ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ

*Μας αποκρύπτουν λοιπόν ότι ο καπετάνιος είναι και θα πρέπει να είναι εκτελεστικό όργανο της βούλησης των επιβατών. Μας αποκρύπτουν ότι θα πρέπει να εκτελεί τη βούλησή τους η οποία είναι να τους πάει σε ένα συγκεκριμένο λιμάνι σώους και αβλαβείς, εντός κάποιου χρονικού διαστήματος κλπ και όχι σε ένα άλλο λιμάνι που γουστάρει αυτός Άρα επί της ΟΥΣΙΑΣ κουμάντο κάνουν οι επιβάτες.
* ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ "ΠΙΑΝΕΙ" αυτή η λεκτική τους ταχυδακτυλουργία; Πιάνει γιατί αποφεύγουν να πουν ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο ειδών αποφάσεις ή και κουμάντα. Αποφεύγουν να βάλουν στο μονόλογό τους τον πιο κάτω διαχωρισμό.

*Διαχωρισμός των αποφάσεων σε α) επιλογής της ουσίας - πλαίσιο του στόχου (κυρίαρχες) β) αποφάσεις πρακτικής υλοποίησης του στόχου.
*Για να γίνει πιο κατανοητός αυτός ο διαχωρισμός θα πρέπει να δώσουμε ένα παράδειγμα.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος Α δίνει εντολή σε κάποιον Β να εκτελέσει τα εξής: Ο Β θα πρέπει εντός τριών ημερών να πάει σε μια άλλη πόλη, να βρει ένα πρόσωπο Γ και να του παραδώσει ένα φάκελο.
*Oι πιο πάνω εντολές είναι αποφάσεις του Α. Περικλείουν το σκοπό (παράδοση φακέλου σε κάποιον Γ) . Επίσης περικλείουν την προδιαγραφή (εντός τριών ημερών) και την γενική προδιαγραφή του χώρου στον οποίο πιστεύει ότι βρίσκεται ο Γ (άλλη πόλη) και αυτές οι προδιαγραφές ανήκουν στην ουσία του στόχου.
Ετούτες είναι αποφάσεις - οι εντολές ΟΥΣΙΑΣ ή αλλιώς καθοριστικές ή κυρίαρχες κατευθυντήριες αποφάσεις-πλαίσιο.
*Τώρα ο Β θα πρέπει να υλοποιήσει τις πιο πάνω εντολές. Στην πρακτική του προσπάθεια θα πρέπει να βρει τον Γ, να αποφασίσει πότε είναι καλύτερα να του δώσει ραντεβού, να αποφασίσει ποιο είναι το κατάλληλο μέσο μεταφοράς του στον τόπο συνάντησης κλπ.
Αποφασίζει λοιπόν και ο Β αλλά οι αποφάσεις του δεν είναι οι κυρίαρχες. Είναι αποφάσεις εξαρτώμενες από τις αποφάσεις-πλαίσιο του Α. Είναι αποφάσεις πρακτικής για την καλύτερη υλοποίηση του σκοπού του Α. Είναι αποφάσεις εκτελεστικού οργάνου, αποφάσεις εκτελεστικού τύπου.

*Στις ολιγαρχικά λειτουργούσες, καταπιεσμένες από μια μειοψηφία κοινωνίες ή και εντός αυτών στις μικρότερες ολιγαρχικές συλλογικότητες τους (όπως πχ κόμματα), οι ψυχασθενείς ολιγαρχικοί επιδιώκουν τα εξής:
Η κεντρική επιδίωξή τους είναι να κάνουν πάντα τα αδύνατα δυνατά για να μην περάσουν στο ΟΛΟΝ, στο σύνολο δηλ. της συλλογικότητας οι αποφάσεις ουσίας. Δηλαδή να μην περάσουν οι πρώτες, οι κυρίαρχες αποφάσεις-πλαίσιο.
Επιδιώκουν με όλα τα μέσα ώστε και οι αποφάσεις ουσίας να είναι στα δικά τους χέρια, στον δικό τους έλεγχο δηλαδή να είναι στα χέρια μιας μηδαμινής μειοψηφίας (σε σχέση με το σύνολο των μελών) για να μπορούν έτσι να κάνουν ό,τι θέλουν στην πλειοψηφία.
* Το φυσιολογικό είναι ο ταξιτζής να εκτελεί τις εντολές του πελάτη, ο πολιτικός μηχανικός τις εντολές του πελάτη (που θα χτίσει πόσα δωμάτια κλπ), ο καπετάνιος των επιβατών κοκ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ.
* Με αυτά τα απλά πράγματα ξεκινάμε για να αποδομήσουμε και να διαλύσουμε πλήρως την ολιγαρχική προπαγάνδα.

*ΟΙ ΕΞ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ή όργανα προτάσεων) ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΝΑΘΕΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ.
*Τα υπόλοιπα είναι ολιγαρχικές ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ανοησίες.

ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ

*Η συντριπτική πλειονότητα των μελών και των οπαδών των ολιγαρχικών κομμάτων βρίσκεται σε ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑ ΣΚΟΠΩΝ. Δηλαδή νομίζουν ότι αγωνίζονται για την πραγματοποίηση κάποιου συγκεκριμένου σκοπού όμως τα μέσα που χρησιμοποιούν οδηγούν στην πραγμάτωση κάποιου αντίθετου ή άλλου αποτελέσματος. Αν ρωτούσαμε όλα τα μέλη και τους οπαδούς αυτών των ολιγαρχικών κομμάτων: "Θα θέλατε
1. τον κάθε νόμο να τον επιλέγει η πλειοψηφία της κοινωνίας
 ή 2. τον κάθε νόμο να τον επιβάλλει μια μειοψηφία πάνω στην πλειοψηφία" ΤΟΤΕ η συντριπτική πλειονότητα
(πάνω από 90%) θα απαντούσε το πρώτο. 'Όμως λόγω ετερογονίας σκοπών και για διάφορους άλλους λόγους (πχ έλλειψη ορατής συλλογικής δύναμης που θα το καταστήσει εφικτό κλπ), ακολουθούν τα ολιγαρχικά κόμματα.
* Οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων έχουν τόση σχέση με τη δημοκρατία ('η το σοσιαλισμό κάποια) όση σχέση έχει πχ η Παπική εκκλησία με το χριστιανισμό της κοινοκτημοσύνης. Και όμως. Δια μέσου της υιοθέτησης ενός δημοκρατικού (ή σοσιαλιστικού) λεξιλογίου, παγιδεύουν πάρα πολλά από τα πιο καλοπροαίρετα άτομα.
*Όταν ένα κόμμα δεν εκφράζει ρητά το σκοπό "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ" καθώς και προγραμματικά τους τρόπους για την επίτευξη αυτού, ΤΟΤΕ είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ("με πατέντα")

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΛΙΞΙΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΟΒΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ;

* Το ΕΛΙΞΙΡΙΟ της νεότητας του ολιγαρχισμού και της αιωνόβιοτητάς του είναι η εμβολιασμένη ΕΛΠΙΔΑ στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων ότι ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟ.
*Καμιά αποτελεσματικότητα υπέρ του λαού δεν είχαν και δεν έχουν αντιπαραθέσεις που γίνονται στη βάση της ανάδειξης κάποιας ανηθικότητας ή άδικων συμπεριφορών της ολιγαρχικής εξουσίας όταν αυτές δεν στοχεύουν τελικά στην ανάδειξη της αιτίας τους η οποία βρίσκεται στην κατοχή δύναμης μιας μειοψηφίας να επιβάλλει όλους τους κοινωνικούς κανόνες που γουστάρει πάνω στη πλειοψηφία.(και η φυσικά η διεκδίκηση θα πρέπει να είναι η συντριβή όλου αυτού του συστήματος και η αντικατάστασή του από την πλειοψηφιαρχία, όπου ο κάθε κοινωνικός κανόνας θα επιλέγεται και θα επιβάλλεται από την πλειονότητα της κοινωνίας)
* Η μονοδιάστατη αυτή ηθικοπλαστική "αντιπολίτευση" όχι μόνο δεν τραυματίζει το σύστημα αλλά το ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ δια της συνεχούς ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ του που οδηγεί στη διαιώνισή του. Αυτός ο τρόπος αντιπαράθεσης, με την όποια ολιγαρχική κυβέρνηση, υποκρύπτει την ύπαρξη ενός άλλου επιθυμητού ολιγαρχικού υποκειμένου στη συνείδηση των υπηκόων. Κάποιου άλλου ολιγαρχικού υποκειμένου,(ηθικότερου, φιλολαϊκότερου κλπ) το οποίο θα ήθελαν να αντικαταστήσει το παρόν.
* Και όλα τούτα οδηγούν στη διαρκή κατανίκηση των υπηκόων από την ολιγαρχική προπαγάνδα, αφού τους έχουν πείσει ότι μπορεί να υπάρχει ή υπάρχει μια περίπτωση στο δισεκατομμύριο, κάποιο από τα ολιγαρχικά συλλογικά ή ατομικά υποκείμενα, να είναι φιλολαϊκό.

Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ

*Ο Λαός, με το σύστημα της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑΣ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ της Αθήνας, δεν ήθελε να έχει απλά κάποια δικαιώματα τα οποία θα του παραχωρεί μια ολιγαρχική εξουσία. Αντίθετα ήθελε ο ίδιος να έχει την ΕΞΟΥΣΙΑ - ΔΥΝΑΜΗ ώστε να φτιάχνει ΜΟΝΟΣ του (πλειοψηφιακά) τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και τις ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ του. ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ.
Αν μια μειοψηφία φτιάχνει τους νόμους, κατά οποίους αποδίδονται δικαιώματα και υποχρεώσεις, τότε αυτή η ολιγαρχική εξουσία μπορεί:
1. να αποδίδει πολύ λιγότερα δικαιώματα από εκείνα που έχει ανάγκη ο λαός και δύνανται να υλοποιηθούν.
2. σε αντίβαρο των δικαιωμάτων, να αποδίδει τεράστιες υποχρεώσεις στο λαό που θα εξανεμίζουν συνολικά τα οφέλη από τα δικαιώματα.
3. θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάρει πίσω όποια δικαιώματα του λαού είναι ασύμφορα για την ολιγαρχία.
Και όπως λέει ο ΞΕΝΟΦΩΝ: «..Αν αναζητείς την ευνομία, τότε θα δεις πρώτα ότι οι επιδεξιότεροι (άριστοι, ειδικοί, τεχνοκράτες. «λαοσωτήρες») κάνουν τους νόμους για το δικό τους συμφέρον.»
* Γι αυτό μεγαλούργησε η Αθήνα. Γιατί τον κάθε νόμο τον επέλεγε και τον επέβαλλε η πλειοψηφία του λαού. Το ιστορικό πείραμα έχει αποφανθεί οριστικά και αμετάκλητα για τη συντριπτική υπεροχή του. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ, η σχέση πολιτισμού και ευμάρειας μεταξύ της πλειοψηφιαρχίας της Αθήνας και των ολιγαρχικών πόλεων της εποχής εκείνης, όπως Σπάρτης και Μακεδονίας, είναι σχέση ελέφαντα με κουνούπι. (Αυτές οι δύο πόλεις δεν έβγαλαν σχεδόν ΟΥΤΕ έναν επιστήμονα ενώ οι γνωστοί και άγνωστοι άνθρωποι του πνεύματος στην Αθήνα ήταν χιλιάδες)'
*Αρκετοί υπήκοοι πέφτουν στην προπαγανδιστική παγίδα των ολιγαρχικών και μας λένε για μερικά δικαιώματα που παρείχαν στους υπηκόους τους κάποια ολιγαρχικά συστήματα (εργασία, παιδεία, υγεία κλπ) για να μας πουν τελικά ότι υπάρχουν και καλά ολιγαρχικά συστήματα.
Ποτέ όμως δεν μας αναφέρουν κάτι για το μέγεθος του αντίτιμου των υποχρεώσεων ή των άλλων αρνητικών. Έτσι βλέπουν ένα δένδρο και δεν βλέπουν πίσω από αυτό το τεράστιο δάσος με βάτα που υπάρχει. Δεν βλέπουν ότι οι άνθρωποι ήταν ετεροκαθορισμένοι, ότι ήταν κλεισμένοι σε ένα (μικρότερο ή μεγαλύτερο) κλουβί, ότι η λιγότερη ή η περισσότερη τροφή που τους παρείχαν ήταν μεν κάτι το θετικό αλλά η στέρηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, η στέρηση της δυνατότητας γι αυτοκαθορισμό σε ΟΛΑ τα κοινωνικά θέματα είναι ένα τεράστιο αρνητικό. (Σαν να κλέβουν από έναν πολλά καρβέλια και να του δίνουν πίσω τρία αντίδωρα και ταυτόχρονα να τον πείθουν ότι συνολικά αυτό είναι θετικό.)
ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΔΙΑΜΕΤΡΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ - ΑΣΥΜΒΑΤΕΣ.

*ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Όταν μια μειοψηφία κατακτά την εξουσία, μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε ένα νέο ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ υποκείμενο.

ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

*ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Όταν μια μειοψηφία κατακτά την εξουσία, μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε ένα νέο ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ υποκείμενο.
Δηλαδή, όταν μια μειοψηφία έχει ΠΛΗΡΕΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ, ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε νέο ΔΥΝΑΣΤΗ του λαού. Αυτό έχει αποδείξει η ιστορία, αυτό γινόταν πάντα χωρίς καμιά εξαίρεση.
* Όταν οι λαοί θα πάψουν να αναζητούν για σωτήρα τους ένα κάποιο κόμμα – μειοψηφικό ολιγαρχικό υποκείμενο, όταν πειστούν απόλυτα ότι δεν μπορεί να υπάρξει (εξ ορισμού) ΟΥΤΕ ΕΝΑ καλό-φιλολαϊκό ολιγαρχικό υποκείμενο, τότε θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την απελευθέρωσή τους, για την επίτευξη του ΣΚΟΠΟΥ « ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ».
Τα ολιγαρχικά κόμματα όχι δεν έχουν για πρόταγμά τους αυτό το σκοπό, όχι μόνο δεν θα τον προβάλλουν (έστω και υποκριτικά) αλλά τον μισούν θανάσιμα.
* Κόμμα είναι ένα οργανωμένο σύνολο ανθρώπων που έχει ένα συνολικό και παγκοινωνικό πρόταγμα. Επομένως, όπως υπάρχουν δηλητηριώδη και θρεπτικά μανιτάρια έτσι υπάρχουν ολιγαρχικά και πλειοψηφιαρχικά -δημοκρατικά κόμματα. Το κόμμα είναι ΜΕΣΟΝ για την επίτευξη ενός ΣΚΟΠΟΥ. (οι ολιγαρχικοί καλλιεργούν στα μέλη τους τον κομματικό φετιχισμό αφού σκοπός τους είναι η εξουσία του κόμματος και όχι του λαού)
ΥΓ * Ο Μαρξ για την Παρισινή κομμούνα γράφει "οι ένδοξοι Άγγλοι γραφιάδες της δεκάρας………….. ).(Η κομμούνα) Δεν είναι η πολιτική αυτο-κυβέρνηση της χώρας μέσω μιας ολιγαρχικής λέσχης (κόμμα, «πρωτοπορία») και της ανάγνωσης των Times, είναι η πράξη ΤΟΥ λαού ΓΙΑ τον εαυτό του και ΑΠΟ τον εαυτό του .”

ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΙΕΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

*ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ;
ΟΛΟΙ οι ολιγαρχικοί ανακατεύουν γρήγορα την τράπουλα και με αυτή την ταχυδακτυλουργία κατορθώνουν να μπερδεύουν τη σκέψη πολλών υπηκόων.
*ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ που πάνε να περάσουν οι ολιγαρχικοί, ότι δήθεν όλοι τους δεν είναι ίδιοι και ότι υπάρχουν και καλοί ολιγαρχικοί τους οποίους θα πρέπει να τους αποδεχθούμε για νταβατζήδες μας. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ. ("όλοι οι ολιγαρχικοί είναι ίδιοι"). 'Ολοι τους θέλουν να καθορίζουν τη ζωή της πλειονότητας των ανθρώπων όπως γουστάρουν αυτοί. ΟΛΟΙ τους στοχεύουν στην ικανοποίηση ετούτης της ψυχικής ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ τους αλλά διαφοροποιούνται μόνο λεκτικά. Διαφοροποιούνται μόνο στις ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ για την ικανοποίηση αυτού του εγκληματικού πάθους τους. Τη διαφορετική δικαιολογία τους την αποκαλούν "ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ". ΟΛΟΙ τους σκοπεύουν να έχουν το λαό κλεισμένο σε ένα κλουβί, παρέχοντάς τους τα ελάχιστα δυνατά δικαιώματα για την επιβίωσή τους. Αυτοί θέλουν να αποφασίζουν για τα πάντα και όχι ο λαός να αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του. Τον κλείνουν δια της βίας σε ένα κλουβί, δήθεν για την προστασία τους. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΟ (ΦΙΛΟΛΑΪΚΟ) ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ. (Ποτέ δεν επέτρεψαν στο λαό να αποφασίσει αν θέλει ο ίδιος να επιλέγει τον κάθε νόμο ή αν θέλει να επιλέγει κάποιον νταβατζή για την επιλογή και την επιβολή των «νόμων». Αντίθετα, μια τέτοια επιλογή του την απαγόρευαν και του απαγορεύουν δια ροπάλου.)
*Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ θα αρχίσει όταν οι λαοί κατακτήσουν την εξουσία και δι αυτής θα μπορούν τελικά '" Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" και όχι από μια μειοψηφία.
Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της Χαλιμάς ή "παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του".
* Δεν υπάρχει ίχνος λογικής στον ολιγαρχικό ισχυρισμό που προβάλει σαν σωστό το μια μειοψηφία να έχει την εξουσία να αποφασίζει και να επιβάλλει στην πλειονότητα τον κάθε "νόμο".
ΥΓ, Οι συνταξιούχοι θα επωφεληθούν συνολικά από τη δικά τους μείωση του ΕΝΦΙΑ 50 - 70.000.000 αλλά θα χάσουν 200. 000.000.
Όμως με λεκτικές ταχυδακτυλουργίες, θα κατορθώσουν να πείσουν, 'ένα μέρος των συνταξιούχων, ότι θα τους έρθει αύξηση.