ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Αλλά θα πει κάποιος κακοπροαίρετος ή και καλοπροαίρετος. Να ζητάμε και την ακύρωση του νόμου που μειώνει λίγο τον ΕΝΦΙΑ; Μα δεν συμφέρει το λαό η μείωση του ΕΝΦΙΑ;

Εδώ να πούμε ότι οι νόμοι που αφορούν τα οικονομικά (και όχι μόνο) είναι ο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ, και οι ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΙ ή (εκτελεστικοί). Ο κεντρικός είναι ο προϋπολογισμός. Σε αυτόν αναφέρονται οι βασικοί στόχοι της εξουσίας. Πχ πόσες εισπράξεις (φόρους) θέλουν να κάνουν και που να τις αποδώσουν. Στην απόδοση υπάρχουν τα υποκείμενα που θα πάρουν τα "άντερά" τους όπως οι τραπεζίτες δια μέσου τις ανακεφαλοποίησης των τραπεζών και πολλά άλλα ρεμάλια. Έτσι οι εισπράξεις από τον ΕΝΦΙΑ και από άλλες μορφές φορολόγησης του λαού θα πάνε προς "ανακεφαλεοποίηση" πολλών εγκληματιών. Γι αυτό όταν ζητάμε ακύρωση του κάθε νόμου, ζητάμε ακύρωση του ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ νόμου και όλων των εκτελεστικών νόμων που σχετίζονται με αυτόν. (Αν ο λαός αποφάσιζε για τον κάθε νόμο, πριν από όλα δεν θα δεχόταν ποτέ κανένα κεντρικό νόμο τους (ολιγαρχικό)

Τώρα η ολιγαρχική - παραφασιστική κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκινά με το να δίνει κάποια αντίδωρα από τα πολλά ήδη κλεμμένα καρβέλια με σκοπό να φτιάξει ευνοϊκούς όρους - αποδοχή μέσα σε ένα μέρος της κοινωνικής συνείδησης ώστε να μπορεί να προχωρήσει αργότερα σε μεγάλη αφαίμαξη του λαού.

ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ;

*Αρκετοί ολιγαρχικοί προσπαθούν να χαμογελάσουν ειρωνικά όταν ακούνε το σύνθημα "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ'. Και σου λένε: "Δηλαδή κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ θα ασχολείται ο λαός με ψηφοφορίες κλπ; Είναι τόσα πολλά τα θέματα που αυτό είναι εντελώς ανέφικτο".

*Είναι όμως ή δεν είναι ΕΦΙΚΤΟ σήμερα ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ; Είναι δηλαδή εφικτή σήμερα η εξουσία του λαού - ένοπλη και νομοθετική στα χέρια του -; *Αντικειμενικά το μόνο σύστημα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα υπάρχοντα ολιγαρχικά συστήματα είναι το σύστημα της αυτοθέσμισης, της αυτονομίας, της αυτοδιεύθυνσης των λαών. Ήτοι το σύστημα της πραγματικής δημοκρατίας, της "άμεσης" δημοκρατίας. Όμως στη σημερινή εποχή της πολυπλοκότητας της πολυθεματικότητας και της πολυπληθυσμικότητας των κοινωνιών, θα μπορούσε ΠΡΑΚΤΙΚΑ η εξουσία να είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ αν περάσει στα χέρια του λαού; Αν οι λαοί συντρίψουν το σημερινό ολιγαρχικό σύστημα, θα μπορούσαν να βρουν και να χρησιμοποιήσουνΤΑ ΜΕΣΑ ώστε η αυτονομία, αυτοθέσμιση, αυτοδιεύθυνση των λαών να είναι αποτελεσματικότερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας από ότι είναι η ολιγαρχική;

*Ένα από τα ολιγαρχικά επιχειρήματα είναι ότι πρακτικά δεν μπορεί ο λαός να εκφράζει πλειοψηφικά τη θέλησή του για τα εκατοντάδες ή και χιλιάδες θέματα το χρόνο, ότι εμείς δεν μπορούμε να ψηφίζουμε ή να διαπιστώνουμε τη θέληση της πλειοψηφίας για το ΚΑΘΕ θέμα. Γιατί, λένε, ότι αν γινόταν αυτό τότε κανείς δεν θα δούλευε ή δεν θα είχε προσωπική ζωή επειδή η ενασχόληση με τόσο όγκο θεμάτων δεν θα επέτρεπε καμιά άλλη ενασχόληση εκτός από την ενασχόληση με ψηφοφορίες, καταθέσεις προτάσεων κοκ. Αλλά και πάλι δεν θα επαρκούσε ο χρόνος για την ενασχόληση με τα κοινά.
*Και εδώ χρειάζονται εφικτές προτάσεις από τους οπαδούς της πραγματικής δημοκρατίας. Κάποιες από τις προτάσεις για την αυτοθέσμιση και την αυτονομία της κοινωνίας που θα μπορούσαν κάλλιστα να ισχύουν πριν ενάμιση αιώνα δεν μπορούν να ισχύουν σήμερα. Η εμμονή σε αυτά τα μέσα μόνο σαν φετιχιστική παρέκκλιση θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό υπηκόων θα μπορούσε να πειστεί από τέτοιες προτάσεις. Το ζητούμενο όμως είναι, οι προτάσεις που θα γίνουν για την αυτοθέσμιση και την αυτονομία των λαών, να εκλαμβάνονται σαν εφικτές από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Και προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται προτάσεις και διάλογος και όχι γενικές ιδεοληπτικές αναφορές.
Προς την κατεύθυνση του διαλόγου καταθέτουμε προτάσεις.

ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟbezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ας προβληματιστούμε λίγο πάνω σε αυτό. Αν δεν συνοδεύεται η όποια κριτική μας, η όποια κινητοποίησή μας με το πρόταγμα της εξουσίας του λαού, τότε δουλεύουμε "τζάμπα" για τα συμφέροντα κάποιας άλλης Χάρυβδης η οποία θα πάρει τη θέση της Σκύλας.  Μόνο η παρεμβολή του προτάγματος "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΧΩΡΙΣΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" εξουδετερώνει όλες τις ολιγαρχικές αντιπολιτευόμενες δυνάμεις και έτσι την κριτική μας προς τους κυβερνώντες δεν μπορούν να την εκμεταλλευτούν οι άλλοι εγκληματίες.

ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΣΚΥΛΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΕΣ

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ θέλουν μια μειοψηφία "αρίστων" ή αρίστων του κώλου να κατέχει την εξουσία για να επιβάλλει ό,τι γουστάρει στην πλειοψηφία. Δηλαδή έχουν τη λογική ότι ο ειδικός - "άριστος" ταξιτζής θα πρέπει να αποφασίζει τον προορισμό των πελατών του και να τους τον επιβάλλει δια της βίας. (Γι αυτές άριστος είναι ο ταξιτζής που πάει όπου γουστάρει τους πελάτες του και όχι ο ταξιτζής που πηγαίνει τους πελάτες όπου του δίνουν εντολή)

ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΕΣ θέλουν μια "συνειδητή" μειοψηφία δηλαδή η μειοψηφία του κόμματος (δεν ονομάζουν άριστη τη μειοψηφία τους αλλά συνειδητή) να κατέχει την εξουσία για να μπορεί έτσι να επιβάλλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία. Δηλαδή θέλουν και αυτές, έχουν και αυτές τη λογική του να αποφασίζει και να επιβάλλει ο ταξιτζής τον προορισμό των πελατών. (Γι αυτές συνειδητός είναι ο ταξιτζής που πάει τους πελάτες του όπου αποφασίσει αυτός, χωρίς να τους ρωτά, και όχι ο ταξιτζής που θα εκτελεί τις εντολές των πελατών του)

Πχ να τι αντιμαρξικά λένε οι σταλινικές Χάρυβδες.

ΣΤΑΛΙΝ
Από την ΚΟΜΕΠ 2002 τεύχος 4ο

«Μόνο η συνειδητή μειοψηφία (δηλαδή το κόμμα Ι Στάλιν) μπορεί να καθοδηγήσει τις πλατιές εργατικές μάζες και να τις τραβήξει μαζί της», και ότι ακριβώς με αυτή την έννοια «με τη δικτατορία του προλεταριάτου εννοούμε στην ουσία τη δικτατορία της οργανωμένης και συνειδητής μειοψηφίας του (δηλαδή της δικτατορία του κόμματος).

(ΚΟΜΕΠ είναι το θεωρητικό περιοδικό του «Κ»ΚΕ

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ θέλουν μια μειοψηφία "αρίστων" ή αρίστων του κώλου να κατέχει την εξουσία για να επιβάλλει ό,τι γουστάρει στην πλειοψηφία. Δηλαδή έχουν τη λογική ότι ο ειδικός - "άριστος" ταξιτζής θα πρέπει να αποφασίζει τον προορισμό των πελατών του και να τους τον επιβάλλει δια της βίας. (Γι αυτές άριστος είναι ο ταξιτζής που πάει όπου γουστάρει τους πελάτες του και όχι ο ταξιτζής που πηγαίνει τους πελάτες όπου του δίνουν εντολή)

ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΕΣ θέλουν μια "συνειδητή" μειοψηφία δηλαδή η μειοψηφία του κόμματος (δεν ονομάζουν άριστη τη μειοψηφία τους αλλά συνειδητή) να κατέχει την εξουσία για να μπορεί έτσι να επιβάλλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία. Δηλαδή θέλουν και αυτές, έχουν και αυτές τη λογική του να αποφασίζει και να επιβάλλει ο ταξιτζής τον προορισμό των πελατών. (Γι αυτές συνειδητός είναι ο ταξιτζής που πάει τους πελάτες του όπου αποφασίσει αυτός, χωρίς να τους ρωτά, και όχι ο ταξιτζής που θα εκτελεί τις εντολές των πελατών του)

Πχ να τι αντιμαρξικά λένε οι σταλινικές Χάρυβδες.

ΣΤΑΛΙΝ
Από την ΚΟΜΕΠ 2002 τεύχος 4ο

«Μόνο η συνειδητή μειοψηφία (δηλαδή το κόμμα Ι Στάλιν) μπορεί να καθοδηγήσει τις πλατιές εργατικές μάζες και να τις τραβήξει μαζί της», και ότι ακριβώς με αυτή την έννοια «με τη δικτατορία του προλεταριάτου εννοούμε στην ουσία τη δικτατορία της οργανωμένης και συνειδητής μειοψηφίας του (δηλαδή της δικτατορία του κόμματος).

(ΚΟΜΕΠ είναι το θεωρητικό περιοδικό του «Κ»ΚΕ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

1. Αν για κριτήριο του διαχωρισμού ΔΕΞΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ τεθεί η επιδίωξη ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Ή ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. Δηλαδή, εν κατακλείδι, αν μια μειοψηφία φτιάχνει και επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες ή τους κοινωνικούς κανόνες τους επιλέγει η πλειοψηφία, τότε τα πράγματα είναι καθαρά γιατί οι έννοιες της δεξιάς και της αριστεράς έχουν αντικαταστήσει τις αρχικές έννοιες του ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ και του ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ. Αν λοιπόν δεχθούμε αυτό το κριτήριο, τότε ΔΕΞΙΟΣ = ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ = ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ (ή αντιολιγαρχικός). Και επειδή ΟΛΟΙ οι ολιγαρχικοί, για να προκαλέσουν σύγχυση στην συνείδηση των υπηκόων αυτοαναγορεύονται σε δημοκράτες, για να τους εξουδετερώνουμε την προπαγάνδα τους, αναφέρουμε είτε το ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ είτε το Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ.

2. Αν για κριτήρια δεχθούμε κάποιες άλλες παραμέτρους, ΠΕΡΑ από αυτόν το διαχωρισμό και εντός διάφορων ιδιαίτερων τομέων της κοινωνικής ζωής, όπως ο βαθμός της διακηρυσσόμενης ευαισθησίας προς κάποιες αδύνατες κατηγορίες ανθρώπων, τότε οι σημασίες και οι ορισμοί που θα δοθούν θα είναι αμέτρητοι, όσες και οι λεκτικές διακηρύξεις... Τέτοια κριτήρια χρησιμοποιούνται σήμερα και γι αυτό δεν μπορεί κανείς να διαχωρίσει "το σκύλο από τον αφέντη".

(Γι αυτό και σε οικονομικό επίπεδο είχαμε τη "σύγχυση" μεταξύ ιδιωτικού καπιταλισμού και κομματικού καπιταλισμού και επιστροφή του δεύτερου στον ιδιωτικό καπιταλισμό)

Ο καθένας διαλέγει με τα κριτήρια της συνείδησής του αρκεί να αισθάνεται ότι δεν πέφτει σε χοντρές αντιφάσεις. Πάντως τα παλιά κριτήρια του προηγούμενου αιώνα έχουν διαλυθεί.

ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ...

Από αυτή την πίστη των υπηκόων μέχρι τις κάλπες των ολιγαρχικών, διαμεσολαβούν πολλοί παράγοντες όπως διάφοροι εκβιασμοί - ψεύτικα διλήμματα, πιθανά ρουσφέτια, 
μια καλλιέργεια χουλιγκανισμού μεταξύ οπαδών των διαφορετικών ολιγαρχικών κομμάτων κοκ. Όμως η μεγάλη απαξίωση υπάρχει. Το ζητούμενο για τους επαναστάτες είναι 1. πως να αυξηθεί αυτό το μέγεθος της απαξίωσης, πως να αυξηθεί η απαξίωση μέσα στη συνείδηση του κάθε υπηκόου, 2. πως αυτή να συνδεθεί με τα πραγματικά αίτια της κοινωνικής δυστυχίας (δηλαδή  με το ότι οι λίγοι έχουν την εξουσία και καθορίζουν τους κοινωνικούς κανόνες ενάντια στην πλειοψηφία) και τέλος 3.πως να οδηγηθεί η πλειοψηφία στη διεκδίκηση του να ανήκει η εξουσία στους πολλούς, οι οποίοι θα επιλέγουν πλειοψηφικά τον κάθε κοινωνικό κανόνα και έτσι θα αυτοκαθορίζονται.
Πάντως το υλικό είναι πολύ εύφλεκτο. Με κατάλληλη κινηματική προγραμματική και οργανωτική παρέμβαση μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω (και πολύ κάτω)

ΤΑ ΠΡΑΓΝΑΤΙΚΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

"Να πάτε να ψηφίσετε και ψηφίστε όποιο κόμμα θέλετε. Αυτό που έχει σημασία είναι η συμμετοχή.." έλεγαν και ξανάλεγαν ασταμάτητα από τα κωλοκάναλα τηλεόρασης και ραδιοφώνου τα τσιράκια των ολιγαρχικών.
Τέτοιων τεραστίων διαστάσεων επίθεση κατά της ΑΠΟΧΗΣ δεν έχει γίνει ΠΟΤΕ ξανά. Κοινοβουλευτικοί, φασίστες, λενινιστές - αντικομμουνιστές, ΣΕΒ, ξένη πλουτοκρατία μαζί με τους ρουφιάνους τους δημοσιογράφους, (σύμμαχοι όλοι τους) έριχναν ασταμάτητα "πυρηνικές" βόμβες. Από την άλλη, οι αγωνιστές της ΑΠΟΧΗΣ - ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ του ολιγαρχισμού τους, είχαν κάτι "σφεντόνες" για να εκφράσουν τις απόψεις τους, αλλά τους νίκησαν κατά κράτος και αυτή τη φορά. Η σημερινή πραγματικότητα της ΑΠΟΧΗΣ - ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ, περικλείει μια δυναμική πολύ μεγάλων διαστάσεων, όπου αν αξιοποιηθεί σωστά, με κατάλληλα σχεδιασμένη, από εδώ και εμπρός, επέμβαση ιδεολογικοκινηματική και οργανωτική, είναι ΣΙΓΟΥΡΟ ότι στο κοντινό μέλλον θα τους τινάξει το σύστημα από τα θεμέλια.
ΟΤΑΝ θα μπαίνει παντού, σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα η αμφισβήτηση, η μη αναγνώριση των νόμων τους και θα συνοδεύεται από την κινηματική αξίωση "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" τότε θα σημαίνει ότι η αντίστροφη μέτρηση για την ύπαξη της ολιγαρχίας θα φθάνει προς το τέλος της.

*Σήμερα το πρωί ένας από δαύτους (ολιγαρχικός) είπε στο ραδιόφωνο: "Έχουμε δύο νέα. Ένα καλό και ένα κακό. Το καλό είναι ότι δεν μπήκε η ΧΑ στη βουλή και το κακό είναι ότι δεν μπορέσαμε να χτυπήσουμε την ΑΠΟΧΗ".

Ένοιωσαν δηλαδή εντελώς ανίκανοι να νικήσουν την απαξίωσή τους, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν ΟΛΑ τα όπλα του οπλοστασίου τους. Συναγωνιστές. Οι κακούργοι Δεν έχουν πια άλλα προπαγανδιστικά όπλα. ΝΤΟΥ.

Η ΑΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΟΥΛΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Να μην αναγνωρίζουμε πιά ΚΑΝΕΝΑ "νόμο"- διαταγή καμιάς ολιγαρχικής κυβέρνησης. Να προβάλουμε στην κοινωνική συνείδηση το ΑΚΥΡΟΥ του 'νόμου" τους αφού δεν θα τον έχει ψηφίσει, δεν θα τον θέλει η πλειοψηφία του λαού. ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ να συνοδεύεται από κινηματική απαίτηση για "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" Έτσι χτυπάμε τον ολιγαρχισμό, ιδεολογικά και πρακτικά στο κεφάλι, χτυπάμε το φίδι στο κεφάλι. ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΟΛΑΣΗ. Και μόνο μέσα από μια τέτοια κινηματική σκόπευση (εδώ και διεθνώς) μπορούν να δημιουργηθούν προεπαναστατικές καταστάσεις (σχετικά σύντομα) που θα οδηγήσουν σε επαναστάσεις οι οποίες θα αλλάξουν ριζικά το σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, όπου ο λαός θα ψηφίζει - επιλέγει τον κάθε κοινωνικό κανόνα και όχι κάποια λίγα ολιγαρχικά καθάρματα - κακούργοι να του ορίζουν πλήρως τη ζωή του. Ο αγώνας δεν τελειώνει με την ΑΠΟΧΗ από τις ολιγαρχικές εκλογές. Η απαξίωση όλων των μορφών ολιγαρχισμού συνεχίζεται ιδεολογικά και πρακτικά με την ταυτόχρονη ΑΞΙΩΣΗ του σκοπού για το "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"

ΤΟ ΥΠΟΒΟΛΙΜΙΑΙΟ ΧΑΡΑΚΙΡΙ ΜΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Καμιά απολύτως σχέση με τον ορισμό του δικαιώματος αφού όχι μόνο δεν προστατεύει αγαθό αλλά αφαιρεί το ύψιστο κοινωνικό αγαθό του αυτοκαθορισμού του ανθρώπου. Αλλά η ολιγαρχική προπαγάνδα παίζει με τις λέξεις για να ελέγχει τη νόηση των υπηκόων.

Δικαίωμα είναι η παρεχόμενη δυνατότητα σε ένα υποκείμενο να προστατεύει ή να διεκδικεί ένα αγαθό.

ΟΙ ΟΛΙΓΑΧΙΚΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΣΕ ΔΥΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ ΣΑΝΟ.

Φυσικά οι ολιγαρχικοί κακούργοι έχουν αντιστρέψει τα ΠΑΝΤΑ και σου λένε να πας να ψηφίσεις, γιατί αν δεν πας, αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα. Είναι σαν να σου λένε πχ ότι ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ, ΕΣΥ ΗΘΕΛΕΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΗΘΕΛΕΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ!!!!
Μεγάλο δούλεμα!!!! Δυστυχώς την ολιγαρχική αυτή προπαγάνδα την πιπιλίζουν και κάποιοι δήθεν "προοδευτικοί" όπου η νόησή τους δεν μπορεί να καταλάβει ούτε αυτό το απλούστατο πράγμα.

*ΑΠΟΧΗ - ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ ΩΣ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ: "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ -ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" (με ισηγορικές διαδικασίες)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Ξεκινάμε με το κίνημα υπέρ της ΑΠΟΧΗΣ δηλαδή της απαξίωσης και της συνειδησιακής απονομιμοποίησης της ΟΥΣΙΑΣ του ολιγαρχισμού που θέλει μια εκλεγμένη ή όχι μειοψηφία να έχει την εξουσία να επιβάλει στην πλειοψηφία τους όρους των κοινωνικών σχέσεων των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από τα ποσοστά με τα οποία εκλέγονται, (χαμηλά ή υψηλά) θεωρούμε άκυρο και εγκληματικό να μπορεί ΤΕΛΙΚΑ μια μειοψηφία να επιβάλλεται, στο δια ταύτα, (νομοθέτηση) πάνω στην πλειοψηφία. (Αν και οι 5 πελάτες -100%- διαλέξουν ένα ταξιτζή δεν σημαίνει ότι αυτός θα πρέπει να έχει την εξουσία ν(στο δια ταύτα) να τους πηγαίνει σε όποιο προορισμό γουστάρει ενάντια στην θέληση των πελατών.

*
Το κίνημα για τη λαϊκή συνειδησιακή ακύρωση του κάθε νόμου τους και η υιοθέτηση του προτάγματος για το σκοπό "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ, Ο ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ". Θα δημιουργήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα προεπαναστατικές καταστάσεις και στη συνέχεια επαναστάσεις (στο κοντινό άμεσο μέλλον). Οι συνθήκες είναι υπέρ ώριμες για επαναστάσεις «εδώ και τώρα». Δεν πρέπει οι λαοί να περιμένουν τη Δευτέρα παρουσία όπως θέλουν οι αντικομμουνιστές λενινιστές.

*
Πχ θα πάει ο Μητσοτάκης να καταργήσει τις επικουρικές και να τις δώσει σε ιδιωτικές εταιρίες; Κινηματική έκφραση του ΑΚΥΡΟΥ του νόμου του και ΑΠΑΙΤΗΣΗ για το " Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ". (με ΙΣΗΓΟΡΙΑ)

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

'Όσοι επιλέξουν την ΑΠΟΧΗ, επειδή αρνούνται ένα σύστημα όπου μια μειοψηφία θα επιβάλλει τους νόμους που γουστάρει στην πλειοψηφία, έχουν και θα έχουν αύριο το ηθικό ανάστημα να συνεχίζουν να εναντιώνονται κινηματικά εναντίον σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο του κάθε Μητσοτάκη ή Τσίπρα, σε κάθε "νόμο" που δεν τον θέλει η πλειοψηφία του λαού. Όσοι όμως ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στις εκλογές, με τι ηθικό ανάστημα θα εναντιωθούν σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο αφού αποδέχονται ένα σύστημα όπου όποιος κατέχει την εξουσία να μπορεί να επιβάλλει μέτρα ΕΝΑΝΤΙΑ στη θέληση της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ; Αφού θα έχουν αποδεχθεί τη ΒΑΣΗ του "παιχνιδιού"; Εμείς που επιλέγουμε την ΑΠΟΧΗ και ταυτόχρονα προβάλουμε το σκοπό "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"  θα μπορούμε να επαναλαμβάνουμε το ίδιο αίτημα απέναντι σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο και να καλούμε το λαό ΣΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Δεν αναγνωρίζουμε καμιά τέτοια εξουσία που να επιβάλλει τη διεστραμμένη θέλησή της στην πλειοψηφία. Είναι απονομιμοποιημένοι, είτε τους ψηφίσει το 20% ή το 100% του λαού.


Στην πράξη της νομοθέτησης τους (στο δια ταύτα) θα πρέπει να θεωρείται άκυρος από το λαό όποιος νόμος τους δεν έχει ΤΕΛΙΚΑ τη διαπιστωμένη αποδοχή της πλειοψηφίας του λαού.

Η ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

Η ΑΠΟΧΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ
(Η αποχή ως πολιτική πράξη)

Σκοπός της ΑΠΟΧΗΣ δεν πρέπει να είναι το να στείλει κανείς κάποιο μήνυμα διαμαρτυρίας στους δεσπότες του ή δήθεν η τιμωρία κάποιου συγκεκριμένου κόμματος. Σκοπός μας είναι να ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ πλήρως το ολιγαρχικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού και τελικά να συντριβεί από το λαό. ( Ένα σύστημα όπου οι πελάτες του ταξί, όταν επιλέξουν ένα ταξιτζή, αμέσως μετά, δεν έχουν δυνατότητα-εξουσία να καθορίζουν τον προορισμό τους και να δώσουν εντολή στον ταξιτζή για το που θέλουν να πάνε, αλλά ο επιλεγμένος ταξιτζής θέλει και έχει την εξουσία να πηγαίνει τους πελάτες όπου γουστάρει αυτός)
*Κανέναν από τους μνημονιακούς νόμους δεν ήθελε η πλειοψηφία του λαού. Πχ κατασχέσεις για χρέη στην εφορία το 92% είναι ενάντια, ΕΝΦΙΑ 87% ενάντια κοκ. Αυτό το σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχικής δικτατορίας (δικτατορία =επιβολή, κυριαρχία) που μας έχουν επιβάλλει ερήμην μας, πρέπει να απαξιωθεί πλήρως στην κοινωνική συνείδηση αν θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωήμας και να ΑΞΙΩΣΟΥΜΕ ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. (Σε μια σχέση, όσο καταπιεστική και να είναι για κάποιον, αυτός δεν φεύγει, δεν την διαλύει, όσο ελπίζει ότι κάτι, έστω και λίγο θετικό μπορεί να πάρει ή ότι μπορεί να την αλλάξει. Όταν όμως την απαξιώσει ΠΛΗΡΩΣ τότε μόνο θα την εγκαταλείψει και θα φτιάξει μια καινούργια σχέση.)
*Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗ μιας σάπιας πραγματικότητας είναι απαραίτητος όρος για την ΑΞΙΩΣΗ και διεκδίκηση κάτι καλύτερου. Και θα πρέπει να αξιώσουμε (ΣΚΟΠΟΣ) ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου τελικά θα πραγματώνεται το "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ".
Αν ρωτήσουμε 100 άτομα το εξής.
1. Θα ήθελες ο κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού ή
2. Θα ήθελες ο κάθε νόμος να φτιάχνεται και να επιβάλλεται στο λαό από μια μειοψηφία, τότε ένα ποσοστό πάνω από 90% θα απαντούσε το πρώτο.

Όμως ψηφίζοντας κάποιο ολιγαρχικό κόμμα (όλα αυτά τα κόμματα είναι ολιγαρχικά, έχουν δηλαδή για σκοπό τους μια μειοψηφία να κατέχει την εξουσία για να φτιάχνει και να επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες στην πλειοψηφία), αν λοιπόν ψηφίσουμε κάποιο ολιγαρχικό κόμμα τότε:
α. Ενδυναμώνουμε έναν εχθρικό μηχανισμό ο οποίος πυροβολεί διαρκώς στο κεφάλι το ΣΚΟΠΟ μας, δηλαδή είναι θανάσιμος εχθρός της ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗΣ και της ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ του λαού, είναι θανάσιμος εχθρός και πολέμιος του σκοπού: «ΟΛΟΙ οι κανόνες που θα ορίζουν τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων να είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού» και
β. Αξιώνουμε, με τη συμμετοχή μας το ΟΛΟ ολιγαρχικό σύστημα αφού ελπίζουμε ότι υπάρχει και χρήσιμη ψήφος μέσα σε αυτό, άρα δεν το απαξιώνουμε πλήρως, δεν το εγκαταλείπουμε και επομένως το στηρίζουμε ή δεν εναντιωνόμαστε σε αυτό, δεν θέλουμε τη συντριβή του.
(Γιατί οι ίδιοι να βγάζουμε τα μάτια μας;)

Με την αποχή φυσικά, δεν αλλάζει κάτι άμεσα (όπως δεν αλλάζει και με τη συμμετοχή). Όμως η αποχή είναι μια μορφή συνειδησιακής απαξίωσης του συστήματος η οποία είναι ΑΚΡΩΣ απαραίτητη και αν αιτιολογηθεί πλειοψηφικά με την απαξίωση του ολιγαρχισμού (μια μειοψηφία να επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες) και ταυτόχρονα μπολιαστεί με το πρόταγμα για μιά άλλη κοινωνία όπου «Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» τότε δημιουργείται «ΕΔΩ και ΤΩΡΑ» η πιθανότητα και η δυνατότητα για επαναστατικές αλλαγές.


* Η ΑΠΟΧΗ από αυτές τις ολιγαρχικές εκλογές δεν θα είναι ακριβώς όπως στις άλλες. Τώρα είναι πιο συνειδητοποιημένη και όλο και περισσότεροι υπήκοοι υιοθετούν το πρόταγμα για το "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ"


ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ.

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ, ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ

Ξέρουν ότι οι αποχή, συνειδητή ή υποσυνείδητη ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ένα σύστημα όπου εκλέγεις κάποιους (νταβατζήδες - δικτάτορες) και μετά μια μειοψηφία έχει την εξουσία να καθορίζει πλήρως τη ζωή της πλειοψηφίας, (δια μέσου νόμων που θέλει και επιβάλλει η μειοψηφία στην πλειοψηφία). Άρα η απαξίωση αυτή χτυπά την ουσία του προτάγματος και των τριών αυτών μορφών ολιγαρχίας και γι αυτό εναντιώνονται στην αποχή. Και έτσι τους έρχονται τα κροκοδείλια δάκρυα και τα ψευδοδιλήμματα που προβάλουν. Ξέρουν ότι μια μεγάλη συνειδητή απαξίωση του ολιγαρχισμού (οι λίγοι να επιβάλλουν τους κοινωνικούς κανόνες) καταστρέφει το όραμά τους για δική τους επιβολή στο λαό και  έτσι εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους γι αυτούς, αφού υπάρχει η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ, αυτή η ΑΠΑΞΙΩΣΗ του ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ να προκαλέσει μια ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΗ ΑΞΙΩΣΗ για ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου η εξουσία θα ανήκει στους λαούς και τελικά "Ο ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΛΑΟΥ". ΟΛΟΙ τους φοβούνται την ΑΠΑΞΙΩΣΗ του ολιγαρχισμού σαν τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας που πιθανά να προκαλέσει λαϊκές ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ στο σήμερα ή κοντινό μέλλον. Και αυτοί θα είναι οι εχθροί των επαναστατημένων. Γι αυτό συνασπίζονται όλοι τους.

Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ ΚΑΚΟΥΡΓΩΝ

* Οι κακούργοι ολιγαρχικοί λοιπόν βαπτίζουν τον δεύτερο ταξιτζή άριστο. Άριστος γι αυτούς είναι ο διεστραμμένος, ο λωποδύτης, το αντικοινωνικό στοιχείο και αυτός, σύμφωνα με τη θέλησή τους, θα πρέπει να κάνει κουμάντο στους πολλούς. Υποκρύπτουν ότι κανένα αντικοινωνικό στοιχείο (άρα ανήθικο) δεν μπορεί να θεωρείται άριστο, όσο καλό και αν είναι στη δουλειά του.

*Άριστοι (πάρα πολύ καλοί) σε μια δουλειά μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι. Κάποιος μπορεί να είναι άριστος στην ιατρική στη φυσική κλπ και άλλος να είναι άριστος στο ριφιφί, στην απατεωνιά, στο τζόγο, στον εκβιασμό κοκ. Άλλοι δηλαδή να είναι άριστοι στην κοινωνική τους συμπεριφορά, να είναι πολύ καλοί ΥΠΗΡΕΤΕΣ του κοινωνικού συνόλου και άλλοι να είναι άριστοι ως προς τον προσωπικό σκοπό τους που επιτυγχάνεται μέσα από αντικοινωνικές συμπεριφορές.

* Όμως ΑΡΙΣΤΟΣ στην πραγματικότητα είναι κάποιος ο οποίος είναι αφενός πολύ ικανός είτε στη δουλειά του είτε στο γνωστικό του αντικείμενο και αφετέρου αυτή την ικανότητά του την υποτάσσει στη θέληση της κοινωνίας, γίνεται πολύ καλός ΥΠΗΡΕΤΗΣ, πολύ καλό εκτελεστικό όργανο της κοινωνίας και όχι δεσπότης της.

*Δεν μπορεί να είναι ένας μηχανικός άριστος, όσο καλά και να ξέρει τη δουλειά του, από τη στιγμή που θα θέλει να επιβάλλει στον πελάτη του που θα κτίσει το σπίτι του, πόσα να ξοδέψει, πόσα δωμάτια θα πρέπει να έχει κλπ. Αυτός θα είναι "άριστο" παράδειγμα ψυχασθενούς και εγκληματικού στοιχείου. Το να είναι κάποιος πολύ καλός στη δουλειά του δεν επαρκεί. Θα πρέπει να είναι και πολύ καλό εκτελεστικό όργανο της κοινωνίας, καλός ΥΠΗΡΕΤΗΣ στις εντολές της, στις απαιτήσεις της. Αν είναι αντικοινωνικό στοιχείο, αν θέλει δηλαδή να επιβληθεί στην κοινωνία τότε είναι άριστο καθίκι.

* Οι ολιγαρχικοί, αυτά τα ανήθικα, αυτά τα αντικοινωνικά στοιχεία, παίζουν πάντα με τις γενικές έννοιες για να αφαιρούν το πραγματικό τους περιεχόμενο και έτσι να καλύπτουν ή να δικαιολογούν τα κακουργήματά τους.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ. ΜΗ ΨΑΧΝΕΙΣ ΝΑΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΛΟ.

ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ. Όλοι τους θέλουν να υπαγορεύουν και να επιβάλλουν στην πλειοψηφία τη θέλησή τους (δια των νόμων τους). Κοινοβουλευτικοί, φασίστες και λενινιστές επιδιώκουν τη δικτατορία μιας μειοψηφίας. Θέλουν τους λαούς άβουλα βόδια που θα τα τραβάνε με σχοινί και να τα πηγαίνουν όπου γουστάρουν. Να τους υπαγορεύουν και να τους επιβάλλουν "νόμους" που δεν θέλει η πλειοψηφία. Μετά τις εκλογές μετρούν (μέσα του)ς πόσους τράβηξαν από το σχοινί, σε πόσα εκατομμύρια υπηκόων ελέγχουν τη νόησή τους. ΑΠΑΞΙΩΣΗ του κοινοβουλευτισμού και κάθε άλλης μορφής ολιγαρχισμό. Η ανθρωπότητα θα ξεπεράσει το στάδιο της βαρβαρότητας ΜΟΝΟ όταν οι λαοί ψηφίζουν ΟΛΟΥΣ του κοινωνικούς νόμους και όχι να τους ψηφίζει μια δράκα κομπλεξικών κακούργων. Η φυσική ροή των πραγμάτων είναι οι πελάτες να αποφασίζουν και να δίνουν εντολή στον ταξιτζή να τους πάει όπου θέλουν και όχι ο επιλεγμένος (ή όχι) ταξιτζής να έχει την εξουσία να επιβάλλει στους πελάτες να πάνε όπου γουστάρει αυτός. Ταξιτζήδες με τέτοια θέληση είναι εξ ορισμού διεστραμμένες υπάρξεις, ΟΛΟΙ τους είναι εξ ορισμού κομπλεξικοί εξουσιαστές, μεγάλοι εγκληματίες.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΑΠΟΧΗ και αγώνας για ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου ο κάθε νόμος που θα τίθεται σε ισχύ να είναι ψηφισμένος από την πλειοψηφία του λαού. Στα ολιγαρχικά συστήματα κάθε μορφής (κοινοβουλευτικά, φασιστικά, λενινιστικά) οι λαοί δεν ψηφίζουν τον κάθε νόμο και έτσι το 99,99% αυτών είναι ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Οι κακούργοι του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων ολιγαρχικών κομμάτων, αντιστρέφουν πλήρως την πραγματικότητα με την προπαγάνδα τους και μας λένε ότι στις εκλογές ψηφίζουμε για τη ζωή μας. Τόσο μεγάλα καθίκια είναι. ΑΠΕΧΟΥΜΕ - ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΜΕ διαρκώς το σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχικής δικτατορίας (δικτατορία = επιβολή, κυριαρχία, υπαγόρευση) και αγωνιζόμαστε για την εξουσία του λαού (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στα χέρια του λαού) με σκοπό ο λαός να έχει τη δυνατότητα ώστε "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" και να μπορεί να επιβάλλεται από το λαό.