Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ

*Αν κάποιος νομίζει ότι με ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΕΙΣ αντιδράσεις (και μπάχαλο στη σκέψη) μπορεί να νικηθεί ο ολιγαρχισμός, είναι σαν να πιστεύει ότι με πορδές βάφονται τα αυγά. Πχ η εξέγερση του Μάη του 68 στη Γαλλία, χωρίς επαναστατικό μπούσουλα - σκοπό και τακτική, με συνθήματα σουρεαλιστικά του τύπου "η φαντασία στην εξουσία" ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ προβλέψιμη η κατάληξή της, όπως ήταν και οι εξεγέρσεις στις αραβικές Χώρες το 2012 και όπως ήταν και η εξέγερση των κίτρινων γιλέκων κλπ.

*Οργανωμένες συλλογικότητες πρωτεργατών θα πρέπει να "δουλεύουν" στην κοινωνική συνείδηση όσο μπορούν το στρατηγικό ΣΚΟΠΟ, να κερδίζουν μέρος της κοινωνικής συνείδησης και στις περιόδους μεγάλων κινητοποιήσεων και εξεγέρσεων (λόγω κρίσεων), όταν συνταχθεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής συνείδησης με τον προτεινόμενο στρατηγικό σκοπό, τότε μπορεί να γίνει το δεύτερο βήμα της τακτικής για τη συντριβή του συστήματος.

* Τον 21ο αιώνα, το στρατηγικό πρόταγμα μπορεί να είναι μόνο το
*ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ ΤΩΡΑ
*Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
* ΝΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΟΠΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

* ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΛΥ με υπομονή και επιμονή.

* Όσο δεν τίθεται μέσα στις κινητοποιήσεις το ΠΡΟΤΑΓΜΑ - ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ τότε ακόμα και απλές ρεφορμιστικές και πρόσκαιρες κατακτήσεις για τους υπηκόους θα είναι σχεδόν αδύνατες.

* Ο στρατηγικός ΣΟΠΟΣ των φερόμενων απελευθερωτικών κινημάτων του προηγούμενου 1,5 αιώνα, που διαδόθηκαν παγκοσμίως, ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΑ. Άλλα απέτυχαν γιατί είχαν ένα άλλο ολιγαρχικό πρόταγμα (δήθεν καλών ολιγαρχικών) φανερών ή κρυφών καπεταναίων είτε ο σουρεαλισμός και η βλακεία κάποιων άλλων έσπαζε το φράγμα της ταχύτητας του φωτός.