Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ
ΑΠΟΧΗ είναι πράξη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ και ΣΚΟΠΕΥΕΙ να δηλώσει δημόσια την
ΑΡΝΗΣΗ της στον ολιγαρχισμό, κατά τον οποίο μια εκλεγμένη μειοψηφία έχει τελικά την εξουσία να επιβάλλει (βία) τη θέλησή
της, δια των κοινωνικών κανόνων – νόμων, πάνω στην πλειοψηφία των υπηκόων της.
Ταυτόχρονα χρησιμοποιείται από τον φορέα της σαν ΜΕΣΟΝ για τη διάδοση της
ιδεολογίας της πραγματικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – εξουσίας του λαού όπου τελικά «ΟΥΤΕ
ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ».
Η συνειδητή αποχή είναι ένα μέρος του αγώνα για τη συντριβή κάθε μορφής ολιγαρχικού συστήματος.
Η μη συνειδητή αποχή δηλώνει απλά άρνηση αυτού του συστήματος γιατί το θεωρεί σαν κάτι το αρνητικό ή σαν κάτι από το οποίο δεν μπορεί να περιμένει τίποτα το θετικό. Η μη συνειδητή αποχή δεν έχει εμβαθύνει και δεν έχει φθάσει ακόμα στην πραγματική αιτία των δεινών των ανθρώπων (που έχουν κοινωνική προέλευση). Δεν έχει φθάσει ακόμα στην πλήρη διαπίστωση ότι η αιτία είναι η κατοχή της εξουσίας (εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής) από μια μειοψηφία διεστραμμένων υπάρξεων που του καθορίζουν τη ζωή όπως γουστάρουν. Και αυτή όμως η αποχή είναι προτιμότερη από τη συμμετοχή. (Αγωνιζόμαστε να μετατρέψουμε τη μη συνειδητή αποχή σε συνειδητή.)
Αντίθετα η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ δηλώνει ΑΠΟΔΟΧΗ ενός συστήματος όπου οι ελάχιστοι θα επιβάλλουν τους «νόμους» τους πάνω στην πλειοψηφία. Είναι πράξη του καναπεδισμού κυρίως. Κάποιες συμμετοχές υποκινούνται από ατομικό συμφέρον και κάποιες άλλες από μη επαρκή γνώση της κοινωνικής πραγματικότητας (και τις δυνατότητές της) η οποία προκαλεί το χτίσιμο ανύπαρκτων ελπίδων.
Η συνειδητή αποχή είναι ένα μέρος του αγώνα για τη συντριβή κάθε μορφής ολιγαρχικού συστήματος.
Η μη συνειδητή αποχή δηλώνει απλά άρνηση αυτού του συστήματος γιατί το θεωρεί σαν κάτι το αρνητικό ή σαν κάτι από το οποίο δεν μπορεί να περιμένει τίποτα το θετικό. Η μη συνειδητή αποχή δεν έχει εμβαθύνει και δεν έχει φθάσει ακόμα στην πραγματική αιτία των δεινών των ανθρώπων (που έχουν κοινωνική προέλευση). Δεν έχει φθάσει ακόμα στην πλήρη διαπίστωση ότι η αιτία είναι η κατοχή της εξουσίας (εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής) από μια μειοψηφία διεστραμμένων υπάρξεων που του καθορίζουν τη ζωή όπως γουστάρουν. Και αυτή όμως η αποχή είναι προτιμότερη από τη συμμετοχή. (Αγωνιζόμαστε να μετατρέψουμε τη μη συνειδητή αποχή σε συνειδητή.)
Αντίθετα η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ δηλώνει ΑΠΟΔΟΧΗ ενός συστήματος όπου οι ελάχιστοι θα επιβάλλουν τους «νόμους» τους πάνω στην πλειοψηφία. Είναι πράξη του καναπεδισμού κυρίως. Κάποιες συμμετοχές υποκινούνται από ατομικό συμφέρον και κάποιες άλλες από μη επαρκή γνώση της κοινωνικής πραγματικότητας (και τις δυνατότητές της) η οποία προκαλεί το χτίσιμο ανύπαρκτων ελπίδων.
