Κάποιος, ατομικά και πρακτικά, θα είναι είτε με το ένα σύστημα είτε με το άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Όμως το δράμα, το ζουν εκείνοι οι καλοπροαίρετοι αγωνιστές που έχουν εγκλωβιστεί σε κάποιο ολιγαρχικό κόμμα. Έτσι, ενώ στην ουσία παλεύουν για ένα ολιγαρχικό σύστημα, πιστεύουν με πάθος ότι αγωνίζονται για τη δημοκρατία – εξουσία του λαού. ΟΝΤΩΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ. ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ, ΠΑΡΟΤΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΑΝΕΦΡΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΑΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΤΟ : ‘’ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ’’ και φυσικά ούτε τις προϋποθέσεις αυτού: ‘’ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ’’.
Αυτό το δράμα το ζουν κυρίως οι ‘’αριστεροί’’, οι ‘’κομμουνιστές’’ και οι διάφοροι ‘’δημοκράτες’’ ή ‘’προοδευτικοί’’.
ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΟΝΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΑΗΔΟΝΙ
