ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ

*Μας αποκρύπτουν λοιπόν ότι ο καπετάνιος είναι και θα πρέπει να είναι εκτελεστικό όργανο της βούλησης των επιβατών. Μας αποκρύπτουν ότι θα πρέπει να εκτελεί τη βούλησή τους η οποία είναι να τους πάει σε ένα συγκεκριμένο λιμάνι σώους και αβλαβείς, εντός κάποιου χρονικού διαστήματος κλπ και όχι σε ένα άλλο λιμάνι που γουστάρει αυτός Άρα επί της ΟΥΣΙΑΣ κουμάντο κάνουν οι επιβάτες.
* ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ "ΠΙΑΝΕΙ" αυτή η λεκτική τους ταχυδακτυλουργία; Πιάνει γιατί αποφεύγουν να πουν ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο ειδών αποφάσεις ή και κουμάντα. Αποφεύγουν να βάλουν στο μονόλογό τους τον πιο κάτω διαχωρισμό.

*Διαχωρισμός των αποφάσεων σε α) επιλογής της ουσίας - πλαίσιο του στόχου (κυρίαρχες) β) αποφάσεις πρακτικής υλοποίησης του στόχου.
*Για να γίνει πιο κατανοητός αυτός ο διαχωρισμός θα πρέπει να δώσουμε ένα παράδειγμα.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος Α δίνει εντολή σε κάποιον Β να εκτελέσει τα εξής: Ο Β θα πρέπει εντός τριών ημερών να πάει σε μια άλλη πόλη, να βρει ένα πρόσωπο Γ και να του παραδώσει ένα φάκελο.
*Oι πιο πάνω εντολές είναι αποφάσεις του Α. Περικλείουν το σκοπό (παράδοση φακέλου σε κάποιον Γ) . Επίσης περικλείουν την προδιαγραφή (εντός τριών ημερών) και την γενική προδιαγραφή του χώρου στον οποίο πιστεύει ότι βρίσκεται ο Γ (άλλη πόλη) και αυτές οι προδιαγραφές ανήκουν στην ουσία του στόχου.
Ετούτες είναι αποφάσεις - οι εντολές ΟΥΣΙΑΣ ή αλλιώς καθοριστικές ή κυρίαρχες κατευθυντήριες αποφάσεις-πλαίσιο.
*Τώρα ο Β θα πρέπει να υλοποιήσει τις πιο πάνω εντολές. Στην πρακτική του προσπάθεια θα πρέπει να βρει τον Γ, να αποφασίσει πότε είναι καλύτερα να του δώσει ραντεβού, να αποφασίσει ποιο είναι το κατάλληλο μέσο μεταφοράς του στον τόπο συνάντησης κλπ.
Αποφασίζει λοιπόν και ο Β αλλά οι αποφάσεις του δεν είναι οι κυρίαρχες. Είναι αποφάσεις εξαρτώμενες από τις αποφάσεις-πλαίσιο του Α. Είναι αποφάσεις πρακτικής για την καλύτερη υλοποίηση του σκοπού του Α. Είναι αποφάσεις εκτελεστικού οργάνου, αποφάσεις εκτελεστικού τύπου.

*Στις ολιγαρχικά λειτουργούσες, καταπιεσμένες από μια μειοψηφία κοινωνίες ή και εντός αυτών στις μικρότερες ολιγαρχικές συλλογικότητες τους (όπως πχ κόμματα), οι ψυχασθενείς ολιγαρχικοί επιδιώκουν τα εξής:
Η κεντρική επιδίωξή τους είναι να κάνουν πάντα τα αδύνατα δυνατά για να μην περάσουν στο ΟΛΟΝ, στο σύνολο δηλ. της συλλογικότητας οι αποφάσεις ουσίας. Δηλαδή να μην περάσουν οι πρώτες, οι κυρίαρχες αποφάσεις-πλαίσιο.
Επιδιώκουν με όλα τα μέσα ώστε και οι αποφάσεις ουσίας να είναι στα δικά τους χέρια, στον δικό τους έλεγχο δηλαδή να είναι στα χέρια μιας μηδαμινής μειοψηφίας (σε σχέση με το σύνολο των μελών) για να μπορούν έτσι να κάνουν ό,τι θέλουν στην πλειοψηφία.
* Το φυσιολογικό είναι ο ταξιτζής να εκτελεί τις εντολές του πελάτη, ο πολιτικός μηχανικός τις εντολές του πελάτη (που θα χτίσει πόσα δωμάτια κλπ), ο καπετάνιος των επιβατών κοκ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ.
* Με αυτά τα απλά πράγματα ξεκινάμε για να αποδομήσουμε και να διαλύσουμε πλήρως την ολιγαρχική προπαγάνδα.

*ΟΙ ΕΞ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ή όργανα προτάσεων) ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΝΑΘΕΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ.
*Τα υπόλοιπα είναι ολιγαρχικές ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ανοησίες.