* ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ Ή ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ είναι εκείνο το ολιγαρχικό σύστημα εξουσίας κατά το οποίο οι ολιγαρχικοί (οι κατέχοντες ολιγαρχική εξουσία που θα καταναγκάζουν το λαό να υποτάσσεται στη θέλησή τους, σε κάθε θέμα) συμμετέχοντες σε διάφορα ολιγαρχικά κόμματα, θα πρέπει να εκλέγονται από τα ίδια θα θύματά τους, δηλαδή από τους λαούς, (για λόγους εξαπάτησής τους), παρέχοντάς τους ταυτόχρονα την κατά κανόνα ανούσια – αναποτελεσματική και ακαταδίωκτη δυνατότητα έκφρασης των παραπόνων τους για τα δεινά που θα υφίστανται από αυτούς.
* Καλούνται λοιπόν οι υπήκοοι του ελληνικού κράτους να καθίσουν αναπαυτικά στους καναπέδες τους και να παρακολουθήσουν το ίδιο έργο πολλές φορές από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Αυτό το έργο έχει διαφορετικό τίτλο κάθε φορά: "Αλλαγή", "Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία", "Επενδύσεις", "Εκσυγχρονισμός", "Ισχυρή Ελλάδα", "Λεφτά υπάρχουν", "Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου"...
Έχει διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά.
Έχει διαφορετικό σκηνικό κάθε φορά. Άλλοτε πράσινο, άλλοτε μπλε, άλλοτε και μπλε και πράσινο, και τώρα αναμένεται να κοκκινίσει λίγο.
Το σενάριο όμως δεν αλλάζει! Είναι πάντα το ίδιο. Το στόρι λέει ότι ο λαός είναι αναγκασμένος να ψηφίζει αυτούς τους λίγους που θα τον διατάζουν για τα επόμενα χρόνια.
Και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος που του κάνουν αυτή την τιμή να μπορεί να εκλέγει τους κυρίαρχους της ζωής του. Δεν είμαστε πρόβατα... Τα πρόβατα δεν εκλέγουν τον τσομπάνη τους! Έτσι είναι... Όχι μόνο εκλέγουμε αυτούς που ασυδοτούν στο όνομά μας και μας βλάπτουν, αλλά έχουμε και το δικαίωμά να διαμαρτυρόμαστε αν οι αποφάσεις τους δεν μας αρέσουν. Ναι!
Αυτό είναι ο κοινοβουλευτισμός. Ένας (μειοψηφικός) μηχανισμός παραγωγής και επιβολής αποφάσεων που οδηγούν τους λαούς στην εξαθλίωση. Αυτό το πολιτικό σύστημα που προμοτάρει το σχηματισμό κλίκας από παλιανθρώπους, ψωνάρες, φασισταριά, λαμόγια που πολύ το φχαριστιούνται να κάθονται στο σβέρκο μας και να γελάνε με τα χάλια μας. Αυτόν λοιπόν τον κοινοβουλευτισμό οφείλουμε να τον διαφυλάξουμε σαν να είναι η κόρη του ματιού μας.
* Πρέπει να τον λέμε δημοκρατία! Πρέπει οπωσδήποτε να τον αποκαλούμε δημοκρατία που σημαίνει εξουσία του λαού. Πρέπει να του δώσουμε μια ψεύτικη ουσία γιατί αν πούμε την αλήθεια - ότι κάποιοι ελάχιστοι εκλεγμένοι κατέχουν τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία - τότε ο κοινοβουλευτισμός κινδυνεύει. Δεν μπορούμε να λέμε ότι είναι ολιγαρχία γιατί τον πληγώνουμε και τον αδυνατίζουμε. Μέγα λάθος.
Όχι, σαν καλά παιδιά που είμαστε πρέπει να κάνουμε τουμπεκί και να πληρώνουμε τους φόρους μας όσο αντέχουμε. Πώς αλλιώς θα φτιάξουμε τα σπασμένα των ολιγαρχικών εξουσιαστών μας ώστε αυτοί να βγούνε λάδι ενώ βγάζουν το δικό μας; Γιατί αλλιώς, πως οι κυβερνώντες θα συνεχίσουν να ικανοποιούν τις σαδιστικές τους συνήθειες; Φανταστείτε για λίγο τους βουλευτές να μην έχουν την ευκαιρία να αποφασίζουν για εμάς χωρίς να λαμβάνουν υπόψη αυτά που επιθυμούμε. Για λύπηση θα είναι. Δεν πρέπει να τους κάνουμε τέτοιο κακό.
Όσο κι αν το έργο αυτό έχει παλιώσει και το έχουμε σιχαθεί πρέπει να συμμετέχουμε στις εκλογές και να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον καλό αρχηγό, στο καλύτερο κόμμα από τα άλλα.
Τι κι αν από τις πολλές τρίχες που έχουμε φάει, έχει φυτρώσει μαλλί στο δέρμα μας; Δεν είμαστε πρόβατα αλλά πολίτες. Δεν είμαστε πολίτες αλλά υπήκοοι. Ο πολίτης είναι ο μετέχων κρίσεως (νομοθετικής και δικαστικής) και αρχής (εκτελεστικής) είπε ο Αριστοτέλης. Όμως θα πρέπει να λέμε ότι είμαστε πολίτες.
Δεν είμαστε πολίτες - εεε συγνώμη - πρόβατα αφού για όποιον δεν το ξέρει υπάρχουν και τσοπάνηδες που δε σφάζουν το Πάσχα. Βεβαίως!
Οπότε πρέπει αυτό που καταστρέφει τις ζωές μας να το υποστηρίζουμε και να μην το αμφισβητούμε. Ούτως ή άλλως αν πάμε να αμφισβητήσουμε μαζικά τον κοινοβουλευτισμό - αν τον ονομάσουμε ολιγαρχία και αιτηθούμε πραγματική δημοκρατία - τότε οι κοινοβουλευτικοί ολιγαρχικοί θα αντιδράσουν βάζοντας τα σώματα ασφαλείας να μας διαλύσουν.
Θυμάσαι το 2011;
Ε.Σ
