Στο ιστορικό ΠΕΙΡΑΜΑ της αρχαίας Αθηναϊκής (μερικής) Δημοκρατίας (140 χρόνια διάρκειας), τον κάθε κοινωνικό κανόνα – νόμο που θα ετίθετο σε ισχύ τον ψήφιζε - επέλεγε η πλειοψηφία των πολιτών. (Το 462, με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας του Εφιάλτη του Σοφωνίδου, οι περισσότεροι πολίτες ήταν εντελώς αγράμματοι. Και τούτο δεν εμπόδιζε την πορεία προς το μεγαλείο γιατί δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μόρφωση για να εκφράσει κανείς τις ανάγκες του ή την θέλησή του επί των προτεινόμενων σε αυτόν μέσων ικανοποίησής των, δια της ψήφου του)
ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ, δηλαδή το να αποφασίζει η πλειοψηφία, το αποτέλεσμα ήταν η κοινωνία της να ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕΙ!!!
Ποτέ και πουθενά ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ στη ιστορία της ανθρωπότητας, μέσα σε μια τόσο μικρή γεωγραφική έκταση, μια κοινωνία από 150 – 200.000 κατοίκων (περίπου) δεν έφτιαξε τέτοιο πολιτισμό («Παρθενώνες» κλπ), δεν έβγαλε τόσους χιλιάδες (γνωστούς και άγνωστους) ανθρώπους του πνεύματος και της επιστήμης.
Το μέγεθος της διάχυτης οικονομικής της ευμάρειας και του πολιτισμού, την εποχή εκείνη, είναι ΑΣΤΓΚΡΙΤΟ με το σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ των άλλων ολιγαρχικών και ισχυρών στρατιωτικά πόλεων. Πχ Σπάρτη και Μακεδονία δεν έβγαλαν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ μεγάλο επιστήμονα. (Άντε μπρε, να πάμε στη Σπάρτη να θαυμάσουμε τα μνημεία τους και να μελετήσουμε κάποιον επιστήμονά τους ή φιλόσοφο κλπ). Τέτοια η διαφορά μεταξύ ενός συστήματος όπου η πλειοψηφία έφτιαχνε και επέβαλλε τον κάθε νόμο και των συστημάτων όπου μια μειοψηφία έφτιαχνε και επέβαλε στην πλειοψηφία τον κάθε νόμο. Διαφορά του ελέφαντα με τη μύγα. (ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΛΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αν λοιπόν ΔΕΝ ήταν σωστό και αποτελεσματικό για το λαό το να ψηφίζει τον κάθε νόμο (για τους κάθε λογής ταχυδακτυλουργικούς λόγους που μας παρουσιάζουν σήμερα οι ολιγαρχικοί) , τότε η Αθήνα όχι μόνο δεν θα είχε μεγαλουργήσει, όχι μόνο δεν θα υπερτερούσε συντριπτικά των άλλων ολιγαρχικών πόλεων αλλά θα είχε περιπέσει πολύ σύντομα στη βαρβαρότητα και τη «μπίχλα». Άρα όλα τα επιχειρήματά τους είναι ανόητα και φυσικά εκτός πρακτικής εφαρμογής.
Θα υπήρχε δικαιολογία για ένα τέτοιο προβληματισμό, δηλαδή για το αν είναι σωστό να αποφασίζει η πλειοψηφία του λαού για τον κάθε νόμο ή να ψηφίζει μια μικρή μειοψηφία ειδικών, ΜΟΝΟ ΠΡΙΝ ΤΟ 462 πχ. (Άντε και λίγα χρόνια κατόπιν). Και αυτό γιατί στη συνέχεια το σύστημα της Δημοκρατίας ΔΙΕΛΥΣΕ, ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ, ΕΚΑΝΕ ΣΚΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ κάθε είδους αμφιβολία και κάθε είδους αληθοφανές ολιγαρχικό επιχείρημα. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ και φυσικά ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ επιχείρημα των σημερινών ολιγαρχικών είναι ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ και όλοι οι άνθρωποι, οι υγιής νοητικά και ψυχικά, το αντιλαμβάνονται. Εκείνοι που σήμερα δεν θέλουν να το αντιλαμβάνονται αλλά θέλουν να συντηρούν ένα δήθεν προβληματισμό (ο λαός ή οι λίγοι;), είναι μόνο οι εγκληματικές συνειδήσεις των ολιγαρχικών (κοινοβουλευτικών και μη) και κάποιων καλοπροαίρετων υπηκόων που η σκέψη τους έχει πιαστεί σφικτά στο δόκανο αυτών των ταχυδακτυλουργών και εγκληματιών ολιγαρχικών.
Χρησιμοποιούν όλες τις απάτες για να πριονίζουν σιγά σιγά το μεγαλείο αυτού του συστήματος. Κάποιοι έμμισθοι «επιστήμονες» κάνουν εργασίες για τα αρνητικά στοιχεία της Αθήνας. Μαζί με τα όποια αρνητικά που όντως υπήρχαν βάζουν και πολλά άλλα ανύπαρκτα που τα βγάζουν από τη νοσηρά φαντασία τους. Όμως η λογική είναι εναντίον τους.
ΑΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ (ΥΠΑΡΚΤΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ) ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΟΡΦΗ:
« ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΑΝΩΤΕΡΟ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ. ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΞΕΠΕΡΝΙΟΝΤΟΥΣΑΝ, ΣΕ ΤΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ; ΣΧΕΣΗ ΦΩΣ ΗΛΙΟΥ ΜΕ ΦΩΣ ΚΕΡΙΟΥ;»
Σήμερα θα πρέπει να πάρουμε μόνο την ουσία - σκοπό αυτού του συστήματος (αυτονομία, αυτοθέσμιση των λαών) και να εξουδετερώσουμε τα όποια τότε αρνητικά ή να κάνουμε όλα εκείνα που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να κάνουν τότε (πχ διεθνοποίηση του συστήματος, τσάκισμα της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλαγή παραγωγικών σχέσεων κλπ). Δεν μπορούμε να όμως να αντιγράψουμε όλα τα τότε ιδιαίτερα μέσα.
ΥΓ. Σήμερα τους ολιγαρχικούς (κοινοβουλευτικούς και μη) όταν τους καταρρίπτεις ένα προς ένα τα βλακώδη επιχειρήματά τους, στο τέλος καταφεύγουν στη θεωρία του ΑΔΥΝΑΤΟΥ Ή ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ. Και σου λένε: «Άλλο οι τότε εποχές. Σήμερα δεν μπορεί ο λαός να ψηφίζει και να επιβάλλει τον κάθε νόμο». Είναι το τελευταίο καταφύγιο των εγκληματικών αυτών συνειδήσεων. Όμως αυτό που ισχυρίζονται είναι η πιο μεγάλη βλακεία από όλες τις άλλες. Μια τέτοια αντίληψη έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ (κανόνα χωρίς εξαίρεση) η οποία λέει ότι:
ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΙΔΙΟ Ή ΚΑΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟ (ανεξάρτητα από τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν)
Άρα η αυτονομία και η αυτοθέσμιση των λαών μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε καλύτερη μορφή. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν και τα μέσα που οδηγούν προς αυτή. Ας αγωνιστούμε για να τα υλοποιήσουμε.
Μ. ΜΠ
