Μια εισαγωγή με τις εσκεμμένες ολιγαρχικές ανοησίες
του πολυδιαφημισμένου ΣΩΚΡΑΤΗ.
*Ο Σωκράτης λοιπόν, φέρεται σε διάλογό του με τον
Πρωταγόρα, να αντιτίθεται στη δημοκρατία λέγοντας ότι:
«Σχετικά με την κατασκευή στόλου οι Αθηναίοι
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ μια ειδική κατηγορία τεχνιτών τους ναυπηγούς, αν πρόκειται για
την κατασκευή ναών, συμβουλεύονται τους χτίστες, αν πρόκειται για την κατασκευή
ασπίδων, τους σιδεράδες κ.ο.κ.
Όταν όμως πρόκειται να πάρουν σημαντικές πολιτικές
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ σε ουσιώδη θέματα διακυβέρνησης τότε (δυστυχώς) όλοι ανεξαιρέτως
συμμετέχουν με ίσους όρους και παίρνουν αποφάσεις ισότιμα ανεξάρτητα αν είναι
σιδεράδες, χτίστες, γιατροί, έμποροι κ.λ.π.»
Αυτή η προβαλλόμενη αντίληψη του Σωκράτη στοχεύει να
χτυπήσει την καρδιά της Δημοκρατίας, στην καρδιά της εξουσίας του λαού.
Συλλογισμός είναι αληθοφανής αλλά εντελώς ανόητος.
Τόσο ανόητος όσο είναι ο συλλογισμός: «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός
είναι όργανο και άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.»
Ας πάμε όμως σταδιακά στην αποδόμηση της εσκεμμένα
βλακώδους αυτής αντίληψης, ξεκινώντας από τα πιο «ελαφρά» επιχειρήματα.
Ωραία λοιπόν!!:
α. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να φτιάξει ένα
πλοίο. Σίγουρα θα πάει να συμβουλευτεί κάποιους ναυπηγούς. Την απόφαση όμως για
το πόσα λεφτά θα διαθέσει, για το μέγεθος του πλοίου, για το αν το πλοίο θα
είναι εμπορικό ή πολεμικό ή επιβατικό κλπ ποιος είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αρμόδιος να
την πάρει;
Ο ειδικός ναυπηγός ή αυτός που θέλει να παραγγείλει
ένα πλοίο;
Πάμε σε έναν που θέλει να χτίσει ένα ναό. Αυτός θα
απευθυνθεί σίγουρα σε κάποιους χτίστες για να τους συμβουλευτεί (και στο τέλος
να του τον κατασκευάσουν). ΟΜΩΣ σε ποιο μέρος θα κατασκευαστεί ο ναός, πόσα
χρήματα είναι διαθέσιμα, τι μέγεθος θα έχει ο ναός κλπ ποιος είναι αποκλειστικά
αρμόδιος γα να πάρει τις αποφάσεις; Ο χτίστης ή αυτός που θέλει να παραγγείλει
το χτίσιμο του ναού;
Ας έρθουμε στο σήμερα. Κάποιος διαλέγει έναν (ειδικό)
μεταφορέα (που τον θεωρεί σαν τον καλύτερο) για να μεταφέρει κάποια πράγματά
του. Όμως στο που θα πρέπει να πάει τα πράγματα ποιος θα πρέπει να αποφασίσει;
Ο μεταφορέας ή αυτός που θέλει να μεταφέρει τα πράγματά του;
Αυτή την πιο ουσιαστική διάσταση του θέματος την
αποκρύπτει εσκεμμένα και επιμελώς από το σκεπτικό του ο Σωκράτης.
β. Ξέρει πολύ καλά ο Σωκράτης ότι και για άλλα
σημαντικά θέματα όπως είναι πχ ο πόλεμος, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν τους
ειδικούς (στρατιωτικούς κλπ) αλλά τις καθοριστικές αποφάσεις – πλαίσια τις
έπαιρναν οι πολίτες (και πολύ σωστά).
Για ΟΛΑ τα θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά,
οι Αθηναίοι ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΝ ειδικούς αλλά ΑΠΟΦΑΣΙΖΑΝ αυτοί .
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Ο
ΣΩΚΡΑΤΗΣ;
Οι ρίζες, ο κορμός τα κλαδιά και το μήλο σχετίζονται
όλα με το δένδρο της μηλιάς. Όμως η θρεπτικότητα του καρπού του μήλου δεν έχει
καμιά σχέση με τις ρίζες του δένδρου. Ο Σωκράτης λοιπόν πάει να ταυτίσει τις
ρίζες με τον καρπό για να μας πει ότι και αυτές είναι φαγώσιμες όπως ο
καρπός!!!
Σε αυτή την εξαπάτηση λοιπόν προσπαθεί να ταυτίσει το
ρήμα ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΙ με το ρήμα ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ.
Όμως το κάθε ρήμα εκφράζει μια διαφορετική υλική
πραγματικότητα, μια διαφορετική διαδικασία επί του προκειμένου. Άλλο πράγμα
ΡΩΤΩ και άλλο ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ. Άλλο πράγμα είναι να ρωτήσω αν ένα δρόμος είναι
ανοιχτός ή κλειστός και διαφορετικό πράγμα είναι η απόφαση για το που και πότε
θέλω να πάω.
Αλλά ο ακροατής ή ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να πέσει
στην παγίδα αν δεν είναι καλά μυημένος στις καριολιές των ολιγαρχικών
απατεώνων.
Όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή μας πράξη ότι
άμα θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας πχ για στέγη, εμείς θα
αποφασίσουμε που θα χτίσουμε το σπίτι, πόσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε,
πόσο μέγεθος θα έχει, πόσα δωμάτια, αν θα έχει ή όχι γκαράζ, σε πόσο χρονικό
διάστημα θα θέλαμε να κατασκευαστεί κλπ. Εμείς παίρνουμε την απόφαση για τις
ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του σπιτιού.
(Και μέχρι να παγιώσουμε το σύνολο των προδιαγραφών
στον νου μας, μπορούμε ενδιάμεσα να συμβουλευόμαστε διάφορους γνώστες του
αντικειμένου.)
Μετά θα πάμε να βρούμε έναν οι περισσότερους
μηχανικούς για να τους συμβουλευτούμε πως θα μπορούσε να υλοποιηθούν κατά τον
καλύτερο δυνατό τρόπο οι προδιαγραφές που αποφασίσαμε και θέτουμε. Ο κάθε
μηχανικός θα μας δώσει τις ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ του και εμείς ΠΑΛΙ θα ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ για τον
ποιο μηχανικό θα διαλέξουμε για να εκτελέσει τις εντολές μας – προδιαγραφές μας
για το χτίσιμο. (Η ψήφος στη δημοκρατία βασίζεται στη γνώση των προσωπικών
αναγκών και στοχεύει στην κάλυψη αυτών)
ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΣΩΣΤΟ ΕΊΝΑΙ Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ.
ΥΓ. 1.
ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ
ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία θα αποφασίζει
πάντα σωστά.
Μερικές φορές θα κάνει και λάθη, γιατί είναι στη φύση
του ανθρώπου να κάνει λάθη. Όμως με ισηγορία ο λαός θα κάνει λιγότερα λάθη και
από τα λάθη του θα διδάσκεται όπως διδάσκεται και κάθε ατομικό υποκείμενο. (Αλλά
αν στη δημοκρατία ο λαός επιλέξει μια πρόταση ειδικών και αυτή αποδειχθεί
λαθεμένη, τότε το κύριο λάθος θα το έχουν κάνει οι ΕΙΔΙΚΟΙ που του έχουν
καταθέσει την πρόταση)
Το λάθος είναι κακό μόνο όταν προκαλεί ζημιά.
(Υπάρχουν και λάθη που βγαίνουν σε καλό).
Υπάρχουν όμως και επιλογές κάποιων που είναι σωστές
για τους ίδιους αλλά ζημιογόνες για άλλους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι
επιλογές της ολιγαρχίας. Είναι καλές γι αυτήν και ζημιογόνες για το λαό. ΜΕ ΤΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΖΗΜΙΟΓΟΝΩΝ
ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ.
2.
ΤΕΛΙΚΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΠΛΑΤΩΝΑ,
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ. Η (μερική) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ ΕΝΩ ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ. Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΕΥΜΑΡΕΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΣΗ
ΜΥΓΑΣ ΜΕ ΕΛΕΦΑΝΤΑ.
