Και για να φθάσουμε στην επιλογή των νόμων από την
πλειοψηφία, είναι απόλυτα αναγκαίο να περάσει όλη η νομοθετική, η εκτελεστική
και η δικαστική εξουσία στο λαό.)
* Η καλυτέρευση της ζωής του κάθε ανθρώπου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη δυνατότητά του να ικανοποιεί τις ανάγκες του (από αυτές προκύπτουν οι επιθυμίες και οι θελήσεις του.) Ο βαθύτερος σκοπός της δημοκρατίας δεν είναι η πραγμάτωση κάποιας αόριστης, αφηρημένης ηθικής ιδέας ή αξίας αλλά η μεγάλη βελτίωση των πραγματικών συνθηκών ζωής του ανθρώπου.
* Η καλυτέρευση της ζωής του κάθε ανθρώπου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη δυνατότητά του να ικανοποιεί τις ανάγκες του (από αυτές προκύπτουν οι επιθυμίες και οι θελήσεις του.) Ο βαθύτερος σκοπός της δημοκρατίας δεν είναι η πραγμάτωση κάποιας αόριστης, αφηρημένης ηθικής ιδέας ή αξίας αλλά η μεγάλη βελτίωση των πραγματικών συνθηκών ζωής του ανθρώπου.
*ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ δεν πραγματοποιούνται ούτε πρόκειται
να πραγματοποιηθούν ποτέ ΟΛΕΣ οι επιθυμίες του ή οι θελήσεις του στη ζωή του.
*Στην κοινωνία υπάρχουν οι εξής περιπτώσεις υλοποίησης
των θελήσεων ή των επιθυμιών του. - Στις εξαρτώμενες από την κοινωνική
λειτουργία προφανώς-.
α. Να πραγματοποιείται ένα μικρό ή ελάχιστο μέρος των
θελήσεών του (δια μέσου νόμων)
β. να πραγματοποιείται ΤΟ μεγαλύτερο μέρος των θελήσεών του. (δια μέσου νόμων)
β. να πραγματοποιείται ΤΟ μεγαλύτερο μέρος των θελήσεών του. (δια μέσου νόμων)
* Στα ολιγαρχικά συστήματα υπάρχει μια ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ
(10% περίπου) και μια σχεδόν ΜΟΝΙΜΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του 90% περίπου)
Η Πρώτη (μειοψηφία) κατέχει την εξουσία (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) και διά μέσου αυτής εξασφαλίζει προνόμια για τον εαυτό της.
Η δεύτερη (πλειοψηφία) ΔΕΝ κατέχει την εξουσία και είναι ΜΟΝΙΜΑ ο καρπαζοεισπράκτορας. Πραγματοποιούνται ελάχιστες ή μηδαμινές επιθυμίες της ή θελήσεις της. (Περίπου το 99% των νόμων που φτιάχνει και της επιβάλλει η μειοψηφία, ΔΕΝ τους θέλει. Πχ από τους 600 μνημονιακούς νόμους δεν ήθελε ΟΥΤΕ έναν.
* Με τη θεσμοθέτηση της ΑΡΧΗΣ της πλειοψηφίας, σημαίνει ότι οι κοινωνικοί κανόνες θα τίθενται σε ισχύ όταν τους θέλει η πλειοψηφία (51 - 60-70-80-90% κλπ). Από τούτο προκύπτει ότι ο κάθε άνθρωπος (στατιστικά) σε ένα ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΟΛΟ αποφάσεων (νόμων) και όχι μόνο σε έναν ή λίγους, τις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ φορές στη ζωή του θα βρίσκεται με την πλευρά της πλειοψηφίας και τις λιγότερες με την πλευρά της μειοψηφίας. (Μία φορά πχ θα είναι με την μειοψηφία και στη συνέχεια πιθανότατα 2-3-4-5 κοκ με την πλειοψηφία. Έτσι τις περισσότερες φορές θα υλοποιείται η θέλησή του, που πηγάζει από τις ανάγκες του.)
* Για την απόκτηση αγαθών απαιτείται το ΑΝΤΙΤΙΜΟ της εργασίας. Για να βρίσκεται ο άνθρωπος με την πλευρά της πλειοψηφίας και έτσι να πραγματώνεται τις περισσότερες φορές η θέλησή του, θα πρέπει να αποδέχεται το ΑΝΤΙΤΙΜΟ που θα πρέπει να καταβάλει όταν θα βρίσκεται στη μειοψηφία (δηλαδή αποδοχή της θέλησης της πλειοψηφίας). Αυτό είναι ΜΕΓΑΛΗ «ΕΠΕΝΔΥΣΗ». Το πραγματικό όφελός του βρίσκεται στο ΣΥΝΟΛΟ και όχι στο μικρό ΜΕΡΟΣ. Ο γεωργός πχ θυσιάζει 15 κιλά σιτάρι σπόρο ανά στρέμμα, για να πάρει πάνω από 200 κιλά. (και ποιος νοήμων δεν θα ήθελε να κάνει αυτή τη θυσία;)
*Η Αρχή της πλειοψηφίας είναι η συμφωνία μεταξύ των μελών της κοινωνίας η οποία περικλείει το αντίτιμο του καθένα (να βρίσκεται κάποιες φορές στη μειοψηφία) για να μπορεί λαμβάνει την «υπεραξία» (να βρίσκεται τις περισσότερες φορές με την πλειοψηφία και άρα να έχει ικανοποίηση των περισσότερων επιθυμιών ή θελήσεων σε σχέση με τις απώλειες του).
Όταν κάποιος βρίσκεται στη μειοψηφία, θα πρέπει «να θυσιάσει ένα δένδρο για να λάβει ένα δάσος». Χωρίς πληρωμή κάποιου αντιτίμου δεν υπάρχει ζωή.
* Για να επιτευχθεί ετούτο θα πρέπει το κάθε άτομο να επιλέγει (ψηφίζει) με βάση τις ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ και θελήσεις ή προτιμήσεις – ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΨΗΦΟΥ -. Από αυτό, από το σύνολο των εκφρασμένων ατομικών προτιμήσεων, θα βγαίνει η πλειοψηφία και η μειοψηφία σε κάθε θέμα.
* Είναι απόλυτα απαραίτητο και Συμφέρει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από ηλικία (ενήλικοι), φύλλο, χρώμα, θρησκεία, εκπαίδευση κλπ, να συμμετέχουν ΙΣΟΤΙΜΑ με την ψήφο (έκφραση προωπικών αναγκών και θελήσεων) στην επιλογή των νόμων. Συμφέρει ταυτόχρονα τους ΠΑΝΤΕΣ, να συμμετέχει επίσης ισότιμα και στις άλλες διαδικασίες λειτουργίας της κοινωνικής ζωής. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η ικανοποίηση περισσότερων αναγκών, θελήσεων, επιθυμιών όλων των ανθρώπων ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ και άρα ικανοποίηση των περισσότερων θελήσεων των όλων ανθρώπων ή της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. (Πχ χωρίς ισοτιμία της ψήφου δεν μπορεί να βγει η πλειοψηφία από το ΣΥΝΟΛΟ των ανθρώπων αλλά να βγει πλειοψηφία εντός μιας μικρής ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ και επομένως θα υπάρχει πάλι ολιγαρχία).
* Στα ολιγαρχικά συστήματα, ο υπήκοος είναι ΜΟΝΙΜΑ καταδικασμένος να ικανοποιούνται ελάχιστες θελήσεις του, είναι καταδικασμένος να είναι μόνιμα καρπαζοεισπράκτορας. Επιλέγουμε λοιπόν.
ΕΙΤΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΤΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.
Η Πρώτη (μειοψηφία) κατέχει την εξουσία (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) και διά μέσου αυτής εξασφαλίζει προνόμια για τον εαυτό της.
Η δεύτερη (πλειοψηφία) ΔΕΝ κατέχει την εξουσία και είναι ΜΟΝΙΜΑ ο καρπαζοεισπράκτορας. Πραγματοποιούνται ελάχιστες ή μηδαμινές επιθυμίες της ή θελήσεις της. (Περίπου το 99% των νόμων που φτιάχνει και της επιβάλλει η μειοψηφία, ΔΕΝ τους θέλει. Πχ από τους 600 μνημονιακούς νόμους δεν ήθελε ΟΥΤΕ έναν.
* Με τη θεσμοθέτηση της ΑΡΧΗΣ της πλειοψηφίας, σημαίνει ότι οι κοινωνικοί κανόνες θα τίθενται σε ισχύ όταν τους θέλει η πλειοψηφία (51 - 60-70-80-90% κλπ). Από τούτο προκύπτει ότι ο κάθε άνθρωπος (στατιστικά) σε ένα ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΟΛΟ αποφάσεων (νόμων) και όχι μόνο σε έναν ή λίγους, τις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ φορές στη ζωή του θα βρίσκεται με την πλευρά της πλειοψηφίας και τις λιγότερες με την πλευρά της μειοψηφίας. (Μία φορά πχ θα είναι με την μειοψηφία και στη συνέχεια πιθανότατα 2-3-4-5 κοκ με την πλειοψηφία. Έτσι τις περισσότερες φορές θα υλοποιείται η θέλησή του, που πηγάζει από τις ανάγκες του.)
* Για την απόκτηση αγαθών απαιτείται το ΑΝΤΙΤΙΜΟ της εργασίας. Για να βρίσκεται ο άνθρωπος με την πλευρά της πλειοψηφίας και έτσι να πραγματώνεται τις περισσότερες φορές η θέλησή του, θα πρέπει να αποδέχεται το ΑΝΤΙΤΙΜΟ που θα πρέπει να καταβάλει όταν θα βρίσκεται στη μειοψηφία (δηλαδή αποδοχή της θέλησης της πλειοψηφίας). Αυτό είναι ΜΕΓΑΛΗ «ΕΠΕΝΔΥΣΗ». Το πραγματικό όφελός του βρίσκεται στο ΣΥΝΟΛΟ και όχι στο μικρό ΜΕΡΟΣ. Ο γεωργός πχ θυσιάζει 15 κιλά σιτάρι σπόρο ανά στρέμμα, για να πάρει πάνω από 200 κιλά. (και ποιος νοήμων δεν θα ήθελε να κάνει αυτή τη θυσία;)
*Η Αρχή της πλειοψηφίας είναι η συμφωνία μεταξύ των μελών της κοινωνίας η οποία περικλείει το αντίτιμο του καθένα (να βρίσκεται κάποιες φορές στη μειοψηφία) για να μπορεί λαμβάνει την «υπεραξία» (να βρίσκεται τις περισσότερες φορές με την πλειοψηφία και άρα να έχει ικανοποίηση των περισσότερων επιθυμιών ή θελήσεων σε σχέση με τις απώλειες του).
Όταν κάποιος βρίσκεται στη μειοψηφία, θα πρέπει «να θυσιάσει ένα δένδρο για να λάβει ένα δάσος». Χωρίς πληρωμή κάποιου αντιτίμου δεν υπάρχει ζωή.
* Για να επιτευχθεί ετούτο θα πρέπει το κάθε άτομο να επιλέγει (ψηφίζει) με βάση τις ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ και θελήσεις ή προτιμήσεις – ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΨΗΦΟΥ -. Από αυτό, από το σύνολο των εκφρασμένων ατομικών προτιμήσεων, θα βγαίνει η πλειοψηφία και η μειοψηφία σε κάθε θέμα.
* Είναι απόλυτα απαραίτητο και Συμφέρει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από ηλικία (ενήλικοι), φύλλο, χρώμα, θρησκεία, εκπαίδευση κλπ, να συμμετέχουν ΙΣΟΤΙΜΑ με την ψήφο (έκφραση προωπικών αναγκών και θελήσεων) στην επιλογή των νόμων. Συμφέρει ταυτόχρονα τους ΠΑΝΤΕΣ, να συμμετέχει επίσης ισότιμα και στις άλλες διαδικασίες λειτουργίας της κοινωνικής ζωής. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η ικανοποίηση περισσότερων αναγκών, θελήσεων, επιθυμιών όλων των ανθρώπων ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ και άρα ικανοποίηση των περισσότερων θελήσεων των όλων ανθρώπων ή της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. (Πχ χωρίς ισοτιμία της ψήφου δεν μπορεί να βγει η πλειοψηφία από το ΣΥΝΟΛΟ των ανθρώπων αλλά να βγει πλειοψηφία εντός μιας μικρής ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ και επομένως θα υπάρχει πάλι ολιγαρχία).
* Στα ολιγαρχικά συστήματα, ο υπήκοος είναι ΜΟΝΙΜΑ καταδικασμένος να ικανοποιούνται ελάχιστες θελήσεις του, είναι καταδικασμένος να είναι μόνιμα καρπαζοεισπράκτορας. Επιλέγουμε λοιπόν.
ΕΙΤΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΤΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.
ΥΓ* Αυτό λειτουργούσε στην αρχαία αθηναϊκή
δημοκρατία και γι αυτό μεγαλούργησε και γι αυτό ανέπτυξε τεράστιο πολιτισμό και
ευμάρεια, γι αυτό κατέκτησε ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ μεγαλύτερα επιτεύγματα σε σχέση με τα
ολιγαρχικά συστήματα που υπήρχαν γύρω της.
