bezedakos

bezedakos

4 Μαρτίου 2019

H ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ




Στη δημοκρατία, ακόμα και αν «ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι αντικοινωνικά στοιχεία» ΤΕΛΙΚΑ θα πραγματώνεται («αυτόματα») το κοινωνικά καλό.
Στο πολιτικό σύστημα της πραγματικής δημοκρατίας, ξεδιπλώνονται πολλές και τεράστιες θετικές δυνάμεις όπου οι σημερινοί υπήκοοι που είναι διαπαιδαγωγημένοι από την ολιγαρχία δεν μπορούν να φανταστούν. Αρκεί να εφαρμόζεται η αρχή της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία, σε κάθε κοινωνικό θέμα, για να ξεδιπλωθεί ένας καινούργιος κόσμος. (Αυτές οι δυνάμεις απελευθερώθηκαν στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία και κατόρθωσε μέσα σε 140 χρόνια, με πληθυσμό 150-200χιλιάδες, μέσα σε μια μικρή έκταση να κατακτήσει τέτοια ευμάρεια και τέτοιο πολιτισμό που μέχρι σήμερα είναι ασύλληπτος – χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι επιστήμονες, ανθρώπους της τέχνης, της φιλοσοφίας κοκ, όταν δίπλα τους η ολιγαρχική Μακεδονία και η Σπάρτη δεν έβγαλαν ΟΥΤΕ έναν.)

Να μία από αυτές τις δυνάμεις που «ξεδιπλώνονται»..

Ας υποθέσουμε ότι μια κοινωνία αποτελείται από 100 περίπου αμόρφωτα άτομα τα οποία κοιτάζουν μόνο το ατομικό τους συμφέρον. Αυτά χωρίζονται σε τρείς ομάδες ανάλογα με τις δραστηριότητές τους. Τα μέλη της κάθε ομάδας
κάνουν μια εγωπαθή-αντικοινωνική επιλογή.

Η (α) ομάδα θα θέλει να εκτρέφει κοτόπουλα με διοξίνες και ορμόνες για να μειώνει το κόστος παραγωγής και έτσι να βγάζει περισσότερο κέρδος.
Η (β) ομάδα, επειδή είναι κοντά σε μια πηγή νερού,  θα θέλει να αποκλείσει την πηγή από τους άλλους για να το εκμεταλλεύεται η ίδια.
Η (γ) ομάδα θα θέλει να περιφράξει τις παραλίες για να εισπράττει χρήματα  από εκείνους που θα θέλουν να πάνε να κάνουν μπάνιο.
Από αυτό το παράδειγμα συνάγεται ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι στο βάθος κοιτάνε το ατομικό τους συμφέρον και όχι το κοινωνικό.
Όμως τα μέλη της κάθε ομάδας κοιτάνε το προσωπικό όφελος από δύο πλευρές.
Η μια πλευρά είναι ότι επιδιώκουν την ΑΠΟΚΟΜΙΣΗ ΚΕΡΔΟΥΣ με πράξεις που θα έχει αρνητικές συνέπειες στους
υπόλοιπους και από την άλλη πλευρά επιδιώκουν όφελος από την ΑΠΟΦΥΓΗ ΖΗΜΙΑΣ που θα τους προκαλέσουν άλλοι με τις πράξεις τους.

Έτσι εδώ στο παράδειγμά μας, στην περίπτωση αποφυγής ζημιάς, θα έχουμε τις εξής σχέσεις:
1) Η ζημιά που θα προκληθεί απ την ομάδα (α) θα έχει αντιπάλους τις ομάδες (β) κ΄(γ) – που τα μέλη τους θα κοιτάνε και αυτά το προσωπικό τους συμφέρον (Η ομάδες (β) και (γ) απορρίπτουν τη θέληση της ομάδας (α).
2) Η ομάδα (β) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (γ). (Οι ομάδες (α) και (γ) απορρίπτουν τις συγκεκριμένες αντικοινωνικές δραστηριότητες της (α)
3) Η ομάδα (γ) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (β). (Οι ομάδες (α) και (β) απορρίπτουν τις συγκεκριμένες αντικοινωνικές συμπεριφορές της ομάδας (γ).

Από ετούτο φαίνεται ότι όλοι τους θα είναι αντίπαλοι σε αντικοινωνικές πράξεις που τους ζημιώνουν– παρ ότι οι ίδιοι αντικοινωνικοί με τον τρόπο τους-.  Τελικά η πλειοψηφία των πολιτών, σε κάθε περίπτωση, θα είναι αυτή που θα ακυρώσει ΟΛΕΣ τις αντικοινωνικές δραστηριότητες όλων αυτών των «αμόρφωτων και αντικοινωνικών ατόμων».

Επομένως στην πραγματική Δημοκρατία- όπου όλοι οι νόμοι θα είναι εγκεκριμένοι απ την πλειοψηφία- θα έχουμε το φαινόμενο τις ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗΣ των αντικοινωνικών πράξεων.
Αυτό καθίσταται δυνατό επειδή ο κάθε άνθρωπος δεν κοιτά μόνο το συμφέρον του όταν πράττει και οι πράξεις του έχουν επιπτώσεις στους άλλους αλλά το κοιτά και όταν οι πράξεις των άλλων μπορεί να του προκαλέσουν ζημία.

Θέλουμε λοιπόν ο κάθε άνθρωπος να κάνει επιλογές ΠΑΝΤΑ με βάση το πραγματικό ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ – «εγωιστικό» του συμφέρον ΑΛΛΑ να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!
Τελικά θα πραγματώνεται το κοινωνικά καλό από τα ίδια αντικοινωνικά άτομα (παρά την αντικοινωνική θέλησή τους).
«Κορώνα και γράμματα θα κερδίζει πάντα η κοινωνία συνολικά»

Αν στην πραγματική Δημοκρατία ο καθένας κοιτάει το πραγματικό προσωπικό συμφέρον του, σε κάθε θέμα, σε κάθε νόμο (και ιδίως να αποφεύγει τις πράξεις των άλλων που τον ζημιώνουν) τότε πάνω σε κάθε θέμα θα βγαίνει ένα σύνολο ανθρώπων που θα έχει το ίδιο προσωπικό όφελος και τούτο το σύνολο θα είναι η πλειοψηφία.
Ε! Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κοινωνία.

Στα πρώτα στάδια, στην πραγματική Δημοκρατία, οι επιλογές θα γίνονται με γνώμονα κυρίως την αποφυγή ζημίας από πράξεις άλλων. Σε μετέπειτα όμως στάδια – μετά από κατάλληλη μόρφωση - οι επιλογές θα γίνονται όλο και περισσότερο στη βάση της αποκόμισης  ωφελιμότητας από την πρόκληση ωφελιμότητας στους άλλους. Πχ θα έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο ότι αν θέλει να χαρεί, να διασκεδάσει θα πρέπει να πάει σε γιορτή, σε πανηγύρι όπου και οι άλλοι είναι χαρούμενοι και όχι να πάει σε κηδεία.

Η άποψη ότι χρειάζεται πρώτα να μορφωθούν οι άνθρωποι για να φτιάξουν ένα άλλο πιο ανθρώπινο σύστημα, βοηθά αντικειμενικά το υπάρχον να ζει μέχρι τη «δευτέρα παρουσία», να ζει μέχρι ένα μακρύ μέλλον μέχρι να «πέσουν του κριαριού τα αρχ.. από το κούνημα», δηλαδή μέχρι να μορφωθούν όλοι οι άνθρωποι.
Τη μόρφωση όμως μπορεί να τη φέρει μόνο η εξουσία του λαού όπως έγινε στην αρχαία Αθήνα. Αυτό που μπαίνει σαν άμεσος στόχος είναι Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και αυτή δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μόρφωση. Ιστορικά, οι λαοί δεν οδηγούνται στις επαναστάσεις αφού πρώτα μορφωθούν.

Περισσότερο για τις δυνάμεις που αλληλοεπιδρούν μέσα στη δημοκρατία, αναφέρονται στο κείμενο «ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».