξία του να ξεπερνά και αυτή των αστών. Να χτυπά κόκκινο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το πρώτο απόσπασμα με την αναφορά του Ένγκελς για τη δημοκρατική ρεπούμπλικα- Демократическая республика, ο Λένιν δεν το βάζει στο υποκεφάλαιο που έχει γράψει με τίτλο «Με τι πρέπει να αντικατασταθεί η κρατική μηχανή που έχει συντριβεί» παρότι το απόσπασμα αυτό του Ένγκελς αναφέρεται ΑΚΡΙΒΩΣ στο ποιο πολιτικό σύστημα θα πρέπει να εγκαθιδρυθεί ΜΕΤΑ τη νίκη της επανάστασης.
Αντίθετα το βάζει σε ένα άλλο σχεδόν άσχετο κεφάλαιο με τίτλο «Κριτική του σχεδίου προγράμματος της Ερφούρτης».
Ο λόγος του είναι προφανής. Δεν θέλει να βάλει τη δημοκρατική ρεπούμπλικα στο κάδρο αυτής της συζήτησης γιατί ο σκοπός του, όπως θα δούμε, είναι η ολιγαρχική δικτατορία του κόμματος. Και η δημοκρατία είναι το βασικότερο εμπόδιο γι αυτόν. Ο κεντρικός σκοπός του βιβλίου του αυτού είναι το χτύπημα της Μαρξικής αντίληψης για τη δημοκρατία. Χτύπημα δια της συκοφάντησης και των λεκτικών παραποιήσεων. Στόχος του είναι ο πόλεμος στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - εξουσία του λαού (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στο λαό), δηλαδή πόλεμος στο πρώτο συνθετικό κομμάτι του κομμουνισμού (το δεύτερο είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής). Όμως ταυτόχρονα με το χτύπημα αυτό θέλει να παρουσιάζεται και σαν μαρξιστής. Όμως μαρξισμός και ολιγαρχικό πρόταγμα για την οργάνωση της κοινωνίας είναι δύο πράγματα εντελώς ασύμβατα. Και στην προσπάθειά του να τα καταστήσει συμβατά, δια μέσου λεκτικών απατών, παραποιήσεων, και ανόητων συλλογισμών, τον οδηγούν σε απίστευτες αντιφάσεις στις οποίες δεν θα έπεφτε όχι μόνο κάποιος νεανίας αλλά και ούτε κάποιος με μια σχετικά μειωμένη νοημοσύνη.
2. Είδαμε πιο πάνω ότι χρησιμοποιεί την ίδια έννοια (Демократическая республика) και όταν θέλει να ονομάσει το πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να αντικαταστήσει τους αστικούς μηχανισμούς οργάνωσης της κοινωνίας, μετά τη νίκη της επανάστασης και όταν αναφέρεται στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα (το οποίο είναι ολιγαρχικό και ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία – εξουσία του λαού).
Και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι:
Γιατί κάποιος να χρησιμοποιεί την ίδια λέξη, τον ίδιο όρο για να ονομάσει δύο πραγματικότητες που είναι διαμετρικά αντίθετες, όπου η μια είναι θετική και η άλλη αρνητική;
Μα μπορεί να το κάνει μόνο κάποιος που θέλει να συκοφαντήσει τη θετική, για να την κάνει «σαν τα μούτρα της αρνητικής», για να βάλει αρνητικό πρόσημο και στη θετική.
Πχ ποια θα ήταν η αντίδραση «κάποιων» αν χρησιμοποιούνταν η λέξη κομμουνιστής για να αποδοθούν δύο εντελώς διαφορετικά γεγονότα-πραγματικότητες;
1ον «Οι κομμουνιστές θυσιάστηκαν ενάντια στους κατακτητές».
2ον «Οι κομμουνιστές έφτιαξαν τα κρεματόρια και έκαναν σαπούνι χιλιάδες ανθρώπους;»
* Τα συκοφαντικά χτυπήματα του Λένιν στην έννοια της πραγματικής δημοκρατίας είναι αμέτρητα σε αυτό το έργο του. Όλα θα βγουν αργά ή γρήγορα στο φως.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ
ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΑΠΟ ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ
Ο Λένιν διαστρέφει επίσης και την άποψη του Μαρξ για τη σημασία της έννοιας της δημοκρατίας (εξουσίας των πολλών) σε αρκετές περιπτώσεις στο βιβλίο του. Tη διαστρέφει δια μέσου είτε της αλλαγής του περιεχομένου των εννοιών είτε της αντικατάστασης κάποιων εννοιών από μερικές άλλες. Βάζει πολλές φορές «λόγια στο στόμα του Μαρξ» που ο τελευταίος δεν είπε ποτέ, για να δείξει προφανώς ότι οι απόψεις του πηγάζουν από τη σκέψη του Μαρξ ή ότι είναι ίδιες με αυτές του Μαρξ.
Ο Λένιν διαστρέφει επίσης και την άποψη του Μαρξ για τη σημασία της έννοιας της δημοκρατίας (εξουσίας των πολλών) σε αρκετές περιπτώσεις στο βιβλίο του. Tη διαστρέφει δια μέσου είτε της αλλαγής του περιεχομένου των εννοιών είτε της αντικατάστασης κάποιων εννοιών από μερικές άλλες. Βάζει πολλές φορές «λόγια στο στόμα του Μαρξ» που ο τελευταίος δεν είπε ποτέ, για να δείξει προφανώς ότι οι απόψεις του πηγάζουν από τη σκέψη του Μαρξ ή ότι είναι ίδιες με αυτές του Μαρξ.
Πχ 1. κεφάλαιο V, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφος 10η.
« Ο Μαρξ συνέλαβε
θαυμάσια αυτή την ουσία της καπιταλιστικής δημοκρατίας..»
Στα Ρώσικα:
«Маркс великолепно схватил эту суть капиталистической демократии, сказав в своем анализе опыта Коммуны..»
Φυσικά δεν υπάρχει πουθενά στον Μαρξ (πρωτότυπα) η έκφραση «καπιταλιστική δημοκρατία». Αυτές είναι επινοήσεις μόνο του Λένιν και φαίνεται να έχουν τον συγκεκριμένο στόχο που είναι ο ευτελισμός, η απαξίωση, η υποτίμηση της έννοιας της δημοκρατίας, της εξουσίας της πλειονότητας.
2. Κεφάλαιο ΙΙ, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφο 4η.
Στα Ρώσικα:
«Маркс великолепно схватил эту суть капиталистической демократии, сказав в своем анализе опыта Коммуны..»
Φυσικά δεν υπάρχει πουθενά στον Μαρξ (πρωτότυπα) η έκφραση «καπιταλιστική δημοκρατία». Αυτές είναι επινοήσεις μόνο του Λένιν και φαίνεται να έχουν τον συγκεκριμένο στόχο που είναι ο ευτελισμός, η απαξίωση, η υποτίμηση της έννοιας της δημοκρατίας, της εξουσίας της πλειονότητας.
2. Κεφάλαιο ΙΙ, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφο 4η.
Εδώ ο Λένιν παρουσιάζει απόσπασμα του
Μαρξ από το έργο του « Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»
«… Τέλος η κοινοβουλευτική δημοκρατία στην πάλη της ενάντια στην επανάσταση..»
Στα Ρώσικα:
«…Наконец, парламентарная республика оказалась в своей борьбе против революции вынужденной усилить, вместе с мерами репрессии..»
Στα αγγλικά:
«…Finally, in its struggle against the revolution, the parliamentary republic was forced to strengthen, together with repressive measures, the means and centralization of government power..»
Φυσικά στο πρωτότυπο του Μαρξ υπάρχει η φράση:
«… Τέλος η κοινοβουλευτική δημοκρατία στην πάλη της ενάντια στην επανάσταση..»
Στα Ρώσικα:
«…Наконец, парламентарная республика оказалась в своей борьбе против революции вынужденной усилить, вместе с мерами репрессии..»
Στα αγγλικά:
«…Finally, in its struggle against the revolution, the parliamentary republic was forced to strengthen, together with repressive measures, the means and centralization of government power..»
Φυσικά στο πρωτότυπο του Μαρξ υπάρχει η φράση:
«
…. Τέλος η κοινοβουλευτική ρεπούμπλικα ( δηλαδή το κοινοβουλευτικό
συνταγματικό πολίτευμα) στην πάλη της ενάντια στην επανάσταση..»
Οι μεταφραστές όμως, σαν βασιλικότεροι του βασιλέως, μεταφράζουν τη ρεπούμπλικα σαν δημοκρατία ενώ ρεπούμπλικα σημαίνει πολίτευμα ή συνταγματικό πολίτευμα. (Αν ρεπούμπλικα σημαίνει δημοκρατία, τότε δημοκρατική ρεπούμπλικα τι θα σήμαινε; Δημοκρατική δημοκρατία; Δηλαδή σαν να λέμε ιατρικός γιατρός, γεωργικός γεωργός;)
Ο Μαρξ δεν αποκαλούσε ποτέ τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία. (Ας βρεθεί έστω και ένας λενινιστής με σώα την ψυχική του υγεία που να το διαψεύσει.) Και σε τούτη την τελευταία περίπτωση όμως ο μεταφραστής βάζει το χέρι του. Έτσι θα κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί ότι ο όρος «κοινοβουλευτική δημοκρατία» δεν είναι αποκλειστική εφεύρεση του Λένιν αφού τον χρησιμοποιεί και ο Μαρξ. Και αφού τόσα δεινά επιφέρει ο κοινοβουλευτισμός που είναι δημοκρατία άρα πρέπει να εναντιωθούμε στη δημοκρατία και να θελήσουμε τη δικτατορία του κόμματος των «καλών».
Οι μεταφραστές όμως, σαν βασιλικότεροι του βασιλέως, μεταφράζουν τη ρεπούμπλικα σαν δημοκρατία ενώ ρεπούμπλικα σημαίνει πολίτευμα ή συνταγματικό πολίτευμα. (Αν ρεπούμπλικα σημαίνει δημοκρατία, τότε δημοκρατική ρεπούμπλικα τι θα σήμαινε; Δημοκρατική δημοκρατία; Δηλαδή σαν να λέμε ιατρικός γιατρός, γεωργικός γεωργός;)
Ο Μαρξ δεν αποκαλούσε ποτέ τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία. (Ας βρεθεί έστω και ένας λενινιστής με σώα την ψυχική του υγεία που να το διαψεύσει.) Και σε τούτη την τελευταία περίπτωση όμως ο μεταφραστής βάζει το χέρι του. Έτσι θα κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί ότι ο όρος «κοινοβουλευτική δημοκρατία» δεν είναι αποκλειστική εφεύρεση του Λένιν αφού τον χρησιμοποιεί και ο Μαρξ. Και αφού τόσα δεινά επιφέρει ο κοινοβουλευτισμός που είναι δημοκρατία άρα πρέπει να εναντιωθούμε στη δημοκρατία και να θελήσουμε τη δικτατορία του κόμματος των «καλών».
Το γιατί ο
Λένιν επιμένει να ονομάζει δημοκρατία
τον κοινοβουλευτισμό, στις διάφορες αναφορές του (αστική δημοκρατία,
κοινοβουλευτική δημοκρατία κλπ) δηλαδή ένα πολιτικό σύστημα που ουδεμία σχέση
έχει με τη δημοκρατία ή το γιατί διαστρεβλώνει την ονομασία που δίνει ο Μαρξ στον κοινοβουλευτισμό, είναι
κάτι που μπορεί να απαντηθεί σχεδόν πλήρως με τη μελέτη και την ανάδειξη του
κεντρικού ΣΚΟΠΟΥ, του πολιτικού προτάγματος του Λένιν.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο Μαρξ
ονομάζει ΠΑΝΤΑ τον
κοινοβουλευτισμό αστική ρεπούμπλικα ή κοινοβουλευτική ρεπούμπλικα. Και
ρεπούμπλικα σήμαινε συνταγματικό πολίτευμα και όχι δημοκρατία. Ο Μαρξ ονομάζει
και τη μοναρχία ρεπούμπλικα – μοναρχική ρεπούμπλικα - όταν αυτή έχει σύνταγμα, όπως κάνει πχ στο
έργο του «ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία». Ενώ
τη λέξη δημοκρατία τη χρησιμοποιεί ΜΟΝΟ για εκείνο το πολιτικό σύστημα που θα
πρέπει να υλοποιήσει η εργατική τάξη μετά τη συντριβή του αστικού, (για την κατάκτηση της δημοκρατίας όπως λέει
στο μανιφέστο) και για να ονομάσει το πολιτικό σύστημα της κομμούνας
(δημοκρατία και δημοκρατική ρεπούμπλικα) το οποίο θα πρέπει να διαδεχθεί το
αστικό μετά τη συντριβή του τελευταίου.
Αν την εποχή του
Μαρξ η λέξη ρεπούμπλικα είχε τη σημασία της δημοκρατίας, όπως λένε κάποιοι
λενινιστές, τότε ο Μαρξ θα ήταν ηλίθιος που χρησιμοποίησε τον όρο
δημοκρατική ρεπούμπλικα γιατί αυτό θα σήμαινε δημοκρατική δημοκρατία,
δηλαδή με ουσιαστικό τη ρεπούμπλικα και με επίθετο το δημοκρατικό!!!! (δηλαδή
σαν να λέγαμε ιατρικό ιατρείο ή πέτρινο λίθο κοκ!!!).
Ο Μαρξ χρησιμοποιεί την έννοια της δημοκρατίας με τη
σημασία της εξουσίας του λαού, της εξουσίας των πολλών, της υποταγής της
μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Όταν δηλαδή η
πραγματική πολιτική εξουσία, που είναι η ένοπλη, η νομοθετική και η
δικαστική, ανήκει στους πολλούς, ανήκει
στο λαό, όπως φαίνεται από τις αναφορές του για την κομμούνα.
Ο Λένιν, σε όλες τις αναφορές του (εκτός
από μία και σε αυτή όχι καθαρά) ΔΕΝ
αποδίδει στην έννοια της δημοκρατίας τη σημασία της εξουσίας του λαού, της
εξουσίας των πολλών που ήταν και
παραμένει σχεδόν η ίδια σημασία διαχρονικά. Στο
βάθος δεν ΘΕΛΕΙ με τίποτα να αποδώσει τη σημασία της εξουσίας των πολλών γιατί
κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι μετά τη συντριβή του αστικού κράτους θα έπρεπε (όπως
στην κομμούνα) η εξουσία να πάει στα χέρια των πολλών και όχι των λίγων (ειδική
δύναμη-κομματική ηγεσία ή και εργατικά μειοψηφικά συμβούλια) όπως στόχευε
ουσιαστικά η αντιμαρξική θεωρία του.
Ο ΛΕΝΙΝ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ – ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑ. ΝΑ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
*ΟΛένιν σε ομιλία του στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1919 εκφράζει καθαρά το πρόταγμά του.
Ο ΛΕΝΙΝ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ – ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑ. ΝΑ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
*ΟΛένιν σε ομιλία του στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1919 εκφράζει καθαρά το πρόταγμά του.
"
Όταν κατηγορούμαστε για την εγκαθίδρυση
μιας δικτατορίας ενός κόμματος και ,όπως έχετε ακούσει, προτείνεται
ένα ενωμένο σοσιαλιστικό μέτωπο, εμείς λέμε, «Ναι, αυτό είναι η δικτατορία ενός κόμματος! Αυτό είναι που εμείς υποστηρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή
μας τη θέση γιατί το κόμμα έχει κερδίσει, με τη διαδρομή δεκαετιών, τη
θέση της πρωτοπορίας σε όλο το εργοστασιακό και βιομηχανικό προλεταριάτο...."
Ο Λένιν (Άπαντα τόμος 36) Μάη του 1918 λέει στις «Έξι θέσεις για τα
άμεσα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας».
«.. Η ΥΠΟΤΑΓΗ (των εργατών) και
μάλιστα η ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΗ ΥΠΟΤΑΓΗ την ώρα της εργασίας στις ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ των σοβιετικών
ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ που έχουν ΕΚΛΕΓΕΙ ή έχουν ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ από
τα ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ και έχουν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (όπως απαιτεί λχ το διάταγμα
για τους σιδηροδρόμους) απέχει πολύ, πάρα πολύ ακόμα από το να έχει
εξασφαλιστεί όσο χρειάζεται.»
Ο Τρότσκι
(το Μάρτη του 1921) στο 10ο συνέδριο του
κόμματος, παρουσία του Λένιν και του Στάλιν λέει τα αντικομμουνιστικά του,
χωρίς φυσικά να πάρει απάντηση από κανέναν.
Τρότσκι: «Η εργατική αντιπολίτευση, παρουσίασε επικίνδυνα σλόγκαν φετιχοποιώντας τις δημοκρατικές αρχές. Βεβαιώνουν το δικαίωμα των εργαζομένων να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους πέρα από το κόμμα, λες και το κόμμα δεν είναι εξουσιοδοτημένο να επιβεβαιώνει τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ακόμη και όταν αυτή η δικτατορία έρχεται παροδικά σε σύγκρουση με τις εφήμερες διαθέσεις της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!! Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε ανάμεσα μας τη συνείδηση ότι το ΚΟΜΜΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ένα επαναστατικό δικαίωμα!!!!». Τι πιο αντικομμουνιστικό!!
Τρότσκι: «Η εργατική αντιπολίτευση, παρουσίασε επικίνδυνα σλόγκαν φετιχοποιώντας τις δημοκρατικές αρχές. Βεβαιώνουν το δικαίωμα των εργαζομένων να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους πέρα από το κόμμα, λες και το κόμμα δεν είναι εξουσιοδοτημένο να επιβεβαιώνει τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ακόμη και όταν αυτή η δικτατορία έρχεται παροδικά σε σύγκρουση με τις εφήμερες διαθέσεις της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!! Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε ανάμεσα μας τη συνείδηση ότι το ΚΟΜΜΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ένα επαναστατικό δικαίωμα!!!!». Τι πιο αντικομμουνιστικό!!
* Στο 10ο συνέδριο ο Λένιν εισηγείται στο κόμμα το εξής:
«Λόγω της σημερινής κατάστασης
πρέπει να συγκεντρωθεί η ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΩΝ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ .. κάθε ανάμειξη ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ των
επιχειρήσεων θα πρέπει να αναγνωριστεί στις παρούσες συνθήκες σαν απόλυτα
απαράδεκτη και ολέθρια!!!!!»Το εισηγείται αυτό ο Λένιν (σε μια μηδαμινή
μειοψηφία συνέδρων) και το ΚΟΜΜΑ το ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ
και μετά ΔΙΑΤΑΖΕΙ (απειλή χρήσης βίας) ΟΛΗ την
εργατική τάξη και το λαό!!!
(Να τι σημαίνει ΠΡΑΚΤΙΚΑ καθοδήγηση για τον Λένιν. Επιβολή - δικτατορία του κόμματος.)
(Να τι σημαίνει ΠΡΑΚΤΙΚΑ καθοδήγηση για τον Λένιν. Επιβολή - δικτατορία του κόμματος.)
Αυτό είναι στην πράξη η δικτατορία του κόμματος επί της εργατικής τάξης και του λαού και φυσικά αυτή η αντικομμουνιστική πρακτική δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το πολιτικό πρόταγμα του Μαρξ της δημοκρατικής ρεπούμπλικα (όλη η ΕΝΟΠΛΗ, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό) και την πραγματική έννοια της δικτατορίας του προλεταριάτου.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΜΑΡΞ.
Ο Μαρξ στο βιβλίο του «ο γαλλικός εμφύλιος πόλεμος» γράφει:
Μαρξ: « Η εργατική τάξη δεν περίμενε θαύματα από την κομμούνα.
Αυτοί (οι εργάτες, η εργατική τάξη) δεν έχουν έτοιμες ουτοπίες να εισαγάγουν (στην κοινωνία) δια μέσου ΑΠΟΦΑΣΗΣ του ΛΑΟΥ (ή λαϊκού ψηφίσματος).Ξέρουν (εργάτες – εργατική τάξη) ότι για να πετύχουν τη χειραφέτησή τους – απελευθέρωσή τους και μαζί με αυτή να πραγματοποιήσουν εκείνη την ανώτερη μορφή ζωής προς την οποία τείνει ακατάσχετα η σημερινή κοινωνία με την οικονομική της ανάπτυξη, πρέπει να περάσουν από μακροχρόνιους αγώνες …κλπ.»
Από την πιο πάνω υποσημειωμένη πρόταση βγαίνει έμμεσα αλλά με απόλυτη σαφήνεια το συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη θα πρέπει να εισάγει στην κοινωνία τους κοινωνικούς κανόνες – νόμους κλπ πάντα με ΑΠΟΦΑΣΗ – ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (και απλά η εργατική τάξη δεν έχει να προτείνει στο λαό έτοιμες ουτοπίες).
*Όμως το νόημα μπορεί να αλλάξει πλήρως αν η ίδια πρόταση γραφτεί όπως την μεταφράζουν οι λενινιστές στη «σύγχρονη εποχή»:
«Η εργατική τάξη δεν περίμενα θαύματα από την κομμούνα.
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ επεξεργασμένες ουτοπίες. ………..»
Εδώ το νόημα που βγαίνει είναι ότι η εργατική τάξει δεν πρόκειται να εφαρμόσει, θα αρνηθεί να εφαρμόσει προτεινόμενες ουτοπίες από κάποιους (αόριστο το υποκείμενο που θα προτείνει τις ουτοπίες) παρότι θα είναι απόφαση του λαού. Δηλαδή η εργατική τάξη θα πρέπει να γράψει «στα αμελέτητά της» αποφάσεις του λαού άμα τις θεωρήσει ουτοπίες, αν τις κρίνει ακατάλληλες. Η εργατική τάξη θα πρέπει να επιβάλλει στο λαό εκείνο που νομίζει αυτή σωστό ή καλύτερα εκείνο που θεωρεί σωστό η «πρωτοπορία» της, το κόμμα. Ο λαός ό,τι και να θέλει ή να αποφασίζει, μπορεί να «χτυπιέται όσο μπορεί» όμως η εργατική τάξη δεν ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ.
Αυτό, περίπου, μπορεί να βγει σαν βαθύτερο συμπέρασμα.
Και οι λενινιστές θέλουν οι αναγνώστες τους να εξαγάγουν ένα τέτοιο συμπέρασμα για να δικαιολογήσουν τη δικτατορία του κόμματος στην οποία στοχεύουν.
Μαρξ: « Η εργατική τάξη δεν περίμενε θαύματα από την κομμούνα.
Αυτοί (οι εργάτες, η εργατική τάξη) δεν έχουν έτοιμες ουτοπίες να εισαγάγουν (στην κοινωνία) δια μέσου ΑΠΟΦΑΣΗΣ του ΛΑΟΥ (ή λαϊκού ψηφίσματος).Ξέρουν (εργάτες – εργατική τάξη) ότι για να πετύχουν τη χειραφέτησή τους – απελευθέρωσή τους και μαζί με αυτή να πραγματοποιήσουν εκείνη την ανώτερη μορφή ζωής προς την οποία τείνει ακατάσχετα η σημερινή κοινωνία με την οικονομική της ανάπτυξη, πρέπει να περάσουν από μακροχρόνιους αγώνες …κλπ.»
Από την πιο πάνω υποσημειωμένη πρόταση βγαίνει έμμεσα αλλά με απόλυτη σαφήνεια το συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη θα πρέπει να εισάγει στην κοινωνία τους κοινωνικούς κανόνες – νόμους κλπ πάντα με ΑΠΟΦΑΣΗ – ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (και απλά η εργατική τάξη δεν έχει να προτείνει στο λαό έτοιμες ουτοπίες).
*Όμως το νόημα μπορεί να αλλάξει πλήρως αν η ίδια πρόταση γραφτεί όπως την μεταφράζουν οι λενινιστές στη «σύγχρονη εποχή»:
«Η εργατική τάξη δεν περίμενα θαύματα από την κομμούνα.
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ επεξεργασμένες ουτοπίες. ………..»
Εδώ το νόημα που βγαίνει είναι ότι η εργατική τάξει δεν πρόκειται να εφαρμόσει, θα αρνηθεί να εφαρμόσει προτεινόμενες ουτοπίες από κάποιους (αόριστο το υποκείμενο που θα προτείνει τις ουτοπίες) παρότι θα είναι απόφαση του λαού. Δηλαδή η εργατική τάξη θα πρέπει να γράψει «στα αμελέτητά της» αποφάσεις του λαού άμα τις θεωρήσει ουτοπίες, αν τις κρίνει ακατάλληλες. Η εργατική τάξη θα πρέπει να επιβάλλει στο λαό εκείνο που νομίζει αυτή σωστό ή καλύτερα εκείνο που θεωρεί σωστό η «πρωτοπορία» της, το κόμμα. Ο λαός ό,τι και να θέλει ή να αποφασίζει, μπορεί να «χτυπιέται όσο μπορεί» όμως η εργατική τάξη δεν ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ.
Αυτό, περίπου, μπορεί να βγει σαν βαθύτερο συμπέρασμα.
Και οι λενινιστές θέλουν οι αναγνώστες τους να εξαγάγουν ένα τέτοιο συμπέρασμα για να δικαιολογήσουν τη δικτατορία του κόμματος στην οποία στοχεύουν.
Διαστρεβλώνουν στις μεταφράσεις τους ό,τι τους είναι εμπόδιο ώστε όλα να προσαρμοστούν στη δήθεν αναγκαιότητα να κατακτήσει την εξουσία μια μικρή μειοψηφία – ειδική δύναμη (αυτοί, δηλαδή το κόμμα και όχι ο λαός) για το καλό της εργατικής τάξης και του λαού. Δεν πρόκειται περί «δαίμονος της μετάφρασης». Είναι απόλυτα συνειδητές οι τόσες δεκάδες παραποιήσεις νοημάτων που βρίσκουμε στα διάφορα μεταφρασμένα κείμενα. Γενικά, ό,τι δεν μπόρεσε να διαστρεβλώσει καλά ο Λένιν - γιατί έπεσε σε χοντροκομμένες αντιφάσεις - έρχονται οι λενινιστές με την κατάλληλη «κοπτοραπτική» να συμπληρώσουν το έργο του.
(Ούτε οι καλύτεροι μαθητές του Γκέμπελς, που λέει ο λόγος, δεν θα μπορούσαν να κάνουν τέτοιες χειρουργικές παραποιήσεις)
Και για του λόγου το αληθές παραθέτουμε την παράγραφο αυτή στα γερμανικά και στα αγγλικά και ο αναγνώστης να βγάλει τα συμπεράσματά του:
Γερμανικά:
«Die Arbeiterklasse verlangte keine Wunder von der Kommune. Sie hat keine fix und fertigen Utopien durch Volksbeschluß einzuführen. Sie weiß, daß, um ihre eigne Befreiung und mit ihr jene höhre Lebensform hervorzuarbeiten, …»
Αγγλικά:
The working class did not expect miracles from the Commune. They have no ready-made utopias to introduce par décret du peuple. They know that in order to work out their own emancipation, and along with it that higher form to which present society is irresistably tending by its own economical agencies..»
Που είναι λοιπόν οι λέξεις ή η φράση «..(η εργατική τάξη)
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ..»;
«Δεν έχουν το θεό τους».
Δεν πρόκειται λοιπόν για «δαίμονα» της μετάφρασης.
Πρόκειται για τον «σατανά» της αχαλίνωτης τάσης για προσωπική εξουσία, για ατομική ανάδειξη, για ντε φάκτο αντικομμουνισμό, επενδυμένο με το κατάλληλο προσωπείο φιλοκομμουνιστικού λεξιλογίου. Χωρίς να είναι κάτοχοι της μέγιστης εξουσίας κάνουν αυτές τις λαθροχειρίες. Τι να φανταστούμε ότι θα κάνουν άμα καταλάβουν την εξουσία; Τελικά στοχεύουν στη δικτατορία του κόμματος δια μέσου μιας αλυσίδας «πρωτοποριών». («πρωτοπορία όλων των εργαζομένων είναι η εργατική τάξη, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης είναι το κόμμα και η πρωτοπορία του κόμματος είναι η ηγεσία του και η πρωτοπορίατης ηγεσίας είναι ο γραμματέας - και η μακριά γαϊδούρα -.»)
«Δεν έχουν το θεό τους».
Δεν πρόκειται λοιπόν για «δαίμονα» της μετάφρασης.
Πρόκειται για τον «σατανά» της αχαλίνωτης τάσης για προσωπική εξουσία, για ατομική ανάδειξη, για ντε φάκτο αντικομμουνισμό, επενδυμένο με το κατάλληλο προσωπείο φιλοκομμουνιστικού λεξιλογίου. Χωρίς να είναι κάτοχοι της μέγιστης εξουσίας κάνουν αυτές τις λαθροχειρίες. Τι να φανταστούμε ότι θα κάνουν άμα καταλάβουν την εξουσία; Τελικά στοχεύουν στη δικτατορία του κόμματος δια μέσου μιας αλυσίδας «πρωτοποριών». («πρωτοπορία όλων των εργαζομένων είναι η εργατική τάξη, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης είναι το κόμμα και η πρωτοπορία του κόμματος είναι η ηγεσία του και η πρωτοπορίατης ηγεσίας είναι ο γραμματέας - και η μακριά γαϊδούρα -.»)
Δηλαδή «η πρωτοπορία της πρωτοπορίας της πρωτοπορίας».
