Χωρίς «πιστόλι στον κρόταφο» το σύστημα δεν υποχωρεί με
τίποτα. Χωρίς να αισθάνεται προοπτικά τον κίνδυνο της καταστροφής του, δεν
υποχωρεί σε λαϊκά αιτήματα. Και αν υποχωρήσει σε ελάχιστα, αυτό θα είναι κάτι
το πολύ προσωρινό. Μετά από λίγο, έχει την εξουσία να «ρεφάρει» φτιάχνοντας
άλλους νόμους, στον ίδιο ή σε άλλους τομείς, με τους οποίους θα αφαιρεί
δικαιώματα και θα προσθέτει υποχρεώσεις στους υπηκόους.
Για να υπάρξουν περισσότερες και μονιμότερες κατακτήσεις για τους λαούς, μέσα σε αυτό το σύστημα (δεν μιλάμε για την αυταπάτη ή την απάτη του ρεφορμισμού – μεταρρυθμισμού), απαιτείται κίνημα που να προβάλει την καταστροφή, την εξόντωση του υπάρχοντος, την εξόντωση της ΟΥΣΙΑΣ του υπάρχοντος συστήματος.
Και αυτή η ουσία του συστήματος βρίσκεται στο ότι μια μειοψηφία κατέχει την εξουσία (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική) και δι αυτής φτιάχνει και επιβάλλει στην πλειοψηφία τους κοινωνικούς κανόνες. Επομένως αυτή η ουσία θα πρέπει να χτυπηθεί. Και όταν στο μέλον χτυπηθεί ολοκληρωτικά τότε το σύστημα αυτό πεθαίνει.
Άρα, σήμερα, ΜΟΝΟ με τέτοιο συμπληρωματικό αίτημα των συγκεκριμένων λαϊκών αιτημάτων μπορεί να προκαλέσει το λεγόμενο αντίπαλο δέος και έτσι μπροστά στο φόβο της πιθανής μελλοντικής εξαφάνισής τους να υποχωρούν στο σήμερα. ( Όσο πιο μαζική είναι η προβολή του προτάγματος - αντίπαλου δέους τόσο πιο υποχωρητικοί θα είναι, μέχρι την τελική ανατροπή τους.)
ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟ θα μπορούσε να εκφραστεί πχ με τους εξής τρόπους
!. Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΏΝ
2. Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ
Και σαν μεταβατικό αίτημα:
3. ΤΩΡΑ ΚΛΗΡΩΤΟ ΛΑΪΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ (με επιστημονικές προδιαγραφές) ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ (μεταξύ διαφορετικών προτεινόμενων νομοσχεδίων)
4,,, κλπ
Για να υπάρξουν περισσότερες και μονιμότερες κατακτήσεις για τους λαούς, μέσα σε αυτό το σύστημα (δεν μιλάμε για την αυταπάτη ή την απάτη του ρεφορμισμού – μεταρρυθμισμού), απαιτείται κίνημα που να προβάλει την καταστροφή, την εξόντωση του υπάρχοντος, την εξόντωση της ΟΥΣΙΑΣ του υπάρχοντος συστήματος.
Και αυτή η ουσία του συστήματος βρίσκεται στο ότι μια μειοψηφία κατέχει την εξουσία (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική) και δι αυτής φτιάχνει και επιβάλλει στην πλειοψηφία τους κοινωνικούς κανόνες. Επομένως αυτή η ουσία θα πρέπει να χτυπηθεί. Και όταν στο μέλον χτυπηθεί ολοκληρωτικά τότε το σύστημα αυτό πεθαίνει.
Άρα, σήμερα, ΜΟΝΟ με τέτοιο συμπληρωματικό αίτημα των συγκεκριμένων λαϊκών αιτημάτων μπορεί να προκαλέσει το λεγόμενο αντίπαλο δέος και έτσι μπροστά στο φόβο της πιθανής μελλοντικής εξαφάνισής τους να υποχωρούν στο σήμερα. ( Όσο πιο μαζική είναι η προβολή του προτάγματος - αντίπαλου δέους τόσο πιο υποχωρητικοί θα είναι, μέχρι την τελική ανατροπή τους.)
ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟ θα μπορούσε να εκφραστεί πχ με τους εξής τρόπους
!. Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΏΝ
2. Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ
Και σαν μεταβατικό αίτημα:
3. ΤΩΡΑ ΚΛΗΡΩΤΟ ΛΑΪΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ (με επιστημονικές προδιαγραφές) ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ (μεταξύ διαφορετικών προτεινόμενων νομοσχεδίων)
4,,, κλπ
Ναι σε κάθε μορφή αγώνα που σκοπεύει και στις προσωρινές
ανάσες των υπηκόων και στη συντριβή κάθε μορφής ολιγαρχισμού.
ΥΓ. ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ
ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΛΑΪΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ
ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, δεν πρόκειται να υπάρξουν
υποχωρήσεις από μέρους της ολιγαρχίας και επομένως δεν θα υπάρξουν ουσιαστικές
και επί μακρόν κατακτήσεις για τους υπηκόους. Θα πηγαίνουμε διαρκώς από το κακό
στο χειρότερο. Κινητοποιήσεις χωρίς το πρόταγμα - αντίπαλο δέος τελικά θα
ποτίζουν τη γλάστρα για να μεγαλώσει ο επόμενος ολιγαρχικός που θα δηλητηριάσει
το λαό. Και στην προκειμένη περίπτωση συμβάλλουν στο να επανέλθει Ο ΣΥΡΙΖΑ.
